Του
Νίκου Φλεμετάκη
Φιλία
ονομάζεται η σχέση μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων, με κύριο χαρακτηριστικό
την αμοιβαία αφοσίωση και κατανόηση,
χωρίς να υπάρχει συμφέρον, κίνητρο ή
απώτερος σκοπός ή στόχος.
Η φιλία
βοηθάει σημαντικά στην κοινωνικοποίηση των ατόμων και στην ανάπτυξη υγειών σχέσεων.
Παίζει ρόλο στην ανάπτυξη της προσωπικότητας
του ατόμου, της σωματικής και ψυχικής υγείας.
‘Ένα
φίλο τον διαλέγουμε, εν αντιθέσει με τον συγγενή τον οποίον δεν διαλέγουμε. Και
ισχύει αυτό επειδή πολλές φορές θέλουμε να μοιραστούμε αρκετά, ίσως την ίδια
μας τη ζωή, με ένα μη συγγενικό άτομο, που δεν θα μας προδώσει σε δεδομένη
στιγμή από συμφέρον ή κάτι ανάλογο.
Όσα κι
αν έχουν γραφεί για τη μπιστική φιλία
μεταξύ των ανθρώπων, δεν ισχύουν πάντα
όλα, στις σχέσεις δύο ή περισσοτέρων
«φίλων», ακόμη κι αν αποτελούν ένα
σημαντικό και αναπόσπαστο μέρος της ζωής .
Ίσως
μια άλλη επιλογή ή σχέση, που θα αναπτυχθεί,
να σταθεί εμπόδιο με ή χωρίς τη θέλησή του ενός για την αλλοίωση της ήδη ανεπτυγμένης φιλίας
και προκειμένου να ικανοποιηθεί η επιθυμία του ενός ή του άλλου, απομακρύνονται εθελουσίως πλέον από εκείνον
που κάποτε συμπαραστάθηκε ως αληθινός
φίλος. Ανθρώπινο, άρα κατανοητό!
Ο
χαρακτήρας ή ο εσωτερικός άνθρωπος, πολλές φορές ευάλωτος και ασταθής .
Κι όλα
αυτά συμβαίνουν σε όντα έχοντα: Γνώση,
λογική, συναισθήματα αισθήματα, συμφέροντα, οφέλη, ανάγκες και κίνητρα
πίσω από συναπάντημα .
Σε μια
αληθινή φιλία, οι φίλοι βρίσκονται μαζί για να μοιραστούν την ζωή, τις χαρές
και τις λύπες. Ο πραγματικός φίλος είναι συνοδοιπόρος στα καλά και στα άσχημα
και στις αναπόφευκτες στιγμές της θλίψης και της δυσκολίας, αναγνωρίζοντας
και λέγοντας ότι η ευγνωμοσύνη είναι η
μνήμη της καρδιάς και αλίμονο αν η μνήμη
αυτή εξασθενήσει .
Αυτά
νομίζω ότι πρέπει να παραμένουν στον εσωτερικό κόσμο των πραγματικών φίλων και
όταν ο ένας ή ο άλλος έχει βαδίσει τον
δρόμο με χωρίς επιστροφή.
Γιατί η
φιλία είναι δεντρί που πρέπει να
ποτίζεις
Να το
ψηφάς μη ξεραθεί και πράμα μην ελπίζεις.
Αλήθεια
πόσο ισχύουν αυτά σήμερα στους ανθρώπους
;;;
Απολαύστε
την μπιστική φιλία, τον αληθινό σεβασμό, την αληθινή θλιμμένη όψη φίλου, την προσμονή, την απέραντη
ευγνωμοσύνη, την καρτερικότητα, την
αληθινή
ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ
ΑΓΑΠΗ προς ΤΟΝ ΦΊΛΟ!!!!
Το θλιμμένο βλέμμα του τετράποδου φίλου ατενίζεται στο παρελθόν και στο μέλλον ωσάν να ομολογεί
και να καταθέτει στο συγκεκριμένο χώρο έναν όρκο:
«ΠΙΣΤΕΨΕ
ΜΕ……ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ ….
ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΜΠΙΣΤΙΚΗ ΦΙΛΙΑ ΜΑΣ
ΤΗΝ
ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΣΟΥ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΚΑΘΕ
ΜΕΡΑ ΘΑ ΕΡΧΟΜΑΙ
ΝΑ ΣΟΥ ΜΟΙΡΟΛΟΓΩ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΡΟΠΟ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου