Μάζα και αλήθεια, χειραγώγηση και παιδεία

Η πλειονότητα των μελών των σύγχρονων καταναλωτικών κοινωνιών, από τη στιγμή που εκχώρησε σε τρίτους το δικαίωμά της να μετέχει της αρχής, επόμενο ήταν να μεταβληθεί σε μάζα. Σ’ ένα, δηλαδή, ανομοιογενές ως προς τη σύνθεσή του ανθρωποσύνολο, το οποίο διακατέχεται από ακατανίκητη ορμή προς οτιδήποτε ερεθίζει τα πλέον πρωτόγονα εκ των ενστίκτων του και ικανοποιεί τις ταπεινότερες των επιθυμιών του.

Έλκεται από την ευτέλεια, καθηλώνεται από τη χυδαιότητα, τέρπεται από τις ύβρεις, παθιάζεται με τις εξελισσόμενες επί της οθόνης λεπτομέρειες της ερωτικής συμπεριφοράς άσημων και διάσημων, καταναλώνει ό,τι γαργαλιστικό βίαιο και ποταπό συμβαίνει στην κρεβατοκάμαρα του καλλιτέχνη, στο γραφείο του πολιτικού, στην οικογένεια του γείτονα, στον κόσμο· με διάθεση, που λίγο απέχει από το να χαρακτηριστεί παθολογική. Κι όλα αυτά δια της κλειδαρότρυπας. την οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση υποκαθιστά η Τηλεόραση.

Η περιθωριοποιημένη, και κατ’ ουσίαν αμαθής αυτή μάζα, έχει την ψευδαίσθηση ότι δια της προβαλλόμενης ενώπιόν της αθλιότητας ψυχαγωγείται και ταυτοχρόνως ξορκίζει το κακό, που την απειλεί σε κάθε της βήμα. Απαίδευτη καθώς είναι, αδυνατεί να αποκρυπτογραφήσει τα φαινομενικώς ουδέτερα μηνύματα των προαναφερθέντων εκπομπών και παγιδεύεται στην επιτηδευμένη απλότητά τους· με αποτέλεσμα να καθίσταται θύμα των κυρίαρχων, οι οποίοι μέσω αυτών των μηνυμάτων τη χειραγωγούν.

Οι διανοούμενοι, που είναι σε θέση να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα και να της αποκαλύψουν την αλήθεια, είναι, σκοπίμως, κομμένοι από τα μέσα αυτά. Όμως, ακόμα και όταν προσφερθεί στη μάζα αποκωδικοποιημένο το μήνυμα και ολόκληρη η αλήθεια, που την αφορά, κατά κανόνα αρνείται να τα αποδεχτεί.

Πρώτον, διότι η μάζα σπανίως εμπιστεύεται εκείνους που προσπαθούν να της ανοίξουν τα μάτια. Αντιθέτως, μιμείται καλλιτέχνες και ακολουθεί άνδρες ή γυναίκες που κατάγονται από «αρχοντική» γενιά και γενικώς πρόσωπα, που κατ’ αυτήν φέρουν τη «σφραγίδα της δωρεάς». Και δεύτερον, διότι η μάζα είναι από τη φύση της άτολμη και συντηρητική. Ακόμα και όταν οι συνθήκες τη μεταβάλλουν σε επαναστατική δύναμη, το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της μάζας είναι η συντήρηση· εκ της οποίας πηγάζουν η διστακτικότητα, ο φόβος για το άγνωστο, η εχθρότητα προς τις καινοτομίες και η δυσπιστία προς την Επιστήμη.

Η μάζα δεν πείθεται ούτε με λογικά επιχειρήματα ούτε με επιστημονικές αποδείξεις. Όλοι οι επιστήμονες της γης να πέσουν απάνω της δε θα καταφέρουν ν’ αλλάξουν την εδραιωμένη πεποίθησή της για φιλοσοφικά συστήματα, πρόσωπα, γεγονότα και τηλεοπτικές εκπομπές. Η αλήθεια είναι θανατηφόρα για τη μάζα και η αγελαία συνείδησή της είναι ανίκανη να την αντέξει. Δώσε στη μάζα παραμύθια και σε ακολουθεί έως θανάτου. Μάζα και αλήθεια είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες έννοιες, οι οποίες ουδέποτε ταυτίστηκαν. Κάτι ήξερε ο Μέγας Κωνσταντίνος που σκαρφίστηκε το «εν τούτω νίκα» και οι Φιλικοί το «ξανθόν γένος».

Η αλήθεια προϋποθέτει πνευματική ωριμότητα. Σε υποχρεώνει να σκεφτείς, να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα και να αναζητήσεις τις δικές σου ευθύνες γι’ αυτήν· και ποιος έχει σήμερα διάθεση να βάλει το μυαλό του να δουλέψει, ν’ ασχοληθεί με πράγματα, που διαταράσσουν την σταβλισμένη μακαριότητά του; «Είναι τόσο βολικό να είναι κανείς ανώριμος, λέει ο Καντ. Έχω ένα βιβλίο, που έχει νου για μένα, έναν πνευματικό που έχει συνείδηση για μένα, ένα γιατρό που κρίνει τη δίαιτα για μένα κ.ο.κ. Δεν χρειάζεται λοιπόν να κουραστώ εγώ ο ίδιος. Δεν είναι ανάγκη να σκέπτομαι, όταν μπορώ απλώς να πληρώνω· άλλοι θα αναλάβουν αυτή τη στενόχωρη δουλειά για μένα»

Μόνον η παιδεία, και δη η κλασική, μπορεί να ανασυνθέσει την αλλοτριωμένη συνείδηση του μαζανθρώπου· να τον απεγκλωβίσει από τις προλήψεις και να μεταβάλει επί το λογικόν τον αγελαίο χαρακτήρα του. Όσο πιο πολύ το «πράττειν» ενός ανθρώπου διέπεται από λογικούς κανόνες τόσο και πιο ελεύθερος αισθάνεται αυτός, έλεγε ο Weber.

Αν και η παιδεία είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και ελάχιστη σχέση έχει με σχολεία, πτυχία και εκπαιδευτικά συστήματα, εντούτοις ο απαίδευτος δεσμώτης του τηλεοπτικού σπηλαίου χρειάζεται ένα καλώς εξοπλισμένο σύστημα· το οποίο, με τρόπο μεθοδικό και προκαθορισμένο -αλλά όχι βίαιο και υποχρεωτικό- θα του δείξει την έξοδο προς το φως της πραγματικότητας και θα τον φέρει σε επαφή με το απαύγασμα της ανθρώπινης σκέψης.

Όμως, ποιο εκπαιδευτικό σύστημα θα αναλάβει τούτο το σπουδαίο έργο; Βεβαίως, όχι το θεσμοθετημένο από τους κυρίαρχους και ελεγχόμενο ασφυκτικώς από το ιερατείο, διότι το μόνο που κάνει είναι να αναπαραγάγει τις υφιστάμενες δομές στο εποικοδόμημα της κοινωνίας· δηλαδή: να συντηρεί τις ανισότητες, να προπαγανδίζει την υποταγή, να εκτρέφει το σκοταδισμό και να επιβραβεύει την ημιμάθεια.

Με λίγα λόγια, η πνευματική και κοινωνική απελευθέρωση της μάζας είναι αδύνατη στα πλαίσια της υπάρχουσας κοινωνικο-οικονομικής πραγματικότητας. Οσοδήποτε «προοδευτικό», «ανοικτό», ή «δημοκρατικό» και αν παρουσιάζεται το εκπαιδευτικό της σύστημα· διότι η αγωγή, ως λειτουργία καθαρώς κοινωνική, έχει για σημείο αναφοράς της την ιδεολογική και οικονομική βάση της δεδομένης κοινωνίας. Η κοινωνία είναι αυτή που καθορίζει το περιεχόμενο και τους σκοπούς της αγωγής, με γνώμονα τις ανάγκες, τις απαιτήσεις και τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων ομάδων. Των ομάδων, που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, διαμορφώνουν και ιεραρχούν τις αξίες, καθορίζουν τα πρότυπα και συστηματοποιούν την ιδεολογική της βάση.

