Του Νίκου Φλεμετάκη (Μάιος 2013)
ΣΤΗ ΜΑΝΑ
Μητέρα !
Απ την καρδιά μου ποιος μπορεί για να σε
βγάλει Είσαι
απ όλες τις αγάπες πιο μεγάλη…….!
Κι αν σε
πληγώνω κι αν σε σκοτώνω, Εσύ γελάς
Σε κάνω πτώμα και τότε ακόμα σκύβεις μ’ αγάπη και με φυλάς
….………………………………………………..............................................
Μ΄ αυτά τα πολύ συγκινητικά και υπέροχα λόγια ο τραγουδοποιός υμνεί τη Μάνα,
φανερώνει, εκφράζει και με περίσσεια δύναμη ψυχής δίδει προς τα έξω ,
την μεγαλοσύνη ,τη μεγαλειότητα ,την αξιοπρέπεια της καρδιάς της μάνας..
Γιατί Η ΜΑΝΑ είναι η πηγή του γέλιου και της δημιουργίας και η ροή
της αγάπης, της πηγής αυτής, δεν
έχει τέλος.
Σε Ευχαριστώ που είσαι μάνα μου!!
Πράγματι ,και το ξέρουμε όλοι ότι, πιο μεγάλη καρδιά, πιο τρυφερή αγκάλη,
πιο θεόπεμπτη μαγική υπόσταση
στον κόσμο, δεν υπάρχει άλλη.
Τι μαγεία! Τι άδολη αγάπη! Τι πιο ωραία συναισθήματα, εμπεριέχει η λέξη αυτή και η ψυχή της κάθε μάνας!
Κανείς μέχρι σήμερα δεν
έχει αισθανθεί μεγαλύτερη σιγουριά,
εμπιστοσύνη, γερή βάση για να πατεί, ωσάν
την παρουσία, την αγκαλιά και την
συντροφιά της μάνας.
Ένας λόγος της ,μια λέξη
της, μια συμβουλή της, ένα χαμόγελό της, γλυκαίνουν την ύπαρξη μας, τη ζωή μας.
Άλλος άνθρωπος γίνεται εκείνος που έχει μάνα
και τον αγκαλιάζει.. Ζει χαρούμενα,
ευτυχισμένα και αναπολεί τις όμορφες ή τις «χαριτωμένες» στιγμές που έζησε στα
μωρουδίστικα, παιδικά, εφηβικά του,
χρόνια .
Κοντά στην γυναίκα που, όπου κι αν πήγαινε την κρατούσε από το
φουστάνι, γιατί έτσι ένιωθε σιγουριά, αγάπη
κι ……….αν τον μάλωνε ………….πάλι εξακολουθούσε να την
κρατά.
Η φανέρωση της Θείας Ύπαρξης
!!
Η
φανέρωση της θείας χάρης ,που έχει φωτιστεί
η Μητέρα ,η Μάνα!!. Διαβάζει τις σκέψεις «των σπλάχνων της»,
προνοεί και τα συμβουλεύει,
βάζει τον εαυτόν της πρώτο στον κίνδυνό
τους, κι όλα αυτά με χαρά, γέλιο
και ψυχική αγαλλίαση.
Μια γιορτή, η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου,
κατά την οποία πρέπει όλοι να
γιορτάζουν, γιατί όλοι προέρχονται
από Μάνα.
Φύτρα η Μάνα που γεννά ………..
Μια γιορτή
παγκόσμια, γιατί δεν υπάρχουν διαφορές ούτε θρησκείας, ούτε γλώσσας ούτε φυλής στην αγάπη, στην τρυφερότητα, στην στοργή της
Μάνας..
Φύτρα η Μάνα που γεννά και ξέρει και ξεχνά!! ….
Γνωρίζει όλη
η οικουμένη το μύθο της καρδιάς της μάνας,
όταν «ένα
παιδί, μια διαταραγμένη ψυχή, σκόνταψε κι’ έπεσε.
…………………………………………………………….
Χτύπησες
αγάπη μου-παιδί μου; ακούστηκε η
φωνή, της δολοφονημένης από τα χέρια του, μάνας !!
Κι όταν τα χρόνια ή κάτι άλλο συμβεί και φύγει για
πάντα από κοντά μας και σβήσει η φυσική παρουσία της, παραμένει μέχρι την στερνή πνοή μας, η πελώρια μορφή της, σε τέτοιο βαθμό, που σε πάρα πολλές περιπτώσεις ή
περιστάσεις την επικαλούμαστε:…………….
«Ωφου Μάνα μου, πού είσαι μανούλα μου,
Μάνα
μου -Μάνα μου , Μάνα
μου-μανούλα μου κλπ κλπ» προτάσεις, λέξεις που φανερώνουν το κενό που αισθανόμαστε από την έλλειψή της.
Και σε ανύποπτο χρόνο, το
κενό αυτό μας συγκλονίζει και
αισθανόμαστε την ανάγκη μιας μοναχικής
στιγμής, καθισμένοι
σε ένα βράχο μιας ακρογιαλιάς, βλέποντας το ηλιοβασίλεμα και αναπολώντας τις όποιες στιγμές ζήσαμε μαζί της να σιγοψιθυρίσουμε…με δακρυσμένη την καρδιά
………και τα δάκρυα που δεν φαίνονται
,είναι αυτά που πονάνε περισσότερο!!
Κι αν έφυγες ΜΑΝΟΥΛΑ μου
και πήγες μακριά μας
Εικόνα με την Παναγιά σ έχομε στην καρδιά μας
Εικόνα απλή κι απέριττη , εικόνα
που δεν σβήνει
Δύναμη, αγάπη κι ανθρωπιά
μες στη ζωή μας δίνει.
Ήλιε τον κόσμο απού γυρνάς το φως άπου σκορπίζεις
Πως θα τη βρω καμιά φορά, πες μου το, πώς ελπίζεις
Σήμερα που είναι
άνοιξη………Χρόνια πολλά στη Μητέρα που κι αυτή είναι η άνοιξη που μας χαρίζει
καινούργια βλαστάρια της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου