ΕΡΤ «Αλλού ο γάμος γίνεται κι αλλού βαρούν ζουρνάδες»

Αναρτήθηκε από Stamatis Andrikinakis  

Πολύ μελάνι έχει σπαταληθεί, πολλά πληκτρολόγια έχουν πάρει φωτιά και χιλιάδες λέξεις χορεύουν τον χορό του Ζαλόγγου, τις τελευταίες βδομάδες ΟΧΙ σχετικά με το νέο φρούτο δικτατορικής επιβολής λεγόμενης κι ως «πράξης νομοθετικού περιεχομένου»  αλλά με το κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης. !!! «Αλλού ο γάμος γίνεται κι αλλού βαρούν ζουρνάδες»

Ναι με βάση την προπαγάνδα και την Κοινωνική μηχανική είναι εύκολα να βγάλουμε συμπεράσματα σχετικά με το τι γίνεται στην πολιτική σκηνή του σουρεαλιστικού γίγνεσθαι ! 

Αυτό που θέλει η εξουσία – σκόπιμα φυσικά- να περάσει ως μήνυμα είναι το ό,τι η Ελληνική κρατική τηλεόραση, ΔΕΝ ανήκει στον κυρίαρχο λαό, όπως ψευδώς νόμιζε – και πλήρωνε- τόσο χρόνια ο αφελής αυτός λαός.

Όμως λαός σημαίνει στα αρχαία ελληνικά «μάζα» και ως γνωστόν η «μάζα είναι για τα μπάζα» και οι κυβερνήσεις αντικατοπτρίζουν την μάζα- μπάζα επομένως μια χαρά αντιδρούν και πράττουν αμφότεροι.

Να καταλάβεις πως όταν λέμε μαζάνθρωποι δεν εννοούμε ΠΟΛΙΤΕΣ και όταν μιλάμε για ΠΟΛΙΤΕΙΑ αυτή δεν αποτελείται από μαζάνθρωπους – μπαζάνθρωπους, αλλά από Ανθρώπους- Κοινωνούς. Η διαφορά είναι οφθαλμοφανής και τεράστια !

Για κάθε θέμα υπάρχουν τόσες αλήθειες όσες και άνθρωποι έτσι δεν θ’ αναφερθώ στην ΕΡΤ -αλλωστε η άποψη του terra papers επί ανάλογων θεμάτων είναι ξεκάθαρη,  απλά είναιΠροπαγανδα και MEME-  γι αυτό ας  αφήσω να επικοινωνήσουν οι «ειδικοί» επί του θέματος δημοσιογράφοι και για σασπένς σφήνα η επικοινωνία του «μπαμπούλα» … έτσι για να κρατάμε τα ίσια και  «για να τρώτε όλο το φαί σας και να μην πετάτε την δύναμη σας» !

Ψέματα και λάθη (Τάσος Τέλλογλου) Πώς κλείνει και πώς ξανανοίγει ένα κανάλι που θέλει να κρατήσει το ελάχιστο από το ακροατήριό του; Όχι με τον τρόπο του Σίμου Κεδίκογλου. Ένα κανάλι, που μένει επί μήνες κλειστό, δεν ξανανοίγει εύκολα. Αν θέλεις να το κλείσεις για να «σπάσεις» τη συνδιοίκηση των συνδικαλιστών, το κάνεις το προηγούμενο βράδυ και το ανοίγεις την άλλη μέρα το πρωί.

 Αν θέλεις να καταργήσεις τα έξι λογιστήρια που έχει η ΕΡΤ, προσπαθείς να τα ενοποιήσεις, δεν χρειάζεται να την κλείσεις. Αν θέλεις να κλείσεις τους τοπικούς σταθμούς, δεν χρειάζεται να ρωτήσεις τους βουλευτές που αντιδρούν. Αν θέλεις χρηστή διοίκηση, δεν στέλνεις στο πλατό τις κόρες πρώην υπουργών του κόμματός σου. Και αν θέλεις να εξορθολογίσεις τις παραγωγές, δεν επιβάλλεις τις παραγωγές της αρεσκείας σου, με σημειώματα που φέρουν την ένδειξη «εντολή υπουργού».

Δούλεψα στην ΕΡΤ και έφυγα μετά από δύο χρόνια διότι δεν άντεχα το εργασιακό κλίμα του «χαλάς την πιάτσα». Οι χθεσινές ανακοινώσεις δεν έχουν τίποτα να κάνουν με πραγματική μεταρρύθμιση. Διότι δεν είναι σχέδιο που αντέχει σε σοβαρή κριτική, να εμπορεύεται τα τηλεοπτικά δικαιώματα ο κ. Στουρνάρας και να θέτουμε ως στόχο την εξοικονόμηση 100 εκατομμυρίων από το τέλος υπέρ της ΕΡΤ, χωρίς να γνωρίζουμε τι πρόγραμμα θα υπηρετεί αυτό το τέλος.

Οι συγκρίσεις με τα ιδιωτικά κανάλια δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Η δημόσια τηλεόραση δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει σχέση με τα ιδιωτικά κανάλια. Προκαλώ όποιον θέλει να απαντήσει, να σκεφθεί μια εκπομπή σε ιδιωτικό κανάλι που προάγει τον πολιτισμό. Αντίθετα, στην ΕΡΤ, γνωρίζω μια ντουζίνα τέτοια προγράμματα.

Αλλά ακόμα και με τα κριτήρια της απόφασης Κεδίκογλου, ποιο ιδιωτικό κανάλι είναι βιώσιμο; Μήπως γνωρίζει ένα ο κ. Κεδίκογλου; Και αν δεν είναι βιώσιμα, από πού επιδοτούνται; Ποιο ιδιωτικό κανάλι συμμετέχει σε συμπαραγωγή ταινιών, ντοκιμαντέρ, έχει εκπομπή για το βιβλίο, τη μουσική, το θέατρο ή παιδικό πρόγραμμα, έστω και αυτό το υποτυπώδες; Όσο για την ενημέρωση, ο κ. Κεδίκογλου θα έπρεπε να αναζητήσει το λόγο της χαμηλής απήχησης της ΕΡΤ στον τρόπο που αντιλαμβάνονται την δημόσια τηλεόραση εκείνος, οι συνάδελφοί του στην κυβέρνηση, αλλά και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η ΕΡΤ στον τομέα ενημέρωσης είναι -με ελάχιστες εξαιρέσεις- ένας καθρέφτης του κομματικού μας συστήματος.

Όφελος για τον κρατικό προϋπολογισμό; Ούτε ένα ευρώ. Απεναντίας, το κράτος καταβάλλει ένα μέρος του τέλους που πληρώνουμε στο όνομα της ΕΡΤ για να πληρώνει τις επιδοτήσεις των φωτοβολταϊκών και άλλες υποχρεώσεις του. Αποτελεί η χθεσινή απόφαση για την ΕΡΤ μέρος ενός σχεδίου για την απομάκρυνση από το Δημόσιο όσων δεν χρειάζονται; Μέρος ενός συνολικού σχεδίου; Μήπως μία οριζόντια κίνηση που πρώτα αποφασίζεται και στη συνέχεια αναζητούνται τα επιχειρήματα για να νομιμοποιηθεί;

Οι δημοσιογράφοι δεν είμαστε συμπαθείς και 1,5 εκατομμύρια συμπολίτες είναι άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα. Η κυβέρνηση πρέπει τώρα, μετά την ΕΡΤ, να βρει άλλους 1.200 υπαλλήλους για να διώξει. Δεν τους έχει βρει. Αλλά, το κυριότερο, δεν έχει τα κριτήρια πώς θα τους βρει.

Η κλάψα για την ΕΡΤ (Άλκης Γαλδαδάς)  Είχα γνωρίσει έναν συμπαθητικό άνθρωπο που ήταν μέλος χορευτικού ομίλου και έτρεχε παντού όπου νόμιζε ότι η παρουσία του θα βοηθούσε σε αυτό το θολό κατασκεύασμα που λέγεται ακόμη «ελληνική παράδοση κατά τη σύγχρονη εποχή». Έπαιρνε άδεια από τη δουλειά του, έχανε μεροκάματα, κουβαλούσε στολές, λαϊκά όργανα, χόρευε και αισθανόταν πως εκπληρώνει ένα εθνικό καθήκον. Μου γνωστοποίησε λοιπόν την εμπειρία του μια φορά που φορτώθηκαν σε αυτοκίνητα και μικρά λεωφορεία για να κάνουν ένα εξωτερικό τηλεοπτικό γύρισμα, όπου θα χόρευαν χορούς του τόπου τους.

Αυτό θα γινόταν για λογαριασμό της Ε.Ρ.Τ. και τη λήψη θα την πραγματοποιούσαν σκηνοθέτες, οι βοηθοί τους, τεχνικοί, φροντιστές του κρατικού τηλεοπτικού σταθμού. Μόλις λοιπόν έφθασαν σε ένα μέρος κοντά στο Σούνιο, σε ένα ξέφωτο όπου θα γινόταν το γύρισμα οι άνθρωποι της Ε.Ρ.Τ. τους είπαν (μας διέταξαν μου είπε εκείνος, επί λέξει), να κατεβούμε και να περιμένουμε. Εκείνοι εξαφανίστηκαν, τους κατάπιε η γη, κυριολεκτικά. Μετά από δυο-τριών τουλάχιστον ωρών αναμονή εμφανίστηκαν πάλι.

Δεν ήταν μόνον το ότι είχαν πάει σε κάποια ταβέρνα και καλόφαγαν αφήνοντας τους άλλους ντυμένους με τις παραδοσιακές στολές, να περιφέρονται κάτω από τον ήλιο (σκεφθείτε τη σκηνή), αλλά όπως κατάλαβαν η όλη αυτή συμπεριφορά είχε και μια ακόμη πιο απεχθή ουρά. Διότι οι μάγκες(;) κατά πάγια τακτική το έκαναν αυτό για να αργοπορεί αρκετά το γύρισμα και να γράφουν μέσα στην ημέρα αδρά αμειβόμενες υπερωρίες.

Άντεξα για μερικές ώρες μετά την ανακοίνωση Κεδίκογλου να βλέπω την εκπομπή από την Ε.Ρ.Τ., τι να έκανα άλλωστε; Η Ε.Σ.Η.Ε.Α. αυτό το σωματείο που με τις ενέργειές της έχει καταφέρει να φέρει σε ακόμη πιο δεινή θέση τον Τύπο, γραπτό, τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό, ιντερνετικό, επέβαλε σε όλα τα άλλα ηλεκτρονικά Μέσα επτάωρη σιγή (αδιαφορώντας αν κάποιοι είχαν ξενυχτήσει για να ετοιμάσουν εκπομπές, συνεντεύξεις, αν είχαν παραγγελθεί διαφημίσεις που παίχθηκαν στο βρόντο). Μόνον η Ε.Ρ.Τ. είχε εικόνα σχετική με τα όσα συνέβαιναν στην Αγία Παρασκευή.

Τζάμπα πανελλήνια δημοσιότητα και όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης σαν τις μύγες μαζεύτηκαν μόλις το πήραν είδηση, σχετικοί και άσχετοι και όλοι έλεγαν από μια σαχλαμάρα, συμπαράστασης βέβαια, αφού ήταν τζάμπα και καλοδεχούμενη. Στο προαύλιο της Ε.Ρ.Τ. ήλθαν από διάφορους «συνδικάλες» που έκαναν ανέξοδη και ανώδυνη περαντζάδα μέχρι και κάτι τύποι από το Ελληνικό Πατριωτικό Μέτωπο με τις σημαίες τους καθώς και από άλλα κόμματα.

Ναι, μέχρι και από το Κ.Κ.Ε. εκπρόσωπος. Και βγήκε και ο κυρ-Κουτσούμπας να πει ότι δεν είναι σωστό να κλείσουν το σταθμό. Μίλησε δηλαδή το κόμμα που με τον πιο στυγνό τρόπο πριν λίγο μόλις είχε κάνει ακριβώς το ίδιο συν τις εκκαθαρίσεις στο Ριζοσπάστη. Ακούσαμε από πολλούς ότι κινδυνεύει η Δημοκρατία.

Ακούσαμε ότι ανησυχεί το BBC και κάποιος Αντώνης Τάδε προφανώς εξέχων συντάκτης, (δεν τους ξέρω κιόλας καλά γιατί δεν διανοήθηκα εδώ και χρόνια να βλέπω ειδήσεις σερβιρισμένες από την Ε.Ρ.Τ.), είχε πιάσει στασίδι και μας βομβάρδιζε με εξυπνάδες βάζοντας ιδέες και στους δύσπιστους για το ορθόν του όλου εγχειρήματος. Βέβαια αυτό που πάνε να κάνουν Σαμαράς-Κεδίκογλου δεν πείθει και πολύ.

Ακόμη περισσότερο όταν αυτό γίνεται μόλις ένα 24ωρο μετά το μεγαλοπρεπές γκολ που ο κυρ-Αντωνάκης έφαγε στον αγώνα για το ξεπούλημα της Δ.Ε.Π.Α. και πιο πολύ φέρει τα χαρακτηριστικά του αντιπερισπασμού. Τη μάνικα όμως για το καθάρισμα της βρωμιάς που έχει μαζευτεί σε κάθε τι σχετικό με την Ε.Ρ.Τ. έπρεπε να την κρατούν άλλα χέρια. Δικαστές ίσως, που θα ερευνούσαν και τις καταγγελίες του αφεντικού έως τώρα, Κεδίκογλου, για το δικό του μαγαζί(!), λες και αυτός ήταν σε διακοπές.

Δυστυχώς για όσους εργάζονται στην Ε.Ρ.Τ. φιλότιμους και μη, πρόκειται για πολύ αμαρτωλό και βρώμικο μαγαζί και δύσκολα θα βρουν από τον πολύ και ανένταχτο κόσμο συμπαράσταση. Ο καθένας σχεδόν έχει και από μιαν απορία στο μυαλό του:

Για ποια Δημοκρατία που κινδυνεύει κάνουν λόγο οι διάφοροι προστρέξαντες; Το Δελτίο Ειδήσεων της Ε.Ρ.Τ. δεν ήταν το κουρελόπανο που σφούγγιζε τον κάθε Υπουργό και Πρωθυπουργό; Πότε η Ε.Ρ.Τ. έκανε κάτι ανεξάρτητο από την Κυβέρνηση; Δεν έχουμε τίποτα να θυμόμαστε και τίποτα να χάσουμε από το δελτίο τους.  

Στην Ε.Ρ.Τ. δεν βρήκαν στέγη κατά καιρούς όλα τα λαμπερά αστέρια της ελληνικής Δημοσιογραφίας; Πόσο πίσω να πάω; Στην εποχή του Σπύρου Χατζάρα; Να θυμηθώ ότι η κα Παναγιωταρέα, από απλή γραμματεύς της Ε.Ρ.Τ., έγινε τελικά δημοσιογράφος (έφθασε να γίνει και καθηγήτρια σε έδρα που βγάζει νέους δημοσιογράφους);

Να μνημονεύσω την πάντα καλά πληροφορημένη στα καλλιτεχνικά Μπίλιω Τσουκαλά, την αδάμαστη Έλλη Στάη με τις τρομακτικές συνεντεύξεις (τον Ευάγγελο Βενιζέλο πριν λίγο καιρό τον απέσπασαν καθημαγμένο από τα νύχια της και τις αιχμηρές ερωτήσεις της και τον έτρεχαν στα νοσοκομεία), τον Κώστα Αρβανίτη που υπέστη δεινή ήττα κάποτε από τον κύριο Νίκο Αλέφαντο, και τον σκληρό σαν να βγήκε χθες από τα Ο.Υ.Κ. Αιμίλιο Λιάτσο; Και όλους αυτούς τους πληρώσαμε, μην το ξεχνάμε, με το λουρί στο σβέρκο.  

Ακούστηκε χθες κάτι και για τα αρχεία της Ε.Ρ.Τ. που υπεξαιρέθηκαν και κατέληξαν σε ιδιωτικά κανάλια. Όποιος το λέει αυτό μπορεί να μου δώσει μια πειστική εξήγηση για το πώς μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο χωρίς τη συνέργεια κάποιων μέσα από την Ε.Ρ.Τ.; 

Ήταν αυτοί και χθες εκεί στην αυλή του Ραδιομεγάρου;  

Όταν είχαμε όλον αυτό τον οργασμό για να μάθουν στην κα Ανθή Σαλαγκούδη ανάγνωση (ειδήσεων) πού ήταν οι εργαζόμενοι στην Ε.Ρ.Τ. και η Ε.Σ.Η.Ε.Α.;  

Στην Ε.Ρ.Τ. είδαμε υπέροχες ταινίες και κάποιες εκπομπές όπως το Παρασκήνιο. Μέχρις εκεί όμως.