Αν δια του υφιστάμενου εκπαιδευτικού συστήματος υπήρχε περίπτωση η μάζα να αποκτήσει παιδεία και να σφυρηλατήσει ταξική συνείδηση, τότε τα ψωμιά εκείνων που την εκμεταλλεύονται θα ήσαν λίγα, γι’ αυτό και συντηρούν ένα εκπαιδευτικό σύστημα αυστηρώς ταξικό και ελεγχόμενο από το κράτος. Το οποίο, καθώς έλεγε ο Καστοριάδης, «για τους εκπαιδευτικούς έχει γίνει αγγαρεία προς το ζην, ενώ για τους μαθητές έχει καταντήσει μια βαρετή υποχρέωση». Οι αφελείς, που εντυπωσιάζονται από τις κατά καιρούς εκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις», για ένα πράγμα θα πρέπει να είναι σίγουροι: οι κυρίαρχοι δεν πρόκειται να θέσουν σε κίνδυνο την εξουσία τους υιοθετώντας ένα εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από το οποίο θα ξεπηδούσαν οι ανατροπείς του.

Θα μου πείτε, με αφετηρία τα όσα ανέφερες καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, προϋπόθεση του να γίνει η μάζα πολίτης είναι η αλλαγή στη βάση της κοινωνίας· διότι κάθε κοινωνία δημιουργεί ή υιοθετεί το εκπαιδευτικό σύστημα, που εξυπηρετεί τους εμφανείς και αφανείς κάθε φορά σκοπούς της. Σύμφωνοι, μόνον αφελείς και ανιστόρητοι υποστηρίζουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να αλλάξει μια κοινωνία, γι’ αυτό, αντί της μεμψιμοιρίας, ας φροντίσουμε να αλλάξει ο προσανατολισμός της.

Νικόλαος Σιάμος

Πηγή http://www.terrapapers.com

Τουρκία. Κρατική πραγματικότητα, Εθνική φαντασίωση

Γράφει ο Χαράλαμπος Βουτυράκης. (  h_voyt@yahoo.gr  )

Σμύρνη, πριν από λίγα χρόνια. 

Η κεντρική αγορά της σφύζει από ζωή. Εκατοντάδες επισκέπτες, δυνητικοί αγοραστές, κινούνται σαν πολύβουο μελίσσι. 

Ανάμεσα στο πλήθος βρίσκεται ένα «γκρουπ» Ρόδιων τουριστών. Ο καλαμπουρτζής της παρέας ρωτά γεμάτος περιέργεια. Λέτε να κυκλοφορούν και Έλληνες ανάμεσα σε τόσο κόσμο; Για να δούμε τι θα γίνει, αν φωνάξω δυνατά, « ρε πατριώτη!!!!!» 

Τόπε και τόκανε. Αυτό που επακολούθησε δεν περιγράφεται. Άνθρωποι που ως τότε τους θεωρούσε η Ροδίτικη παρέα τούρκους, στράφηκαν προς το μέρος της. Στην αρχή όλη η παρέα τρόμαξε., αλλά γρήγορα κατάλαβε πως αυτοί που την πολιόρκησαν ήταν έλληνες που  χαιρετούσαν εγκάρδια, έσφιγγαν τα χέρια, ρωτούσαν να μάθουν νέα από την πατρίδα, διψούσαν να μιλήσουν Ελληνικά, και αντάλλασσαν πληροφορίες για  τους τόπους καταγωγής τους. 

Ένας μάλιστα θεριακλής καπνιστής, παρακάλεσε ένα Ρόδιο επισκέπτη,  να πάρει την διεύθυνση του και να του στείλει ένα πακέτο τσιγάρα «Παπαστράτος» όταν επιστρέψει στην Ρόδο. Τρόμαξε η παρέα να ξεφύγει από το πλήθος των Ελληνικής καταγωγής «Τούρκων» της Σμύρνης. 

Φυσικά και παρ’ όλη την συγκίνηση και την ευχάριστη έκπληξη που προκάλεσε στην παρέα το περιστατικό, ο εμπνευστής της κραυγής  «ρε πατριώτη» με δυσκολία απέφυγε τις καταχεριές. Λίγο αργότερα ένα ζευγάρι της Ροδίτικης παρέας, με Κρητική καταγωγή,  μπαίνει σ’ ένα πολυτελές κατάστημα δερμάτινων ειδών. Τους πλησιάζει ένας πωλητής για να τους εξυπηρετήσει. 

Το Ζευγάρι μιλά με τον πωλητή αγγλικά και μεταξύ του ελληνικά αλλά με κρητική προφορά. Κάποια στιγμή από το βάθος του καταστήματος, όπου κάθεται  ο τούρκος ιδιοκτήτης του, με παρουσιαστικό Αγά, ακούγεται μια βροντερή φωνή.   « Ντα ήντα κάνετε μωρέ σύντεκνοι; 

Ο κρητικός ξαφνιασμένος απαντά. « Οϊ και σύντεκνοι, από πού, ίσαμε πού;» Εγώ πατριώτες, απαντά ο «τούρκος» είμαι απού την Κρήτη , κι’ άμα δε μ’ πάω κάθε Αύγουστο στη μ’ πατρίδα μου τα Χανιά να πιώ τσι ρακές  μου με τσι φίλους μου δε μ’ πάει καλά  η χρονιά μου. 

Εσείς από πού κρατείτε πατριωτάκια;» Είπε το ζευγάρι από πού είναι, είπανε ένα σωρό για την Κρήτη και το ζευγάρι έφυγε κατασυγκινημένο με την γνωριμία αλλά και με την καλή έκπτωση. 

Την ίδια μέρα που ήταν «ελεύθερη» για τα μέλη του γκρούπ, με βάση το πρόγραμμα του πρακτορείου, ένας γιατρός με την γυναίκα του, πήγαν να επισκεφτούν ένα σμυρνιώτικο σπίτι όπου έμενε μια κοπέλα με Ροδίτικη καταγωγή. Αυτή η κοπέλα βοηθούσε την γυναίκα του γιατρού στις οικιακές εργασίες, όσο  έμενε στην Ρόδο, αλλά για κάποιο λόγο, όταν επισκέφτηκε την Τουρκία δεν μπορούσε για γραφειοκρατικούς λόγους να επιστρέψει στην Ρόδο. 

Επειδή ήταν πολύ καλός άνθρωπος και νοικοκυρά, ο γιατρός πήγε να την συνεννοηθεί και να προσπαθήσει να επιτραπεί η επάνοδος της στο νησί. Το  ανοικτό παράθυρο  του Σμυρνιώτικου σπιτιού που έβλεπε σ’ ένα σοκάκι,  ήταν ανοικτό λόγω εποχής και η συζήτηση στα ελληνικά ακούγονταν μέχρι έξω. 

Κάποια στιγμή, ακούστηκε ένα διακριτικό κτύπημα στην πόρτα και όταν άνοιξε η κοπέλα, ακούστηκε μια γλυκιά φωνή να την παρακαλεί. « Άκουσα Ελληνικά και στάθηκα. 

Μπορώ να περάσω;» με το «ευχαρίστως  πέρασε», ο γιατρός και η γυναίκα του είδανε να μπαίνει μια κοντούλα παχουλή ηλικιωμένη, με γλυκό πρόσωπο και ευγενική φωνή, να χαιρετά με εκπληκτικά σωστά Ελληνικά, να ζητά συγνώμη για την ενόχληση και να λέει. « Δεν θα σας ενοχλήσω. Θα κάτσω σ’ αυτό το σκαμνάκι και δεν θα μιλήσω καθόλου.  Μου φτάνει να  σας ακούω να μιλάτε ελληνικά.» 

