Το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο

Έγραψε η Μαίρη Παπανδρέου, στην εφημερίδα της Ρόδου "ΠΡΟΟΔΟΣ"

Ακόμα και το «Χριστουγεννιάτικο Δέντρο», έκλεψαν από εμάς, οι ‘προοδευτικοί’ Εταίροι μας οι Ευρωπαίοι. 

Τόσο πολύ λοιπόν, αισθάνονται μειονεκτικά απέναντί μας – απέναντι στην Ελλάδα – που ο Γερμανός Υπουργός, διατείνεται ότι η Δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελβετία και στην Αγγλία!!! Ακόμα και η λέξη, μαρτυρεί την ιστορική αλήθεια και την ‘καταγωγή’ της Δημοκρατίας. Σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, χρησιμοποιείται η ελληνική μας λέξη, αν και συχνά, η έννοιά της παραποιείται. Αγνοεί ο Γερμανός Υπουργός, ότι στην Αγγλία έχουν μέχρι σήμερα Βασιλεία και η βασίλισσα ‘ανοίγει’ τις εργασίες της βουλής τους, με ομιλία της. Δικαίωμά τους βέβαια και σε κανένα άλλο έθνος δεν πέφτει λόγος. Όσο για την Ελβετία, ακόμα είναι διηρημένη σε καντούνια-κρατίδια… Ας μην  αποτολμήσει ο ίδιος ή άλλοι,  να αναφέρουν παρόμοια ασύστολα ψεύδη.

     

Το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο, επίσης το πήραν από την Αρχαία Ελλάδα, κι εμείς το ξαναπήραμε από τους Ευρωπαίους, ως «αντιδάνειο».  Πριν την «Κλασική Περίοδο, στην Αρχαία Ελλάδα, με τον υψηλό της Πολιτισμό, γνώριζαν ότι στις 21 Δεκεμβρίου (που βέβαια αντιστοιχούσε στο δικό τους ημερολόγιο),  είναι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου. Λίγες ημέρες μετά την 21η Δεκεμβρίου, γιόρταζαν την αρχή του μεγαλώματος της ημέρας, που ‘νικούσε’ το σκοτάδι. Γιόρταζαν τη νίκη του φωτός, δηλαδή, κάτι σαν τα δικά μας σημερινά «Φώτα», και μικροί-μεγάλοι, γύριζαν στους δρόμους τραγουδώντας  αισιόδοξα τραγούδια για τη μέρα που μεγάλωνε, και θα’ φερνε την ανθοφορία και την καρποφορία,. Κρατώντας κλαδιά δέντρων που τα στόλιζαν με μικρές πολύχρωμες υφασμάτινες κορδέλες, γύριζαν στους δρόμους, τραγουδώντας χαρούμενα τραγούδια. Όταν τελείωναν από την ιδιόμορφη παρέλαση,  έφερναν τα στολισμένα κλαδιά στο σπίτι τους ή κοσμούσαν τις πόρτες τους. Το στολισμένο ‘καραβάκι’, είναι έθιμο που επικρατούσε στα νησιά μας και έφτασε μέχρι την Αθήνα. Το έθιμο όμως των στολισμένων κλαδιών, γιορταζόταν σε όλη την Ελλάδα.

     

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι και το «Μαγιάτικο Στεφάνι» είναι επίσης αρχαιότατο Ελληνικό έθιμο και έχει τη ρίζα του στη Μύθο της Περσεφόνη, που όταν την έκλεψε ο Άδης από τη μητέρα της τη Δήμητρα, είχε τόσο λυπηθεί, που δεν φρόντιζε πλέον τα δέντρα και τα φυτά στη Γη κι όλα ξεράθηκαν.. Όταν η Περσεφόνη επέστρεψε από τον Κάτω Κόσμο στη μητέρα της, ήταν τόσο μεγάλη η χαρά της Δήμητρας, που ξανάνθισε η Γη. Οι κάτοικοί λοιπόν - δηλαδή οι Αρχαίοι Έλληνες - γιόρτασαν μαζί με τη θεά Δήμητρα, κόβοντας άνθη με τα οποία έπλεκαν στεφάνια και στεφάνωναν τα κεφάλια τους και τις πόρτες των σπιτιών τους. Κι εδώ επίσης, ο συμβολισμός είναι σαφέστατος. Συμβολίζει το Χειμώνα που ξεραίνονται τα πάντα και την αναγέννησή τους την Άνοιξη που  γιορτάζουμε την Πρωτομαγιά. Ας μην επαίρονται λοιπόν οι εταίροι Ευρωπαίοι για το έθιμο της Πρωτομαγιάς.

     

Όμως, δεν είναι μόνον οι Ευρωπαίοι φίλοι μας, που οικειοποιήθηκαν την Ιστορία μας και τις Παραδόσεις μας. Είναι και οι γείτονες μας οι Τούρκοι. Χαιρόμαστε το νοστιμότατο «ασουρέ», που το προσφέρουν σε όλους. Κι εγώ επίσης πίστευα ότι είναι έθιμο της Ανατολής. Όμως, με έκπληξη, διαπίστωσα, ότι είναι πανάρχαιο έθιμο των Κώων. Στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Σύλλογος των Κώων, για την παρουσίαση του εκπληκτικού βιβλίου του Κώστα Σκανδαλίδη για τον Καβάφη και τους Δωδεκανήσιους Φίλους του, που έκανε η συγγραφέας Τίτσα Πιπίνου, προσφέρθηκε το πανάρχαιο παραδοσιακό γλυκό των Κώων τα «Βάρβαρα». 

Εξηγήθηκε από την κα Άννα Κιοσσόγλου, ότι το έδεσμα αυτό, προσφερόταν στα «Εκάτια», δηλαδή στους εορτασμούς της θεάς Εκάτης (αρχές Δεκεμβρίου), ακριβώς όπως παρασκευάζεται και σήμερα. Γεωγραφικά η Κως, απέχει ελάχιστα από τα Μικρασιατικά παράλια, και η Αποικία των Ιώνων, ήταν προσιτή. Έτσι, το έθιμο τους – τα βάρβαρα – έφτασε στην Ιωνία, δηλαδή, στα τωρινά τουρκικά παράλια και το απολαμβάνομε σήμερα ως ‘ασουρέ’. 

Οι γείτονές μας λένε, ότι το ‘ασουρέ’, γίνεται με όλα τα όσπρια και τους ξηρούς καρπούς, θυμίζοντας  ότι στο τέλος της περιόδου του κατακλυσμού, στην κιβωτό του Νώε, είχαν σχεδόν τελειώσει όλα τα τρόφιμα, οπότε έβραζαν όλα τα περισσεύματα. Όμως, με τη σειρά μας υπενθυμίζομε, ότι και ο Νώε έχει σχέση με την αρχαιότατη Ιστορία μας, διότι το όνομά του, είναι ο αναγραμματισμός της λέξης «νέω»=πλέω, απ’ όπου έχομε και τα παράγωγα, ‘ναύς’, ‘ναύτης’, ‘ναύσταθμος’, κλπ. Όπως και το Σουέζ, είναι ο αναγραμματισμός της ελληνικής λέξης «Ζεύς» αποδεικνύοντας και πάλι ότι εμείς οι Έλληνες είχαμε φτάσει μέχρι εκεί.

     

Η παρατηρητικότητά μας, η γνώση μας, τα ενδιαφέρον μας για την μακραίωνη  αλλά και την νεότερη Ιστορία μας και τον Πολιτισμό μας, έχει να μας αποκαλύψει ακόμα πολλά….

Μαίρη  Παπανδρέου