Δες τι θα κερδίσεις αν φας 2 μπανάνες σε μια μέρα

Η λέξη μπανάνα ακούγεται αστεία, με τους επαναλαμβανόμενους ήχους, και μόλις τη λες ένα κίτρινο φρούτο έρχεται στο μυαλό σου.

Το νόστιμο φρούτο είναι υπερτροφή και μπορεί να δώσει στο σώμα μας ό, τι καλύτερο χρειάζεται για να αναπτυχθεί. Είναι γεμάτα θρεπτικά συστατικά, ίνες, βιταμίνες και φυσικά σάκχαρα, όπως σακχαρόζη και φρουκτόζη. Γι’ αυτό το λόγο, 2 μπανάνες τη μέρα το γιατρό τον κάνουν πέρα. Το καλύτερο είναι ότι τις βρίσκεις παντού και είναι οικονομικές. Στις ΗΠΑ είναι το φρούτο με τη μεγαλύτερη κατανάλωση, τόσο πολύ που οι Αμερικάνοι τρώνε πιο πολλές μπανάνες απ’ ότι μήλα και πορτοκάλια μαζί. Τα παρακάτω είναι τα οφέλη που προσφέρουν στην υγεία σου οι μπανάνες.

Ενέργεια: Μία ή δύο μπανάνες πριν την άσκηση μπορεί να σου προσφέρουν αρκετή ενέργεια για μία ώρα ή περισσότερο. Οι χαμηλοί γλυκαιμικοί υδατάνθρακες, οι βιταμίνες, και τα μέταλλα στηρίζουν την ανάπτυξη της αντοχής του σώματος, ενώ το κάλιο αποτρέπει τις κράμπες στους μυς.

Κατάθλιψη: Μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της κατάθλιψης, επειδή περιέχουν υψηλά επίπεδα τρυπτοφάνης, την οποία τα σώματά μας μετατρέπουν σε σεροτονίνη. Η σεροτονίνη είναι ένας εγκεφαλικός νευροδιαβιβαστής που κάνει τους ανθρώπους να χαλαρώνουν, να νιώθουν ευτυχισμένη και βελτιώνει τη διάθεση. Γι’ αυτό οι μπανάνες μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους να νιώσουν καλύτερα και να νικήσουν την κατάθλιψη.

Αρτηριακή πίεση: Οι μπανάνες βοηθάνε να μειωθεί η αρτηριακή πίεση και προστατεύουν από εγκεφαλικά ή καρδιακά επεισόδια, επειδή έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε κάλιο, καθιστώντας τις τροφή για την υγεία της καρδιά.

Δυσκοιλιότητα: Αν έχεις πρόβλημα, φάε μια μπανάνα. Έχουν αρκετές ίνες για να ενεργοποιήσουν το έντερο και προσφέρουν ανακούφιση.

Αναιμία: Μπορούν να βοηθήσουν όσους έχουν αναιμία προσφέροντας τον απαραίτητο σίδηρο, ο οποίος ενεργοποιεί την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων και ενδυναμώνει την παροχή αίματος.

Νεύρα ή PMS: Όταν νιώθεις κακοδιάθετος ή στρεσαρισμένος, φάε μια μπανάνα. Βοηθά στην ρύθμιση των επιπέδων της ζάχαρης στο αίμα, και είναι πλούσια σε βιταμίνη Β, η οποία ηρεμεί το νευρικό σύστημα φυσικά, και κάνει τους ανθρώπους να χαλαρώνουν, έχοντας ως αποτέλεσμα μια γενικότερη βελτίωση στη διάθεση.

Έλκος: Όταν πάσχεις από έλκος στομάχου, πολλές τροφές είναι απαγορευμένες, αλλά οι μπανάνες μπορούν να καταναλώνονται χωρίς ανησυχία για το αν θα προκαλέσουν πόνο. Κι αυτό επειδή έχουν απαλή υφή και καλύπτουν έτσι την επιφάνεια του στομάχου ενάντια σε διαβρωτικά οξέα και ερεθισμούς.

Έλεγχος της θερμοκρασίας: Τρώγοντας μια μπανάνα μια ζεστή ημέρα, μπορείς να μειώσεις τη θερμοκρασία του σώματός σου. Το ίδιο ισχύει και για τον πυρετό.

Καούρα: Οι μπανάνες είναι φυσικά αντιοξειδωτικά και προσφέρουν ανακούφιση από καούρες. Μπορούν να μειώσουν τα συμπτώματα και να σε ανακουφίσουν άμεσα.

Υπάρχουν πολλά οφέλη από τις μπανάνες, πέρα από αυτά που αναφέρθηκαν. Πάρε μια μαζί σου, και φάε την όταν έχεις λιγούρα, ή κακή διάθεση. Το μυαλό, το σώμα, και οι άνθρωποι γύρω σου θα είναι καλύτεροι αν τις έχεις στο χέρι. Απολαύστε τις!

Δείτε και αυτό το σχετικό βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=O5wRCbhbbuQ

Πηγή: http://www.kamikaze.gr/2015/10/2_28.html#ixzz3pynbDD7U

Η Ελλάδα αποκαλύπτει: Η Ευρώπη που δεν θέλουμε πια

Ένα κίνημα νέο και γεμάτο ενέργεια ήταν έτοιμο να αλλάξει ένα ολόκληρο έθνος και να αφυπνίσει τη γηραιά ήπειρο. Το Eurogroup και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) συνέτριψαν αυτή την ελπίδα.

Άρθρο του Σέρζ Αλιμί, συγγραφέα, δημοσιογράφου και διευθυντή της μηνιαίας γαλλικής εφημερίδας Le monde diplomatique, για το τεύχος του Αυγούστου

Πέρα από το σοκ που τα γεγονότα στην Ελλάδα προκάλεσαν σε κάποιους από τους υποστηρικτές του ευρωπαϊκού σχεδίου, τρία μαθήματα προκύπτουν: Πρώτον, ως προς τη φύση μιας ολοένα και αυταρχικότερης Ένωσης, στο βαθμό που η Γερμανία της επιβάλει, χωρίς αντίβαρο, τη θέλησή της και τις εμμονές της. Δεύτερον, ως προς την αδυναμία μιας κοινότητας βασισμένης σε μια υπόσχεση ειρήνης, να αντλήσει ένα δίδαγμα από την ιστορία, ακόμη και την πιο πρόσφατη και την πιο βίαια, όταν αυτό που την ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η επιβολή κυρώσεων στους κακοπληρωτές και στους σκληροκέφαλους. Και τέλος, την πρόκληση που αποτελεί αυτός ο λησμονημένος καισαρισμός, για εκείνους που έβλεπαν την Ευρώπη ως εργαστήριο υπέρβασης του εθνικού πλαίσιου και δημοκρατικής ανανέωσης.

Εκ των προτέρων, οι σχέσεις μεταξύ των κρατών-μελών της ίδια ένωσης, που συναντιούνται στα ίδια θεσμικά όργανα, συμβάλλουν στην εκλογή του ίδιου Κοινοβουλίου κι έχουν το ίδιο νόμισμα, δεν θα έπρεπε να επιτρέπει τέτοιου είδους μηχανορραφίες. Ωστόσο, όλα τα κράτη μέλη του Eurogroup, με εξασφαλισμένη τη συντριπτική υπεροχή τους και με επικεφαλής τη Γερμανία, επέβαλαν σε μια αποδυναμωμένη Ελλάδα ένα τελεσίγραφο που, όπως ο καθένας αναγνωρίζει, επιδεινώνει τα περισσότερα από τα προβλήματά της. Το επεισόδιο αυτό φωτίζει το μέγεθος της ευρωπαϊκής κακοτεχνίας (1).

Τον περασμένο Ιανουάριο, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές, το κόμμα αυτό της αριστεράς είχε δίκιο καθ’όλη (σχεδόν) την πορεία. Είχε δίκιο που συνέδεε την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας με την "εκκένωση" που υπέστη η χώρα επί πέντε χρόνια, πρώτα από τους σοσιαλιστές και μετά από τη δεξιά. Είχε δίκιο που τόνιζε ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να αποκαταστήσει τον διαλυμμένο παραγωγικό του τομέα, όταν πρέπει να δίνει σημαντικά ποσά για την εξόφληση των πιστωτών του. Είχε δίκιο που υπενθύμιζε ότι, σε μια δημοκρατία, η κυριαρχία ανήκει στο λαό και ότι ο λαός χάνει την κυριαρχία του, αν η ίδια πολιτική του επιβάλλεται ό, τι κι αν αποφασίσει ο ίδιος.

Τι ωφελεί να υπερασπίζεται κανείς την υπόθεσή του μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα;

Τρεις ασυναγώνιστες κάρτες, με την προϋπόθεση, βέβαια, να παιχτούν από ανθρώπους που έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους. Στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια όμως, αυτά τα ατού στράφηκαν ενάντια στους κατόχους τους, που αντιμετωπίστηκαν ως μαρξιστές του νότου και εκτός  πραγματικότητας, στο βαθμό που  τόλμησαν να αμφισβητήσουν τα οικονομικά αξιώματα που πηγάζουν από τη γερμανική ιδεολογία (βλέπε «Ο γερμανικός ορντολιμπεραλισμός: σιδερένιο κλουβί  για τη Γηραιά Ήπειρο»). Όπλα όπως ο ορθολογισμός και οι πεποιθήσεις, είναι ανίσχυρα σε μια τέτοια περίπτωση. Τι ωφελεί να υπερασπιστεί κανείς την υπόθεσή του μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα; Σε όλους τουςμήνες των «διαπραγματεύσεων» στις οποίες συμμετείχε, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, παρατήρησε ότι οι Ευρωπαίοι ομόλογοί του τον κοίταζαν  με τρόπο που έμοιαζε να λέει: «Έχετε δίκιο σε αυτό που λέτε, αλλά εμείς θα σας συντρίψουμε ούτως ή άλλως» (2) (εδώ η κατάθεσή του, «Ο μόνος στόχος τους ήταν να μας εξευτελίσουν»).

Ωστόσο, η επιτυχία, τουλάχιστον προσωρινή, του γερμανικού σχεδίου να υποβιβάσει την Ελλάδα σε προτεκτοράτο του Eurogroup, εξηγείται επίσης από την αποτυχία των  υπερβολικά αισιόδοξων στοιχημάτων, που τέθηκαν εξαρχής στην Αθήνα από την πλειοψηφία της αριστεράς που ήλπιζε να αλλάξει την Ευρώπη (3). Το στοίχημα ότι οι γαλλική και ιταλική ηγεσία θα βοηθούσαν να ξεπεραστούν τα μονεταριστικά ταμπού της γερμανικής δεξιάς. Το στοίχημα ότι οι λαοί της Ευρώπης, επιβαρυμμένοι από τις πολιτικές λιτότητας που και οι ίδιοι υπέστησαν, θα πίεζαν τις κυβερνήσεις τους να αναλάβουν, εκ περιτροπής, έναν κεϋνσιανικό αναπροσανατολισμό, για τον οποίο η Ελλάδα φαντάστηκε τον εαυτό της ως διαφωτιστή της Γηραιάς Ηπείρου. Το στοίχημα ότι αυτή η στροφή θα ήταν δυνατή εντός της ζώνης του ευρώ, σε σημείο που καμία εναλλακτική δεν είχε σχεδιαστεί ή προετοιμαστεί. Το στοίχημα, τέλος, ότι το παρεμβαλόμενο σενάριο μιας «ρωσικής επιλογής» θα μπορούσε να αναχαιτίσει, για γεωπολιτικούς λόγους, τις τιμωρητικές προσπάθειες της Γερμανίας και θα έκανε τις Ηνωμένες Πολιτείες να συγκρατήσουν τον εκδικητικό βραχίονα του Βερολίνου. Σε καμία στιγμή όμως, κανένα από αυτά τα στοιχήματα δε φαινόταν έτοιμο να κερδίσει. Αλίμονο, ένα τάνκ δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με βιολέτες και φυσοκάλαμα.

Ένοχη για την αθωότητά της, η ελληνική ηγεσία πίστεψε ότι οι πιστωτές της χώρας θα έδειχναν ευαισθησία στη δημοκρατική επιλογή του ελληνικού λαού, και  ειδικότερα της νεολαίας. Πρώτα οι βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και στη συνέχεια το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, προκάλεσαν την έκπληξη και την οργή του Βερολίνου και των συμμάχων του. Πλέον, είχαν μόνο έναν στόχο: Να τιμωρήσουν τους αντάρτες και εκείνους που θα μπορούσαν να εμπνευστούν από την τόλμη τους. Η συνθηκολόγηση δεν ήταν όμως αρκετή, έπρεπε να συνοδεύεται κι από μια συγγνώμη (η Αθήνα παραδέχθηκε ότι οι οικονομικές επιλογές της είχαν προκαλέσει ρήξη της εμπιστοσύνης με τους εταίρους της) επενδεδυμένη μάλιστα με αποζημιώσεις: Ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας, αξίας τουλάχιστον ίσης με το ένα τέταρτο του εθνικού προϊόντος, θα πρέπει να υποθηκευτούν προς όφελος των πιστωτών. Με την αναμφισβήτητα ανεκτίμητη υποστήριξη του κ. Φρανσουά Ολάντ, η Ελλάδα κατάφερε απλώς τα υποθηκευμένα αυτά στοιχεία να μην μεταφέρονται στο Λουξεμβούργο. Όλοι υποτίθεται ότι είναι καθυσηχασμένοι: Η Ελλάδα θα πληρώσει.

Όταν δεκαεννέα όνειρα συνωστίζονται, ένα κρεβάτι μάλλον είναι πολύ μικρό; Η επιβολή μέσα σε λίγα χρόνια του ίδιου νομίσματος σε λαούς που δεν έχουν ούτε την ίδια ιστορία, ούτε την ίδια πολιτική κουλτούρα, ούτε το ίδιο βιοτικό επίπεδο, τους ίδιους φίλους ή την ίδια γλώσσα, ήταν ένα σχεδόν αυτοκρατορικό εγχείρημα. Πώς μπορεί ένα κράτος να εξακολουθεί να σχεδιάζει μια οικονομική και κοινωνική πολιτική που υπόκειται σε διαδικασίες διαλόγου και δημοκρατικής διαιτησίας, όταν όλοι οι μηχανισμοί νομισματικής προσαρμογής δε βρίσκονται πλέον στα χέρια του; Πώς να φανταστεί κανείς ότι λαοί που δεν γνωρίζονται καθόλου, θα δεχθούν να τις συνδέσει μια αλληλεγγύη παρόμοια με αυτή που συνδέει σήμερα τη Φλόριντα με τη Μοντάνα; Όλα αυτά ήταν βασισμένα σε μια υπόθεση: Ένας βεβιασμένος φεντεραλισμός θα έφερνε κοντά τα ευρωπαϊκά έθνη. Δεκαπέντε χρόνια μετά τη γέννηση του ευρώ, η εχθρότητα έφτασε στο αποκορύφωμά της.

Στις 27 Ιουνίου, όταν ανακοίνωσε το δημοψήφισμα, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανέτρεξε σε όρους που θυμίζουν κήρυξη πολέμου. Παρομοίασε την πρόταση του Eurogroup) σχηματικά ως «τελεσίγραφο προς την ελληνική δημοκρατία». Και κατηγόρησε ορισμένους από τους «εταίρους» του, ότι έχουν στόχο να «ταπεινώσουν έναν ολόκληρο λαό». Οι Έλληνες θα στηρίξουν απόλυτα την κυβέρνησή τους. Οι Γερμανοί θα κάνουν μπλόκο πίσω από τις αυστηρές απαιτήσεις της δικής τους. Μπορεί η ευρωπαϊκή οικογένεια να συνδέσει ακόμη πιο στενά τις τύχες των μελών της, χωρίς να διατρέχει τον κίνδυνο περαιτέρω ενδοοικογενειακής βίας;

Η εχθρότητα, δεν αφορά πλέον μόνο την Αθήνα και το Βερολίνο. «Δεν θέλουμε να γίνουμε μια γερμανική αποικία,» επιμένει ο κ. Πάμπλο Ιγκλέσιας, ηγέτης των Ποδέμος στην Ισπανία. «Λέω στη Γερμανία: Αρκετά! Είναι αδιανόητο να ταπεινώνεται ένας ευρωπαϊκός εταίρος», ξεσπαθώνει ο ιταλός πρωθυπουργός, Ματτέο Ρέντσι, με μια διακριτικότητα αξιοσημείωτη καθ’όλη τη διάρκεια αυτής της κρίσης. «Στις μεσογειακές χώρες, και σε κάποιο βαθμό στη Γαλλία», παρατηρεί ο Γερμανός κοινωνιολόγος Βόλφγκανγκ Στρέκ, «η Γερμανία είναι πιο μισητή από ποτέ μετά το 1945. (...) Η Οικονομική και Νομισματική Ένωση, που αποτέλεσε την οριστική εδραίωση της ευρωπαϊκής ένωσης, θα είναι και ο κίνδυνος διάλυσής της (4).»

Οι Έλληνες με τη σειρά τους έχουν προκαλέσει εχθρικά συναισθήματα. «Αν το Eurogroup λειτουργούσε ως κοινοβουλευτική δημοκρατία, θα ήσουν ήδη εκτός, γιατί σχεδόν όλοι οι εταίροι αυτό επιθυμούσαν», κατέληξε, απευθυνόμενος προς τον κ. Τσίπρα, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (5). Και, σύμφωνα με μια πολύ γνωστή συντηρητική στρατηγική, μεταφερόμενη σε επίπεδο εθνών, οι φτωχοί ωθούνται στο να υποπτεύονται αλλήλους, ότι ζουν μια χαρά οι μεν εις βάρος των άλλων, ειδικά όταν οι άλλοι είναι ακόμη πιο φτωχοί από τους ίδιους. Ο υπουργός Παιδείας της Εσθονίας επέπληξε κατ’αυτόν τον τρόπο τον «εταίρο» του στη Αθήνα: «Έχετε κάνει πολύ λίγα, με πολύ αργό ρυθμό και απείρως λιγότερα από την Εσθονία. Έχουμε υποφέρει πολύ περισσότερο από ό,τι στην Ελλάδα. Αλλά αντί να σταματήσουμε και να γκρινιάξουμε, δράσαμε (6).» Οι Σλοβάκοι σκανδαλίστηκαν πολύ με τις υπερβολικά υψηλές, κατά τη γνώμη τους, συντάξεις στην Ελλάδα, μια χώρα την οποία ο πολύ γενναιόδωρος τσέχος υπουργός Οικονομικών θα ήθελε να δει «επιτέλους να πτωχεύσει, προκειμένου να καθαρίσει η ατμόσφαιρα (7).»

Ο κίνδυνος ενός νέου ομοσπονδιακού άλματος προς τα εμπρός

Στις 7 Ιουλίου του 2015, κατά τη συνάντηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, οι αρχηγοί κρατών εξέφρασαν την αγανάκτηση που τους ενέπνεε ο κ. Τσίπρας : «Δεν μπορούμε άλλο! Έχουν περάσει μήνες που δε μιλάμε παρά μόνο για την Ελλάδα! Πρέπει να πάρεις μια απόφαση. Εάν δεν είσαι σε θέση να αποφασίσεις, θα αποφασίσουμε εμείς για σένα» (8).  Δε φαίνεται ήδη εδώ, το προοίμιο, σίγουρα λίγο τραχύ, ενός φεντεραλισμού που έρχεται; «Πρέπει να προχωρήσουμε», ήταν σε κάθε περίπτωση το συμπέρασμα του κ. Ολάντ στις 14 Ιουλίου από όλο αυτό το επεισόδιο. Να προχωρήσουμε, αλλά προς ποια κατεύθυνση; Ε, λοιπόν, στην ίδια κατεύθυνση, ως συνήθως: «οικονομική διακυβέρνηση», «προϋπολογισμός της ευρωζώνης», «σύγκλιση με τη Γερμανία.» Διότι στην Ευρώπη, πάντα όταν μια συνταγή καταστρέφει την οικονομική ή δημοκρατική υγεία του ασθενούς, η δόση διπλασιάζεται. Από τη στιγμή που, σύμφωνα με τον Γάλλο πρόεδρο, «η ζώνη του ευρώ διασφάλισε τη συνοχή της με την Ελλάδα (...) οι συνθήκες μας αναγκάζουν να επιταχύνουμε (9).»

Ένας αυξανόμενος αριθμός αριστεριστών και συνδικαλιστών πιστεύουν, αντίθετα, ότι θα ήταν καλύτερα να σταματήσουμε και να συλλογιστούμε. Ακόμη και για εκείνους που φοβούνται ότι μια έξοδος από το ευρώ ευνοεί τη διάλυση του ευρωπαϊκού σχεδίου και την αφύπνιση των εθνικισμών, η ελληνική κρίση έχει προσφέρει ένα κλασικό μάθημα, που δείχνει ότι το ενιαίο νόμισμα έρχεται σε μετωπική αντίθεση με τη λαϊκή κυριαρχία. Μια τέτοια διαπίστωση όχι μόνο δεν αναχαιτίζει την ακροδεξιά αλλά αντίθετα, την ενισχύει, δεδομένου ότι η ακροδεξιά δεν παραλείπει να χλευάζει τα διδάγματα δημοκρατίας των αντιπάλων της. Και πώς να φανταστούμε ακόμη ότι το ενιαίο νόμισμα μπορεί να συμβαδίσει κάποια στιγμή με μια πολιτική κοινωνικής προόδου, μετά την ανάγνωση του χάρτη πορείας που τα κράτη του Eurogroup, ομόφωνα, έστειλαν στον κ. Τσίπρα, διατάζοντας τον πρωθυπουργό της αριστεράς να επιβάλει, χωρίς καθυστέρηση, μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική;

Στην ιστορία της, η Ελλάδα έχει ήδη εγείρει μεγάλα και καθολικά ερωτήματα. Αυτή τη φορά μας αποκάλυψε ποια είναι στ’αλήθεια αυτή η Ευρώπη που δεν θέλουμε πια.

Σερζ Χαλιμί

Τελικά για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή….

Ελληνική πολιτική, Γράφει ο Στέλιος Παπαθεμελής

Οι σύγχρονες κατοχικές αρχές της χώρας (Βερολίνο-Βρυξέλλες-Δανειστές) έχουν αποχαλινωθεί εντελώς. Προσθέτουν συνεχώς νέα, βαναυσότερα βάρη. Δεν κρύβουν το στόχο τους για «ρουμανοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά και εδώ έχουν στρεβλά μέτρα. «Ρουμανοποιούν» συντάξεις-μισθούς, στην κλίνη του Προκρούστη ή έστω του … Κατρούγκαλου,  αλλά αφήνουν «γερμανικό» το κόστος ζωής.

Ο Σόϊμπλε τα “ψάλλει” των δικών μας.  Δεν κατάλαβε λέει τι νόημα είχε το δημοψήφισμα. Εμείς το καταλάβαμε όταν κόντρα στο 62% που απέρριπτε την πολιτική Σόϊμπλε αυτοακυρώθηκε εκείνο και υπερίσχυσε ο Γερμανός. «Οι Έλληνες είναι ένας μεγάλος λαός αλλά δεν είναι κράτος», μας κατακεραύνωσε ο πονηρός. Αφήστε μας όμως επιτέλους κύριε να γίνουμε κράτος, από την εποχή της Βαυαροκρατίας μας κανοναρχείτε εσείς…

Μέρες εθνικής μνήμης οι επόμενες. Η μεγαλειώδης Προέλαση του Ελληνισμού 1912-13 που διπλασίασε την Ελλάδα και η ηρωική Αντίστασή του στην επίθεση του φασιστοναζιστικού Άξονα 1940-41.

Στην Άγκυρα ξεχείλισε εσχάτως  ο απύλωτος φιλοτουρκισμός της Καγκελαρίου. «Γερμανία-Τουρκία, αιώνια συμμαχία»! Εμείς τί κάνουμε;

Σ΄  αυτόν τον αγιασμένο με το αίμα ηρώων και αγίων τόπο «Οι Μαραθώνες γεννούν τους Παρθενώνες»(Παλαμάς). Οι ανένδοτοι αγώνες για την Ελευθερία γεννούν τον πολιτισμό και εγγυώνται κυριαρχία και αξιοπρέπεια. Το ξεχνούμε.

Η Μέρκελ ξεσάλωσε για Κύπρο και Αιγαίο χαρίζοντας ελληνικά δικαιώματα στον σουλτάνο. Επιβάλλεται άμεση και κοφτή απάντηση στην νέα γερμανική πρακτική.

Και άλλοτε, λίγο πριν το 1912, ήταν :

«Σβυσμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μές στη χώρα.

