ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

 ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΒΙΑΖΕΙ ΤΗ ΒΙΑ.

Του Νίκου Φλεμετάκη                   

Σκόρπιες  σκέψεις και ερωτήματα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, με αφορμή τα διάφορα κρούσματα βίαιης αντιμετώπισης διαφόρων καταστάσεων και ενεργειών, που συνέβησαν ή συμβαίνουν κατά καιρούς στη χώρα μας.

Μια γενική αποδοχή είναι ότι η, οποιασδήποτε μορφής, λιτότητα και επιβολή εισπρακτικών μέτρων, δημιουργεί στον καθένα μας άσχημη και μη ευχάριστη ψυχολογική διάθεση και ως εκ τούτου η συμπεριφορά μας σε διάφορα ερεθίσματα, όχι πάντα βέβαια, να είναι αντικοινωνική , παράνομη, αψυχολόγητη και όχι φιλική .

 Η  λιτότητα όμως και η εν γένει οικονομική κρίση, που μαστίζει  τη χώρα μας ,την ΕΛΛΑΔΑ, μετά από τα   σκληρά και δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα, που επεβλήθησαν  εις βάρος   των Ελλήνων, είναι αλήθεια ότι έχει δημιουργήσει  στις χώρες ,είτε του Νότου ,είτε του Βορρά ,της Ανατολής, της Δύσης, μια συμπάθεια υπέρ των δεινοπαθούντων Ελλήνων.

Είναι μια γενική διαπίστωση,  χωρίς  υπερβολή, όταν παρακολουθήσουμε τα διάφορα ΜΜΕ.

Φωνές αλληλεγγύης  ακούγονται  από όλες σχεδόν τις χώρες ακόμα και από την Αφρική .

Μια άλλη πραγματικότητα είναι η εγκατάσταση ,νομίμως ή παρανόμως , πολιτών από τις χώρες αυτές   στην πατρίδα μας ( Αλλοδαποί) .

Και είναι αλήθεια ότι πολλές φορές και εμείς  τους χρησιμοποιούμε για προσωπικό όφελος, λαμβάνοντας υπ όψη,  είτε τη φτώχεια και την ανέχειά τους, είτε την παράνομη είσοδό τους και τους απασχολούμε σε  διάφορες  εργασίες ή σε αυτές που εμείς θέλουμε να αποφύγουμε .

Εκείνοι,  με προθυμία, καρτερικότητα, με δική τους τεχνική και ώριμη σκέψη ,ευχαρίστως αναλαμβάνουν  τις εργασίες αυτές, άσχετα με τα φτηνά ημερομίσθια ή τους  υποτυπώδεις όρους διαβίωσής των.

Οι χώρες προέλευσης τους ,ίσως,  έχουν εκφράσει ,με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την συμπάθειά τους, την ευγνωμοσύνη τους και την συμπαράστασή τους προς τους οικονομικά δεινοπαθούντες Έλληνες και προσπαθούν  με το δικό τους τρόπο να βοηθήσουν εκείνους οι οποίοι περιθάλπουν και βοηθούν τους δικούς τους ανθρώπους-πολίτες .

Με τον τρόπο τους αυτό μας λένε :

 «Κάμε του φτωχού καλό και  θα το βρεις απ’ το Θεό».

Η συμπεριφορά λοιπόν αυτή δημιούργησε στις  χώρες αυτές    έναν νοερό   πίνακα ζωγραφικής, ας υποθέσουμε,  ο οποίος σε μια μεριά   απεικονίζει την ευεργετούσα  μα δεινοπαθούσα Ελλάδα  και στην  άλλη τις χώρες που απλώνουν ένα  πέπλο συμπαράστασης και αλληλεγγύης. Και ο πίνακας αυτός καλά κρατεί για να  βοηθά  στον «καλλωπισμό της διεθνούς αίθουσας  συμπαράστασης»  και τον οποίον βλέποντας  κάποιος  του θυμίζει τα λόγια του Αϊνστάιν:  

«Πρώτα γι αυτούς, που από τα χαμόγελά τους και την καλή τους κατάσταση, εξαρτάται η ευτυχία μας και έπειτα για όλους αυτούς τους άγνωστους, με τις τύχες των οποίων όμως είμαστε δεμένοι με δεσμούς συμπάθειας».

