Το γράμμα ενός Φιλανδού μαθητή προς ένα φίλο του Έλληνα...

"Αγαπητέ Σωκράτη, μαθαίνω αρχαία ελληνικά και επειδή χθες διαβάζαμε μια επιστολή του Επίκουρου προς το φίλο μου Μένοικο, μου άρεσε η προσφώνηση της επιστολής του και προσπάθησα να τη μιμηθώ".

Λοιπόν, όπως μου γράφεις, άκουσες ότι εμείς εδώ στη Φινλανδία βγήκαμε πρώτοι στον κόσμο στην Παιδεία, ενώ εσείς δεν τα πήγατε και τόσο καλά και θέλεις να μάθεις το γιατί. Θα προσπαθήσω, όσο γίνεται απλά, να σου περιγράψω το εκπαιδευτικό μας σύστημα και πως περνάω μια ολόκληρη μέρα.

Το σύστημά μας...

Κατ' αρχάς, θα πρέπει να σου πω ότι εμείς εδώ στη Φινλανδία, από την 1η μέχρι και την 9η τάξη πηγαίνουμε στο ίδιο ενιαίο ολοήμερο σχολείο. Αφού προετοιμαστούμε κατάλληλα στην ηλικία των 6-7 ετών σε μια προκαταρκτική τάξη, μόλις συμπληρώσουμε τα 7 αρχίζει το σχολείο.

Από την 1η μέχρι την 6η τάξη το σχολείο λέγεται «Alaaste» και από την 7η μέχρι την 9η τάξη «Yia-ste».

Μετά, όσοι θέλουν μπορούν να πάνε στο «Lyseo» ή στο επαγγελματικό σχολείο. Όσοι τελειώνουν το Λύκειο μπορούν να συνεχίσουν, με εξετάσεις φυσικά στα 20 πανεπιστήμια που έχουμε, ακολουθώντας ακαδημαϊκές σπουδές.

Αυτοί που θα τελειώσουν το επαγγελματικό σχολείο θα συνεχίσουν στις 29 πολυτεχνικές σχολές μας, οι οποίες είναι περισσότερο προσανατολισμένες στην αγορά εργασίας. Εκεί μπορούν να γίνουν από φυσικοθεραπευτές, νοσοκόμοι μέχρι και μηχανικοί.

Επιλέγουμε μαθήματα

Εγώ προετοιμάζομαι του χρόνου να πάω στο Lyseo - Λύκειο. Εκεί η σχολική περίοδος χωρίζεται σε 5 περιόδους και η κάθε μια διαρκεί 6 εβδομάδες και τελειώνει με μια εβδομάδα εξετάσεων, όπου χορηγούνται και πιστοποιητικά επιδόσεων.

Σε κάθε περίοδο οι μαθητές έχουν το δικαίωμα, μέσα από τα προσφερόμενα μαθήματα, να κάνουν τη δική τους επιλογή και να δημιουργήσουν το δικό τους πρόγραμμα μαθημάτων. Υπάρχουν κάποια μαθήματα που είναι υποχρεωτικά, όμως η χρονική κατανομή είναι δουλειά του μαθητή.

Για να το καταλάβεις, αυτό που θα πρέπει να σου πω είναι ότι παρότι είσαι π.χ. στη δεύτερη τάξη, μπορείς, αν θέλεις, να παρακολουθήσεις κάποια μαθήματα της πρώτης ή και της τρίτης τάξης. Η επιλογή είναι δική σου υπόθεση και εξαρτάται από τη διάθεση, την όρεξη και τις προθέσεις σου. Αν σε κάποιο μάθημα δεν περάσεις τις εξετάσεις μπορείς να το επαναλάβεις κάποια στιγμή της χρονιάς που θα νιώθεις έτοιμος. Για τις γλώσσες και τα μαθηματικά υπάρχουν τα λεγόμενα «βραχύχρονα» και τα «μακρόχρονα» εντατικά τμήματα.

Είμαστε όλοι ίσοι

Δεν έχουμε καθόλου ιδιωτικά σχολεία, ούτε ειδικά ή ελίτ σχολεία υπεροχής. Στο ίδιο σχολείο μ' εμένα πηγαίνει και η κόρη του πρωθυπουργού μας, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού μας, και πολλά άλλα παιδιά με αναπηρίες, καθώς και τα παιδιά μεταναστών.

Εμείς, όπως λέει και ο πρωθυπουργός μας, «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε ένα παιδί, διότι κοινωνικοί αποκλεισμοί, διακρίσεις και γκετοποιήσεις δεν έχουν θέση στη μάθηση. Θεωρούμε ότι ενσωμάτωση, κοινωνικοποίηση και μάθηση πάνε μαζί».

Σε όλα τα σχολεία μας τα πρότυπα είναι οι καλύτεροι, αλλά όπως είναι δομημένο το σύστημά μας, μη νομίσεις ότι όσοι δεν είναι πρώτοι υποφέρουν και νιώθουν μειονεκτικά. Το αντίθετο μάλιστα, οι καλύτεροι παρακινούν τους υπόλοιπους προς τα πάνω και ο καθένας, με τη βοήθεια φυσικά των δασκάλων μας, προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του, αντί να απογοητευτεί και να πέσει στην αδράνεια.

Μετά το βασικό μάθημα, οι πιο αδύναμοι έχουν ενισχυτική διδασκαλία και ψυχολογική στήριξη, γι' αυτό και οι πρώτοι μαθητές κάθε τόσο εναλλάσσονται.

Με αυτόν τον τρόπο δίνουμε ίσες ευκαιρίες σε όλους και παράλληλα διατηρούμε την κοινωνική συνοχή μας, σαν μαθητές αλλά και σαν κοινωνία, νομίζω.

Η παιδεία είναι εντελώς δωρεάν μέχρι και την αποφοίτηση από το Πανεπιστήμιο ή το Πολυτεχνείο. Πρόσφατα ήρθαν στο σχολείο μας δάσκαλοι από άλλες χώρες για να μελετήσουν το σύστημά μας και μας είπαν πως έμειναν έκπληκτοι, γιατί δεν είδαν κανένα γκράφιτι στο σχολείο μας. Λένε μάλιστα πως στα σχολεία μας στη Φινλανδία η σχολική βία είναι ανύπαρκτη, σε βαθμό. ανησυχητικό.

Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι τόσο κακό, ίσως όμως αυτό να εξηγεί γιατί είμαστε σε διακοπές στη Ρόδο, «ξεσαλώνουμε» λίγο, όπως είδα το καλοκαίρι, και «τα τσούζουμε» ακόμη περισσότερο.

Το ότι είμαστε στο ίδιο σχολείο παιδιά από τόσο διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, νομίζω πως μας βοηθάει στο να μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να εκτιμάμε ο ένας τον άλλον ανεξάρτητα από το πόσα λεφτά έχει ο μπαμπάς, ανεξάρτητα από τις πνευματικές και σωματικές αναπηρίες ή από το τι χρώμα έχει η επιδερμίδα μας.

Αγαπάμε ό,τι κάνουμε

Αυτό μας βοηθάει πολύ και στην επιλογή του επαγγέλματος. Σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, «οι περισσότεροι δεκάχρονοι συμμαθητές μου πιστεύουν ότι το καλύτερο επάγγελμα, είναι αυτό που τους αρέσει, που το κάνουν με το κέφι και όρεξη, όπου μπορούν να γνωρίσουν ενδιαφέροντες ανθρώπους και να έχουν τη δυνατότητα να πάνε διακοπές όπου τους αρέσει. Το πόσα λεφτά θα βγάζουν είναι σημαντικό αλλά όχι το σημαντικότερο κίνητρο».

Αυτό μπορεί να εξηγεί και το ότι, αν ακούσεις, η Φινλανδία είναι η χώρα με το χαμηλότερο δείκτη διαφθοράς στον κόσμο. Οι δάσκαλοί μας παίρνουν πολύ λιγότερα λεφτά από τους Γερμανούς και τους Γάλλους, δεν έχουν το καλύτερο αυτοκίνητο, αλλά όμως αυτό δεν τους εμποδίζει να αγαπούν αυτό που κάνουν. Νομίζω πως η κακή παιδεία και διαφθορά πάνε χέρι - χέρι.

Εδώ θα πρέπει να σου πω ότι το αγαπημένο σύνθημα του διευθυντή μας Βαατάινεν είναι: «Προτιμάω έναν ευτυχισμένο οδοκαθαριστή από έναν νευρωτικό ακαδημαϊκό».

Τον αγαπάμε πολύ γιατί δεν κάνει καμία διάκριση και είναι προστατευτικός και φιλικός σε όλους. Συνεχώς μας μιλάει για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη σας που έλεγαν πως: «η μάθηση καλλιεργείται καλύτερα εκεί όπου βρίσκει σταθερό συναισθηματικό έδαφος, διότι δεν είναι κάτι, που εισάγεται στον ανθρώπινο νου μόνο με την εξωτερική διαδικασία της διδασκαλίας (επανάληψη και μίμηση). Αλλά είναι μία εσωτερική διεργασία ίδιας και εμπειρικής ανακάλυψης, που χωρίς την αμοιβαία βούληση δε μεταδίδεται».

Μια ημέρα μου

Τώρα θα σου περιγράψω πως περνάω την ημέρα μου. Στις 8 αρχίζει το σχολείο μέσα στην τάξη και χωρίς συγκεντρώσεις στο προαύλιο, όπου μέσω ηχείων ακούμε μια εισαγωγική ομιλία αν πρόκειται για κάποια επέτειο, αλλά συνήθως ακούμε μόνο λίγη μουσική για περισυλλογή και ψυχολογική προετοιμασία για το μάθημα. Κάθε μαθητής κάθεται σε ένα θρανίο - τραπεζάκι, που δεν είναι πάντα το ίδιο, επειδή σε εμάς δεν αλλάζουν αίθουσα οι δάσκαλοι αλλά οι μαθητές.