(…)Τα χέρια είναι παράλυτα και τα σφυριά παρμένα

Και δε σφυροκοπά κανείς τ΄ άρματα και τ΄ αλέτρια».

(Παλαμάς)

Ήταν η εποχή τού «δυστυχώς επτωχεύσαμεν»(1893), του πολέμου ντροπής(1897), του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Η τοτινή όμως ήττα μετετράπη σε ευκαιρία και εμπροσθοβαρή δύναμη που αιμοδότησε την Προέλαση.

Δοκιμάστηκε άγρια και ο Ελληνισμός του Μεσοπολέμου. Η Μεγάλη Ιδέα συνετρίβη στον υγρό τάφο της προκυμαίας της Σμύρνης. Παρά ταύτα η βαθύρριζη πίστη του και η πολεμική του προετοιμασία τον κατέστησαν ικανό να ανανεώσει με την 28η Οκτωβρίου τις λαμπρότερες στιγμές της ιστορίας του. Κακούργημα των φαρισαίων εκείνων που διεκήρυτταν τότε ότι τάχα στο εξής θα λένε «όχι ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες σαν Έλληνες». Αυτοί κατέστησαν εκ του μη όντος την Τουρκία συνδαιτυμόνα στην Κύπρο και θέλουν τώρα και στο Αιγαίο. Στο μεταξύ προ έκυψε, φυτρώνοντας εκεί που δεν την σπέρνεις, η Μέρκελ ως αυτοπροβαλλόμενος διαιτητής και…δωρητής ενταξιακών κεφαλαίων στον Ερντογάν.

Καιρό τώρα ενδίδουμε ευκαίρως, ακαίρως στην Άγκυρα:

– Οι Τούρκοι στην Θράκη αγοράζουν σωρηδόν  χριστιανικές περιουσίες, ενώ ολιγάρχές  τους διεκδικούν ελληνικά κανάλια και εκποιούμενα δημόσια «φιλέτα»(π.χ. Αστέρας Βουλιαγμένης κλπ.).

– Ψιλοκουβεντιάζεται περιέργως (;) η αλλαγή του εκλογικού ποσοστού εισόδου στη Βουλή από το 3% στο 2%. Έτσι μπαίνει αυτοδύναμο το κόμμα των τουρκοφρόνων. Στην Τουρκία ως γνωστόν απαιτείται 10% γι΄ αυτόν τον σκοπό.

Πολιτική αφέλεια  (αν μη τι χείρον) των αρμοδίων όρισε και τους τρεις εξαρτώμενους από την Άγκυρα βουλευτές μέλη της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας, όπου συχνά συζητούνται υψίστης εθνικής ασφαλείας θέματα. Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι!

Το είχε διαπιστώσει ήδη ο Ηρόδοτος (Ζ΄ 102): Στην Ελλάδα η φτώχεια υπήρξε «αιείποτε» αχώριστη σύντροφος. Όμως η αρετή των Ελλήνων «επίκτητος» με άγρυπνη σοφία και ισχυρούς νόμους ήταν το αποτελεσματικό αντίδοτό της. Θα  μπορούσαμε να βεβαιώσουμε εαυτούς και αλλήλους για τρέχουσα ανάλογη αρετή;

Επιτρέπουν οι ξένοι τώρα στην ελληνική κυβέρνηση να προωθήσει ένα εθνικό σχέδιο αλλαγών με αναπτυξιακό προσανατολισμό;Οπωσδήποτε πόσο πέραν των διαθέσεων των ξένων έχει το κουράγιο η ίδια να το επιβάλει; Για να μην μείνει ως κυβέρνηση μειωμένων προσδοκιών.

Τα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονται στην περιοχή μας θα καθορίσουν για καιρό συσχετισμούς και συμφέροντα. Χρειάζεται γνώση και δράση, άμεση δράση. Και αίσθηση ιστορίας.

To OXI που γιορτάζουμε συνέβαλε αποφασιστικά, έως καθόρισε την νίκη των δυνάμεων της Ελευθερίας:  Απασχόλησε για έξι μήνες πλείστες κύριες δυνάμεις του εχθρού και καθυστέρησε επί δίμηνον την επίθεση της γερμανικής Πανστρατιάς κατά της ΕΣΣΔ. Αποτέλεσμα, να την αποδεκατίσει ο βαρύτατος ρωσικός, ο «στρατηγός χειμώνας».

Καθώς δεν οργανώσαμε ποτέ Μεγάλη πολιτική, αποσιωπούμε αιδημόνως ή ηλιθίως το μέγεθος των συνεισφορών μας.

Παρακολουθώντας από απόσταση ασφαλείας τα κομματικά δρώμενα προσυπογράφουμε το συμπέρασμα του Σεφέρη:

«Η αποστροφή που αισθάνομαι για τους ελλαδικούς κομματικούς τρόπους είναι ανείπωτη. Και επειδή το καθετί έχει γίνει εκμεταλλεύσιμο κομματικά, δεν εννοώ να κάνω τίποτε που θα μπορούσε να ενισχύσει αυτόν τον ανεκδιήγητο κολλυβισμό»(1966).

Τελικά αποδεικνύεται ότι «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»…

Πηγή: http://www.antibaro.gr/article/13732

Εορτή του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου

Γιορτάζουμε σήμερα 26 Οκτωβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Δημητρίου, του Μυροβλήτου.

 Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου.

Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του

αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.

Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.

Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.

Απολυτίκιο: Ήχος γ’.

Μέγαν εύρατο εv τοις κιvδύvοις, σε υπέρμαχοv, η οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ούν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύvας τον Νέστορα, ούτως Άγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Πηγή: http://eleftheroiellines.blogspot.gr/

Ωραίες φωτογραφίες από την Ρόδο.

Καταπληκτικές φωτογραφίες, τραβηγμένες από τον κήπο της Κας Θώμης Πατρώνας, Προέδρου Εφετών Δωδεκανήσου.

Λοιμώξεις του αναπνευστικού: Πώς θα προστατευθείτε

Οι λοιμώξεις του αναπνευστικού αποτελούν μια μεγάλη ομάδα παθήσεων που εκτείνονται από το απλό κρυολόγημα ως την πνευμονία και χρήζουν επίσκεψης στον γιατρό. Η σωστή αντιμετώπιση μιας λοίμωξης του αναπνευστικού εξαρτάται κατά βάση από το αν οφείλεται σε ιό, πρόκειται δηλαδή για μια ίωση ή σε μικρόβιο, οπότε είναι λοίμωξη.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν συνήθως πυρετό, βήχα, βουλωμένη μύτη, πονόλαιμο, καταρροή και καταβολή και στην πλειοψηφία τους διαρκούν περίπου μια εβδομάδα.

Σε μικροβιακή λοίμωξη ο ασθενής αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις καθημερινές του υποχρεώσεις και παραμένει στο κρεβάτι, καθώς εκτός από τα παραπάνω έχει επιπλέον υπνηλία, ανορεξία και δυσκολία στην αναπνοή.

Πώς θα αποφύγετε τις ιογενείς λοιμώξεις

Αποφεύγετε την επαφή με άτομο που νοσεί.

Καλύπτετε πάντα τη μύτη και το στόμα με χαρτομάντιλο, σε βήχα ή φτάρνισμα.

Πλένετε συχνά και προσεκτικά τα χέρια σας για τουλάχιστον 15 δευτερόλεπτα.

Πλένετε συχνά με αντισηπτικό τις επιφάνειες που αγγίζετε συχνά, όπως διακόπτες βρύσες, πάγκους μαγειρέματος, καθώς και τα παιχνίδια.

Πότε χρειάζεται νοσηλεία ένας ασθενής με λοίμωξη αναπνευστικού

Όταν ένας ασθενής έχει ένα από τα παρακάτω συμπτώματα πρέπει να επισκεφθεί γιατρό ή νοσοκομείο:

Δύσπνοια, κρίση βήχα, συριγμός.

Βήχας σε σημείο εμετού.

Υπνηλία, πτώση επιπέδου συνείδησης (μπερδεμένος, σαν μεθυσμένος).

Πηγή: http://olympia.gr/

Δωρεάν οικιακά φωτοβολταϊκά βάζει η Greenpeace στη Ρόδο.

Ανοιχτή πρόσκληση σε οικογένειες στη Ρόδο για να εγκαταστήσει δωρεάν φωτοβολταϊκά συστήματα στις κατοικίες τους απευθύνει η περιβαλλοντική οργάνωση Greenpeace.