Τα Αθλητικά είναι άλλη μια τιμημένη ιστορία που έχει γραφτεί στην Ε.Ρ.Τ. Άθλια παρουσίαση, μηδαμινές έως και θλιβερές γνώσεις, κτηνώδης αυτοπεποίθηση, ιδιαίτερα στα γύρω από το ποδόσφαιρο. Και ασύστολη οικονομική αιμορραγία. Πριν λίγο καιρό μας έδειχναν αγώνες κολύμβησης σε πισίνα 25 μέτρων, στο εξωτερικό, όπου δεν συμμετείχε έστω ένας Έλληνας αθλητής. Πόσο να μας κόστισε αυτό το τίποτα;

Επίσης ήθελα να ρωτήσω όλους αυτούς τους «αυθόρμητους» συμπαραστάτες και τους δημοσιογράφους της Ε.Ρ.Τ. όταν έκλεισαν το Indy Media πόσοι ένιωσαν την ανάγκη να συμπαρασταθούν; Αυτοί που εργαζόταν στην Ε.Ρ.Τ. ένιωσαν ότι τους αφορούσε αυτή η ενέργεια; Δεν νομίζω, μάλλον το κορόιδο έκαναν, γιατί εκεί τα νέα που διακινούνται είναι επικίνδυνα.

Πότε ανήγγειλαν κάποια εκδήλωση που ερχόταν από χώρο της πιο σκληρής πλευράς της Αριστεράς; Για να μην πω και για τον αντιεξουσιαστικό χώρο; Πότε έψαξαν ένα θέμα βρώμικο; Για μετανάστες που τους έφαγε το σκοτάδι; Για τα όργια που γινόταν στην Μανωλάδα εδώ και χρόνια, όχι μόνον το 2013.

Ο Αλέξης Τσίπρας λέει θα πάει στον Παπούλια. Σωθήκαμε δηλαδή και από τους δυο. Αντί να επιδιώξουν όλοι αυτοί οι ανέξοδα συμπαραστάτες, η Ε.Ρ.Τ. να αποκτήσει καθεστώς Ανεξάρτητης Αρχής, να μπαίνουν εκεί με διαγωνισμό όπου η αυστηρότητα και το αδιάβλητο να είναι στο ίδιο επίπεδο με τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, τα βιογραφικά του καθενός υποψηφίου να υπάρχουν στο Διαδίκτυο, να υπάρχει στο τέλος της χρονιάς αξιολόγηση (βολικό είναι να κάνετε ρεπορτάζ για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αλλά όχι για τους εαυτούς σας), κλαψουρίζουν για τη Δημοκρατία που κινδυνεύει χωρίς τις ειδήσεις της Ε.Ρ.Τ. και το έριξαν στις καταγγελίες, δηλαδή στα λόγια.

Είπαμε, ακατάλληλοι άνθρωποι αποφάσισαν για δικούς τους λόγους αυτή την κίνηση, αλλά και όσοι είναι μέσα στην αυλή της Αγίας Παρασκευής, από τον καιρό των γυρισμάτων με τις ανεξέλεγκτες υπερωρίες μέχρι σήμερα, δεν κάνουν έναν περισσότερο αξιόπιστο αγώνα.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα τραγουδούσαν λέει το «Πότε θα κάνει ξαστεριά». Άσχετο; Τι να πω; Αν σκεφθείς ότι αυτό το τραγούδι έχει να κάνει με τη ζωοκλοπή και αυτός που τραγουδάει υποτίθεται θα κατέβει να καθαρίσει όποιους του έκλεψαν τα ζώα!

Κοροϊδία υψηλού επιπέδου η υπόθεση της ΕΡΤ: Τα αίτια και οι σκοποί (Χρυσή Αυγή) Έχει καταστεί προφανές σε όλους ότι η τριμερής συγκυβέρνηση, όπως και οι προκάτοχοι της, ειδικεύονται στα επικοινωνιακά παίγνια, ενώ αποφεύγουν κάθε μορφή πραγματικής εργασίας ή αλλαγής στα τεκταινόμενα της χώρας. Το είδαμε, άλλωστε, αυτό εμπράκτως με τις πρόσφατες αποκαλύψεις σχετικώς με τον πολυδιαφημισμένο «Ξένιο Δία», ο οποίος αποδείχτηκε μία μεγαλοπρεπής «τρύπα στο νερό», αφού οι λαθρομετανάστες συλλαμβάνονται στο κέντρο και αφήνονται ελεύθεροι στην Ανάβυσσο.

Τοιαύτη είναι και η περίπτωση της ΕΡΤ, όπου τα μεγάλα συμφέροντα πρόσταξαν για τον αποπροσανατολισμό του κοσμάκη και η συγκυβέρνηση έσπευσε να συνηγορήσει και να πράξει τα δέοντα. Ας ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής κάποια αδιαμφισβήτητα γεγονότα:

Πρώτον απ’ όλα δεν θα πρέπει να συγχέεται η περίπτωση του εκάστοτε μεγαλοδημοσιογράφου της ΕΡΤ με τον απλό εργαζόμενο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Οι φελλοί άλλωστε πάντα επιπλέουν, για να μην ειπωθεί μία πιο «λαϊκή», αλλά συνάμα και πιο ακριβής ρήση. Για να μιλήσουμε κυριολεκτώντας, οι μεγαλοδημοσιογράφοι και θα λάβουν την αποζημίωση τους στο ακέραιο και θα έχουν σίγουρα μία θέση στην ενημέρωση μας, έτσι για να μην μας λείψει η παραπληροφόρηση και η μαύρη προπαγάνδα. Αντιθέτως, ο απλός εργαζόμενος της ΕΡΤ, αν τελικώς λάβει την αποζημίωση του, δεν είναι καθόλου σίγουρο αν θα ξαναβρεί την δουλειά του, αφού βάσει του σχεδίου νόμου δεν γίνεται λόγος για ΑΣΕΠ, όπως προπαγανδίζει η κυβέρνηση, οπότε θα έχουμε έναν νέο γύρο ρουσφετολογίας.

Δεύτερον αυτά που έχουν ακουστεί τελευταίως για φίμωση της ανεξάρτητης ενημέρωσης, είναι απλώς για εσωτερική κατανάλωση, αφού η ενημέρωση στην Ελλάδα ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητη και ανιδιοτελής. Το σύνολο της τηλεόρασης στην Ελλάδα, ιδιωτική ή κρατική, είναι απλώς συρραφή προπαγάνδας που απορρέει από το ένα ή το άλλο κέντρο αποφάσεων και συμφερόντων.