Κάθε δάσκαλος έχει τη δική του αίθουσα και νομίζω πως είναι σωστό, διότι εκεί μέσα έχει τα προσωπικά του αντικείμενα, βιβλία και ό,τι άλλο χρειάζεται για το μάθημά του. Κάθε τάξη έχει επιδιασκόπιο, ραδιόφωνο, τηλεόραση, βίντεο και έναν Η/Υ συνδεδεμένο με το Διαδίκτυο.

Ο δάσκαλος υποδέχεται τα παιδιά στην τάξη του σαν οικοδεσπότης. Όποιος θέλει μπορεί να ζητήσει ακουστικά και μάλιστα ο καθηγητής μου των λατινικών έχει στην τάξη του και έναν οικιακό κινηματογράφο.

Για τις γλώσσες έχουμε ένα εργαστήριο γλωσσών, για τη βιολογία ένα ειδικό εργαστήριο κλπ.

Στον δάσκαλο μιλάμε πάντοτε στον ενικό και αν έχουμε κάποιο πρόβλημα φωνάζουμε «hei ope» που σημαίνει «ε δάσκαλε» και έρχεται ο δάσκαλος να μας βοηθήσει.

Αν κάποιος δεν ξέρει κάτι ή δεν έχει λύσει κάποιο πρόβλημα, δε σημαίνει απολύτως τίποτα. Η φιλοσοφία μας είναι πως κάθε μαθητής είναι υπεύθυνος για τη μάθηση του. Ο δάσκαλος είναι υποχρεωμένος να του κάνει ενισχυτικά μαθήματα τις απογευματινές ώρες. Αν κάποιος μαθητής ήταν άρρωστος ή πήγε μερικές ημέρες με τους γονείς του διακοπές, ο δάσκαλος υποχρεούται να του αναπληρώσει τις ώρες με ενισχυτική διδασκαλία.

Παρότι θεωρούμε ότι ο μαθητής μαθαίνει μόνο γιατί το επιθυμεί ο ίδιος, υπάρχουν κάπου - κάπου μικρά τεστ αλλά περισσότερο για κίνητρο υποκίνησης. Κάθε μάθημα κρατάει 45 λεπτά και ακολουθεί ένα διάλειμμα ενός τετάρτου.

Στις 11.45 και για μισή ώρα υπάρχει φαγητό, στο εστιατόριο φυσικά και όχι μέσα στις τάξεις. Δευτέρα και Παρασκευή το σχολείο τελειώνει στις 14.00, εκτός κι αν κάποιος θέλει να κάνει κάτι δημιουργικό μέσα στο σχολείο, όπως π.χ. σπορ ή κάτι άλλο. Τις άλλες ημέρες το σχολείο τελειώνει στις 16.00.

Στο Λύκειο, όπως σου έγραψα, μετά από 5 εβδομάδες σχολείο, υπάρχει μια εβδομάδα εξετάσεων σε έξι μαθήματα. Αν κάποιος δεν επέλεξε κάποιο μάθημα, την ημέρα εκείνη είναι ελεύθερος. Για τα τεστ δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος. Όποιος τελειώσει πάει στο σπίτι του. Οι καθηγητές, συνήθως δεν επιτηρούν καθόλου αλλά κανείς μας δεν διανοείται να μιλήσει ή να αντιγράψει γιατί θεωρείται μεγάλη ντροπή. Αν κάποιος δεν είναι ευχαριστημένος με τη βαθμολογία μπορεί να ζητήσει να μη ληφθεί υπόψη και να την επαναλάβει μετά από μερικές εβδομάδες. Μετά την εβδομάδα των τεστ παίρνουμε τα πιστοποιητικά επιδόσεων.

Το τι κάναμε σε όλη τη διάρκεια των 5 εβδομάδων δεν είναι και τόσο σημαντικό. Μετά το σχολείο πηγαίνω στο σπίτι, συνήθως χωρίς την τσάντα μου, αφού εκεί θα κάνω εντελώς διαφορετικά πράγματα από αυτά που έκανα στο σχολείο. Θα ασχοληθώ με άλλα πράγματα που μου αρέσουν επίσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα διαβάσω κάτι άλλο. Διαβάζουμε πάρα πολύ εξωσχολικά βιβλία, γι' αυτό και στην ανάγνωση βγήκαμε πρώτοι με απόσταση από το δεύτερο, ενώ εσείς όπως άκουσα πιάσατε «πάτο».

Υστερόγραφο

Όπως θα κατάλαβες, η επιτυχία μας είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων. Όπως μας λέει και ο δάσκαλος μας, ο Καουρισμάκι, «η εκπαίδευση δε γίνεται ποτέ μέσα σε ένα πολιτικό και- πολιτισμικό κενό. Είναι συστατικό κομμάτι του συνόλου της κοινωνίας, όπου δάσκαλοι, γονείς, μαθητές και πολιτεία συμβάλουν κατά τον ίδιο βαθμό». Η δασκάλα μας μάλιστα, η Κεκόνεν, μας λέει ότι «συμμετοχή στην παιδεία μας έχουν η οικογένεια και η γειτονιά, το κοινωνικό περιβάλλον, δηλαδή η κοινωνία με τις αξίες και τα πρότυπα της, ο δεδομένος χώρος και χρόνος, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι νόμοι και τα ΜΜΕ με τις απόψεις και εικόνες που μεταδίδουν».

Γι' αυτό πιστεύω ότι είναι κάτι που δεν αντιγράφεται από κάποιους ειδικούς. Μάλλον θα πρέπει να ανοίξετε έναν πανεθνικό διάλογο, όπου θα συμμετέχουν όλοι και φυσικά κι εσείς τα παιδιά και όχι μόνο κάποιοι «ειδικοί». Το σημειώνω, γιατί άκουσα ότι θα έρθουν στο σχολείο μας κάποιοι «ειδικοί» από την Ελλάδα για να μελετήσουν το σύστημα μας. Φοβάμαι ότι θα δουν ό,τι τους βολεύει.

Χωρίς την κινητοποίηση και τη βούληση ολόκληρης της κοινωνίας σας, δεν νομίζω πως θα πετύχετε κάτι. Νομίζω πως το σύστημα μας είναι πολύ απλό, τόσο απλό, που μόνο άνθρωποι δημιουργικοί ή παιδιά μπορούν ποτέ να το φανταστούν και να το εφαρμόσουν και όχι γραφειοκράτες που θα στείλετε να το μελετήσουν. Πρόσφατα, μαζί με τους γονείς μου παρακολουθήσαμε μια μαγνητοφωνημένη Ομιλία στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας από ένα καθηγητή από το ΜΙΤ της Μασαχουσέτης, τον Symour Papert, ο οποίος μας είπε:

«Όλα τα συστήματα είναι κουτά. Εμείς νομίζουμε ότι τα συστήματα είναι έξυπνα. Πολύ σπάνια όμως τα συστήματα μπορούν να δουν αυτό που συμβαίνει κάτω από τη μύτη τους. Ένα σύστημα, από τη στιγμή που μπαίνει στη λογική της συντήρησης, από τη στιγμή που εναντιώνεται στο άνοιγμα του μυαλού και στην ιδέα της αλλαγής, αρέσκεται να πιστεύει στην ίδια του την προπαγάνδα, στις ιστορίες που ουσιαστικά μόνο του δημιουργεί... Μια κραταιά γραφειοκρατία μπορεί να έχει όλες τις πληροφορίες αλλά λόγω έλλειψης ευελιξίας και καθαρής σκέψης να μην μπορεί να αντιδράσει και να καθορίσει τα γεγονότα».

Νομίζω πως θα συμφωνήσεις, γι' αυτό και στο σχολείο μας οι γονείς μας συμμετέχουν ενεργά στην αξιολόγηση πρόσληψης του διευθυντή αλλά και των καθηγητών. Αν δε συμμετέχουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι για να συναποφασίσουν για το ποιοι θα αναλάβουν το έργο εκπαίδευσης των παιδιών τους, ποιος θα το κάνει καλύτερα και χωρίς σκοπιμότητες;

Είμαι πολύ περίεργος να μάθω πως είναι το δικό σας σύστημα και πως περνάτε την ημέρα σας.

Με ρώτησες πόσο έχει σ' εμάς το τελευταίο μοντέλο της NOKIA, και το Touareg της VW, ειλικρινά δεν ξέρω γιατί δεν έχω κινητό και ο μπαμπάς μου έχει ένα παλιό τζιπ, διότι εμείς στη Φινλανδία έχουμε χιλιάδες χιλιόμετρα χωματόδρομων. Πάντως, το καλοκαίρι που ήμουν στη Ρόδο, είδα πολλά πανάκριβα τζιπ και σκέφτηκα πως μάλλον θα τα χρειάζονται για να πηγαίνουν για σαφάρι στη Σαχάρα, διότι το νησί δεν έχει και τόσους πολλούς δρόμους.

Λοιπόν φίλε μου, «Kiitos» (ευχαριστώ) για το σήμα του «Ολυμπιακού» που μου έστειλες, της αγαπημένης σου ομάδας όπως μου λες, δυστυχώς δεν την γνωρίζω. Ελπίζω με αυτό να μη σε στενοχώρησα, αλλά οφείλω να σου πω, πως με το ποδόσφαιρο δεν τα πάω και τόσο καλά.

Στον ελεύθερο χρόνο μου προτιμάω να πάω στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου, να σερφάρω λίγο στο Ιντερνέτ, να πάω για σκι ή πατινάζ στον πάγο

«Ο χρυσός είναι η αιτία της κυπριακής καταστροφής»

Τα ρωσικά ΜΜΕ μεταδίδουν ότι «Ο χρυσός είναι η αιτία της κυπριακής καταστροφής»

Σύμφωνα με τα μεγάλα ρωσικά ειδησεογραφικά δίκτυα, από την αντιπολιτευόμενη στην κυβέρνηση Β.Πούτιν  «Φωνή της Ρωσίας»  (Voice of Russia – Πηγή RUVR ) μέχρι το Russia 24 η εξήγηση γύρω από αυτή την εμμονή έτσι ώστε η Κύπρος να αναγκαστεί να «γονατίσει» ενώπιον των δανειστών της είναι ο κυπριακός χρυσός.

Επίσης το κρατικό ρωσικό τηλεοπτικό κανάλι Russia 24αναφέρει ότι

 «κάτω από το συγκεκριμένο σχέδιο το οποίο συζητείται σήμερα στο κυπριακό κοινοβούλιο η κεντρική τράπεζα της Κύπρου πρόκειται να πουλήσει τα αποθέματα του κυπριακού χρυσού έτσι ώστε να καλύψει μέρος του ποσού των 5,8 δισ.€ το οποίο έχει ζητήσει το Εurogroup. Οι άλλες πηγές αυτοχρηματοδότησης της Κύπρου  περιλαμβάνουν τέτοια ακατανόητα και εξοργιστικά μέτρα όπως η κατάσχεση λογαριασμών αλλά και η δήμευση των αποθεμάτων των ασφαλιστικών ταμείων έτσι ώστε να διαφύγει η προσοχή από τα αποθέματα χρυσού της Κύπρου τα οποία φτάνουν τους 13,9 τόνους»

Αν και η συγκεκριμένη ποσότητα δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μεγάλη εντούτοις η ποσότητα αυτή είναι πραγματική αντιπροσωπεύσει δηλαδή «πραγματικό χειροπιαστό χρυσό» και όχι «νοητό διαπραγματευόμενο χρυσό» κάτι που τον κάνει ιδιαίτερα χρήσιμο σε ότι αφορά 

τη χειραγώγηση της αγοράς χρυσού προς όφελός τους.

Εάν οι κεντρικές τράπεζες  και οι οικονομικοί οργανισμοί που συμπιέζουν την τιμή του χρυσού προς τα κάτω μένουν σταδιακά χωρίς αποθέματα πραγματικού χρυσού τότε κάθε ουγκιά πραγματικού μη εναποθηκευμένου χρυσού είναι πολύτιμη. Άλλωστε διαφορετικά η πρόταση για τη «διάσωση» της Κύπρου όπως αυτή έγινε από το Eurogroup είναι τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά εντελώς παράλογη.

Αλλά μήπως ο αληθινός λόγος πίσω από την κρίση αυτή είναι η επιθυμία κάποιων να πάρουν στα χέρια τους το χρυσό της Κύπρου; Η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ το μόνο που κάνουν αυτή τη στιγμή είναι να πιέζουν την Κύπρο προς την χρεωκοπία ρισκάροντας ταυτόχρονα την πρόκληση μιας επιδημίας η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ολική κατάρρευση της ευρωζώνης.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν ήδη προσφέρει πακέτα διάσωσης στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία. Τι όμως είναι αυτό που κάνει το πακέτο διάσωσης της Κύπρου τόσο ιδιαίτερο;

Γιατί οι ηγέτες της Ευρώπης προτιμούν να σπρώχνουν τη χώρα προς μια χρεωκοπία και επιδρομή ταυτόχρονα στις καταθέσεις των κυπριακών τραπεζών αντί να την διασώσουν ουσιαστικά;

Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για μια τέτοια συμπεριφορά. Ή οι ηγέτες της τρόικα έχουν κάνει ένα λάθος με καταστροφικές συνέπειες ή απεργάζονται ένα σχέδιο το οποίο δεν είναι γνωστό σε κανένα άλλο πλην αυτών των ιδίων. Εάν αυτό το πακέτο διάσωσης συνδυαζόμενο με την κατάσχεση των καταθέσεων είναι ένα τραγικό λάθος γιατί οι ίδιοι δεν φαίνονται πρόθυμοι να το διορθώσουν;

Οι ευρωπαίοι διαπραγματευτές επιμένουν ότι η Κύπρος πρέπει να συνεισφέρει με 5,8 δισ.€ γνωρίζοντας όμως ταυτόχρονα ότι το κυπριακό κράτος δεν έχει τα συγκεκριμένα χρήματα. Μέχρι στιγμής όλα δείχνουν ότι η τρόικα δρα με ένα καλά οργανωμένο σχέδιο. Τι ακριβώς όμως προσπαθούν να επιτύχουν με αυτό;

Τα μεγάλα ΜΜΕ αγνοούν το δεδομένο αυτό αλλά αρκετοί έχουν προχωρήσει σε αποκαλύψεις για αυτό το θέμα όπως το πρώην στέλεχος της Goldman Sachs Andrew Maguire ο οποίος έχει δημοσιεύσει στοιχεία τα οποία υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη υπόθεση μιας εκτεταμένης συνωμοσίας με σκοπό να ωθούν την τιμή του χρυσού και του αργύρου προς τα κάτω.

Μάλιστα διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι οι  μεγάλες τράπεζες, ιδιαίτερα η JP Morgan 

Chase και η HSBC, είναι, μαζικά «καθαρά αρνητικές» στο ασήμι. Με άλλα λόγια, ότι οφείλουν τεράστια ποσά από ασήμι σε άλλους μέσω της αγοράς παραγώγων. Έτσι, ως αποτέλεσμα, φέρονται να είναι «απελπισμένες» να διατηρούν την τιμή προς τα κάτω, και να εμπλέκονται ή να έχουν εμπλακεί, σε μαζική χειραγώγηση της αγοράς για να γίνει αυτό.

Αν αλήθευαν αυτά, η εκτίναξη των τιμών του ασημιού θα μπορούσε να φέρει τις τράπεζες στο χείλος της καταστροφής. Το ίδιο ακριβώς μπορεί να συμβαίνει και με την αγορά του χρυσού.

Για αρκετά χρόνια γνωστοί επενδυτές όπως ο Eric Sprott και John Sinclair προσπαθούν να εστιάσουν τη διεθνή προσοχή στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Eric Sprott είναι πολύ πιθανό η αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα να μην έχει καθόλου αποθέματα χρυσού αποδυναμώνοντας έτσι και την ικανότητά της να συνεχίζει να συμπιέζει την τιμή του χρυσού προς τα κάτω. Μάλιστα η Γερμανία μόλις πρόσφατα αποφάσισε τον επαναπατρισμό όλου του γερμανικού χρυσού από την αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα.

Εάν αυτό αληθεύει τότε η κυπριακή κρίση είναι μια πρώτης ευκαιρία για αυτούς που χειραγωγούν τις αγορές. Ο χρόνος έχει δείξει ότι αυτοί που εκμεταλλεύονται την αγορά του χρυσού είναι εξαιρετικά ισχυροί και μπορούν να φτάσουν μέχρι τα άκρα προκειμένου να κρατήσουν τις τιμές του χρυσού και του αργύρου χαμηλές. Εάν είναι απαραίτητο να οδηγήσουν μια χώρα στην χρεωκοπία προκειμένου να πάρουν 13,9 τόνους χρυσού και να τον χρησιμοποιήσουν για κρατήσουν τις τιμές χαμηλές θα το κάνουν.

Εάν κριθεί  απαραίτητο να δημιουργήσουν ένα αντιπερισπασμό στα ΜΜΕ όπως η κατάσχεση λογαριασμών θα το κάνουν και αυτό. Και εάν είναι επιτυχείς στην περίπτωση της Κύπρου, τότε ο ισπανικός ή ο ιταλικός χρυσός θα είναι οι επόμενοι.

Αναρτήθηκε από Stamatis Andrikinakis  Στο  http://www.terrapapers.com

Της τυραννίας τα δεκανίκια, πάντα τα ίδια είναι.

Τα καλά και συμφέροντα των τσεπών ημών παρά τω λαώ αιτησόμεθα , κατά παράφραση της εκκλησιαστικής έκφρασης. Αυτή είναι η κεντρική επιδίωξη της έκθεσης ιδεών που ανακοίνωσε ο κ. Προβόπουλος, στην 80^η ετήσια Γ.Σ. των μετόχων (ποιοί νάναι;) της τράπεζας της Ελλάδας ( που δεν είναι της Ελλάδας). 

Μ’ αυτό το αίτημα ο μάντης Κάλχας της Ελληνικής οικονομίας, (μόνο οι κακοί χρησμοί του επαληθεύονται), επιδιώκει να μας πείσει για την ανάγκη να υποταχθούμε, αδιαμαρτύρητα, στην αφαίμαξη μέχρι τελευταίας ρανίδας του υστερήματος μας, για να μην πάνε χαμένες οι μέχρι σήμερα θυσίες μας. 

Αλλά επειδή εμείς γνωρίζομε πλέον, ότι οι θυσίες μας πήγαν ήδη χαμένες και για να υποστούμε ήρεμα το ασήκωτο οικονομικό φορτίο του 2013, μας κρεμά ο μάντης, στο καλάμι το καρότο της ανάκαμψης από το 2014, παραβλέποντας την αντίθετη διαπίστωση του ΔΝΤ, ότι η ύφεση θα συνεχιστεί κι’ αυτό το χρόνο. 

Στην πραγματικότητα εκείνο που φαίνεται καθαρά στην έκθεση του είναι η λαχτάρα του, να επιταχύνει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με τα 27 δις ευρώ οι οποίες ανυπομονούν να  καταβροχθίσουν, όπως έπραξαν και με τα προηγούμενα 230 δις σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, δηλαδή σε βάρος μας και των απογόνων μας, αφού εμάς βάζουν εγγυητές. Σιγά μη σκάσουν. 