Διευκρινίζεται ότι η Οργάνωση θα αναλάβει, χωρίς καμία επιβάρυνση για τα επιλεγμένα νοικοκυριά, την αγορά και εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών για αυτοπαραγωγή, ισχύος έως 2kW ανά οικογένεια.

Όπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση, «σε μία εξαιρετικά κρίσιμη οικονομική και πολιτική συγκυρία για τη χώρα (ενώ κατατέθηκε προς ψήφιση το νέο πολυνομοσχέδιο για το φορολογικό, το ασφαλιστικό κ.ά.), η Greenpeace με χιλιάδες υποστηρικτές της έρχονται να δείξουν στην κυβέρνηση και τη ΔΕΗ το δρόμο για μία πιο σύγχρονη, δίκαιη και αποδοτική οικονομία. Μία οικονομία που αξιοποιεί τον σημαντικότερο εθνικό μας πόρο: τον ήλιο.

Η Greenpeace στο πλαίσιο της εκστρατείας «Solarize Greece» θα τοποθετήσει τα φωτοβολταϊκά συστήματα σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες στην αποπληρωμή των λογαριασμών ηλεκτρικής ενέργειας. Τα εγκατεστημένα συστήματα θα συνδεθούν στο δίκτυο της ΔΕΗ και θα αξιοποιούν τις δυνατότητες που προσφέρει το νέο νομοθετικό πλαίσιο για την αυτοπαραγωγή ενέργειας (net-metering)».

«Λίγο πριν την ψήφιση του νέου πολυνομοσχεδίου και ενώ σημαντικό μέρος της κοινωνίας βρίσκεται σε αναβρασμό, νοιώθουμε πιο επιτακτική από ποτέ την ανάγκη να προωθήσουμε θετικές λύσεις που στηρίζουν την ελληνική κοινωνία και την οικονομία», τονίζει ο Τάκης Γρηγορίου, υπεύθυνος για θέματα ενέργειας και κλιματικών αλλαγών στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace.

Και συνεχίζει, «στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση δεν γίνεται μονίμως να κερδίζουν οι λίγοι, όπως η βιομηχανία, και να πληρώνουν οι πολλοί. Έστω και την ύστατη ώρα, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να στηρίξει τα νοικοκυριά, ειδικά τα πιο αδύναμα και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις μέσα από ένα επιθετικό πρόγραμμα επενδύσεων στην ηλιακή ενέργεια».

Εκτός των περαπάνω, η Greenpeace καλεί την κυβέρνηση να προχωρήσει στις απαραίτητες πρωτοβουλίες ώστε να ξεκινήσει η μετάβαση της Ελλάδας στην ηλιακή οικονομία και να αξιοποιήσει υφιστάμενους πόρους και να δημιουργήσει οικονομικά εργαλεία που θα υπηρετήσουν αυτή τη μετάβαση.

Αντίστοιχα, καλεί τη ΔΕΗ να υιοθετήσει νέο επιχειρηματικό πλάνο που θα θέτει ως στρατηγική προτεραιότητα την επιθετική ανάπτυξη του τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και των ενεργειακών υπηρεσιών και την ταχεία απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.

Οι οικογένειες που ενδιαφέρονται και πληρούν τις προϋποθέσεις μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή στην ηλεκτρονική διεύθυνση gpgreece@greenpeace.org, στέλνοντας email με τίτλο: «Εκδήλωση ενδιαφέροντος από οικογένεια στη Ρόδο».

—Κριτήρια για επιλογή νοικοκυριών (κατά σειρά προτεραιότητας)

1.Οικογένεια με παιδιά

2. Ένταξη στο ΚΟΤ ή χαμηλό συνολικό οικογενειακό εισόδημα (<20.000 €)

3. Νόμιμη χρήση της ιδιοκτησίας. Σε περίπτωση διαμερίσματος απαιτείται εξασφάλιση έγκρισης επί του συνόλου των ιδιοκτητών.

4.Τουλάχιστον 15 τετρ. μέτρα ελεύθερο χώρο σε δώμα ή στέγη

Βασική προϋπόθεση για τη δυνατότητα εγκατάστασης φωτοβολταϊκού συστήματος για αυτοπαραγωγή είναι να υπάρχει ήδη στο ενδιαφερόμενο κτίριο/διαμέρισμα ενεργή παροχή χαμηλή τάσης.

Τα παραπάνω κριτήρια, υποστηρίζει η Greenpeace, αφενός διασφαλίζουν ότι τα φωτοβολταϊκά συστήματα θα βοηθήσουν οικογένειες σε ανάγκη, αφετέρου θα επιτρέψουν την καλύτερη δυνατή επιλογή με βάση τους περιορισμούς της σημερινής νομοθεσίας για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών.

Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι η απαίτηση για έγκριση από το σύνολο (100%) των υπόλοιπων ιδιοκτητών σε περίπτωση πολυκατοικίας καθώς και η μη-δυνατότητα εφαρμογής εικονικού (virtual) net-metering οδηγούν σε de facto αποκλεισμούς για ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας (π.χ. νοικοκυριά με περιορισμένο χώρο σε δώμα). Η Greenpeace ζητάει από την κυβέρνηση να βελτιώσει το θεσμικό πλαίσιο, ούτως ώστε να αρθούν οι σημερινοί αποκλεισμοί και να μπορεί το σύνολο των νοικοκυριών να απολαύσει τις δυνατότητες της ηλιακής ενέργειας στην Ελλάδα.

Τα χρήματα για την εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών προέρχονται από τη διεθνή εκστρατεία crowdfunding στην πλατφόρμα Indiegogo με τίτλο SolarizeGreece που πραγματοποιήθηκε το διάστημα Ιουλίου-Σεπτεμβρίου 2015, την περίοδο δηλαδή κατά την οποία η χώρα βίωσε τις πιο δύσκολες επιπτώσεις των capital controls. Περισσότεροι από 1000 ξένοι πολίτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα να υποστηρίξουν οικονομικά την Ελλάδα να στραφεί στην ηλιακή οικονομία, ως όχημα εξόδου από την κρίση.

H Greenpeace τονίζει ότι «η στροφή στην ηλιακή οικονομία θα δώσει δραστική λύση στο πρόβλημα της ενεργειακής ένδειας που πλήττει την ελληνική κοινωνία. Επιπλέον, θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, περισσότερα έσοδα για το δημόσιο, αλλά και αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και εξοικονόμηση εθνικών πόρων από εισαγωγές καυσίμων».

Διαβάστε εδώ περισσότερα για τη δυνατότητα αυτοπαραγωγής για ιδιοκατανάλωση με ενεργειακό συμψηφισμό από φωτοβολταϊκό σύστημα.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η κυβέρνηση φέρεται να έχει συμφωνήσει ότι η βιομηχανία θα αμειφθεί για τη διακοψιμότητα, μία υπηρεσία χωρίς καμία πρακτική αξία, με το 3,6% του τζίρου όλων των φωτοβολταϊκών και το 1,8% του τζίρου των αιολικών πάρκων.

Η Greenpeace επισημαίνει ακόμα ότι ένα δημόσιο πρόγραμμα εγκατάστασης φωτοβολταϊκών συστημάτων σε νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα, είναι πολύ πιο αποτελεσματικό και αποδοτικό από την επιδότηση της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας που ισχύει σήμερα (Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο).

Πηγή: http://www.econews.gr/

Όσλο: η πρώτη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που απαγορεύει τα αυτοκίνητα

Τα αυτοκίνητα θα εξαφανιστούν από το κέντρο του Όσλο, της πρωτεύουσας της Νορβηγίας, έως το 2019.

Ως αντισταθμιστικό μέτρο θα κατασκευαστούν επιπλέον ποδηλατόδρομοι συνολικού μήκους 60 χιλιομέτρων και θα επενδυθούν σημαντικά κεφάλαια για την αναβάθμιση των δημόσιων μεταφορών.

Η μόνιμη απαγόρευση θα επηρεάσει περίπου 350.000 ιδιοκτήτες αυτοκινήτων που συνηθίζουν να κυκλοφορούν στους δρόμους της νορβηγικής πρωτεύουσας.

Το νέο δημοτικό συμβούλιο της πόλης υποστηρίζει ότι αυτό το σχέδιο θα ωφελήσει όλους τους πολίτες, παρά τις επιφυλάξεις των επιχειρηματιών που ανησυχούν για ενδεχόμενη μείωση της κίνησης του αγοραστικού κοινού στο κέντρο της πόλης.

«Θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο για τους πεζούς, τους ποδηλάτες αλλά και για τα καταστήματα», δήλωσε η Λαν Μαρί Νγκουγιέν Μπεργκ, εκπρόσωπος του Κόμματος των Πρασίνων στο Όσλο.

Εξαιρέσεις προβλέπονται για αυτοκίνητα που μεταφέρουν άτομα με ειδικές ανάγκες και οχήματα που μεταφέρουν εμπορεύματα στα καταστήματα, αναφέρει η ανακοίνωση του δημοτικού συμβουλίου, ενώ το μέτρο θα εφαρμοστεί μετά το πέρας αρκετών δοκιμαστικών περιόδων.

Στο Όσλο κατοικούν περίπου 600.000 άνθρωποι, ενώ σχεδόν 350.000 αυτοκίνητα κυκλοφορούν σε ολόκληρη την πόλη. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων ζουν έξω από το κέντρο της πόλης, αλλά εντός των ορίων της αστικής περιοχής του Όσλο.

—Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες βάζουν εμπόδια στο αυτοκίνητο

Μια αντίστοιχη πρωτοβουλία έχει ανακοινώσει και η δημοτική Αρχή της Μαδρίτης στην Ισπανία με στόχο να απομακρυνθούν όλα τα αυτοκίνητα ως το 2020. Η απαγόρευση στη Μαδρίτη είναι ευρύτερη από αυτή στο Όσλο καθώς θα καλύπτει το σύνολο των 2.000 στρεμμάτων του Κέντρου της ισπανικής πρωτεύουσας.

Το Παρίσι απαγόρευσε την κίνηση των οχημάτων κοντά στα βασικά αξιοθέατα όπως ο Πύργος του Άιφελ και ο ναός Νοτρ Νταμ. Στο Μιλάνο της Ιταλίας, η κυβέρνηση προσφέρει δωρεάν εισιτήρια για τα μέσα μεταφοράς ως κίνητρο στους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων για να αφήσουν τα οχήματά τους στο σπίτι.

Η Κοπεγχάγη στη Δανία έχει παρουσιάσει ζώνες πεζών από τη δεκαετία του 1960 ακόμα.

Πηγή: http://www.econews.gr/

Ένα εξαιρετικό Βίντεο για τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης!

Την ανάγκη επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης υπογράμμισαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος σε συνάντησή τους στο Προεδρικό Μέγαρο.

Ο κ. Βαρθολομαίος είπε μάλιστα ότι είναι αδιανόητο και απαράδεκτο επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να έχει ιδρυθεί μία τέτοια Σχολή και επί Τουρκικής Δημοκρατίας να παραμένει κλειστή, για 44 χρόνια.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, δεν συμβιβάζεται αυτό το γεγονός της αναγκαστικής σιωπής της Σχολής με τα δημοκρατικά δεδομένα, με τα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδιαιτέρως με τις θρησκευτικές ελευθερίες.

Ο Πατριάρχης τόνισε ότι το θέμα της Χάλκης δεν είναι πολυτέλεια για το Φανάρι ούτε είναι θέμα προσωπικού γοήτρου για τον ίδιο, να θέλει να την ανοίξει «σώνει και καλά».

Εξήγησε ότι είναι ένα θέμα ουσιαστικής ανάγκης για το Πατριαρχείο «να μπορεί να εκπαιδεύει σαν η Πρωτόθρονος Εκκλησία της Ορθοδοξίας, τα στελέχη της, τους κληρικούς, τους θεολόγους».

Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, δείτε το βίντεο:

https://www.youtube.com/v/UsjUfnnn_us&feature=youtu.be

Παπαφλέσσας - Ο αρχιμανδρίτης που αγάπησε τις γυναίκες, το ποτό και την επανάσταση

Τα «ράσα δεν κάνουν τον παπά» λέει ο λαός και η ρήση ταίριαζε απόλυτα στην περίπτωση του ήρωα του ’21, Παπαφλέσσα.

Αγάπησε τις γυναίκες, τον αγάπησαν κι αυτές και μαζί επιδόθηκαν σε μια σειρά διασκεδάσεων που δεν ταίριαζε σε κληρικό.

Πολλοί τον μίσησαν και δικαιολογημένα, γιατί ήταν ένας ακραίος άνθρωπος που προκαλούσε αντιπαλότητες, αλλά ο ηρωικός θάνατός του στο Μανιάκι έσωσε την υστεροφημία του. «Θα γυρίσω ή δεσπότης ή πασάς»

Γεννήθηκε στη Μεσσηνία το 1788. Ήταν ένα από τα 28 παιδιά του πατέρα του, που μάλλον κληροδότησε στο γιο την αδυναμία του στο γυναικείο φύλο. Ο Παναγιώτης Σέκερης τον περιέγραψε ως «ορμητικό» και ο Παπαφλέσσας τον δικαίωνε με κάθε ευκαιρία.

Επέλεξε να γίνει μοναχός, αλλά συγκρούστηκε τόσο έντονα με ένα Τούρκο αξιωματούχο, που αναγκάστηκε να φύγει απ’ την περιοχή.

Επέλεξε να αυτό-εξοριστεί στην Κωνσταντινούπολη και πριν φύγει, πρόλαβε να υποσχεθεί ότι θα γυρίσει «ή Δεσπότης ή Πασάς».

Κατάφερε να γίνει Αρχιμανδρίτης και όσο βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη,

ήρθε σε επαφή με τη Φιλική Εταιρεία.

Όταν απαίτησε να μάθει ποιος ήταν ο αρχηγός της Εταιρείας και άλλοι αρνήθηκαν να του αποκαλύψουν τα μυστικά, η ορμητικότητα του Παπαφλέσσα εμφανίστηκε ξανά. Τράβηξε το μαχαίρι του και απείλησε να σφάξει τον Αναγνωστόπουλο, που στεκόταν μπροστά του,εκτός αν άκουγε το όνομα του Αρχηγού! Τα πνεύματα ηρέμησαν και δεν χύθηκε αίμα.

Ο «γυναικάς» παπάς

Ο Παπαφλέσσας δεν ήταν ο διακριτικός και αθόρυβος συνωμότης.

Κυνηγούσε τις γυναίκες μανιωδώς, έπινε, μεθούσε και γλεντούσε αδιάκοπα. Κέντρο των ακόλαστων διασκεδάσεων ήταν το πολυτελές σπίτι που νοίκιαζε με χρήματα της Φιλικής Εταιρείας.

Η τούρκικη αστυνομία τον συνέλαβε πολλάκις για «την άτοπον και ανοίκειον διαγωγή του, δίδοντος παράδειγμα διαφθοράς εις την συνοικίαν αυτού».

Τα ψέματα της επανάστασης

Ο Παπαφλέσσας όμως ήταν φλογερός πατριώτης. Επιθυμούσε διακαώς την έναρξη της επανάστασης και χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να το επιτύχει.

Στην Κωνσταντινούπολη υποστήριξε ότι η Πελοπόννησος ήταν έτοιμη για δράση και για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του, παρουσίασε πλαστά

έγγραφα. Τον διέψευσε ο Σπυρίδων Παπαδόπουλος Κορφινός, λέγοντας

ότι είχε βρεθεί στην Πελοπόννησο πριν από 7 μήνες και η κατάσταση που επικρατούσε δεν είχε καμία σχέση με την περιγραφή του Παπαφλέσσα.

Ο Αρχιμανδρίτης δεν συμμορφώθηκε. Τον Ιανουάριο του 1821, συναντήθηκε

 με την ηγεσία του Μοριά στη Βοστίτσα και ακολούθησε ακριβώς την ίδια

στρατηγική για να τους πείσει να συμμετέχουν στην επανάσταση. Υποστήριξε

 ότι ο Υψηλάντης ήταν έτοιμος να εκστρατεύσει εναντίον της Κωνσταντινούπολης με το ρωσικό στόλο και την «ευλογία» του Τσάρου.

Κανείς δεν πίστεψε τους υπερβολικούς ισχυρισμούς του, τους οποίους ο Ανδρέα Ζαΐμης χαρακτήρισε «άστατους, απελπισμένους, στασιαστικούς, ιδιοτελείς και σχεδόν μπερμπάντικους».

Η μάχη στο Μανιάκι

Το τέλος του εμφυλίου πολέμου τον βρήκε στην πλευρά των νικητών, σε

συνασπισμό με την κυβέρνηση Κουντουριώτη, ενώ οι οπλαρχηγοί ήταν στη φυλακή και κυρίως ο Κολοκοτρώνης, που ήταν το μυαλό και το σπαθί της εξέγερσης.

Το Φεβρουάριο του 1825 ο Ιμπραήμ και στρατός του αποβιβάστηκαν στον Μοριά, αποφασισμένοι να δώσουν τέλος στην επανάσταση. Ο Παπαφλέσσας αντιλήφθηκε τον κίνδυνο και ζήτησε να αποφυλακιστούν οι οπλαρχηγοί για να αντιμετωπίσουν όλοι μαζί την επερχόμενη απειλή.

Η απαίτησή του προξένησε αντιδράσεις, μιας και είχε συμμετάσχει ενεργά στην σύλληψή τους. Οι οπλαρχηγοί δεν αποφυλακίστηκαν και ο Παπαφλέσσας πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Υποσχέθηκε πως όταν γυρίσει θα τους απελευθερώσει και ξεκίνησε για το Μανιάκι με 1.000 άντρες, ενώ το στράτευμα του Ιμπραήμ έφτανε τις 6.000. Ο Παπαφλέσσας ευελπιστούσε ότι θα κατέφθαναν ενισχύσεις που θα εξισορροπούσαν την κατάσταση, αλλά η τύχη δεν ήταν με το μέρος του.

Όταν οι άντρες του είδαν τους χιλιάδες εχθρούς να παρατάσσονται,

δείλιασαν και πολλοί υποχώρησαν. Ο Παπαφλέσσας έμεινε με 600 άντρες,

ενώ άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι ήταν μόλις 300. Ο παπάς έμεινε

ακλόνητος στη θέση του, αν και δεν ήταν καπετάνιος, ούτε εκπαιδευμένος αρματολός. Η μάχη ξεκίνησε στις 20 Μαΐου του 1825 και μέσα σε λίγες ώρες, οι δυνάμεις των Ελλήνων είχαν αποδεκατιστεί.

Ο Παπαφλέσσας έπεσε μαζί με τους άντρες του.

Σύμφωνα με τη λαϊκή διήγηση που κατέγραψε η ιστορία, ο Ιμπραήμ τον αναζήτησε μετά το τέλος της μάχης και βρήκε πρώτα το αποκεφαλισμένο

πτώμα του. Ζήτησε να του φέρουν το κεφάλι και στερέωσε το άψυχο

κορμί του Παπαφλέσσα στον κορμό ενός δέντρου.

Συγκινημένος, ο Ιμπραήμ τον πλησίασε και τον φίλησε, αναγνωρίζοντας

την αξία του εχθρού του.

Ο ηρωικός θάνατος του Παπαφλέσσα διέγραψε τις ατασθαλίες του παρελθόντος.

Η ακόλαστη ζωή του και η διπρόσωπη πολιτική που ακολουθούσε είχαν

δημιουργήσει ένα πολύ αρνητικό προφίλ, που ξεχάστηκε μετά το Μανιάκι.

Η αυτοθυσία του έσωσε την υστεροφημία του. Άλλωστε φορούσε ράσα

και ιστορικά δικαίωνε και το ρόλο της εκκλησίας όχι μόνο στην πνευματική

στήριξη, αλλά και στη μάχη.

Όπως και να ΄χει ήταν ένας ξεχωριστός επαναστάτης που κέρδισε τη θέση του στην ιστορία, με το παράδειγμα και τη θυσία του.

ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΟ. ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΕΝΤΑ

Ελαιουργείο πατέντα

Του Χριστόφορου Παπαδάκη

Το πρώτο ατομικό, οικολογικό ελαιουργείο στον κόσμο, “η φάμπρικα” όπως λέγεται, είναι πλέον γεγονός και ανήκει σε Ηρακλειώτη κατασκευαστή, που πρωτοπόρησε καταφέρνοντας να κατασκευάσει τη μονάδα αυτή, παράγοντας το ελαιόλαδο παραδοσιακά με τη μέθοδο της πίεσης και από τα υποπροϊόντα της ελιάς να παράγεται βιομάζα, αποφεύγοντας έτσι την όποια επιβάρυνση του περιβάλλοντος.

Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά από ατομικά ελαιουργεία που έχουν κατασκευάσει οι Ιταλοί, αφού λειτουργούν όπως τα κανονικά, με τη φυγόκεντρο δύναμη, όπως εξηγεί στη “Νέα Κρήτη” ο Μηνάς Καμπιτάκης, αποκαλύπτοντας δημόσια τη σημαντική του εφεύρεση, που από φέτος είναι πλέον στη διάθεση των ελαιοπαραγωγών!

Σε παγκόσμια κλίμακα πρόκειται για το πρώτο οικολογικό μικρό και μεσαίο ελαιουργείο, που αποτελεί ένα απίστευτο εργαλείο κυρίως για ελαιοπαραγωγούς με μεγάλες ποσότητες ελαιοκάρπου, που πλέον θα μπορούν να παράγουν το ελαιόλαδό τους μόνοι τους, αποφεύγοντας τις επανειλημμένες μεταφορές ελαιοκάρπου στα ελαιουργεία και βέβαια τις ατέλειωτες ώρες αναμονής και ξενυχτιού για να “αλέσουν” και να επιβλέψουν τη διαδικασία παραγωγής του ελαιολάδου τους. Δε χρειάζονται χώρους. Το μικρό ελαιουργείο είναι έκτασης μόλις 2 τετραγωνικών και το μεσαίο 6.

Η εφημερίδα μας, μόλις πληροφορήθηκε την ύπαρξη της πατέντας, επισκέφτηκε το εργοστάσιο του Μηνά Καμπιτάκη στη Βιομηχανική Περιοχή Ηρακλείου και κατέγραψε όλα τα στοιχεία για τον τρόπο λειτουργίας του ατομικού ελαιουργείου, που έχει παραχθεί σε δύο μεγέθη. Το μικρό μέγεθος στοιχίζει μόλις 12.000 ευρώ και το μεγάλο 20.000 ευρώ, που ως κόστος για τους μεγαλοπαραγωγούς, ή για παραγωγούς που θα μπορούσαν να συνεργαστούν και να το επιμεριστούν για να αλέθουν τις ελιές τους σε κοινό χώρο, δε θεωρείται καθόλου απαγορευτικό.

«Το λάδι που παράγεται από αυτό το ελαιουργείο», τονίζει ο κ. Καμπιτάκης, «είναι πυκνό σαν μέλι. Γιατί τα καλά χαρακτηριστικά δεν έχουν φύγει όπως γίνεται με τη φυγόκεντρο δύναμη. Όλα τα καλά συστατικά του λαδιού είναι βαριά. Όταν τα βάζεις λοιπόν σε ένα μηχάνημα που παίρνει 7.000 στροφές, όλα αυτά θα πάνε μαζί με το νερό. Και το λάδι που θα μείνει θα είναι πολύ λεπτό, όπως γίνεται με τη φυγοκέντριση. Το ατομικό ελαιουργείο λειτουργεί με πίεση και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά με τα μεγάλα ελαιουργεία», όπως λέει. «Αλλά δεν είναι η πίεση, όπως ήταν παλιά οι μποξάδες, που υπήρχαν μικροοργανισμοί. Εδώ είναι καθαρό το λάδι, με συνεχή ροή, και δεν υπάρχει πρόβλημα μόλυνσης»…

Τρόπος λειτουργίας

Υπάρχει ένα αναβατόριο, που ανεβάζει τις ελιές. Το μικρό ελαιουργείο χωράει 200 κιλά ελιές την ώρα και το μεσαίο 350 κιλά την ώρα. Την ίδια ποσότητα αλέθει και ο σπαστήρας. Υπάρχει ένας μαλακτήρας που παίρνει και μαλάσσει αυτά τα 200 κιλά. Το πρώτο ζυμάρι που παράγεται πηγαίνει σε πιεστήριο, που λειτουργεί με φυσική πίεση. Το πιεστήριο πιέζει τη μάζα της ελιάς και βγάζει από την κάτω μεριά τα υγρά και το λάδι μαζί. Αυτά τα παίρνει μία αντλία και τα βάζει σε ένα δοχείο ανοξείδωτο πάντα από τον πάτο, για να γίνεται το καταστάλαγμα του λαδιού με φυσικό τρόπο.

