ΝΙΟΤΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΓΕΣ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝ ΑΛΛΟΣ...

Επαναστάτες της Γενιάς του πολυτεχνείου . 

Νέοι που δεν διστάσανε να σηκώσουν το ανάστημα τους, στην επάρατη Χούντα. Να φυλάξουν Θερμοπύλες. Κάποιοι φύγανε νωρίς, κάτω από ερπύστριες τανκ ή στα κελιά της αστυνομίας. Ήταν οι καλοί… Επώνυμοι και ανώνυμοι, οι περισσότεροι. Κάποιοι ζήσανε, πιστεύοντας πως είναι  χρέος τους να φτιάξουνε μια Ελλάδα, όπως την ονειρευτήκαμε κι’ εμείς, οι παλαιότεροι, η Γενιά του 1.1.4, η γενιά της καρπαζιάς. 

Νέοι και υπερήφανοι τότε, Γέροι και ταπεινωμένοι  σήμερα. Εκτός από τους επώνυμους, ζωντανούς  πρωτεργάτες  του μεγάλου ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου και της νομικής . 

Αυτούς που διώξανε με τον αγώνα τους τότε την Χούντα και την δικαιώσανε τώρα με τον τρόπο της ζωής τους. Τους γνωστούς, που εξαργυρώσανε τον αγώνα τους με θέσεις εξουσίας και επιτροπείας μέσα στην Ελλάδα και έξω από τα εθνικά σύνορα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως η Επίτροπος μας επί των θαλασσίων υποθέσεων, που της ανέθεσαν το πόστο, ίσως λόγω του ταλέντου της Γενιάς της, να τα κάνει θάλασσα. 

Όσους χειρίστηκαν σαν νέοι, τον Μαρξισμό καλά και επιδέξια…. Ενώ τώρα χειρίζονται τον μαρξισμό καλά και επί-Δεξιά. Τους οραματιστές της απαλλαγής της πατρίδας από τον αυταρχισμό της δικτατορίας  και από κάθε ξένη εξάρτηση. 

Αυτοί που έφυγαν νωρίς, (οι καλοί πάντα φεύγουν νωρίς ) κι’ όσοι από μας δεν φιλήσαμε την κατουρημένη ποδιά της εξουσίας, ούτε τα φάγαμε (από Ηλιθιότητα;), δεν δικαιωθήκαμε Το ‘ο Αγώνας τώρα δικαιώνεται’ αφορούσε μόνο μερικούς. 

Οι υπόλοιποι πήραμε τη ζωή μας λάθος και μας αλλάξανε ζωή. Σπαταλήσαμε την ζωή μας σε δραστηριότητες λάθος. Μεγαλώσαμε τα παιδιά μας λάθος . Επενδύσαμε το μέλλον μας σε ανθρώπους λάθος . Ψηφίσαμε αντιπροσώπους ανεξέλεγκτους, λάθος. Και σήμερα, εμείς η Γενιά του Πολυτεχνείου, της Νομικής και της καρπαζιάς, ντρεπόμαστε να αντικρίσομε τα παιδιά και τα εγγόνια μας. 

Η Γενιά των επιφανών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και σήμερα κυβερνά την καθημαγμένη πια, χώρα μας. Την ντροπιασμένη παγκόσμια πατρίδα, την αναξιόπιστη και αναξιοπρεπή πατρίδα. Μας κατηγορούν αυτοί οι σπουδαίοι , επί πλέον ότι φταίμε εμείς οι άσημοι, όχι αυτοί οι διάσημοι. Που πήγε άραγε ο ηρωισμός της ανάληψης των ευθυνών, που τους διέκρινε στα νιάτα τους ;; 

Τώρα με τεντωμένο το χέρι της επαιτείας, η περήφανη γενιά ζητά από τους νεόπλουτους Γερμανούς, τους ευγενείς Γάλους και το Δ.Ν.Τ, τη δόση της εξαρτημένης πατρίδας. 