Επειδή όμως το νόμιμο είναι και ηθικό, ο τέως Δήμαρχος Θεσσαλονίκης καλώς έφαγε ισόβια για 18 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με τον νόμο, ενώ οι καταβόθρες δισεκατομμυρίων ζουν και βασιλεύουν και τον κόσμο κυριεύουν, αφού αυτοί πάλι βάσει νόμου, έχουν ασυλία . Εμένα πάντως εκείνο που με τρελαίνει  είναι ότι γέρασα με τον φόβο μην έρθει ο κουμμουνισμός και μας πάρουν οι κομμουνιστές το σπίτι, τα λεφτά και την περιουσία μας. Αλλά δυστυχώς την πατήσαμε, γιατί ενώ φροντίζαμε ν’ αποφύγομε τον «κουμουνιστικό κίνδυνο» δεν προσέξαμε τον καπιταλισμό των αγορών που μας έστησε το δόκανο και τώρα μας τα παίρνουν όλα  τα καπιταλιστικά συντρόφια  του κ. Προβόπουλου αντί για τους κουμουνιστές. 

Απροσμέτρητο το μέγεθος της ηλιθιότητας μας. Γι’ αυτό τον λόγο, η έκθεση του μάντη, δεν λέει τίποτα για την φτωχοποίηση δύο εκατομμυρίων Ελλήνων, για το ενάμιση  εκατομμύριο ανέργους που αβγατίζουν μέρα με την μέρα. Δεν λέει τίποτα για τους εκατοντάδες χιλιάδες χρεοκοπημένους μικρομεσαίους, μήτε για τους εξαθλιωμένους μισθωτούς και συνταξιούχους. Λέει όμως πως το 2014 όλοι αυτοί θα δουν φώς στην άκρη του τούνελ, γιατί αυτός συνομιλεί με τον θεό  Σόιμπλε, όπως ο Πρωθυπουργός συνομιλεί με τον πραγματικό θεό. Και τι του λέει ο Σόιμπλε; Του γράφει στην stuttgarter Zeitung, ότι.«Έπειτα από χρόνια όπου λίγα άλλαξαν, η χώρα (Ελλάδα) βρίσκεται σε καλό δρόμο(για ποιόν;) . 

Οι κοινές προσπάθειες αλλά και η εμμονή των εταίρων, βοήθησαν ώστε να σημειωθεί πρόοδος στην Ελλάδα, (για τα Γερμανικά συμφέροντα προφανώς). Ώστε λοιπόν αυτοί μας παραμυθιάζουν πιστεύοντας, οι γραμματισμένοι αλλά αμόρφωτοι, ότι δεν ξέρομε τι μας γίνεται. Και όμως ξέρομε. Μας το έχει πει  δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν η μεγαλύτερη φιλοσοφική και επιστημονική διάνοια, ο θεμελιωτής του δυτικού πολιτισμού, ο πρόγονος μας ο Αριστοτέλης, στα πολιτικά του. Από τα βάθη των αιώνων η φωνή του βροντοφωνάζει στο θέατρο σκιών της βουλής, την κυβέρνηση, και τον τρικέφαλο τύραννο, την τρόικα. «Επιδίωξη της τυραννίας, είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος και αφ’ ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες (με την φτώχεια τους)και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές (πονηρές σκέψεις). 

Σε αυτό το αποτέλεσμα(να μην κάνουν πονηρές σκέψεις) αποβλέπει η επιβολή μεγάλων φόρων , η απορρόφηση περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά». Μ’ αυτό το απόφθεγμα ο παμμέγιστος  Έλληνας φιλόσοφος, μας μαθαίνει πως χειραγωγούνται οι λαοί, όπως ο δικός μας σήμερα.. 

Έτσι η επιδίωξη του τρικέφαλου τύραννου, της τρόικας είναι να μας φτωχοποιήσει τελείως. Αφ’ ενός για να συντηρείται η φρουρά του τροικανού καθεστώτος τράπεζες, κυβέρνηση και πολιτικό κατεστημένο ,  με τα χρήματα που μας ληστεύουν από μισθούς, συντάξεις και περιουσίες δημόσιες και ιδιωτικές . Αφ’ ετέρου για να είμαστε απασχολημένοι με τον πόνο της φτώχιας μας και με την πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ ώστε να μην μας μπαίνουν ιδέες ν’ αποτινάξουμε την τυραννία. 

Για τον ίδιο λόγο, δηλαδή να μην έχουμε χρόνο και μυαλό να σκεφτούμε να αποτινάξουμε την τυραννία, μας έχουν γονατίσει στην φορολογία, και  ετοιμάζονται να πουλήσουν τα πάντα, απειλώντας μας και με φυλάκιση. Τον ίδιο στόχο είχε και η κατασκευή και όλων των μεγάλων έργων της μεταπολίτευσης  και το συνακόλουθο πάρτι των εργολάβων και μιζαδόρων,  με κορυφαίο παράδειγμα τους ολυμπιακούς αγώνες. 

Μετά από 2500 χρόνια ο Αριστοτέλης θυμίζει σε μας αλλά και στην τυραννική τρόικα καθώς και την φρουρά της, δηλαδή τον κ. Προβόπουλο και το πολιτικό μας σύστημα, πως υπάρχει η πιθανότητα ο λαός να ξυπνήσει και να του μπουν στο μυαλό κακές ιδέες (επιβουλές) όπως π.χ. ότι έχει την δυνατότητα της έκρηξης που θα σαρώσει το καθεστώς. 

Ο θεός να βάλει το χέρι του γιατί οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Το καθεστώς έχει ξεπεράσει το μέτρο, κι ας γράφει εκθέσεις ιδεών ο κάθε μάντης, στηριζόμενος στο μαστίγιο και ευαγγελιζόμενος το ανύπαρκτο καρότο.  

Ρόδος 28/02/2013                                     Χ. Βουτυράκης ( E-mail: h_vout@yahoo. gr )

To δίδαγμα μιας πεταλούδας

Το κείμενο "φωτιά" του Αλκίνοου Ιωαννίδη...

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης  κατακεραυνώνει τους κυβερνώντες στην Κύπρο αλλά και τον λαό της Μεγαλονήσου

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης κατακεραυνώνει με ένα κείμενο "φωτιά" τόσο τους κυβερνώντες στην Κύπρο όσο και τον ίδιο τον λαό της Μεγαλονήσου. Πρόκειται για ένα κείμενο που ανάρτησε στην προσωπική του ιστοσελίδα.

"Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με: Ερχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. 

Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.

Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλύνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων κι ό,τι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει. 

Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Εχω γάμο» λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας.

Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. 

Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν; Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ό,τι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. 

Γίναμε ό,τι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Εφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.

Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα. Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο! Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μαντάμ  Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;

Τι μένει όταν ο σερ και η μαντάμ  έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας, που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»; Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.

Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. 

Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι Ελληνική, όμως, πόσο λίγο Κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο Ελληνική είναι η Ελλάδα! Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ' έξω κι από μέσα». Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;

Όταν κλαίγαμε το '74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω...

Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ' αυτήν, θα αναπτύξει μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δε ζει καλά, κανείς δε ζει καλά. Γιατί, ό,τι ποτέ μας κράτησε σ' αυτόν τον τόπο, ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι». Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ' ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. 

Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.

Αυτό το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα, να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας. Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Κι όσοι πιστεύουν πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, τη Λαϊκή Τράπεζα ή την Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε, να μην ξεχνούν πως, όποιο κομμάτι μας έμεινε απροστάτευτο, ούτως ή άλλως, και με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.

Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει "plan B". Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς "Όχι". Έστω και για μια στιγμή. Ένα "Όχι" καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας "Ναι".

Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε... Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε.

Θα τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. 

Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει".

Πηγή: http://www.gossip-tv.gr/showbiz/story/252134/to-keimeno-fotia-toy-alkinooy-katakeraynonei-toys-kyvernontes-stin-kypro-alla-kai-ton-idio-ton-lao-tis-megalonisoy#ixzz2OaONccLZ

Η Ελληνική γλώσσα!

H Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες) 

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια.

(Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)

Η Ελληνική και η Κινέζικη. είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.

(Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιος είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λες, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.

Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρ=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι. ( ΣημείωσηΒΜ από το αρ  προέρχονται και αρουραίος καθώς άργυρος, άργιλος κτλ.)

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:

«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντηθώ αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Από το Ελληνικό Αρχείο

Αλόη το Θαύμα της Φύσης

Αναρτήθηκε από Aliki Alisa 

Αλόη Βέρα, Ιδιότητες και καλλιέργεια: Η Αλόη Βέρα (Aloe Vera) είναι ένα πανάρχαιο φυτό που φυτρώνει στις ερήμους και μοιάζει με μικρό κάκτο, αλλά ανήκει στην οικογένεια των κρινοειδών, όπως το σπαράγγι το κρεμμύδι και το σκόρδο.  Περιέχει πάνω από 150 συστατικά όπως, λιγνίνη, σαπωνίνες, ανθρακινόνες, βιταμίνες, ασβέστιο, σίδηρο, χαλκό, ψευδάργυρο, αμινοξέα, ένζυμα, πολυσακχαρίτες, στερόλες, λεκτίνες κ.α.

Tα πλεονεκτήματα της Aλόης Βέρα είναι γνωστά εδώ και 5.000 χρόνια.

Στην αρχαιότητα, την αποκαλούσαν «Bότανο της Αθανασίας».