Φυσικά ύστερα από λίγο μπήκε κι’ αυτή  στην συζήτηση και  με τα πεντακάθαρα ελληνικά της, είπε πως έφυγε τεσσάρων χρονών από την Ροδόπη με τους γονείς της, Έλληνες μουσουλμάνους . Ήρθανε στην Σμύρνη και όταν ήρθε η ώρα παντρεύτηκε ντόπιο, αλλά τώρα ήταν χήρα και είχε δυό αγόρια. 

Ο ένας ήταν νομάρχης στην επαρχία και ο άλλος στρατιωτικός γιατρός. Τα ωραία Ελληνικά τα έμαθε μέσα στο σπίτι της ,όπου οι γονείς της μιλούσαν μόνο Ελληνικά. Τούρκικα μιλούσαν μόνο έξω από το σπίτι. Η ίδια ομολόγησε πως ήταν πιστή μουσουλμάνα, αλλά αισθανότανε στο βάθος της ψυχής της πως ήτανε Ελληνίδα. Και μπαίνει το ερώτημα. Εκατομμύρια τέτοιες περιπτώσεις, μήπως δικαιολογούν τα πρόσφατα επεισόδια της πλατείας Ταξίμ και των λοιπών τουρκικών πόλεων; 

Μήπως δεν είναι αιτία της λαϊκής εξέγερσης η παρέμβαση αφανισμού του πράσινου της Πόλης αλλά  η αφορμή; Αν ο συλλογισμός είναι σωστός, που είναι, τότε απλά το Τούρκικο κράτος είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια, γιατί οι πολλές κρυπτοεθνότητες και κρυπτοθρησκείες που το απαρτίζουν, αν διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους, θα το διαλύσουν στα «εξ ων συνετέθη». Ενδείξεις πολλές, όπως π.χ. ο τούρκικος ανθελληνισμός;  

Όπως  τα εκατομμύρια τούρκικες σημαίες που ανεμίζουν (για ποιο λόγο;) σε κάθε κινητό και ακίνητο, όπως διαπιστώνουν με έκπληξη όλοι οι επισκέπτες της Τουρκίας ; Σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου, το κράτος δεν προσπαθεί τόσο επιδεικτικά να πείσει τους υπηκόους του αλλά και τους ξένους ότι «εδώ είναι Τουρκία. Εδώ ζει ομοιογενές  τουρκικό έθνος!!» 

Ποιος αμφιβάλει άραγε γι’ αυτό; Μήπως αμφιβάλουν, οι κρυπτοχριστιανικές εθνότητες της Μικράς Ασίας, το έθνος των κούρδων, οι Σουνίτες, οι Σιίτες, οι Αλεβίτες, οι Τουρκμένοι, οι Γιουρούκοι, οι Αζέροι, οι Τάταροι, οι βούλγαροι, οι Ιρανοί Ζαλάς, οι Αρμένιοι, οι Αλβανοί, οι Άραβες, οι Εβραίοι, οι Αραμαίοι, οι Σύριοι χριστιανοί, οι Κιρκάσιοι, οι Γεωργιανοί, οι Λαζοί, και άλλες μικρότερου πληθυσμού εθνικές ή θρησκευτικές ομάδες που κρύβονται κάτω από την σημαία του Τουρκικού κράτους, του υποτιθέμενου Τουρκικού έθνους και την μαντίλα της μουσουλμανικής θρησκείας; 

Αν είναι έτσι, τότε η Τουρκία  είναι  μεν κράτος αλλά όχι έθνος, σύμφωνα με τους κρατούντες ορισμούς του έθνους, τόσο του G. Erver όσο και  του  Renan. 

Είναι διεθνώς αποδεκτό, ότι ο χαρακτηρισμός   ενός λαού σαν  έθνος  καθορίζεται από την καταγωγή, τον πολιτισμό, την γλώσσα, την θρησκεία, την υπηκοότητα, και το λαϊκό αίσθημα. 

Είναι κρίμα που η συνθήκη της Λοζάνης που όρισε τα όρια  του Νεοτουρκικού κράτους, έλαβε υπ’ όψη της μόνο την Μουσουλμανική θρησκεία η οποία  επικράτησε κυρίως με την βία. Παρά δε την ομοιογένεια που επέβαλε ο κρατικίστικος Κεμαλισμός  και που προσπαθεί να επιβάλει σήμερα ο μουσουλμανικός Ερντογανισμός, οι διάφορες εθνότητες διατήρησαν τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις τους και μια ξεχωριστή ψυχοσύνθεση. 

Είναι επομένως πολύ πιθανό στο μέλλον, όπως δείχνουν οι κατά καιρούς ταραχές σαν την πρόσφατη της πλατείας Ταξίμ, να κατακερματίσουν την Τουρκία όπως συνέβη και με την  πρώην Γιουγκοσλαβία.

Ρόδος 17/06/2013                                                    

Προσοχή! Ο Αποκωδικοποιητής είναι η παγίδα της ψηφιακής τηλεόρασης!

Η διαφορά του ψηφιακού σήματος από το αναλογικό, ενώ οπτικά δείχνει να είναι μεγάλη, η τεχνική υποστήριξη που χρειάζεται για να μεταδοθεί αυτό, είναι ασήμαντη.

Γράφει ο Ιωάννης Λαμπρόπουλος (Στις 6/27/2013 12:49:00)

Το σήμα μεταδίδεται από τα ίδια σημεία μετάδοσης που υπήρχαν, στα οποία χρειάστηκε να τοποθετηθεί μόνο μια νέα κεραία. Αυτή η κεραία μεταδίδει κωδικοποιημένο, το ελεύθερο ψηφιακό σήμα που λαμβάνει από τους δορυφόρους.

Αυτό έγινε, για να μπορέσουμε να πάρουμε το ψηφιακό σήμα, με τις ήδη υπάρχουσες τηλεοπτικές κεραίες μας, για να μην χρειαστεί να βάλουμε δορυφορικό “πιάτο”.

Όλα αυτά τα κανάλια δεν είναι συνδρομητικά, είναι ελεύθερα. Μπορούμε λοιπόν να τα λαμβάνουμε κατευθείαν από δορυφόρο με αλλαγή κεραίας. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση δεν θα έπρεπε να πάρουμε αποκωδικοποιητή, αλλά μία δορυφορική κεραία.

Το κόστος είναι σχεδόν το ίδιο για μας και δεν θα χρειαζόταν η DIGEA να ξοδέψει τόσα εκατομμύρια για τις τοποθετήσεις των νέων κεραιών.

Και τώρα το μεγάλο ερώτημα. Γιατί η DIGEA αφού τα κανάλια δεν είναι συνδρομητικά αλλά είναι ελεύθερα, παίρνει το ελεύθερο σήμα και το εκπέμπει κωδικοποιημένο; Η απάντηση είναι, για να γίνει υποχρεωτική η χρήση αποκωδικοποιητή.

Όλο αυτό το έργο της DIGEA φαίνεται εξαιρετικά ηλίθιο, διότι ξόδεψε εκατομμύρια για να τοποθετήσει κεραίες που κωδικοποιούν το σήμα χωρίς να πληρώνεται συνδρομές ή ποσοστά από τους αποκωδικοποιητές.

Όπως καταλαβαίνετε δεν θέλει πολύ “κλι-κλικ”. Ή θα αλλάζαμε κεραία, χωρίς κόστος για την DIGEA ή θα παίρναμε υποχρεωτικά αποκωδικοποιητή, αφού η “έξυπνη” DIGEA χάλασε τόσα εκατομμύρια για να κωδικοποιήσει το σήμα. Αυτό όμως το έκανε για να εγκαταστήσουμε ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ αποκωδικοποιητή.

Όποιος νομίζει ότι αυτό έγινε για τα 30 ή 40 ευρώ είναι πολύ αφελής. Άλλωστε στην Αγγλία όταν έγινε αυτό, επειδή οι Άγγλοι δεν πήγαν να τους αγοράσουν, τους έδωσαν δωρεάν.

Το ίδιο θα γινόταν και δω αν δεν τους παίρναμε. Θα τους χάριζαν.

Όλα έγιναν λοιπόν ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΤΟΝ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΤΗ. Που εκτός από την αποκωδικοποίηση του σήματος, που θα μπορούσε να γίνει με ένα απλό τσιπάκι, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΣΚΕΥΗ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ εξαιρετικά χαμηλών συχνοτήτων.

Παλιότερα υπήρχαν κάποιες ηλεκτρικές συσκευές που εξέπεμπαν συχνότητες υπέρηχων για να διώχνουν κατσαρίδες και ποντίκια από τα σπίτια. Αυτές αποδείχθηκε ότι είχαν βλαβερές συνέπειες και στους ανθρώπους κι ας μην τις άκουγαν.

Μια τέτοια συσκευή φαίνεται να είναι από ιδιωτικές μετρήσεις, ο φερόμενος ως “αποκωδικοποιητής” και αυτό αποδεικνύεται εύκολα με μία ηλεκτρονική και ραδιοσυχνομετρική μέτρηση των συχνοτήτων που εκπέμπει. Και μπορεί να γίνει αυτό από ειδική ομάδα τεχνητών του πολυτεχνείου για να αποκτήσει εγκυρότητα.

Πρέπει να ενεργοποιηθούν άμεσα, οι θεσμικοί και επιστημονικοί φορείς της χώρας, για ενημέρωση και προστασία των Ελλήνων.

Η ΠΑΓΙΔΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΤΗΣ.

Σημείωση. Οι εξαιρετικά χαμηλές συχνότητες είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για τον άνθρωπο. Δεν θέλω να πω περισσότερα, θέλω όμως να δώσω μια συμβουλή προς όλους.

ΒΓΑΖΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΥΜΑ τελείως τον αποκωδικοποιητή ή την τηλεόραση που τον έχει ενσωματωμένο, όταν δεν βλέπετε τηλεόραση και ΕΙΔΙΚΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΚΟΙΜΑΣΤΕ.

Χωρίς να χάσετε τίποτα, θα έχετε να κερδίσετε πολλά.

Πηγή: http://www.katohika.gr

Μπαταρία από ξύλο, μια πρωτοποριακή ανακάλυψη.

Μικροσκοπική μπαταρία από ξύλο αποθηκεύει τεράστιες ποσότητες ενέργειας

Μια μικροσκοπική μπαταρία μεγάλης διάρκειας κατασκεύασαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ.

Πέρα από το μικρό της μέγεθος, αυτό που κάνει την μπαταρία να ξεχωρίζει είναι ότι φτιάχνεται από ένα λεπτό φύλλο ξύλου, επικαλυμμένο με κασσίτερο, ενώ χρησιμοποιεί νάτριο αντί για λίθιο, κάτι που την καθιστά περιβαλλοντικά φιλική.

Το νάτριο δεν αποθηκεύει την ενέργεια το ίδιο αποδοτικά με το λίθιο, οπότε η μπαταρία δύσκολα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στα κινητά τηλέφωνα, ωστόσο το χαμηλό της κόστος και τα κοινά της υλικά την καθιστούν ιδανική για τηστιγμιαία αποθήκευση τεραστίων ποσοτήτων ενέργειας (π.χ. αποθήκευση ηλιακής ενέργειας σε μια μονάδα ηλεκτροπαραγωγής).

Άλλο ένα πλεονέκτημα της πρωτοποριακής μπαταρίας είναι ότι φτιάχνεται από εύκαμπτες ίνες ξύλου, οι οποίες εξασφαλίζουν περισσότερους από400 κύκλους φόρτισης και μεγάλη διάρκεια.

Σημειώνεται ότι οι υφιστάμενες μπαταρίες στην πλειοψηφία τους κατασκευάζονται πάνω σε άκαμπτες βάσεις, αρκετά εύθραυστες για να αντέξουν τη διαστολή και συστολή που προκαλείται από την αποθήκευση και τη χρήση των ηλεκτρονίων στη μπαταρία.

«Οι ίνες του ξύλου που φτιάχνουν το δέντρο κάποτε είχαν νερό, το οποίο είναι πλούσιο σε μέταλλα, οπότε θεωρούνται ιδανικές για την αποθήκευση υγρών ηλεκτρολυτών και μπορούν να αποτελέσουν όχι μόνο τη βάση αλλά ενεργό μέρος της μπαταρίας», δήλωσε ο Liangbing Hu, που συμμετέχει στην έρευνα.

Μετά από εκατοντάδες κύκλους φόρτισης και αποφόρτισης της μπαταρίας στο εργαστήριο, το ξύλο «τσαλακώθηκε», ωστόσο παρέμεινε ανέπαφο.

Υπολογιστικά μοντέλα έδειξαν ότι οι ρωγμές που σχηματίστηκαν χαλαρώνουν με αποτελεσματικότητα την πίεση στη μπαταρία κατά τη διαδικασία φόρτισης και αποφόρτισης, κάτι που επεκτείνει τη διάρκεια ζωής της.

Πηγή: http://www.econews.gr

Πανσέληνος στο Ηράκλειο

Μοναδικά ... υπέροχη

Τη μεγαλύτερη πανσέληνο του 2013 είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν οι Κρητικοί, ρομαντικοί και μη.

Το ... σούπερ - φεγγάρι έφτασε σε απόσταση «μόλις» 356.991 χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας, με την υπέροχη πανσέληνο να έρχεται δύο μόλις μέρες μετά το θερινό ηλιοστάσιο της 21ης Ιουνίου, με το οποίο εγκαινιάστηκε και επίσημα το καλοκαίρι.

Το θέαμα, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία από το νυχτερινό Ηράκλειο είναι μοναδικά ... υπέροχο.

Πηγή: http://www.prismanews.gr

ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΙΑ.

Γράφει ο Σαράντος Καργάκος Εκπαιδευτικός- Ιστορικός - συγγραφέας

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία.

Διαφωνώ.

Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ... εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νέο-σουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές <<κουλοχέρηδων>> ... παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές.

Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν.

Γι' αυτό τουμπάραμε...Κάποτε, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν.

Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά.

Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers».

Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι . . . πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και στον ΟΤΕ ως  έκτακτοι, τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων  ακόμη και διδακτορικά!

Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά.

Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής. Παρ' όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος.

Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους.

Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.

Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν  εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης.

Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη  φαντασία και την πρωτοτυπία.

Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά.

Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα  κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των  ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο.

Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι  η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής - βλάξ που καταπίνει σελίδες σαν χάπια και που θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό.

Και το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο.

Και τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το     «Αναγνωστικό» που πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια.

Πού πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή ;

Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς».

Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πως δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πώς να πάει, όταν με τη ναυτιλία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων ; (Με τον αγροτικό τομέα που προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού).

Διερωτώμαι, τι είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε τη θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό.

Πράγματα που μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου – και μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα - απαιτούν τετραετία !

Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες που ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας - πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές - που προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά ;

Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς και Ουκρανούς.

Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών  που την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων που την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία που ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής.

Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε.

Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών. Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη.

Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία - θεολογία το     σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος  επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού.

Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε  νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με . . .«Κέντρα Πολιτισμού», όπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου ! Το μπουκάλι με το ουΐσκυ βαπτίστηκε ... αγροτικό!

Τώρα, όμως, που έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας.

Και που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην  Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flentium (=κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flentium et  dolorum (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας που θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια  οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος αχρήστων μαθημάτων.

Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά.

Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη που τα κάνει συνονόματα.

Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά !

Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα,παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία : να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, που, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί,  εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά που λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», που πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα που οι Αλβανοί πάνε για δουλειά.

Θα μου πείτε, τι δουλειά;

Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί - ακόμη στο Δημοτικό - μαθαίναμε απέξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβο­νται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων, άνδρα παλαιότερον

     

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα  χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων που κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών που θυμίζουν ... Ελλάδα. 

Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν ! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, που δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν που προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε  πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια».

Έλεγε ο  Φωκίων, που πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κωνείου που χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς.

Έπρεπε να ζούσε τώρα...

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτεψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματά της - δικαιώματα στην τεμπελιά - και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον.

Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

Ήταν ένας Γερμανός καπετάνιος, ένας Έλληνας επενδυτής και ένας Κύπριος καταθέτης…

Tης Μελίνας Καραπαναγιωτίδου

Ο Σόιμπλε υπήρξε σαφής. «Oι καταθέτες πρέπει να πηγαίνουν τα χρήματά τους σε σίγουρες τράπεζες και όχι στο ρίσκο των υψηλών επιτοκίων».  Μετά τη δήλωση αυτή 50.000 επιστολές στάλθηκαν στην Κύπρο από Γερμανικές τράπεζες, προτείνοντας στους καταθέτες άμεση μεταφορά των χρημάτων τους στο ασφαλή Γερμανικό οικονομικό παράδεισο!

Μου φάνηκε αρκετά παράδοξο οι ισχυροί τραπεζίτες της Γερμανίας να «ζητιανεύουν» καταθέσεις στον τραπεζικό «σκουπιδότοπο» του… λεηλατημένου τραπεζικού συστήματος της Κύπρου και αναρωτήθηκα, αν έχουν τόσο… ανάγκη, μήπως δεν είναι τόσο… ισχυροί;

Έκανα μία έρευνα και θα εκπλαγείτε με τα αποτελέσματα της, γιατί τελικά οι Γερμανικές τράπεζες μπορεί να ειναι πολλά, όμως μόνο για υγιείς κι ασφαλείς δεν φημίζονται! Οι περισσότερες τράπεζες τους είναι ουσιαστικά… υπό κατάρρευση!

Η ναυαρχίδα του Γερμανικού συστήματος η Deutsche Bank, χρειάζεται άμεσα 10 δις για να ανακεφαλαιοποιήσει τη θυγατρική της στις ΗΠΑ. Έχει χορηγήσει τεράστια ποσά σε ναυτιλιακά δάνεια, τα οποία είναι «σε καθυστέρηση» και η μόνη λύση – που έχει βρει- είναι να μεταθέτει την εξόφληση του κεφαλαίου και να κεφαλαιοποιεί τους τόκους εως ότου «σκάσουν» (Roll over)!

Ενώ λοιπόν είναι σε δυσμενή φάση - περισσότερο και από τη Lehman Brothers – η έκθεσή της σε ναυτιλιακά δάνεια είναι περίπου όσο το κούρεμα της Κύπρου 6 δις ευρώ!  Μάλιστα εβγαλε στο σφυρί θυγατρικές της αλλά κανείς δεν τις αγοράζει! Όσο για τη δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας, η Commerz Bank, καταρρέει σταθερά, όπως μου εξηγούσε χρηματιστής και φαίνεται από την πορεία της μετοχης της. 

Ολα ξεκίνησαν από τη ναυτιλία. Κάποιοι φωστήρες Γερμανοί οικονομολόγοι, σκέφτηκαν ότι επειδή η χώρα τους κατασκευάζει αυτοκίνητα (και έχει βαριά βιομηχανία), μπορεί να ανταγωνιστεί τους Ελληνες και Κύπριους εφοπλιστές. Γιγάντωσαν λοιπόν ένα στόλο κοντέινερ και βγήκαν στη διεθνή αγορά μεταφοράς εμπορευμάτων. Αυτά τη δεκαετία του 90  βρήκαν πρόθυμους τραπεζίτες να τους χορηγήσουν  τεράστια δάνεια, με τα οποία τιτλοποίησαν και «μόλυναν» όλο το τραπεζικό τους σύστημα!

Ο οίκος Moodys εκτιμά ότι η έκθεση των 10 μεγαλύτερων τραπεζών στη ναυτιλία ανέρχεται στα 98 δις, γεγονός το οποίο εδώ και μερικούς μήνες έχει σημάνει κόκκινο συναγερμό τόσο στη Bundesbank, όσο και στην ομοσπονδιακή αρχή οικονομικής εποπτείας BaFin.  Το ποσό αυτό είναι, σύμφωνα με τον Αμερικανικό οίκο αξιολόγησης αθροιστικά υπερδιπλάσιο σε σχέση με την έκθεση που υπάρχει στα ομόλογα της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, και της Ισπανίας. Ο Andreas Dombret μέλος του Δ. Σ. της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας προειδοποίησε τόν Φεβρουάριο ότι η κρίση στη ναυτιλία θα τινάξει το τραπεζικό σύστημα στον αέρα. Ηδη οι δύο μεγαλύτερες τράπεζες στη ναυτιλία η HSH Nordbank και η Commerzbank,  έχουν τεθεί κάτω από τη στενή εποπτεία τόσο της Budesbank όσο και του BaFin. H Commerzbank το 2012 απορρόφησε την άλλη μεγάλη Γερμανική τράπεζα τη Deutsche Shiffsbank και στη συνέχεια έκλεισε το ναυτιλιακό της κομμάτι, το οποίο αγωνίζεται μάταια να πουλήσει.

Και ενώ λοιπόν η Μέργκελ με θράσος, εξαγγέλλει πώς οι επενδυτές μέτοχοι, ομολογιούχοι και καταθέτες πρέπει να χάνουν τα χρήματά τους -όταν οι τράπεζες πτωχεύουν- η HSH Nordbank που παραμένει στη ναυτιλία, αναγκάστηκε να ζητήσει και να λάβει κρατική βοήθεια ύψους 1,3 δις ευρώ, από το κρατίδιο Schleswing Holstein το οποίο είναι μέτοχός της, για να μην πτωχεύσει από τις κεφαλαιακές ανάγκες που προκύπτουν από τα επισφαλή δάνεια. Το μεγαλύτερο πρόβλημά τους είναι το KG Funds που διογκώθηκε την δεκαετία του 90 με τη ναυτιλία.

Οι αυστηροί Γερμανοί που διαφημίζουν παντού τη δίκαιη φορολογική μεταχείρισή τους, πρόσφεραν σε αυτά τα Funds… αφορολόγητες επενδύσεις. Τις μέρες της ναυτιλιακής άνθησης εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανοί με οικονομική επιφάνεια, γιατροί, δικηγόροι, επιχειρηματίες, μηχανικοί, έσπευσαν να τοποθετήσουν εκεί χρήματα έχοντας το πλεονέκτημα της μη φορολόγησης και των υψηλών αποδόσεων. Τα Funds αυτά αγόρασαν και ναυπήγησαν εκατοντάδες πλοία σε υψηλές τιμές, λαμβάνοντας παράλληλα άφθονα δάνεια από τις Γερμανικές τράπεζες. Όμως το 2008 η φούσκα των αξιών των πλοίων έσπασε ξαφνικά και από το 2009 η ναυτιλία μπήκε στην περιπέτεια της κρίσης.

Όλα αυτά τα πλοία σήμερα έχουν χάσει και το 70% της αξίας τους και έχουν αποδομήσει κάθε πρόβλεψη των δανειακών τους συμβάσεων. Είναι μία άνευ προηγουμένου καταστροφή την οποία τα KG Funds αδυνατούν να διαχειριστούν διότι δεν έχουν την τεχνογνωσία του εφοπλιστή. Τα πλοία τους βγήκαν στην αγορά για να πωληθούν, ώστε να συμμαζέψουν μέρος της ζημιάς τους. Οι Ελληνες εφοπλιστές έκαναν πάρτι αγοράζοντας για ένα κομμάτι ψωμί πολλά από τα πλοία που έβγαλαν στο σφυρί οι Γερμανικές τράπεζες.Έτσι εξηγείται λοιπόν η κίνηση «του πνιγμένου που κρέμεται από τα μαλλιά του», και το ζητιάνεμα προς τους πελάτες των Κυπριακών τραπεζών. Εξηγείται και το μίσος εναντίον της Ελλάδας και Κύπρου και η άρνηση αλληλεγγύης. Η ναυτιλία της Γερμανίας βούλιαξε από τον ανταγωνισμό των Ελλήνων και Κύπριων εφοπλιστών πού μετά την καταστροφή, αγοράζουν πάμφθηνα τα καράβια τους.