Ιδιαιτέρως η κρατική τηλεόραση υπήρξε κέντρο ψευδολογίας και κυβερνητικής προπαγάνδας επί σειρά ετών ή μάλλον καλύτερα δεκαετιών. Παρομοίως οι κορώνες για «χούντα» ή για «έλλειψη δημοκρατίας» είναι απλώς και μόνο προς χάριν της τηλεθέασης, αφού για να υπάρξει «έλλειψη» δημοκρατίας πρέπει να αναγκαστικά να υπάρχει δημοκρατία, γεγονός που πραγματικά το βιώσαμε εμείς ως Χρυσή Αυγή, όταν επί ένα χρόνο ως κόμμα του 7% (για να μην αναφέρουμε τις δημοσκοπήσεις) είχαμε προβολή από την κρατική τηλεόραση, μόνο όταν ήταν να εξαπολυθούν συκοφαντίες εναντίον μας.

Οπότε είτε έμενε ανοικτή η ΕΡΤ, είτε έκλεινε δεν υπάρχει ούτε κέρδος, ούτε ζημία για την «δημοκρατία». Ο μοναδικός λόγος που γίνονται όλα αυτά είναι το επικοινωνιακό παίγνιο και οι εντυπώσεις, όπως άλλωστε και όλα τα υπόλοιπα έργα της παρούσας κυβερνήσεως, αλλά και των προκατόχων της. Το θέμα, βέβαια, είναι το ποιος ωφελείται από όλη αυτή την επιχείρηση, η οποία αυταπόδεικτα ήταν επικοινωνιακή, αφού το «κόψιμο του σήματος» έγινε primetime, ώστε να το δουν όσο περισσότεροι γίνεται. Αν δεν ήταν επικοινωνιακό το ζήτημα, θα μπορούσε να είχε γίνει τα ξημερώματα, όπως τόσες και τόσες επιχειρήσεις της αστυνομίας.

Τα οφέλη από την συγκεκριμένη επικοινωνιακή επιχείρηση αφορούν το σύνολο του καθεστώτος, αν και εισπράττονται τμηματική από τα διάφορα σκέλη του. Πρώτον ένα τέτοιας εμβέλειας γεγονός, που γιγαντώνεται ακόμη περισσότερο από τις στημένες αντιδράσεις, είναι φυσικό να πολώνει και να ενισχύει τους προβαλλόμενους δήθεν αντιπάλους. Ο εκλογικός στόχος της επιχειρήσεως ήταν να ενισχυθεί η ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα της συγκυβέρνησης, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, τα οποία δήθεν εναντιώθηκαν στην επιχείρηση.

Παίχτηκε μάλιστα και το «χαρτί» των πρόωρων εκλογών και της ακυβερνησίας, μπας και φοβηθεί κανένας και στηρίξει την συγκυβέρνηση. Όσον αφορά τις εκλογές, αυτές καθ’ αυτές, δεν πρόκειται φυσικά να τις κάνουν, αφού το επόμενο Κοινοβούλιο θα είναι ακόμα πιο Χρυσαυγίτικο και η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ πιθανόν να είναι εκτός βουλής.

Το πολιτικό κέρδος έρχεται σε συνδυασμό με τους απανταχού συνδικαλιστές, οι οποίοι φροντίζουν ώστε να μην υπάρχει οποιοδήποτε άλλο θέμα στην επικαιρότητα. Έτσι αναίμακτα θα γίνουν πολλές εξελίξεις τις προσεχείς ημέρες που η κοινή γνώμη είναι στραμμένη στο επικοινωνιακό πυροτέχνημα της συγκυβέρνησης. Ποια σημαντικά γεγονότα βρίσκονταν στην επικαιρότητα τον τελευταίο καιρό; Επιγραμματικά να αναφέρουμε τα εξής:

1) Το φιάσκο με το ξεπούλημα ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ και τα μέτρα που προανήγγειλε η κυβέρνηση ότι θα φέρει η «τρύπα» στα έσοδα.

2) Ο πλειστηριασμός της πρώτης κατοικίας

3) Οι εξελίξεις στο θέμα της «Λίστας Λαγκάρντ»

4) Η παραδοχή του ΔΝΤ για το αδιέξοδο του Μνημονίου

5) Κατασχέσεις καταθέσεων

6) Γεωπολιτικές εξελίξεις με φόντο τις ταραχές στην Τουρκία

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως πριν δύο χρόνια όταν την ίδια πρόταση την είχε φέρει το ΠΑΣΟΚ, είχε αντιδράσει η ΝΔ, χρησιμοποιώντας την ίδια ακριβώς ορολογία που χρησιμοποιεί σήμερα το ΠΑΣΟΚ που την πρόταση την έφερε η ΝΔ. Δείτε παρακάτω το βίντεο με τις δηλώσεις Κεδίκογλου όταν η πρόταση είχε έρθει από το ΠΑΣΟΚ και συγκρίνετε το με τις αντίστοιχες δηλώσεις του ΠΑΣΟΚ σήμερα. Κοινώς το δούλεμα πάει «σύννεφο» από συγκυβέρνηση και αντιπολίτευση…

Και όμως, υπάρχει λύση (Σταύρος Θεοδωράκης) Η πτώση της ΕΡΤ απ’ τα νεοδημοκρατικά πυρά σήμανε ταυτόχρονα και το γκρέμισμα του μεγαλύτερου νεοελληνικού μύθου. Ότι τα προβλήματα μπορούν να συσσωρεύονται, να συσσωρεύονται, να συσσωρεύονται και κανείς να μην κάνει τίποτα. Ή, μάλλον, όλοι να κάνουν τα στραβά μάτια.

Η ΕΡΤ έχει χάσει πολλές ευκαιρίες εξυγίανσης. Η τελευταία ήταν με τον Ηλία Μόσιαλο. Δύο εθνικά κανάλια, συγχωνεύσεις στα περιφερειακά ραδιόφωνα, κλείσιμο της «Ραδιοτηλεόρασης» και, βέβαια, «ατομική αξιολόγηση και δραστική μείωση του προσωπικού». Όλοι, όμως, ήταν αντίθετοι. Οι αριστεροί μηχανισμοί βγάζουν φλύκταινες με την «αξιολόγηση» και οι δεξιοί δεν ανέχονται τις εθνικές προδοσίες. «Οι Αλβανοί, οι Σκοπιανοί και οι Τούρκοι θα μας πάρουν τις συχνότητες», ούρλιαζε τότε η Νέα Δημοκρατία.

Από κοντά και συνδικαλιστές της Αγίας Παρασκευής που χαρακτήριζαν τον Μόσιαλο «φλώρο» και «κουλτουριάρη». Όπως «κουλτουριάρης» και στη συνέχεια «χαμερπής ομοφυλόφιλος» και «κίναιδος ολκής» ήταν για ορισμένους εθνοφρουρούς και πρασινοφρουρούς και ο Μάνος Χατζηδάκις (μην τα ωραιοποιούμε όλα τώρα που έκλεισε το Τρίτο και όλοι δηλώνουν ότι τους «λείπει το τσέλο και ο Μάνος» – έλεος).

Και ύστερα; Ύστερα ήρθε ο Κεδίκογλου! Αφού για έναν χρόνο «τακτοποιούσε» φίλους και προωθούσε άσχετους, ξύπνησε ένα πρωί και αποφάσισε να τους φάει όλους! Μια μεταρρυθμιστική μετάλλαξη του Χάνιμπαλ. Και η Ελλάδα έγινε ξανά η αρνητική πρωταγωνίστρια στα διεθνή Μέσα. Η «μαύρη οθόνη» σόκαρε ακόμη και αυτούς που κάποτε μας πίεζαν να κόψουμε τα φάρμακα στους χαμηλοσυνταξιούχους. Και, βέβαια, δάκρυσε και ο Κακλαμάνης και όλοι αυτοί που έκοψαν με λατινοαμερικάνικες ματσέτες τους μισθούς. Αλλά ας αφήσουμε τους υποκριτές και πάμε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε τώρα. Και, κυρίως, «ποια ΕΡΤ θέλουμε».

Επειδή δεν προλαβαίνουμε να ανακαλύψουμε ένα νέο τροχό, δεν έχουμε παρά να αντιγράψουμε τα «δυτικά μοντέλα». Εκεί που η μισθοδοσία των μονίμων είναι το 20 με 30% του προϋπολογισμού και όλα τα άλλα λεφτά πηγαίνουν στην παραγωγή προγράμματος (εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο!). Ένα ευέλικτο «κέντρο» χρειαζόμαστε δηλαδή, με 1.000 εργαζόμενους που θα στελεχώσουν τα τμήματα ενημέρωσης, ψυχαγωγίας, αρχείου, τις τεχνικές, νομικές και οικονομικές υπηρεσίες. Και μια ευέλικτη «περιφέρεια» με άλλους 1.000 έκτακτους συνεργάτες που θα παράγουν νέα προγράμματα.

Στην αρχή κάθε χρονιάς το «κέντρο» θα ανακοινώνει τι θέλει και τι λεφτά δίνει, για το πρόγραμμα της επόμενης χρονιάς, και η «περιφέρεια» θα καταθέτει τις προτάσεις της για την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το ίντερνετ. Όλα δημόσια, διάφανα, οικονομικά προσδιορισμένα και με συνεχείς αξιολογήσεις, τόσο του «κέντρου», όσο και της «περιφέρειας».

Βέβαια, το μεγάλο ερώτημα στην Ελλάδα είναι ποιος αξιολογεί και ποιος αποφασίζει. Η πολιτική έχει αρκετούς Άκηδες και οι κορυφές γρήγορα κακοφορμίζουν. Εδώ, λοιπόν, πρέπει να γίνει η πολλή δουλειά. Οι προτάσεις Αλιβιζάτου, που οψίμως ανακάλυψε το επιτελείο Σαμαρά, είναι όντως μια λύση. Σε κάθε περίπτωση πάντως, είναι σαφές ότι θέλουμε ανθρώπους επαΐοντες, απαλλαγμένους από κομματικές δεσμεύσεις.

Το κυριότερο όμως τώρα, είναι πότε θα γίνουν όλα αυτά. Ο Σαμαράς θα σου πει τον Σεπτέμβριο και όλοι οι άλλοι λένε αύριο. Είναι και τα δύο λάθος. Ούτε η χώρα μπορεί να μείνει χωρίς δημόσια τηλεόραση 80 μέρες, ούτε όλα μπορούν να γίνουν σε μία μέρα. Μπορούν όμως να γίνουν σε είκοσι! Αρκεί ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης να αποφασίσουν τη Δευτέρα την επαναλειτουργία της δημόσιας ραδιοφωνίας-τηλεόρασης με το καλύτερο δυναμικό της παλιάς ΕΡΤ.

Γιατί εδώ υπήρξε μια μεγάλη αδικία. Το καράβι βουλιάζει από τους αργόμισθους και άχρηστους -που διόρισε, κυρίως, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία – αλλά στον βυθό θα πάνε και αυτοί που τόσα χρόνια τραβούσαν το κουπί. Να αρχίσει, λοιπόν, τη Δευτέρα η αξιολόγηση και σε μια εβδομάδα να τελειώσει.