Όταν γεμίσει λοιπόν αυτό το δοχείο, κάτι που φαίνεται από τον υαλοδείκτη, ενεργοποιείται ένα φλοτέρ. Ο χειριστής ανοίγει τη βρύση για να πάρει το λάδι. Αυτό που παίρνουμε είναι το λάδι από την πάνω μεριά, που είναι καθαρό. Όταν διαπιστώσει ο χειριστής ότι το λάδι σκουραίνει, τότε κλείνει και πάλι τη βάνα και βάζει καινούργια ποσότητα περιμένοντας να κατασταλάξει. Αυτός είναι ο διαχωριστής ο οικολογικός. «Αυτός είναι ο φυσικός τρόπος που χρησιμοποιούσαν παλιά οι φάμπρικες για να καθαρίζουν το λάδι», λέει ο Μηνάς Καμπιτάκης.

Λιγότεροι κίνδυνοι – Τα πλεονεκτήματα της φάμπρικας

Ο Μηνάς Καμπιτάκης αναφέρεται και σε άλλα πλεονεκτήματα που έχει ένας ελαιοπαραγωγός εγκαταλείποντας τον παραδοσιακό τρόπο έκθλιψης του ελαιοκάρπου. «Το πρώτο είναι ότι δε χρειάζεται να ξενυχτάει πλέον για να παράγει το λάδι του. Το δεύτερο είναι ότι θα αποφεύγει φαινόμενα όπως να μολύνεται το δικό του λάδι από το λάδι που είχε παράγει ο προηγούμενος από σαπισμένες ελιές. Και το τρίτο θέμα είναι ότι στα φυγοκεντρικά δεν μπορεί να καταλάβει ούτε ο παραγωγός, ούτε ο ελαιουργός πότε θα γίνει μια ζημιά από διακοπή ρεύματος ή από άλλη αιτία και να χαθεί ποσότητα από το παραγόμενο ελαιόλαδο»…

Καταλήγοντας, ο κατασκευαστής μας είπε ότι υπάρχουν διάφορες κατηγορίες παραγωγών, από τον ερασιτέχνη που από χόμπι θέλει να βγάλει το δικό του εμφιαλωμένο λάδι και να το διακινήσει στους φίλους του, μέχρι το μεγαλοπαραγωγό επαγγελματία. «Αν ένας παραγωγός δε θέλει να αναλάβει το κόστος, υπάρχουν και οι λύσεις παραγωγών που μπορούν να συνεργάζονται μεταξύ τους αλέθοντας σε ένα τέτοιο ελαιουργείο από κοινού τις ελιές τους», επισημαίνει και τονίζει ότι για την κατασκευή της “φάμπρικας” εργάστηκε σκληρά τρία χρόνια και πέρυσι την ολοκλήρωσε δοκιμάζοντας με επιτυχία τη λειτουργία της.

Πηγή: http://www.votegreece.gr/archives/48441

Εναν καφέ στο σπίτι του Όθωνα και της Αμαλίας

Εναν καφέ στο σπίτι του Όθωνα και της Αμαλίας - Μυστικό στην καρδιά της πόλης

Περιμένοντας να χτιστεί το σπίτι του (η σημερινή Βουλή), ο βασιλιάς Όθωνας και η 18χρονη σύζυγός του, Αμαλία, εγκαταστάθηκαν σε ένα νεοκλασικό στην πλατεία Κλαυθμώνος, πριν από 180 χρόνια.

Το πανέμορφο κτίριο της οδού Παπαρρηγοπούλου 7, που στεγάζει σήμερα το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, ήταν ένα από τα πρώτα σπίτια που κτίστηκαν στην απελευθερωμένη Αθήνα, το 1833.

Σχεδιάστηκε από τους Γερμανούς αρχιτέκτονες G. Luders και J. Hoffer και αποτελεί ένα από τα πρώτα δείγματα λιτού κλασικισμού στην Ελλάδα.

Το σπίτι ανήκε στον Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτιο Δεκόζη Βούρο (1792-1881) και ήταν εδώ που φιλοξενήθηκαν ο Όθωνας και η Αμαλία από το 1837 ως το 1843, περιμένοντας να ολοκληρωθούν τα ανάκτορά τους – η σημερινή Βουλή.

Σήμερα είναι ένας ζωντανός τόπος ιστορικής μνήμης και διασκέδασης. Καφέ, μπαρ, εστιατόριο, γκαλερί, κήπος, όλα σε έναν δημιουργικό και φιλόξενο πολυχώρο τεχνών.

Ο ιστορικός κήπος όπου είχε εγκατασταθεί ο Όθωνας αφού παντρεύτηκε τη 18χρονη Αμαλία –η οποία και οργάνωσε τον κήπο του παλαιού παλατιού, του πρώτου δημόσιου κήπου της πρωτεύουσας– αναβίωσε και περιμένει. Έργα τέχνης, μουσικές βραδιές, φιλολογικές συζητήσεις, αρωματικός καφές, καλό κρασί και ποτά, σπιτικά φαγητά και γλυκά, όλα όσα δύσκολα συναντά κανείς στο κέντρο, μαζεμένα στη θρυλική αυλή του Black Duck.

Το 1836, ο βασιλιάς Όθων, επιστρέφοντας από το Μόναχο μετά τον γάμο του με την Αμαλία, χρησιμοποίησε ως προσωρινή κατοικία τη «Μεγάλη Οικία» Βούρου στην τότε οδό Νομισματοκοπείου και ήδη Παπαρρηγοπούλου αριθ. 7, και τη διπλανή οικία του Γ. Αφθονίδη (που δεν υπάρχει σήμερα), συνδέοντας μεταξύ τους με στοά τα δύο αυτά αρχοντικά. Ο Όθων και η Αμαλία έμειναν σ' αυτό το «Παλιό Παλάτι», όπως το αποκαλούσαν αργότερα οι Αθηναίοι, από το 1836 μέχρι το 1843. Διαμόρφωσαν μάλιστα και έναν κήπο μπροστά στο παλάτι, από τον οποίο προήλθε ο σημερινός κήπος της Πλατείας Κλαυθμώνος.

 Η βασιλική αυτή κατοικία μεταφέρθηκε το 1843 στο νεόκτιστο τότε κτίριο των Ανακτόρων, έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα Friedrich Gaertner, όπου στεγάζεται σήμερα η Βουλή των Ελλήνων.

Το 1859, ο Σταμάτιος Δεκόζης-Βούρος έχτισε δίπλα στο σπίτι του, στον αριθ. 5 της οδού Παπαρρηγοπούλου, ένα δεύτερο αρχοντικό, για κατοικία του γιου του Κωνσταντίνου Βούρου, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γεράσιμου Μεταξά, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα.

Σήμερα, το αρχοντικό του Δεκόζη-Βούρου στεγάζει από το 1980 το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, που ίδρυσε ο Λάμπρος Ευταξίας, δισέγγονος του Σταματίου Δεκόζη-Βούρου.

Η νεαρή βασίλισσα ήταν αυτή που οργάνωσε τον κήπο γύρω από την προσωρινή κατοικία του ζεύγους το 1836. «Ο κήπος του παλαιού παλατιού» ήταν ο πρώτος δημόσιος κήπος της πρωτεύουσας, με τέσσερις εισόδους, σιντριβάνι και μία στέρνα με χρυσόψαρα. Συμπεριελάμβανε τη σημερινή Πλατεία Κλαυθμώνος και έφτανε μέχρι την Πλατεία Κολοκοτρώνη. Ο σημερινός κήπος του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος εκείνου του μεγάλου κήπου. Παραμένει όμως μία μοναδική μικρή όαση στο κέντρο της Αθήνας, με ζωντανό ακόμα τον φοίνικα που φύτεψε η Αμαλία.

Τώρα, το Black Duck Multiplarte μεταφέρει την εμπειρία του εδώ και υποδέχεται τους κατοίκους της Αθήνας σε έναν ανοιχτό χώρο στην καρδιά της πόλης. Με σεβασμό στο ιστορικό και φυσικό περιβάλλον, το Black Duck Garden - Athens City Museum Bistrot ανοίγει το καλοκαίρι στον κήπο, αλλά και όλο τον χρόνο στον ιδιαίτερο χώρο του αιθρίου.

Πηγή: http://www.akous.gr/