H Αλόη Βέρα θεωρείται ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες, οι οποίες ήταν γνωστές στους αρχαίους Αιγύπτιους, που την απεικόνιζαν στα ιερογλυφικά τους και τη χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία του καταρράκτη! Μία από τις πιο φημισμένες αναφορές που την αφορούν είναι αυτή του Χριστόφορου Κολόμβου, που έγραψε: «Τέσσερα φυτά είναι απαραίτητα για την υγεία του ανθρώπου: το σιτάρι, η άμπελος, η ελιά και η αλόη βέρα. Το πρώτο τον τρέφει, το δεύτερο αναζωογονεί το πνεύμα του, το τρίτο τού χαρίζει αρμονία, το τέταρτο τον θεραπεύει».

Οι Έλληνες, οι Πέρσες, οι Αιγύπτιοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν την αλόη τη γνησία για τη θεραπεία πληγών. Κατά το Μεσαίωνα, το κίτρινο υγρό που βρίσκεται μέσα στα φύλλα χρησιμοποιούνταν ως καθαρτικό και θεραπευτικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επεξεργασμένη αλόη που περιέχει αλοΐνη χρησιμοποιείται γενικά ως καθαρτικό, ενώ ο επεξεργασμένος χυμός από αλόη τη γνησία δεν περιέχει συνήθως σημαντικές ποσότητες αλοΐνης.

Η Αλόη Βέρα θεωρείται ότι βοηθά στην αποφυγή τραυματισμών στο επιθήλιο και ενισχύει την επούλωση του όταν αυτό υφίσταται κάποιο τραυματισμό. Δρα ως αντισηπτικό, αυξάνοντας τη διάχυση του αίματος στην τραυματισμένη περιοχή και διεγείρει τους ιστούς και τα κύτταρα του δέρματος που είναι υπεύθυνα για την θεραπεία της πληγής. Ακόμη η Αλόη Βέρα κάνει καλό και σε άλλες παθήσεις του δέρματος όπως είναι οι δερματίτιδες και τα εγκαύματα όπως διαβάζουμε πιο κάτω.

Ανάμεσα στα θρεπτικά συστατικά της Αλόης Βέρα περιλαμβάνονται οι βιταμίνες A, C και E. H βιταμίνη A (ρετινόλη) φημίζεται για τις αναπλαστικές της ιδιότητες στα κύτταρα και χρησιμοποιείται ευρέως στην κοσμετολογία ως αντιρυτιδικό συστατικό. H Bιταμίνη C έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες και ενισχύει το ανοσοποιητικό, ενώ βοηθά στο σχηματισμό του κολλαγόνου του δέρματος και στη διατήρηση της υγείας του. H Βιταμίνη E, με τις αντιοξειδωτικές και αναπλαστικές της ιδιότητες, προστατεύει το δέρμα, προλαμβάνοντας τις βλάβες της κυτταρικής μεμβράνης. H Αλόη Βέρα είναι επίσης πλούσια πηγή μεταλλικών στοιχείων (σιδήρου, χρωμίου, μαγγανίου, φωσφόρου, καλίου, ψευδαργύρου κ.ά.), ενζύμων (έχουν εξαιρετικές θεραπευτικές ιδιότητες για το δέρμα και τους ιστούς), αμινοξέων και άλλων θρεπτικών συστατικών.

Το φυτό Aloe vera κάνει καλό σε παθήσεις του πεπτικού συστήματος, όπως το έλκος του στομάχου, η δυσπεψία, η δυσκοιλιότητα και η ελκώδης κολίτιδα. Βοηθλα ουσιαστικά τους ασθενείς, με αρθρίτιδες και διαβήτη, λόγω της ενίσχυσης του ανοσοποιητικού τους συστήματος, σε συνδυασμό πάντα με τα φάρμακα που χρειάζονται για την κάθε πάθηση. Ως φυτοθεραπεία, ο χυμός της αλόη βέρα, πίνεται για την ανακούφιση από δυσφορία του πεπτικού συστήματος (καούρες), ενυδάτωση κι ελαστικότητα του δέρματος.

H Αλόη χαρακτηρίζεται «ως το φυτό της ιατρικής» και οι αξιολογήσεις της σε ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές,  έχουν παράσχει αποδεικτικά στοιχεία ότι η έχει ισχυρό φαρμακευτικό αποτέλεσμα και  υπάρχουν πολλές περιπτωσιολογικές αναφορές που κάνουν ορισμένους ερευνητές να πιστεύουν ότι δεν είναι τυχαίο που της αποδίδεται αυτός ο τίτλος.

H Αλόη Βέρα ανήκει στην οικογένεια των Liliaceae. To γένος αυτό περιλαμβάνει περισσότερα από 350 είδη, από τα οποία μόνο δύο είναι σημαντικά για την καλλιέργεια της αλόης για θεραπευτική και κοσμητολογική χρήση. H Aloe Ferox Miller ευδοκιμεί στη Nότιο Aφρική και δίνει την «αλόη του Aκρωτηρίου» (Cap Αloe), ενώ η Aloe Vera, η μόνη με κίτρινα λουλούδια (Aloe Barbadensis Miller) από τις Δυτικές Iνδίες, δίνει το προϊόν το οποίο είναι γνωστό ως «αλόη των Barbados» (Curacao Aloe).

Tα φύλλα της αλόης είναι χοντρά, χυμώδη και σαρκώδη και μπορούν να παρουσιάζουν μεγάλη διαφορά ως προς το μέγεθος (από 20 μέχρι 60 εκατοστά). Aπό το κέντρο του φυτού βγαίνει μια ταξιανθία λουλουδιών με ζωηρά χρώματα (συνήθως κόκκινο ή ροζ), ανάλογα με την ποικιλία του φυτού. Όλα τα είδη της Αλόης Βέρα συναντώνται σε θερμές χώρες. Στην Ελλάδα έχει εγκλιματισθεί και καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό (aloe vera), μιας και υπάρχουν πάνω από 300 είδη αλόης βέρα και δεν έχουν όλα τα είδη τις θεραπευτικές ιδιότητες όπως αυτές που συναντάμε στο φυτό «Barbadensis Miller»

Tο ώριμο φυτό θα αναπτυχθεί σε ύψος μέχρι 7,5 μέτρα. Τη συναντάμε σε σχετικά θερμές περιοχές της Γης, υπάρχει δε σε αφθονία και στην Ελλάδα. Μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε περιοχή της Αμερικής, αλλά ως αυτοφυές φυτό φύεται στη Φλόριντα και πρωταρχικά στις ακτές της Λουιζιάνα της Αλαμπάμα, του Μισισιπή, στη Τζώρζια, στη Βόρεια και Νότια Καρολίνα . Τα άνθη της Aloe Vera έχουν χρώμα από ανοιχτό πράσινο έως κόκκινο, ενώ μπορούν να πάρουν και αποχρώσεις που κυμαίνονται από κίτρινο έως και πορτοκαλί.

Το χρώμα των φύλλων της, μπορεί να ποικίλλει από ένα ελαφρύ πράσινο όταν είναι μικρό το φυτό και αλλάζει σε ένα βαθύτερο πράσινο όταν γίνεται ώριμη. Το σχήμα των φύλλων της είναι πλατύ και λογχοειδές. Αυτά έχουν αγκάθια και από τις δύο πλευρές με σκληρό εξωτερικό φλοιό, ενώ στο εσωτερικό του φλοιού, κεντρικά εμπεριέχεται ένα υγρό ζελέ , το οποίο το καθιστά ικανό να ευημερεί σε περιοχές με μέτριες ή χαμηλές βροχοπτώσεις. Αυτό το υγρό τζέλ συμβάλλει στην αποθήκευση νερού και θρεπτικών συστατικών για περιόδους ξηρασίας , όπως αντίστοιχα ο κάκτος. Αυτά τα θρεπτικά συστατικά είναι που κάνουν το φυτό περιζήτητο.

Το φύλλο της Αλόης αποτελείται από τέσσερα στρώματα:

Το φλοιό

Τον υποφλοιώδη χιτώνα (sap)

Το στρώμα της κόλλας (latex)

Το παρέγχυμα (πολφός)

* Ο φλοιός είναι λεπτός, με πράσινο χρώμα και καλύπτει όλη την επιφάνεια του φύλλου. Καλύπτεται από μία σειρά πλατιών επιδερμοειδών κυττάρων ενώ κάτω από την επιδερμίδα βρίσκονται δέκα περίπου σειρές κυβοειδών κυττάρων. Ο φλοιός περιέχει τα φωτοσυνθετικά στοιχεία και εκεί συντίθενται όλα τα φυσικά θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται στην Αλόη Βέρα .

* Ο υποφλοιώδης χιτώνας (sap) αποτελείται από περιοδικές ινώδεις δεσμιδωτές προεκβολές που διατρέχουν όλο το μήκος του φύλλου και από γιγαντιαία επιμηκυμένα κύτταρα που προβάλλουν προς το κέντρο. Έχει κίτρινο χρώμα, που αποκαλείται και «κίτρινο αίμα». Έχει ιδιαίτερα πικρή γεύση και φαίνεται να προστατεύει το φυτό από ζώα και έντομα. Αυτό είναι το υγρό που τρέχει όταν κοπεί το φύλλο της Αλόης.

* Τα στρώμα της κόλλας (latex) είναι πλούσιο σε μεγαλομοριακά σάκχαρα, γνωστά σαν πολυσακχαρίτες, συμπεριλαμβανομένου και του περίφημου acemannan. Δεν έχει στέλεχος. Έχει φύλλα παχιά, χωρίς μίσχο που βγαίνουν κυλινδρικά απευθείας από τη βάση και είναι οδοντωτά.