Μπορεί εμείς να διδαχθήκαμε πικρά τι σημαίνει δημοσιονομική σπατάλη (και που μας οδήγησε), οι Κύπριοι τι σημαίνει έκθεση και πιστωτική σύνδεση (σε χώρα με επισφαλή ομόλογα), αλλά πιο πριν οι Γερμανοί πήραν το δικό τους μάθημα. Έμαθαν με τον πιο σκληρό τρόπο ότι επειδή φτιάχνεις καλά αυτοκίνητα και ηλεκτρικές σκούπες, δεν μπορείς να ανταγωνισθείς  τους Έλληνες και Κύπριους εφοπλιστές που κυριαρχούν στις παγκόσμιες θάλασσες 3000 χρόνια!

Το σύντομο ανέκδοτο με δύο λέξεις που προκαλεί γέλιο στους ναυτιλιακούς κύκλους είναι «Γερμανός… καπετάνιος»!

Πηγή: http://www.karfitsa.gr

Από τις γειτονιές της πόλης μας, το Ηράκλειο

Η Πλατεία  Ελευθερίας

Του Βαγγέλη Κογκάκη

Η ελευθερία για έναν άνθρωπο είναι η δυνατότητά του να δρα κατά βούληση. 

Η καθολική ελευθερία, με τα σημερινά δεδομένα, είναι το

σωρευτικό αποτέλεσμα της ατομικής, της κοινωνικής και της πολιτικής ελευθερίας, καθώς και των εσωτερικών ελευθεριών. 

Όταν ο Περίανδρος ο Κορίνθιος ρωτήθηκε τι είναι ελευθερία, εκείνος απάντησε ότι είναι η <<αγαθή συνείδησις>>, που προέρχεται από την αίσθηση της εσωτερικής πληρότητας και ηθικής καταξίωσης, ως αποτέλεσμα ενός νικηφόρου καθημερινού αγώνα.

   

Αν υπολογίσουμε ότι επί 20 σχεδόν αιώνες οι Κρητικοί περνούσαν από

επανάσταση σε επανάσταση για να αποκτήσουν την ελευθερίας τους από

τους διάφορους κατακτητές, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο σημαντική

είναι η ελευθερία για τον κάθε κρητικό και πόσες ζωές θυσιάστηκαν στο

βωμό της. Γι αυτό και το όνομα της μεγαλύτερης πλατείας του Ηρακλείου

ακούγεται απόλυτα ταιριαστό για την ιστορία της Κρήτης.

   

Ο ελεύθερος χώρος στον οποίο σήμερα έχει διαμορφωθεί η πλατεία

Ελευθερίας, επί Ενετοκρατίας χρησίμευε για την άσκηση του μισθοφορικού

στρατού των Βενετών. Από αυτή τη χρήση πήρε και το όνομα Campo Marzio

ή Piazza d' Armi. Αργότερα όταν χτίστηκε η πύλη του Αγ. Γεωργίου τον

16ο μ. Χ. αιώνα, η πλατεία μετονομάστηκε σε πλατεία Αγίου Γεωργίου.

   

Το 1628 στα πλαίσια της υδροδότησης του Ηρακλείου με την

μεγαλεπήβολη (θαυμαστή) κρήνη Μοροζίνι (κρήνη Λιονταριών), χτίστηκε ΝΔ

του ξενοδοχείου Αστόρια μία υδατογέφυρα στηριζόμενη σε τρία τόξα, πάνω

από την οποία περνούσε αγωγός νερού για την Κρήνη. Από την υδατογέφυρα

αυτή η πλατεία ονομάστηκε και αποκαλείται συχνά μέχρι και σήμερα

''Τρεις Καμάρες'', αν και αυτές γκρεμίστηκαν από τους Τούρκους τον 19ο

μ. Χ. αιώνα.

   

Από την Πλατεία Ελευθερίας, ακόμη, καταστράφηκαν οι υπόγειες

κυκλικές σιταποθήκες των Ενετών, όπου αποθηκεύονταν σιτηρά για

καταστάσεις ανάγκης, όπως π. χ. πολιορκία της πόλης, και μια μεγάλη

ενετική δεξαμενή νερού επί της οδού Δικαιοσύνης βόρεια της Νομαρχίας.

Η δεξαμενή αυτή ήταν λιθόκτιστη, υπόγεια και είχε χωρητικότητα για

6.000 βαρέλια νερού το οποίο διοχετεύονταν από την περιοχή 'Πελεκητά'

των Αρχανών. 

Είχε κατασκευαστεί -και αυτή- για έκτακτες περιπτώσεις

ώστε να καλύπτει τις ανάγκες των Ηρακλειωτών με πόσιμο νερό. Ας μην

ξεχνάμε ότι το Ηράκλειο ήταν ουσιαστικά ένα μεγάλο φρούριο, που χάρη

στις οχυρώσεις του και τις παραπάνω βοηθητικές εγκαταστάσεις, μπόρεσε

να αντέξει επί 22 χρόνια την πολιορκία των Τούρκων.

   

Ο κόσμος παλαιότερες εποχές δεν αγαπούσε τη θάλασσα, όπως σήμερα.

Αντίθετα μάλιστα ήταν ο μεγάλος εχθρός, επειδή ερχόταν απ' αυτήν οι

κουρσάροι που ρήμαζαν τον τόπο. Πολλά παράλια χωριά της Κρήτης

ερημώνονταν και οι κάτοικοί κατάφευγαν σε μεσόγειες θέσεις περισσότερο

οχυρές. Αυτός ήταν ένας λόγος για τον οποίο ο Χάντακας είχε γυρισμένη

την πλάτη του προς τη θάλασσα. Ακόμη μια άλλη αιτία είναι οι βόρειοι

και βορειοδυτικοί άνεμοι που φυσούν ψυχροί το χειμώνα και ανεμοδέρνουν

τα βόρεια παράλια. Εξ αιτίας αυτών δεν υπάρχουν δρόμοι να οδηγούν προς

τη θάλασσα εκτός εκείνον που επικοινωνούσε με το λιμάνι και είναι

πάντα ο ίδιος, η σημερινή οδός 25ης Αυγούστου (η οδός 'πλάνης' όπως

ειρωνικά την έχουν παρανομιάσει οι Καστρινοί).

   

Αργότερα επί τουρκοκρατίας η πλατεία Ελευθερίας παρέμεινε γυμνός

ακάλυπτος χώρος.

   

Με την ανακήρυξη της ημιαυτονομίας της Κρήτης υπό την επικυριαρχία

του Σουλτάνου το 1898, στο νησί εγκαταστάθηκαν στρατεύματα των Μεγάλων

Δυνάμεων για την τήρηση της τάξης, τα οποία έφυγαν στις 26 Ιουλίου του

1909. Στο Ηράκλειο ήρθαν Άγγλοι, οι οποίοι αρχικά εγκαταστάθηκαν πάνω

στα τείχη ενώ έκαναν τα γυμνάσιά τους στην πλατεία, όπως οι Ενετοί

μερικούς αιώνες πριν.