Όταν λοιπόν υπάρχει, στις καρδιές όλων των πολιτών των χωρών αυτών, ένας τέτοιος πίνακας, ο οποίος  εκφράζει συμπάθεια, αλληλεγγύη, υπόληψη, φιλία, και συμπαράσταση, καλόν θα είναι να μην εκδηλώνουμε την αντικοινωνική, αψυχολόγητη και όχι φιλική συμπεριφορά μας προς τους πολίτες των χωρών αυτών που εργάζονται στην πατρίδα μας.  και  να προσπαθούμε, με διάφορες βίαιες πράξεις, μουτζουρώματος, μαυρίσματος, σχισίματος, καταστροφής  του πίνακα αυτού και  τελικά να μεθοδεύεται η βίαιη κάθοδός του  από το ύψος  που ήταν ανηρτημένος.

Γιατί  εάν συμβεί ή συνέβη μια τέτοια βίαιη ενέργεια ή  πράξη, δημιουργείται πάραυτα  ένας άλλος πίνακας ο οποίος απεικονίζει ακριβώς τα αντίθετα συναισθήματα και τις αντίθετες συμπεριφορές και ενέργειες προς την πλευρά που άλλοτε υπήρχε πέπλο συμπαράστασης και αλληλεγγύης .

Και τίθεται ευλόγως το πρώτο  ερώτημα: Η βίαιη αυτή πράξη είναι μαγκιά; Και ποιος είναι ο μάγκας στην προκειμένη περίπτωση ; Ποιος είναι ο ωφελημένος ;   

Μήπως  αυτός που χρησιμοποιεί  βία και ο οποίος θα  εισπράξει βία ;

Ή μήπως  το άτομο ή τα άτομα  που μετέρχονται βία, προδίδουν αφελή όντα;

Επίσης μήπως  αυτός που διαθέτει μυϊκή δύναμη για να κατεβάσει τον πίνακα, άραγε μήπως δεν θα  ξαναποκτήσει  δύναμη  για να τον ξανακρεμάσει;

Μήπως  αυτός που  μεταχειρίζεται τη βία ως μέσον ικανοποίησης της…….. θέλησής του, επιτυγχάνει ακριβώς το αντίθετο; Ή μήπως  αυτό  δεν του είναι γνωστό  από τα τόσα παραδείγματα της παγκόσμιας Ιστορίας;

Με τις  πράξεις λοιπόν βίας, που ασκούνται ,εναντίον οποιουδήποτε, το μόνον που εκφράζεται και εισπράττουμε  είναι η έλλειψη πολιτισμού, η κοινωνική κατακραυγή και  η απόδειξη της αδυναμίας να κρατηθεί ψηλά {είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό},  ο  πίνακας της αξιοπρέπειας, της αξιοπιστίας, της εμπιστοσύνης και επιφέρει εν τέλει  την  καταστροφή της Εικόνας της χώρας και τη αμαύρωση της εκατομμυριόχρονης  Ιστορίας της .

Γιατί η βία,  είτε σωματική, είτε  ψυχολογική,  αναφέρεται σε πράξεις  επιθετικότητας και  κατάχρησης,  προκαλεί δε σκοταδισμό,    εγκλήματα στα πρόσωπα, οικονομική και πνευματική   ζημιά  όπου  κι αν εκδηλώνεται και στη χώρα στην οποίαν εμφανίζεται τον εγκληματικό τραυματισμό .

Επομένως η  αξιοπρεπής αντιμετώπιση  βιάζει την βία.