Η Αλόη Βέρα μπορεί να φυτρώσει και να αναπτυχθεί και σε πετρώδη και ξηρά εδάφη. Η καλλιέργειά της συνίσταται σε εδάφη που αποστραγγίζονται εύκολα, είτε απευθείας στη γη είτε σε γλάστρες, γιατί προέρχεται από ημι-ερημικά κλίματα.

Το καλύτερο έδαφος για την καλλιέργεια της Αλόης Βέρα είναι αυτό με ελαφρώς αλκαλικό PH. Αν το έδαφος είναι πολύ όξινο π.χ. με PH=8 η ανάπτυξη του φυτού θα είναι περιορισμένη και αργή. Σύμμαχοι του φυτού είναι ο ήλιος και το εύκρατο κλίμα ενώ δεν αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες και την υπερβολική υγρασία. Όταν το φυτό έχει πολύ ήλιο και λίγο νερό, το χρώμα του είναι καφετί, ενώ όταν έχει λίγο ήλιο είναι καθαρό πράσινο. Σε περιοχές με μεγάλη ξηρασία συνιστάται η χρήση του κατάλληλου συστήματος ποτίσματος.

Επίσης συνιστάται η προστασία από ρεύματα του αέρα που θα μπορούσαν να σπάσουν τα βλαστάρια του φυτού. Η Αλόη Βέρα γενικά αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, αν και ενδέχεται να επιβραδύνουν ελαφρά την ανάπτυξή της αν παραμένουν συνέχεια αυξημένες. Πρόκειται για φυτό με μεγάλη ικανότητα προσαρμογής γι’ αυτό και το συναντάμε σε διάφορα μήκη και πλάτη της γης.

Η Αλόη Βέρα καλλιεργείται σε χώρες με τροπικό και ημιτροπικό κλίμα, όπως οι Ινδίες, η Κίνα, χώρες της Λατινικής Αμερικής, τα νησιά Barbados, η Τζαμάικα, η Αρούμπα, κάποιες περιοχές του Μεξικού, η Νότιος Αφρική, η Αίγυπτος και τελευταία η Ταιβάν και η Νότιος Κορέα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι μεγαλύτερες φυτείες υπάρχουν στην κοιλάδα του Rio Grande στο Τέξας ενώ καλλιεργείται ακόμα στην κεντρική και νότια Φλόριντα. Τα παραπάνω, όμως, δεν αποκλείουν την καλλιέργειά της και σε χώρες με μεσογειακό κλίμα, όπως είναι η Ελλάδα. Η καλύτερη εποχή για το φύτεμα της είναι μεταξύ Απριλίου και Αυγούστου.

Στις φυτείες η Αλόη Βέρα φυτεύεται σε σειρές. Ανάμεσα σε κάθε σειρά και πριν το φύτεμα υπάρχει ήδη αρδευτικό κανάλι ενώ το έδαφος οργώνεται και λιπαίνεται. Η φυτεία είναι δυνατόν να δώσει ικανοποιητική ποσότητα Αloe Vera από το πρώτο κιόλας έτος. Αυτό βέβαια εξαρτάται και από το μέγεθος των φυτών που θα φυτευτούν.

Το να παράγει κανείς Αλόη Βέρα είναι μια κουραστική διαδικασία. Το μεγαλύτερο μέρος της σποράς, της συγκομιδής και της επεξεργασίας γίνεται χειρονακτικά. Κάθε φυτό Αλόης Βέρα ξεκινά σαν βλαστάρι που χωρίζεται από τη ρίζα ενός ώριμου φυτού και μεταφυτεύεται για να γίνει ένα νέο αυτόνομο φυτό. Μετά από 2 ολόκληρα χρόνια προσεκτικής καλλιέργειας τα εξωτερικά φύλλα του νέου φυτού είναι έτοιμα για συγκομιδή. Τότε τα ώριμα φύλλα κόβονται προσεκτικά με το χέρι. Οι εργάτες κάνουν μία μικρή τομή στη βάση τους και τα αφαιρούν προσεκτικά για να μην καταστρέψουν τα νεώτερα φύλλα. Τα φυτά της Αλόης Βέρα παραμένουν παραγωγικά για 3 με 4 χρόνια αφού ωριμάσουν, παράγοντας το καθένα πάνω από 50 φύλλα στη διάρκεια της ζωής του.

Η ιδανική θερμοκρασία για τη σωστή ανάπτυξη και εξέλιξη του φυτού είναι μεταξύ 20 και 25 βαθμούς Κελσίου ενώ πρέπει να αποφεύγονται οι πολύ απότομες αλλαγές στις θερμοκρασίες μεταξύ μέρας και νύχτας. Όσο λιγότερες είναι οι βροχοπτώσεις τόσο πιο αργή είναι η ανάπτυξή της. Τα κλίματα στα οποία μπορεί να αναπτυχθεί κυμαίνονται από τα εύκρατα ως τα τροπικά. Γι’ αυτό σε περιοχές που η θερμοκρασία πέφτει στο μηδέν ή πιο κάτω, πρέπει να καλλιεργείται σε εσωτερικούς χώρους. Τότε προτιμά το φιλτραρισμένο και λαμπερό φως με προσανατολισμό προς το νότο ή την ανατολή.

ΑΛΟΗ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Ο Δρ Lawrence G. Plaskett, ένας συνεργάτης της βασιλικής κοινωνίας της χημείας μεταξύ πολλών άλλων ακαδημαϊκών διακρίσεων, δηλώνει ότι «η δράση των ουσιών Aloe Vera ενεργοποιεί και εντείνει την άνοση απάντηση και αυτό αποτελεί μια από τις θεμελιώδεις επιστημονικά καθιερωμένες ενέργειες αλόης επάνω στο σώμα.»

Όταν η ακτινοβολία και η χημειοθεραπεία είναι απαραίτητες, η αλόη βέρα βοηθά να ελαχιστοποιήσει τη ζημία που γίνεται στο σώμα από αυτές τις επεξεργασίες, οι οποίες καταστρέφουν τα υγιή κύτταρα – ιδιαίτερα κύτταρα ανοσοποιητικών συστημάτων – κρίσιμα για την αποκατάσταση του σώματος. Η χρήση της αλόης επιτρέπει στο σώμα να θεραπευθεί από τον καρκίνο και τη ζημία που γίνεται από τη συμβατική θεραπεία, το ανοσοποιητικό σύστημα ωθείται, οι όγκοι στενεύουν, οι μεταστάσεις μειώνονται έτσι ο καρκίνος δεν εξαπλώνεται και τα νέα υγιή κύτταρα αρχίζουν να αυξάνονται.

Πώς μπορεί να κάνει όλο αυτό;  Μια σημαντική πτυχή θεωρητικά ως προς την αιτία του καρκίνου είναι ότι η αρχή της ασθένειας οφείλεται σε μια αποτυχία του ανοσοποιητικού συστήματος να αποκριθεί κατάλληλα στην ανάπτυξη των κυττάρων καρκίνου στο σώμα. Αυτό έχει δημιουργήσει έναν τομέα της ερευνητικής αποκαλούμενης, ανοσιοθεραπείας καρκίνου. Γενικά γίνεται αποδεκτό ότι το ανθρώπινο σώμα αναγκάζεται να χειριστεί την εμφάνιση του καρκίνου σε κανονική βάση, και ότι το ανοσοποιητικό σύστημα αποκρίνεται στην αύξηση των κυττάρων καρκίνου συνήθως. Τα καρκινώδη κύτταρα αναπτύσσονται λόγω ποικίλων παθογόνων που το σώμα αντιμετωπίζει και υπερνικά καθημερινά.

Οι ποικίλες θεωρίες που αποδίδουν την αρχή του καρκίνου στην ανώμαλη έκθεση ακτινοβολίας, τους περιβαλλοντικούς μολυσματικούς παράγοντες, τη ρύπανση, τα συντηρητικά και τις χημικές ουσίες στην βρώση τροφίμων, την έλλειψη κατάλληλης διατροφής, την πίεση, τους ιούς, τη γενετική ή οτιδήποτε άλλο, μπορούν όλες να είναι σωστές. Δηλαδή, να υπάρξει οποιοσδήποτε αριθμός μεταβλητών που αναγκάζουν τα καρκινώδη κύτταρα να αρχίσουν να διαμορφώνονται.

Σύμφωνα με αυτήν την κατανόηση του καρκίνου, το ανοσοποιητικό σύστημα συμβιβάζεται και δεν μπορεί να παλέψει την αύξηση των ανώμαλων κυττάρων και έτσι ο καρκίνος παίρνει τη λαβή, και ένας όγκος αρχίζει να διαμορφώνει. Ο περαιτέρω συμβιβασμός του ανοσοποιητικού συστήματος για να αποκριθεί στην αύξηση κυττάρων καρκίνου καθορίζει εάν το σώμα αναπτύσσει τον καρκίνο ή αποβάλλει επιτυχώς τα ανώμαλα κύτταρα και παραμένει υγιές.

Μια συνοπτική εξήγηση των σημαντικών κομματιών του ανοσοποιητικού συστήματος θα κάνει τα καταπληκτικά οφέλη της αλόης στη θεραπεία του καρκίνου σαφέστερη. Τα λευκά κύτταρα αίματος είναι το κρισιμότερο μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος. Ορισμένα χημικά σήματα που απελευθερώνονται από τους ιστούς σαν απάντηση σε ένα αντιγόνο (ξένα μόρια στο σώμα) προσελκύουν τα λευκά κύτταρα αίματος, τα οποία αποκρίνονται με να συγκεντρωθούν στον επηρεασθέντα ιστό.