   

Οι αρχές του 20ου αιώνα βρήκαν την πλατεία ως τον κυριότερο τόπο

αναψυχής των κατοίκων της πόλης. Λίγο αργότερα, ένα μέρος της

διαμορφώνεται σε κήπο και αποκτά τσιμεντένιο περίβολο και κάγκελα, ο

οποίος έκλεινε κάθε βράδυ. Μέχρι το 1975 περίπου, η Πλατεία Ελευθερίας

ήταν το επίκεντρο της κυριακάτικης βόλτας των Ηρακλειωτών. Μικροί και

μεγάλοι περπατούσαν από το 'Καπετανάκειο' σχολείο (ανατολικά της

πλατείας) προς το άγαλμα του Βενιζέλου, διέσχιζαν την πλατεία

Ελευθερίας και συνέχιζαν στην Λεωφόρο Δικαιοσύνης μέχρι τη Πλατεία

Νικηφόρου Φωκά (Μεϊντάνι), το κεντρικό σταυροδρόμι του Ηρακλείου κοντά

στα Λιοντάρια. Από το σημείο αυτό επέστρεφαν προς την Πλατεία ξανά,

και η διαδρομή επαναλαμβανόταν.

   

Πολλά καταστήματα τότε ΝΤΟΡΕ, ΝΕΟ ΚΕΝΤΡΟ (λειτουργεί και σήμερα)

τοποθέτησαν στην Πλατεία τραπεζάκια και πάνινες καρέκλες, έχοντας

αφήσει έναν φαρδύ διάδρομο για τους περιπατητές. Έτσι πολλοί

Ηρακλειώτες κάθονταν με τις οικογένειές των και απολάμβαναν το ποτό

τους, αναψυκτικά και ούζο, βερμούτ ή το γλυκό τους, πάστα,

γαλατομπούρεκο, κανταΐφι κ. ά.

   

Κι ήταν όμορφα χρόνια γιατί ήταν νεανικά, γεμάτα ορμή, σφρίγος και

όνειρα που μπερδεύονταν με τις ελπίδες. Όλοι οι νεαροί τότε, κάναμε

βόλτες σε φιλικές συντροφιές ή καθόμαστε στα ζαχαροπλαστεία. Τα

Σάββατα δε και τις Κυριακές, το βραδάκι, που είχε έξοδο η Σχολή

Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού, -η γλυκιά μας ΣΕΑΠ όπως την αποκαλούσαμε-

και τα άλλα στρατόπεδα, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν προς την Πλατεία

Ελευθερίας 'τις Τρεις Καμάρες' και... <<...Βγάζανε τα δίκοχα οι παλιοί φαντάροι,  

 γέμιζε η πλατεία από παιδιά...>> όπως μας τραγουδούσε η Χάρις Αλεξίου 

σε μια θαυμάσια μελωδία του Γιάννη Σπανού και σε στίχους του μεγάλου στιχουργού 

Λ. Παπαδόπουλου. Αλησμόνητα, υπέροχα νεανικά χρόνια, με κλεφτές ματιές

προς τις νεαρές υπάρξεις, συνοδευόμενες από αδιόρατα χαμόγελα, αγνά

πειράγματα και ζεστά συναισθήματα.

   

Στην Πλατεία υπήρχαν 4 κινηματογράφοι: ΗΛΕΚΤΡΑ, ΑΣΤΟΡΙΑ, ΝΤΟΡΕ και

ο θερινός ΚΑΝΤΙΑ αριστερά του Ηρώου. Στην πόλη υπήρχαν 18

κινηματογράφοι χειμερινοί και θερινοί. Η προβολή μιας ταινίας ήταν ένα

κοσμικό γεγονός. Παρακολουθήσαμε τότε πολλά αξιόλογα κινηματογραφικά

έργα ελληνικά και ξένα. Η παρακολούθηση μιας ταινίας ήταν αφορμή για

μια φτηνή βραδινή έξοδο και τη συνάντηση γνωστών και φίλων.

   

Η πιο πρόσφατη διαμόρφωση της πλατείας Ελευθερίας θέλησε να

προσδώσει στο κέντρο του Ηρακλείου μοντέρνα άποψη και τον αέρα της

ευρωπαϊκής μεγαλούπολης. Πλακοστρώνεται με μάρμαρο, αποκτά μικρά άχαρα

παγκάκια ενώ διατηρεί μερικά από τα δέντρα (ευκαλύπτους) και

διακοσμείται με μεταλλικούς πυλώνες που συμβολίζουν -λένε- κατάρτια

πλοίων, υπενθυμίζοντας την ναυτική ιστορία του Ηρακλείου. Ο κόσμος

ποτέ δεν αποδέχτηκε τη νέα αυτή μορφή της Πλατείας Ελευθερίας και

έχουν ξεκινήσει συζητήσεις για την αλλαγή της.

   

Σήμερα η Πλατεία Ελευθερίας με τις δημόσιες υπηρεσίες το

Αρχαιολογικό Μουσείο και τις καφετέριες σφύζει από ζωή σε όλες τις

ώρες της μέρας και της νύχτας. Είναι βασικό σημείο συνάντησης και

διασκέδασης των μεγαλύτερων ηλικιών, ενώ οι πιο νέοι προτιμούν την

Πλατεία Λιονταριών και κυρίως τα 'καφέ' στην οδό Κοραή και Μιλάτου

(παράλληλοι της οδού Δαιδάλου).

   

Στο βόρειο-ανατολικό τμήμα της Πλατείας Ελευθερίας βρίσκεται το

Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Εδώ αναβιώνει μέσα από τα εκθέματά του

ο πρώτος πολιτισμός της Ευρώπης -ο Μινωικός- για να μπορεί να τον

θαυμάσει ο επισκέπτης σε όλη την ιστορική του συνέχεια. Πρόκειται για

ένα από τα σημαντικότερα μουσεία της Ελλάδας και το μοναδικό στον

κόσμο που φιλοξενεί τους θησαυρούς του Μινωικού Πολιτισμού. Στις 20

αίθουσές του φιλοξενεί ευρήματα από τη Νεολιθική μέχρι τη Ρωμαϊκή

περίοδο ταξινομημένα θεματικά και χρονολογικά.

   

Στο κέντρο της πλατείας δεσπόζει το άγαλμα του Αγνώστου Στρατιώτη

έργο του 20ου αιώνα. Στις εθνικές επετείους (25η Μαρτίου και 28η

Οκτωβρίου) και στην επέτειο της Μάχης της Κρήτης οι αρχές του

Ηρακλείου καταθέτουν εκεί στεφάνι αποδίδοντας φόρο τιμής σε αυτούς που

θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία.

   

Η Πλατεία Ελευθερίας για μένα και πολλούς Ηρακλειώτες είναι

συνδεμένη με τη μαθητική και τη στρατιωτική ζωή -λόγω των παρελάσεων-

και για την απόλαυση του καφέ μετά τη λειτουργία της Κυριακής. 

Τα παιδιά τότε είχαν την ευκαιρία να παίξουν στον κήπο με τα βαθύσκιωτα

δένδρα, τα στενά δρομάκια χωρισμένα σε παρτέρια με την αρωματική

λεβαντίνη και τα πολύχρωμα μυρωδάτα λουλούδια ενώ η Μουσική του Δήμου

με το Αρχιμουσικό κ. Τζωρτζάκη παιάνιζε γνωστές μελωδίες στο περίτεχνο

κιόσκι...

Ανοιχτή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό.

Ο Γιώργος Κογιάννης Δημοσιογράφος και πρώην Διευθυντής Ειδήσεων ΕΡΤ, έστειλε επιστολή στον Πρωθυπουργό 

Κύριε πρωθυπουργέ,

Διάβασα με ιδιαίτερη προσήλωση το άρθρο σας στην εφημερίδα «Καθημερινή» και αναρωτήθηκα: Γιατί ξαφνικά γίνατε τόσο σκληρός με τα ίδια τα «παιδιά σας» στα οποία εδώ κι ένα χρόνο παραδώσατε, εν λευκώ, την ΕΡΤ;

Ρωτάτε κύριε πρωθυπουργέ: «Μπορείς να κάνεις μεταρρυθμίσεις χωρίς να ξεβολευτούν οι βολεμένοι»;

Υποθέτω ότι αναφέρεστε σε εκείνους που βολέψατε είτε εσείς ο ίδιος, είτε οι συνοδοιπόροι και εταίροι σας στην κυβέρνηση. Αναφέρεστε, προφανώς, στους 30 – αργόμισθους στην πλειοψηφία τους - ειδικούς συμβούλους και Προσωπικό Ειδικών Θέσεων, που διορίσατε στην ΕΡΤ, από την πρώτη κιόλας μέρα της ανάληψης των καθηκόντων σας.

