Φταίει ο γάιδαρος, βαράνε το σαμάρι.

Άρθρο του Χαράλαμπου Βουτυράκη,  στη Ροδιακή (14/5/2013 )

Ο λόγος για τις πανελλαδικές εξετάσεις και την μετωπική σύγκρουση κυβέρνησης και εκπαιδευτικών,  δηλαδή εργοδοσίας και εργαζομένων με πλήρη απουσία της γνώμης του παραγόμενου προϊόντος, λες και δεν είναι αυτό , νέοι άνθρωποι, το μέλλον της πατρίδας μας αλλά αντικείμενο. 

Ποια πλευρά έχει δίκιο; Τα γεγονότα που παρακολουθούμε είναι πραγματικά ή προσχηματικά; Πάντως έτσι ή αλλιώς, τα βουβάλια που παλεύουν στον Ελληνικό βάλτο, είναι η κυβέρνηση και οι εκπαιδευτικοί και τα βατράχια που ποδοπατιούνται είναι οι υποψήφιοι επιστήμονες. Κι εμείς απορούμε. 

Γιατί η κυβέρνηση διάλεξε αυτή την κρίσιμη περίοδο των εξετάσεων για να επιβάλει τα μνημονιακά μέτρα της τρόικας; 

Μέτρα που εξαγρίωσαν τους εκπαιδευτικούς; Μέτρα που δεν αφορούν μόνο τις δύο ώρες διδασκαλίας παραπάνω; Είναι φανερό, πως η κύρια αιτία είναι να μην προσληφθούν την επόμενη χρονιά οι 10.000 αναπληρωτές για να καλύψουν τις πιεστικές διδακτικές ανάγκες. Δηλαδή το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι εκπαιδευτικό. 

Είναι δημοσιονομικό, οικονομικό και δεν παίρνει υπ’ όψιν της, ούτε τις ώρες διοικητικής δουλειάς ,ούτε τις ώρες προετοιμασίας των μαθημάτων που δουλεύουν στα σπίτια τους οι εκπαιδευτικοί. Απορούμε. Γιατί η κυβέρνηση διάλεξε στο «παρά πέντε» των εξετάσεων να ανακοινώσει τα έστω προαποφασισμένα στο μνημόνιο μέτρα; Δεν γνώριζε ότι θα δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα; Εάν “όχι” τότε κάτι δεν πάει καλά στους αρμόδιους εγκεφάλους της. 

Εάν “ ναι” τότε γιατί προχώρησε σε μια τέτοια ενέργεια; Γιατί δεν νομοθετούσε τα προαποφασισμένα μέτρα το καλοκαίρι όπως γίνεται τώρα και κάμποσα χρόνια, περίοδο που οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να αντιδράσουν; Άρα υποχρεώθηκε να το κάνει στο παρά πέντε των εξετάσεων. Ποιος μπορεί σήμερα να επιβάλει  “ υποχρεώσεις ” στην κυβέρνηση; Είναι σε όλους γνωστό  ότι είναι η τρόικα. 

Και γιατί επιβάλλει η τρόικα στην υποτελή κυβέρνηση να περάσουν τα μέτρα για την παιδεία τώρα αμέσως; Δεν γνωρίζει ότι θα προκαλέσει σύγκρουση κυβέρνησης και εκπαιδευτικών και κοινωνική αναστάτωση; Αν “όχι”, τότε είναι μειωμένης πνευματικής αντιλήψεως. Αν “ναι”, τότε μήπως το κάνει για να υποτάξει παραδειγματικά τον εκπαιδευτικό συνδικαλισμό, με απώτερο στόχο την αποτροπή κάθε μελλοντικής συνδικαλιστικής διεκδίκησης στην κατοχική χώρα; To γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση με την ενέργεια της βρίσκεται μεταξύ της τροικανής «σφύρας» και του εκπαιδευτικού «άκμονος». 

Γι’ αυτό ενεργεί παραζαλισμένα και χρησιμοποιεί απολυταρχικές μεθόδους, όπως η επιστράτευση. Να κάνει πίσω δεν μπορεί και υποχρεώνεται να σπρώχνει το κάρο στον γκρεμό, έστω κι’ αν κλωτσά το άλογο, έστω κι’ αν το κάρο κουβαλά υποψήφιους επιστήμονες, δηλαδή την απελπισμένη ελπίδα του έθνους μας. Άλλωστε το σύνταγμα τελεί σε μερική αναστολή και η εθνική κυριαρχία έχει απολεστεί κανονικά και με τον νόμο. 

Ο άλλος αντίπαλος , οι εκπαιδευτικοί, διαμαρτύρονται δικαιολογημένα, γιατί η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον «κοινωνικό αυτοματισμό» εναντίον τους. Η μέθοδος του κοινωνικού αυτοματισμού είναι δοκιμασμένη με επιτυχία, καθώς μέσω της προπαγάνδας των «αντικειμενικών» μέσων μαζικής ενημέρωσης δημιουργεί τις εντυπώσεις που απαιτούνται, ώστε η κοινωνία, ή ένα μέρος της, να στρέφεται κατά των απεργών. 

Έτσι και η τρικομματική κυβέρνηση, έχοντας απόλυτη γνώση αυτής της μεθόδου επικεντρώνει την προσοχή, μόνο στις δύο ώρες παραπάνω διδασκαλίας, που αρνούνται οι εκπαιδευτικοί, εφαρμόζοντας το « Μερκέλιο» θεώρημα των «κοπριτών» του Νότου. Αν δεν τα λαμβάνουν υπ’ όψη τους αυτά οι εκπαιδευτικοί είναι μακράν νυχτωμένοι. 

Αν όμως τα λαμβάνουν σοβαρά, τότε γιατί αντιδρούν στο παρά πέντε των εξετάσεων σε βάρος των παιδιών των οποίων αποτελούν του πνευματικούς γονείς: Μήπως, λέμε μήπως και μακάρι, κάνουν αντίσταση κατά της τρόικας;  Αλλά τότε , αν έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί κυβέρνηση και εκπαιδευτικοί  αντί να βαρούν τον γάιδαρο δηλαδή την τρόικα, βαρούν το σαμάρι, δηλαδή την Ελληνική νεολαία που δεν φταίει σε τίποτα;  

Την νεολαία που αγωνίζεται, γνωρίζοντας ότι το επιστημονικό και εργασιακό μέλλον στην χώρα μας  «πνέει τα λοίσθια» αν δεν είναι ήδη νεκρό. Την νεολαία που γνωρίζει πως ο μόνος λόγος για να σπουδάσει είναι για να φύγει στο εξωτερικό. Αφήνοντας πίσω της, την χώρα που την σπουδάζει, φτωχότερη σε επιστήμονες, και εργάτες υποψήφιους αποδέκτες εμβασμάτων μεταναστών, όπως τον παλιό καλό καιρό. 

Γιατί επίσης, αφού κυβέρνηση και εκπαιδευτικοί πασχίζουν για το καλό των υποψήφιων νέων επιστημόνων, δεν μπήκαν στον κόπο να ρωτήσουν αυτά τα καθαρά μυαλά την γνώμη τους για την απεργία; Ήταν δύσκολο; Όχι βέβαια. Σε μια μέρα οι νέοι της Τρίτης Λυκείου σ’ όλη την χώρα αφού μελετούσαν ένα κείμενο με τις απόψεις καθηγητών και κυβέρνησης θα μπορούσαν να συμφωνήσουν ‘η όχι με την απεργία γιατί στον τελικό λόγο έπρεπε να συμμετέχει και η γνώμη τους. Ή μήπως δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε την κρίση τους; Αν όχι, τότε αυτή η χώρα , πραγματικά δεν έχει μέλλον. 

Σε μια ευνομούμενη κοινωνία, οι σωστές λύσεις προκύπτουν από την σύγκλιση των απόψεων όλων όσων αφορά το προς επίλυση πρόβλημα. Διαφορετικά τις αποφάσεις τις παίρνει ο απολυταρχισμός, που με «αμφίστομη » απόφαση, λύνει τον γόρδιο δεσμό. 

Όσον αφορά την θέση της αντιπολίτευσης, τρεις λαλούν και δυό χορεύουν. Γι αυτήν, για όλα τα θέματα οι αποφάσεις παίρνονται με κριτήριο πόσες ψήφους θα χάσει  ή θα κερδίσει. Δεν τολμά επί τέλους να μας  πει καθαρά, όλη την αλήθεια στο εκπαιδευτικό θέμα , αλλά και να μας δείξει τον « άλλο» δρόμο, τον δύσκολο,  αν τον ξέρει , έστω και αν οι περισσότεροι ψηφοφόροι προτιμούν την αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα, παίρνοντας την «δόση»τους. 

Και η αντιπολίτευση δεν τολμά να εξηγήσει την διαφορά, ανάμεσα στο «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία» και στο «θέλει διαφθοράν και υποταγήν η σκλαβιά». 

Ευχές για καλή Ανάσταση στην κυβέρνηση, καλή αντίσταση στους εκπαιδευτικούς που έστω και επιστρατευμένοι, είναι νικητές και καλή επιτυχία στα υπέροχα νιάτα μας τα πάντα γελαστά, πάντα ελπιδοφόρα, και πάντα προδομένα.

Ρόδος 14/5/2013