Τα Neutrophils είναι τα πρώτα κύτταρα που αντιδρούν σε μια μόλυνση και «τρώνε» τα ξένα μόρια. Η διόγκωση που συνδέεται με τις μολύνσεις οφείλεται εν μέρει στα ένζυμα που απελευθερώνονται από τα neutrophils σε αυτήν την διαδικασία. Τα μονοκύτταρα ακολουθούν με «την κατανάλωση» των μεγαλύτερων μορίων που δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν από τα neutrophils καθώς επίσης και τα neutrophils που πέθαναν ως αποτέλεσμα της κατανάλωσης των ξένων μορίων.

Τα moncytes απελευθερώνουν διάφορες χημικές ουσίες που διαδραματίζουν τους κρίσιμους ρόλους στην πάλη της μόλυνσης, συμπεριλαμβανομένης της ηντερφερόνης και interleukin. Αυτές οι χημικές ουσίες υποκινούν τα λεμφοκύτταρα για να συνεχίσουν την απάντηση στο αντιγόνο. Τα λευκά κύτταρα αίματος σπάζουν το αντιγόνο κάτω σε τεμάχια, στα οποία τα λεμφοκύτταρα μπορούν χημικά να αναγνωρίσουν και να αποκριθούν. Τα πιό κοινά λεμφοκύτταρα είναι β-κύτταρα, που σκοτώνουν τα ξένα αντιγόνα, και κύτταρα «αρωγών», τα οποία ρυθμίζουν τη δράση των τ-λεμφοκυττάρων με την ενίσχυση ή την επιβράδυνση της απάντησης κυττάρων «δολοφόνων».

Η Αλόη Βέρα είδαμε πως περιέχει πολλές χημικές ουσίες που ενισχύουν τις δραστηριότητες όλων των λειτουργιών του ανοσοποιητικού συστήματος που περιγράφηκαν παραπάνω. 23 Polypeptides χρησιμεύουν ως αυτά που διεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα, που βοηθούν να ελέγξουν ένα ευρύ φάσμα των ασθενειών και των αναταραχών. 20 πολυσακχαρίτες αυξάνουν τη δράση των λευκών κυττάρων αίματος που αυξάνουν έτσι την παραγωγή των τ-κυττάρων και της ηντερφερόνης «.

Επίσης χημικά ενισχύουν τη δράση των τ-κυττάρων. Ένας από αυτούς τους πολυσακχαρίτες, mannose, έχει κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας όπως και εγκρίνεται στην Ευρώπη για να υποκινήσει το ανοσοποιητικό σύστημα των ασθενών του AIDS. Η έρευνα του AIDS έχει δείξει ότι η χρήση της Αλόης Βέρα μπορεί να διπλασιάσει τον αριθμό των τ-κυττάρων, «αρωγών» μέσα σε τρεις εβδομάδες και να μειώσει συγχρόνως το αντιγόνο P-24 core antigen ο γενικός δείκτης του προερχόμενου από ιό φορτίου στο σώμα. Η ηντερφερόνη και interleukin υποκινούνται να επιτεθούν στον καρκίνο και στους ιούς στο σώμα. Τα Lectins και τα emodines είναι δύο κατά του όγκου χημικές ουσίες της αλόης που, μαζί με μια αύξηση στον παράγοντα νέκρωσης όγκων που επέρχεται από την αλόη, αρχίζουν να καταστρέφουν τους κακοήθεις όγκους καρκίνου.

Δέρμα και ΑΛΌΗ

Το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματος, καθώς καλύπτει επιφάνεια 1,5-2 τ.μ. και έχει βάρος 10-12 κιλά. Αποτελείται από 70% νερό, 25% πρωτεΐνες, 5% λίπος και μέταλλα. Είναι ελαστικό, αδιάβροχο και έχει τη δυνατότητα να αναγεννιέται. Η δομή του δέρματος αποτελείται από τις εξής στοιβάδες:

Επιδερμίδα: είναι η επιφάνεια του δέρματος, η οποία προστατεύει από τραυματισμούς, διατηρεί την υγρασία και ρυθμίζει τη διαδερμική διέλευση ουσιών. Χόριο (κυρίως δέρμα): τρέφει και στηρίζει την επιδερμίδα. Περιέχει τους ινοβλάστες, κύτταρα που συνθέτουν τις κολλαγόνες και τις ελαστικές ίνες, οι οποίες προσδίδουν δομική σταθερότητα, ελαστικότητα, σφριγηλότητα, αντοχή και όγκο.

Υπόδερμα (υποδόρειος ιστός): πρόκειται για λιπαρό ιστό που βρίσκεται κάτω από το δέρμα και αποτελεί την αποθήκη θρεπτικών ουσιών.

Ενυδάτωση: Το νερό είναι το βασικό συντελεστή του περιβάλλοντος των ζωντανών οργανισμών.Το δέρμα, προκειμένου να διατηρήσει τις ιδιότητές του, χρειάζεται να είναι πάντα ενυδατωμένο.Τότε είναι ανθεκτικό, λαμπερό και όμορφο στην όψη, μαλακό και λείο στην αφή. Η αφυδάτωση του δέρματος έχει αρνητικό αντίκτυπο στη δομή και στις λειτουργίες του.

Ένα αφυδατωμένο δέρμα είναι θαμπό, τραχύ, χωρίς ελαστικότητα.Τα αίτια είναι ποικίλα.Μπορεί να συνδέονται με εξωγενείς παράγοντες που επιδεινώνουν ή καταστρέφουν το υδρολιπιδικό φιλμ, το οποίο καλύπτει την επιδερμίδα, με ενδογενείς παράγοντες όπως το φύλο ή η ηλικία, αλλά και με παθολογικούς. Δοκιμάστε τις ενυδατικές κρέμες ημέρας,οι οποίες ενισχύουν τις φυσικές λειτουργίες της επιδερμίδας, συγκρατούν την υγρασία στο δέρμα και προλαμβάνουν την αφυδάτωση.

Τύποι επιδερμίδας: Κάθε επιδερμίδα είναι μοναδική και έχει ιδιαίτερες ανάγκες, ανάλογα με την ανθεκτικότητά της η οποία προσδιορίζεται από γενετικά χαρακτηριστικά και την κατάστασή της (π.χ. τάση για λιπαρότητα ή ξηρότητα, σπυράκια, κλπ). Άλλοι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν το δέρμα είναι η ηλικία, το κλίμα, τα φάρμακα, οι ορμόνες, κλπ.

Κανονικό δέρμα: χαρακτηρίζεται από φωτεινή και ελαστική επιδερμίδα, η οποία έχει φρέσκια, νεανική όψη, ενώ οι πόροι είναι σχεδόν αόρατοι.

Ξηρό δέρμα: χαρακτηρίζεται από έλλειψη λιπιδίων και νερού. Ερεθίζεται εύκολα και δεν είναι ανθεκτικό στις κλιματικές ή μηχανικές επιθέσεις, οι οποίες προκαλούν αίσθηση ενόχλησης, «τραβήγματος» ή και κνησμού. Υπάρχουν μικροί πόροι, η όψη είναι θαμπή και οι λεπτές γραμμές ή οι ρυτίδες είναι εμφανείς.

Λιπαρό δέρμα: η λιπαρότητα συνδέεται με την αύξηση του όγκου και της έκκρισης των σμηγματογόνων αδένων. Είναι συνήθης στην εφηβεία αλλά και αργότερα. Το λιπαρό δέρμα είναι ανθεκτικό. Οι ρυτίδες εμφανίζονται σε μεγαλύτερη ηλικία και είναι λιγότερο βαθιές, αλλά παρουσιάζεται μεγαλύτερη χαλάρωση. Οι πόροι είναι διεσταλμένοι, υπάρχουν μαύρα στίγματα και συχνά σπυράκια.

Μικτό δέρμα: πρόκειται για το δέρμα που εμφανίζει ταυτόχρονα λιπαρές ζώνες, στη μεσαία γραμμή του προσώπου, γνωστή και ως «ζώνη Τ» και κανονικές ή ξηρές ζώνες που εντοπίζονται στα μάγουλα. Τα χαρακτηριστικά του σε κάθε ζώνη του προσώπου είναι ανάλογα με αυτά του κάθε τύπου δέρματος.

Δέρμα με τάση για ακμή: όταν οι σμηγματογόνοι αδένες είναι υπερδραστήριοι μπορεί να προκαλέσουν ακμή, δηλαδή μία δυσλειτουργία που χαρακτηρίζεται από κλειστούς πόρους και σπυράκια με φλεγμονή. Το σμήγμα που βρίσκεται αποκλεισμένο στον φραγμένο πόρο είναι ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη βακτηρίων.

Ευαίσθητο, λεπτό δέρμα: πρόκειται για δέρμα δυσανεκτικό, που χαρακτηρίζεται από έλλειψη υγρασίας, χαμηλή αντοχή στον ήλιο και το νερό και μικρούς πόρους.

Γήρανση: Η γήρανση είναι μία φυσιολογική και αναμενόμενη εξέλιξη στην κατάσταση του δέρματος, το οποίο με την πάροδο του χρόνου αλλάζει ως προς την δομή και τη λειτουργία του.Η προοδευτική αυτή διαδικασία ξεκινά από την ηλικία των 25 ετών. Είναι αποτέλεσμα της επιταχυνόμενης αποσύνθεσης των δομών του δέρματος και της επιβράδυνσης της ανανέωσής του.

Οι μηχανισμοί γήρανσης είναι οι εξής: α) η υπερπαραγωγή ελεύθερων ριζών οξυγόνου, β) η σκλήρυνση των πρωτεϊνών του δέρματος, κυρίως των ινών κολλαγόνου, και γ) η εκφύλιση των ινών του δέρματος από ένζυμα.