Χωρίς ντροπή και με μπροστάρη τον Γιό του μπαμπά του. που αντικατάστησε τον Ανιψιό του θείου του. Εκλιπαρεί για λογαριασμό μας, χωρίς εξουσιοδότηση, γνωρίζοντας πριν από εμάς, αντί για μας,το κακώς εννοούμενο καλό μας, τους πλούσιους της Γης ν’ αγοράσουν τα χρυσά, τα αργυρά και τα χαλκώματα μας. 

Τι ντροπή και τι κατάντια για μια περήφανη Γενιά στα νιάτα της, που κατάντησε ντροπιασμένη στα γηρατειά της. Ψελλίζει κάποτε – κάποτε μισοκακόμοιρα, κάναμε λάθη… κάναμε λάθη…και περιμένουν να τους συγχωρήσομε και να τους ξαναψηφίσομε. 

Όλοι αυτής της Γενιάς. Ακραίοι Δεξιοί, Κεντρώοι Δεξιοί, Σοσιαλιστές, Ανανεωτικοί Αριστεροί, Ορίτζιναλ αριστεροί, κλπ. Άβουλοι, παρλαπίπες, θεωρητικοί, μοιραίοι, εξυπνάκηδες, αλλά κατ’ αυτούς αθώοι και ωραίοι, συνεχίζουν τις μεταγγίσεις σε μιαν Ελλάδα που πεθαίνει από ακατάσχετη αιμορραγία. 

Που χάνει το αίμα της πολύ ποιο γρήγορα από το ρυθμό που της το αναπληρώνουν  Αιμορραγία του καλύτερου ανθρώπινου δυναμικού στο εξωτερικό. Αιμορραγία πλούτου. Πουλιούνται αέρια, πετρέλαια, ήλιος, νερά, κτήρια, μισθοί, συντάξεις, ιδιωτικές και δημόσιες περιουσίες. 

Χάνονται ζωές. Αυτές δεν έχουν καμιά αξία στην Ελλάδα. Κόλαση… μόνο για τους μικρομεσαίους, φυσικά. Οι μεγάλοι και οι κατέχοντες την εξουσία προστατεύονται  Για μας κανείς δεν λογαριάζει : Τις άγρυπνες νύκτες των γονιών. Τα απελπισμένα μάτια των ανέργων. Την απογοήτευση των νέων. 

Τα απορημένα πρόσωπα των παιδιών. Την αγωνία της οικογένειας, που αδυνατεί να αγοράσει τα βιβλία της δωρεάν παιδείας που δεν έδωσε το “Υπουργείο  του γηράσκω αεί διδασκόμενος “ με τη μέθοδο της υπνοπαίδειας.  

Τον μαθητή που ζηλεύει τον συμμαθητή του γιατί ο πατέρας του είχε λεφτά και του αγόρασε βιβλίο, ενώ αυτός  πήρε φωτοτυπίες, διδασκόμενος την ταξική διαφορά από πολύ νωρίς. 

Τον επαγγελματία που με οδύνη κλείνει το μαγαζί του , πετώντας το μόχθο μιας ζωής , μένοντας άνεργος για να μπορεί να τον λέει τεμπέλη η κυρία Μέρκελ . Τον νομοταγή πολίτη που απελπίζεται , γιατί δεν μπορεί να πληρώσει τα χαράτσια που κάθε τόσο του ζητάνε. ( Τον  παρηγορεί ευτυχώς το γεγονός , ότι συμπάσχει μαζί του ο αντιπρόεδρος  της Κυβέρνησης κύριος Πάγκαλος , που είναι υποχρεωμένος , ο καϋμένος ,να πουλήσει ένα ακίνητο από όσα έχει, για να πληρώσει το χαράτσι του των 7.500 Ευρώ, όπως ανακοίνωσε. Αν δεν μπορέσει να το πουλήσει θα κάνομε έρανο, να τον βοηθήσομε, για να μην τον κλείσει  φυλακή ο Βενιζέλος ) 