Ξέρω, είναι πολλή η δουλειά για ηγέτες που έχουν επιδόσεις μόνο σε λεονταρισμούς, λυρισμούς και λαϊκισμούς. Και θα δυσκολέψει και η ζωή των παλιών συνδικαλιστών που δεν ξέρουν άλλη λέξη από την απεργία. Απεργία για τη φτωχοποίηση, αλλά και τον αφανισμό του ελληνικού έθνους (!) από την ΠΟΣΠΕΡΤ, απεργία και στις εφημερίδες από την ΕΣΗΕΑ για «το μαύρο στην ΕΡΤ»!

Τώρα, πώς τιμωρείς τον Σαμαρά κλείνοντας την «Ελευθεροτυπία», «Τα Νέα», την «Αυγή», την «Εφημερίδα των Συντακτών», είναι ένα από τα παράδοξα των ημερών (πολύ φοβάμαι ότι και «απαγόρευση κυκλοφορίας» αν διατάξουν κάποιοι, η ΕΣΗΕΑ θα αντισταθεί με απαγόρευση… της κυκλοφορίας των εφημερίδων)!

Αλλά ας μη λοξοδρομήσω. Η ΕΡΤ πρέπει να επαναλειτουργήσει με άμεση αξιολόγηση του προσωπικού της. Ας το μελετήσουν το σαββατοκύριακο και ας το οριστικοποιήσουν τη Δευτέρα. Δίνοντας, βέβαια, την πολιτική ευθύνη σε ένα καινούριο πρόσωπο -ει δυνατόν κοινής αποδοχής και με την αντιπολίτευση- και όχι σε αυτούς τους υπουργούς που ευθύνονται για το μπάχαλο των τελευταίων ημερών.

Η άλλη λύση, άλλωστε, ποια είναι; Οι εκλογές; Πώς; Με την ΕΡΤ κλειστή; Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει να χάσει μόνο τους τουρίστες της, την καλοκαιρινή της τσάτρα-πάτρα ανάπτυξη και τις εναπομείνασες καταθέσεις στις τράπεζές της, αλλά θα αποχαιρετήσει και τους τελευταίους συμμάχους της. Θα είμαστε, πια, η χώρα που η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Να πάει το παλιάμπελο; (Στέφανος Κασιμάτης) Μέσα από τον καταιγισμό των δηλώσεων που ξέσπασε από την ώρα που έκλεισε η ΕΡΤ, συγκράτησα μία φράση: «Η απουσία της ΕΡΤ είναι πλήγμα για τη δημοκρατία». Για τη δημοκρατία, αναρωτιέμαι, ή μήπως για όσους ταυτίζουν τη μόνιμη εργασία στο Δημόσιο με τη δημοκρατία; Αλλά ας το προσπεράσουμε αυτό, διότι εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν η αναφορά στην απουσία της ΕΡΤ. Αν δεν κάνω λάθος, η αίσθηση της απουσίας προϋποθέτει το αντίθετό της: την αίσθηση της παρουσίας δηλαδή.

Η παρουσία της ΕΡΤ είχε εξασθενήσει εδώ και πολύ καιρό, εξαιτίας της κατάχρησης του δικαιώματος της απεργίας από τους εργαζομένους στην εταιρεία. Η παρουσία που εγώ έχω συγκρατήσει από την εικόνα της ΕΡΤ ήταν ότι, διατρέχοντας τα κανάλια, σταματούσα στα κρατικά, που προέβαλλαν συνήθως ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο όμως και αυτό δεν μπορούσες να το δεις και να το ευχαριστηθείς, καθώς το κάτω μισό της οθόνης καλυπτόταν από ένα εκνευριστικής ηλιθιότητας κείμενο της ΠΟΣΠΕΡΤ που εξηγούσε τους λόγους της απεργίας.

Τουλάχιστον από εμένα, λοιπόν, δεν πρόκειται να λείψει η ΕΡΤ. Ομολογουμένως, θα μου λείψει το CNN, που το έπιανα μέσω της ΕΡΤ· και, βέβαια, θα μου λείψει το σίριαλ που κυριολεκτικά λάτρευα, για λόγους τους οποίους μόνον οι στενοί φίλοι που έχουν αντίληψη του χιούμορ μου θα καταλάβουν: το κήρυγμα του Ανθιμου κάθε Κυριακή, 10 με 10.30 π.μ. από την ΕΤ3. (Αλλά αυτό είναι το προσωπικό δράμα μου και θα το αντιμετωπίσω μόνος μου…)

Επί της ουσίας, τώρα. Πάμε σε εκλογές με αφορμή τη διαφωνία των κυβερνητικών εταίρων για το κλείσιμο της ΕΡΤ; Προς το παρόν, άδηλο. «Μετά την πρώτη επαφή με τον εχθρό, κανένα σχέδιο μάχης δεν ισχύει», έλεγε ο Μόλτκε. Το έλεγε καθ’ υπερβολήν, βέβαια, για να αναδείξει τη σημασία της ευελιξίας για την προσαρμογή στα απρόοπτα.

Προτού, όμως, πιάσουμε να πιθανολογούμε για τα απρόοπτα, ας δούμε αν υπάρχει σχέδιο. Προφανώς, εκδηλώνεται αποφασιστικότητα για τη μείωση του δημόσιου τομέα από πλευράς του πρωθυπουργού ―αυτό δεν αμφισβητείται και είναι καλοδεχούμενο. Ως ένα σημείο, επίσης, ως προς την επιλογή του στόχου υπάρχει υπολογισμός. Η ΕΡΤ είναι ένας μηχανισμός ευρέως αντιπαθής, για την εξαφάνιση του οποίου λίγοι θα θρηνήσουν και πολλοί (πολύ περισσότεροι από όσους θα τολμήσουν να το παραδεχθούν ευθέως…) θα χαρούν.