Η διαδικασία της γήρανσης μπορεί να επιταχυνθεί από διάφορους παράγοντες. Ενδογενείς, όπως η κληρονομικότητα, μηχανικούς όπως οι συσπάσεις μυών, ορμονικούς και παθολογικούς. Όσον αφορά στους εξωγενείς παράγοντες, σημαντικότεροι είναι η ηλιακή ακτινοβολία, οι ρύποι του περιβάλλοντος, η διατροφή και ο τρόπος ζωής.

Η γήρανσης της επιδερμίδας έχει ως αποτελέσματα τη λέπτυνσή της, την πάχυνση της κερατίνης στοιβάδας, τη μειωμένη ενυδάτωση της κερατίνης, τη μειωμένη δραστηριότητα του μεταβολισμού, τις διαταραχές στη μελάχρωση των κυττάρων, κ.α.

Το δέρμα παρουσιάζει μείωση όγκου (μείωση ινοβλαστών, μείωση και κατακερματισμός ελαστικών ινών, μείωση και τροποποίηση κολλαγόνου) και ελαχιστοποίηση της παραγωγής σμήγματος.

Όλες οι κρέμες από τη σειρά καλλυντικών ΑΛΟΗΣ περιέχουν συστατικά με αντιγηραντική και ενυδατική δράση. Όπως επίσης και η ΑΛΟΗ σε μορφή ροφήματος.

Η ΑΛΟΗ είναι το φυσικό προιόν που λατρεύει το δέρμα σας και ολόκληρος ο οργανισμός σας, αξιοποιήστε τις «μαγικές» ιδιότητες της, βάλτε την στην καθημερινότητα σας και θα αποζημιωθείτε πλουσιοπάροχα. Τα κυριότερα οφέλη της αλόης βέρα είναι:

Ενδυνάμωση: Ο χυμός από την αλόη βέρα είναι ιδανικός για ενδυνάμωση του οργανισμού, αφού είναι γεμάτος βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία. Η κατανάλωση του χυμού  δίνει στο σώμα μας δύναμη ν’ ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της καθημερινότητας.

Πεπτικές διαταραχές: Η αλόη βέρα έχει ουσιαστική δράση σε διαταραχές του πεπτικού συστήματος όπως η καούρα, τα έλκη και το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου. Συγκεκριμένα καταπραΰνει τον οισοφάγο και ελαττώνει τις ενοχλήσεις της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης. Παράλληλα η αλόη βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του εντέρου.

Στοματική υγιεινή: Ο χυμός των φύλλων της αλόης βέρα μπορεί να βοηθήσει στο να επισκέπτεστε πιο αραιά τον οδοντίατρο, καθώς βελτιώνει σημαντικά την υγεία των ούλων. Η οδοντόκρεμα με βάση την ΑΛΟΗ είναι ουσιαστικά μονόδρομος.

Διαβήτης: Σύμφωνα με εργαστηριακές έρευνες, η καθημερινή κατανάλωση μισής μόλις κουταλιάς χυμού από αλόη βέρα, σε περίοδο 14 εβδομάδων, μπορεί να μειώσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα κατά 45%.

Βοηθά την κινητικότητα του εντέρου: Ο χυμός της αλόης περιέχει ανθρακινόνες γλυκοσίδες Α και Β, που είναι ισχυρά φυσικά καθαρτικά.

Διαχείριση βάρους: Εκτός από θεραπευτικές ιδιότητες, η αλόη βέρα χρησιμοποιείται ως βοήθεια για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας και την διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους.

Ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος: Το ζελέ της αλόη βέρα έχει μεγάλες ποσότητες σε αντιοξειδωτικά τα οποία καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες και ενισχύουν τη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Πιτυρίδα: Η αλόη μπορεί να περιορίσει τα συμπτώματα της πιτυρίδας , καταπραΰνοντας παράλληλα τον κνησμό. Το τζελ (gel) της αλόης μπορεί να χρησιμοποιηθεί πριν το σαμπουάν για καλύτερα αποτελέσματα.

Εγκαύματα: Αν ακουμπήσατε στο μάτι της κουζίνας ή στο αναμμένο σίδερο, βάλτε κρέμα από χυμό ή τζελ αλόης στην καμένη περιοχή και επαναλάβετε μέχρι το κάψιμο να φύγει. Στην ανάγκη, κόψτε ένα φύλλο από τη γλάστρα, πλύντε το, ανοίξτε το στη μέση και βάλτε το πάνω στο ελαφρύ έγκαυμα. Το τζελ της αλόης βέρα, είναι μακράν το καλύτερο φάρμακο για τα εγκαύματα. Καλό είναι να έχετε πρόχειρο ένα σωληνάριο μαζί σας γι’ αυτό το σκοπό, όπως κάνουν οι έξυπνοι σεφ. Επίσης είναι εξίσου αποτελεσματικό και πιθανόν μοναδικό, στην αντιμετώπιση εγκαυμάτων από την έκθεση στον ήλιο.

Αν πέφτουν τα μαλλιά: Απλώστε στο κεφάλι αλόη βέρα 2-3 φορές την ημέρα, αφήστε τη για λίγα λεπτά και ξεβγάλτε. Ακολουθήστε τη θεραπεία για διάστημα τουλάχιστον 3 μηνών. Έτσι, θα βοηθήσετε όχι μόνο τα μαλλιά σας, αλλά και το δέρμα του κεφαλιού.

Πόνοι στις αρθρώσεις: Κάντε επαλείψεις με αλόη βέρα στις προβληματικές περιοχές και συνδυάστε τις με εσωτερική λήψη. Για διάστημα 2 μηνών, πίνετε 2-3 φορές την ημέρα 1-2 κουταλάκια χυμό αλόης με χυμό φρούτων και 1 ποτήρι νερό και, μόλις τα συμπτώματα υποχωρήσουν, συνεχίστε για καλύτερη υγεία και ευεξία.

Για μύκητες στα πόδια: Απλώστε τζελ αλόης βέρα πάνω στην περιοχή και τυλίξτε τη με επίδεσμο. Επαναλάβετε μέχρι η μόλυνση να φύγει.

Για μελανιές: Απλώστε την αλόη κατευθείαν πάνω στο χτύπημα 3-4 φορές την ημέρα ή κόψτε ένα φύλλο και δέστε το πάνω στο χτυπημένο σημείο. O πόνος και το πρήξιμο θα μειωθούν αισθητά.

Για μικρά κοψίματα και εκδορές: Πρώτα καθαρίστε την πληγή και έπειτα απλώστε αλόη ή μουσκέψτε έναν επίδεσμο με χυμό αλόης και δέστε τον στη περιοχή. Επαναλάβετε μέχρι το κόψιμο ή η εκδορά να κλείσει. Η αναπλαστική δράση της αλόης θα βοηθήσει να επουλωθεί γρήγορα η μικρή πληγή.

Για εκζέματα: Μπορείτε και εδώ να χρησιμοποιείτε την αλοη βερα εξωτερικά σαν αλοιφή, αλλά και να πίνετε 1-2 κουταλάκια καθημερινά μέχρι το έκζεμα να παρουσιάσει βελτίωση.

Επιδερμίδα: Ίσως η πιο γνωστή χρήση της αλόης βέρα, είναι η εφαρμογή και η θετική της επίδραση σε μια σειρά προβλημάτων της επιδερμίδας. Εκτός από τη ψωρίαση, η αλόη βέρα είναι χρήσιμη για ενυδάτωση και την αποτοξίνωση του δέρματος, την αφαίρεση ουλών και σημαδιών, την καταπολέμηση φλεγμονών και τη γενικότερη αναζωογόνηση του δέρματος.

Ενδεχόμενες παρενέργειες: Σε γενικές γραμμές, η aloe vera είναι ασφαλές φυτό, αρκεί να χρησιμοποιείται σωστά. Πρέπει να ακολουθείτε πάντα τις οδηγίες του φαρμακοποιού ή του βοτανοθεραπευτή γιατί η παρατεταμένη ή υπερβολική χρήση της μπορεί να έχει παρενέργειες ή να προκαλέσει κάποια αλληλεπίδραση με άλλα βότανα και φάρμακα.

● Όταν η αλόη βέρα χρησιμοποιείται για επάλειψη στο δέρμα, θεωρείται ασφαλής. Το ενδεχόμενο να προκαλέσει κάποια αλλεργική αντίδραση είναι σπάνιο. Από την άλλη, η κατανάλωση αλόης βέρα από το στόμα θέλει προσοχή, γιατί μπορεί να προκαλέσει κράμπες και διάρροια. Αν η Αλόη είναι φυσική χωρίς προσμίξεις και πρόσθετα μπαίνει κατευθείαν πάνω σε πληγές και είναι ασφαλής.

● Oι γυναίκες στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, αλλά και όσοι έχουν προβλήματα, όπως πόνους στην κοιλιά, ιστορικό ειλεών ή αλλεργία στο σκόρδο, στο κρεμμύδι και σε άλλα φυτά της οικογένειας αυτής, πρέπει να είναι προσεκιτκοί με την αλόη βέρα.

● Η αλόη βέρα μπορεί να αλληλεπιδράσει με την υδροκορτιζόνη, τα διουρητικά, τα αντιπηκτικά και με τα φάρμακα για το διαβήτη. Έτσι, μπορεί, για παράδειγμα, να βελτιώσει τη λειτουργία του παγκρέατος, με αποτέλεσμα να χρειαστεί προσαρμογή της δόσης ινσουλίνης. Λόγω της καθαρτικής της δράσης, μπορεί ακόμα να ρίξει τα επίπεδα του καλίου στο αίμα και να προκαλέσει αρρυθμίες.

Αν και απευθυνόμαστε σε υγιείς ανθρώπους εδω, καλό είναι να ρωτήσετε ένα γιατρό που γνωρίζει σχετικά με την Αλόη, αν έχετε κάποιο πρόβλημα υγείας.

Πηγή: http://www.terrapapers.com