Τον ασθενή που το ασφαλιστικό του ταμείο δεν πληρώνει τα φάρμακα , ( Πρώτη και καλύτερη η κάποτε κραταιά ΔΕΗ ). Κανείς δεν νοιάζεται, για τα χαμένα πειράγματα και γέλια των σκυθρωπών συνταξιούχων στα καφενεία. ( Σίγουρα θα έχει σκεφτεί η παγκοσμιοποίηση πως θα ήταν καλύτερα αν τους  έριχναν στον καιάδα ν’ αλαφρώσουν τα ταμεία ). Κανείς δεν νοιάζεται: Για το απλανές βλέμμα των άνεργων μεσηλίκων, χαμένο στο ζοφερό μέλλον, ενώ αναρωτιούνται που πήγαν οι κόποι της ζωής τους. 

Τους απορημένους πολίτες, που προσπαθούν να καταλάβουν, πως γίνεται να ρυθμίζει  την άχαρη ζωή τους, η  Γενιά της εξέγερσης του πολυτεχνείου ενώ η ίδια ζει σε εικονική πραγματικότητα. 

Κάθε μέρα που περνά η κυβέρνηση, μας βυθίζει πιο βαθιά το μαχαίρι της, για να εξασφαλίσει τα χρήματα της εξυπηρέτησης ανήθικων  πιστωτών, μέχρι τελικής πτώσης του λαού. Μέχρι να ικανοποιήσουν τις μίζερες αγορές των CDS και των στοιχημάτων πτώχευσης, που θα χαρούν γιατί τους Έλληνες τους τελειώσανε. 

Δεν θα υπάρχουν πια, για να  θυμίζουν  τη διαφορετικότητα τους, να μη θυμίζουν στους Γερμανούς, πως η ζωή δεν είναι μόνο “ μάμου –κάκα –νάνι “ . Είναι και χαρά της ζωής. Είναι αγάπη, Είναι γέλιο, φιλία, καλή παρέα, αποσπερίδα, γλέντι, οικογένεια, συγγενολόϊ, εργασία. Είναι οι ομορφιές της πολύπαθης πατρίδας.. Είναι όλα τα τζάμπα πράγματα που διαφοροποιούν τον άνθρωπο από τα ζώα. 

Δυστυχώς “ εμείς γι’ αλλού κινήσαμε κι’ αλλού η ζωή μας πάει “ . Όσο για την ηρωική  Γενιά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και της Νομικής, κατάφερε το ακατόρθωτο. Να δικαιώσει την Χούντα, με την μετάλλαξη της στην αυταρχικότερη διακυβέρνηση, μετά την Γερμανική κατοχή και την πρώην Εθνική μας κυβέρνηση, (με συγχωρείτε κι’ όλας). Μόνο εκτελεστικά αποσπάσματα , δεν έχει συστήσει ακόμα. 

Εύκολα λέγονται όλα αυτά  λαϊκισμός θα αντιτείνει κάποιος. Υπάρχει  όμως άλλη λύση;; Ναι. Υπάρχει. Αλλά “θέλει Αρετήν και τόλμην η Ελευθερία”. 

Ένας ζωντανός οργανισμός που υποφέρει από γάγγραινα μόνο με αποκοπή του μολυσμένου μέλους μπορεί να σωθεί. Πονάει, αλλά είναι η αποτελεσματική λύση, όταν τα  φάρμακα αποδειχθούν αναποτελεσματικά. 

Η Εθνική αντίσταση, ότι κι’ αν σημαίνει αυτή η έννοια, μπορεί να μας απαλλάξει από την ντροπή της παγκοσμιοποίησης και τους ριψάσπιδες ηγέτες μας. Αν δεν μας αρέσει αυτός ο κόσμος τον αλλάζομε, όσο πόνο κι’ αν έχει η αλλαγή. 

Για τις Γενιές που έρχονται μετά από μας. Να πονάμε και να αλλάζομε, όχι να πονάμε και να βουλιάζομε.

28/09/2011   Χ. Βουτυράκης