Αν, όμως, η σύγκρουση θα προσλάβει συμβολικές διαστάσεις τέτοιες ώστε να παρασύρει μεγάλο μέρος της κοινωνίας με την πλευρά του πρωθυπουργού, είναι νωρίς να το προδικάσει κάποιος. Συγκρίσεις με την αναμέτρηση της Θάτσερ με τους ανθρακωρύχους είναι μάλλον παρακινδυνευμένες. Πρώτον, επειδή οι ανθρακωρύχοι είχαν μεν μια θεοπάλαβη ηγεσία (Σκάργκιλ και Σία…), αλλά η πίεση που μπορούσαν να ασκήσουν στη βρετανική κοινωνία ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που ασκεί η ανούσια και αδιάφορη ΕΡΤ.

Δεύτερον, επειδή σήμερα πλέον γνωρίζουμε ότι η Θάτσερ είχε προετοιμάσει καταλεπτώς τη σύγκρουση. Ο Νάιτζελ Λόσον (μετέπειτα υπουργός Οικονομικών, αρχικά Ενέργειας) γράφει στα απομνημονεύματά του ότι, μόλις ανέλαβε υπουργός Ενέργειας, η Θάτσερ του έθεσε ως προτεραιότητα τη διατήρηση της εργασιακής ειρήνης ώσπου η κυβέρνηση να έχει ικανά αποθέματα άνθρακα για να ξεκινήσει τον πόλεμο. (Σημειωτέον, δε, ότι η προηγηθείσα κυβέρνηση Κάλαχαν είχε κλείσει περισσότερα ορυχεία από όσα έκλεισε η Θάτσερ έως ότου τόλμησε την αποφασιστική ρήξη…)

Τρίτον, επειδή η σύγκρουση της Θάτσερ είχε σαφές, επεξεργασμένο και κατανοητό από τους ψηφοφόρους ιδεολογικό υπόβαθρο. Οι Βρετανοί την είχαν ψηφίσει επειδή τους είχε πείσει ότι η απελευθέρωση της οικονομίας από τον έλεγχο του κράτους ήταν προς το συμφέρον των πολλών.

Στη δική μας περίπτωση, ο πρώτος και ο τρίτος όρος δεν πληρούνται, ενώ ο δεύτερος είναι αμφίβολος. Αν, πάντως, η σύγκρουση με την ΕΡΤ θα προσλάβει τις συμβολικές διαστάσεις που επιδιώκει η κυβέρνηση, θα εξαρτηθεί κυρίως από τη στάση των αντιπάλων της, αλλά και των εταίρων της. Πολύ συνοπτικά, ως προς τους αντιπάλους της, οι αμφιβολίες περιττεύουν: Αλέξης, Κουτσούμπας και Καμμένος πηγαίνουν «γιούργια στον ταβλά με τα κουλούρια». Ως προς τους εταίρους της, το θέμα είναι πιο περίπλοκο.

Στο ΠΑΣΟΚ, παρά την πίεση από τους αγριοπασόκους της βάσης, η ηγεσία του φαίνεται διστακτική. («Η Ν.Δ. γίνεται το κόμμα των μεταρρυθμίσεων, η ΔΗΜΑΡ δεν καταλαβαίνει τίποτε και εμείς τα καταπίνουμε όλα», φέρεται ειπών προχθές το βράδυ ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος, σε σύσκεψη επί του θέματος…) Οσο για τον μπαρμπα-Φώτη τον Κουβέλη και τους δικούς του, γι’ αυτούς μέρα με τη μέρα γίνεται φανερό ότι ανήκουν στον κόσμο που τελειώνει και ότι ακόμη δεν το έχουν πάρει χαμπάρι.

Οσο και αν είναι δεδομένη, η αντιπάθεια προς το κράτος και τους προνομιούχους μηχανισμούς του δεν παύει να είναι αρνητική στάση: δεν συνεπάγεται απαραιτήτως και τη θετική στάση υπέρ της κατάργησής τους. Ελλείψει, λοιπόν, ιδεολογικού υπόβαθρου υπέρ της δραστικής περιστολής του κράτους, φαίνεται πιθανότερο η αναμέτρηση να εξελιχθεί σε δίλημμα σχετικώς με τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.

Είναι βέβαιο ότι αν πάμε σε εκλογές, δεν πρόκειται να πάρουμε ευρώ απέξω. Θα μας πουν να τακτοποιήσουμε πρώτα το υπαρξιακό μας και, ύστερα, θα κρίνουν. Μην έχετε αμφιβολία επ’ αυτού: έχουν ήδη δώσει 450 δισ. ευρώ ―τα 250 μέσω της έγκρισης των εθνικών Κοινοβουλίων και τα 200 μέσω της ΕΚΤ. Πόσο ακόμη θα αντέχουν να πετάνε λεφτά στον πίθο των Δαναΐδων;

Το δίλημμα θα λειτουργήσει θετικά υπέρ της Ν.Δ. Προς όφελός της, επίσης, θα είναι η ασυναρτησία του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι πολύ πιθανό είναι, εφόσον μπούμε σε τροχιά εκλογών για το φθινόπωρο, η παρακινδυνευμένη συγχώνευση των συνιστωσών στον ΣΥΡΙΖΑ να ματαιωθεί. Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορούμε να περιμένουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει προεκλογική εκστρατεία του τύπου «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν» ―κάτι το οποίο θα είναι πλεονέκτημα για τη Ν.Δ.

Το μέγα ερώτημα, βέβαια, είναι αν υπάρχει στη χώρα η κοινωνική πλειοψηφία, ώστε να επικρατήσει η ευρωπαϊκή επιλογή. Ειλικρινώς, δεν το ξέρω… Αλλά, σε τελευταία ανάλυση, τι νόημα έχει να μείνουμε στην Ευρώπη αν δεν το θέλουμε; Αν, δηλαδή, δεν καταλαβαίνουμε τι συνεπάγεται αυτή η επιλογή; Οπότε, ας πάει και το παλιάμπελο.

Φωτογραφίες: Στους διαδρόμους της ΕΡΤ Θανάσης Τρομπούκης

1η και τελευταία ΕΡΤ: Τίτλοι τέλους Γιάννης Κόντος

Πηγή:  http://www.terrapapers.com