Υποθέτω ότι αναφέρεστε στον κουμπάρο σας κ. Γιώργο Αντωνίου, τον οποίο διορίσατε με μηνιαίες αποδοχές 3.500 ευρώ το μήνα.

Υποθέτω ότι αναφέρεστε, επίσης, στον κουμπάρο του διευθυντή του Γραφείου Τύπου σας κ. Γιώργου Μουρούτη, τον κ. Μενέλαο Σεβαστιάδη, ο οποίος επίσης λαμβάνει 3.500 ευρώ το μήνα.

Υποθέτω ότι αναφέρεστε ακόμη στην συντοπίτισσα του υπουργού σας, αρμόδιου για τον Τύπο, κ. Σίμου Κεδίκογλου και υποψήφια – πότε με το ΠΑΣΟΚ και πότε με τη ΝΔ – κυρία Ματίνα Ρέτσα, που αμείβεται με 3.000 ευρώ το μήνα. Η εν λόγω κυρία ουδέποτε έχει εμφανιστεί στην ΕΡΤ, από την οποία πληρώνεται, και σηκώνει απλά, όποτε το καλέσεις, το προσωπικό κινητό τηλέφωνο του κ. Κεδίκογλου.

Υποθέτω ότι αναφέρεστε επίσης στον εκ Μεσσηνίας ορμόμενο - τυχαίο, άραγε; - κ. Σταύρο Οικονομόπουλο, ο οποίος αμείβεται με 3.500 ευρώ το μήνα.

Υποθέτω ότι αναφέρεστε στον, γυμναστή στο επάγγελμα, κ. Μανούσο Καμπανέλη, εξ Ευβοίας ορμόμενο – τυχαίο κι αυτό; – και κομματάρχη του κ. Κεδίκογλου, τον οποίο τοποθετήσατε διευθυντή του γραφείου του Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΡΤ με 3.500 ευρώ το μήνα. Κάποιος έπρεπε να είναι το «μάτι» και το «αυτί» του υπουργού στη Διοίκηση, προφανώς…

Ρωτάτε κύριε πρωθυπουργέ εάν «μπορείς να ζητάς από τον κόσμο να βλέπει να μένουν άθικτα γύρω του προπύργια αδιαφάνειας και διαφθοράς;».

Φαντάζομαι ότι αναφέρεστε στις καταγγελίες που έχουν κάνει συνάδελφοί μου, με την υπογραφή «Εργαζόμενοι ΕΡΤ», στον εισαγγελέα και τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, για τα πεπραγμένα της Διοίκησης που εσείς τοποθετήσατε στην ΕΡΤ.

Φαντάζομαι αναφέρεστε στο 1 εκατομμύριο ευρώ το χρόνο που κόστιζε η εκπομπή «Μεσογείων 136» η οποία στήθηκε για να βρει βήμα έκφρασης η κυρία Ανθή Σαλαγκούδη (υποψήφια με τη ΝΔ και κόρη πρώην υπουργού του κόμματός σας). Αλλά, και για να βολευτούν και άλλα συγγενικά πρόσωπα στελεχών σας στην ΕΡΤ. 

Είναι τυχαίο ότι η νομική υπηρεσία της ΕΡΤ αρνείτο να υπογράψει τη σύμβαση με την εταιρία παραγωγής της εν λόγω εκπομπής καθώς έκρινε ότι ήταν «αποικιοκρατική» σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα της δημόσιας τηλεόρασης; Συντάκτης της σύμβασης ήταν ο διευθυντής του γραφείου του Γενικού Διευθυντή Ενημέρωσης κ. Αιμίλιου Λιάτσου.

Λέτε κύριε πρωθυπουργέ ότι «ο Εισαγγελέας Διαφθοράς διέταξε έρευνα» και σύντομα «θα πέσουν οι μάσκες για την αμαρτωλή ΕΡΤ».

Αναφέρεστε προφανώς στην περίπτωση, π.χ., της εκπομπής «ΕΠΤΑ» την οποία ήδη ερευνά ο εισαγγελέας για πλαστοπροσωπία αρχισυντάκτη. Είναι η περίπτωση στην οποία ο κ. Λιάτσος είχε προσλάβει συνταξιούχο δημοσιογράφο –φίλο του, αλλά για να μη χάσει και τη σύνταξη στη σύμβαση εμφανιζόταν ως εργαζόμενος της ΕΡΤ ο γιος του, ο οποίος όμως τυγχάνει να είναι… φαντάρος.

Υποθέτω αναφέρεστε στην περίπτωση επίσης γνωστής ιδιοκτήτριας εταιρίας παραγωγής, με δύο εκπομπές στην ΕΡΤ, η οποία κατάφερε λόγω των σχέσεών της με τους συνεργάτες σας στο Μέγαρο Μαξίμου, να επιβάλλει το γιό της ως συντονιστή του τμήματος που επιλέγει ποιο πρόγραμμα θα παίξει στη δημόσια τηλεόραση. Αν δεν το καταλάβατε, ο γιος αποφάσιζε και η μητέρα εκτελούσε.

Λέτε κύριε πρωθυπουργέ ότι «ο ελληνικός λαός έχει δίκιο όταν αναρωτιέται: Εχετε την πολιτική βούληση να τα βάλετε με τους ισχυρούς και με τα ολοφάνερα κέντρα σπατάλης; Ή είστε μία από τα ίδια;»

Προφανώς αναφέρεστε στις μικτές παραγωγές, τις οποίες η προηγούμενη διοίκηση για λόγους διαφάνειας είχε καταργήσει, και επανήλθαν σωρηδόν επί των ημερών σας. Το κόστος αυτών των μικτών – και εξωτερικών - παραγωγών που επαναφέρατε ξεπερνά τα 35 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.

Λέτε κύριε πρωθυπουργέ ότι «τα προνόμια στην ΕΡΤ ήταν «καλά προστατευμένα και η αδιαφάνεια διάχυτη».

Μιλώντας για αδιαφάνεια, εικάζω ότι αναφέρεστε στην διαδρομή που ακολουθούσε – επί των ημερών σας πάντοτε - κάθε εταιρία παραγωγής προκειμένου να συνεργαστεί με την ΕΡΤ. 

Περνούσε πρώτα από το γραφείο του διευθυντή του αρμόδιου υπουργού κ. Σίμου Κεδίκογλου και στη συνέχεια , εάν έπαιρνε το πράσινο φως, κατέθετε την πρόταση στην δημόσια τηλεόραση. 

Για να διασφαλιστεί το σύστημα, στην επιτροπή που ενέκρινε τις παραγωγές, προήδρευε ο κουμπάρος σας κ. Γιώργος Αντωνίου (τυχαίο και αυτό;…).

Λέτε κύριε πρωθυπουργέ: «Δεν αντιδικούμε με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Αρκετοί από αυτούς θα ξαναπροσληφθούν στο νέο Οργανισμό. Αλλά με αξιοκρατικά κριτήρια αυτή τη φορά».

Υποθέτω ότι αναφέρεστε σε κριτήρια ανάλογα με εκείνα που επιστρατεύσατε για την πρόσληψη, π.χ., του Γενικού Διευθυντή Ενημέρωσης κ. Αιμίλιου Λιάτσου ή της παρουσιάστριας κυρίας Ανθής Σαλαγκούδη, με τα γνωστά αντικειμενικά προσόντα και την , εκ του αποτελέσματος κρινόμενη, επαγγελματική απόδοση.

Αποκαλείτε κύριε πρωθυπουργέ την ΕΡΤ «χειραγωγούμενη».

Προφανώς αναφέρεστε στις προσπάθειες των ανθρώπων που εσείς διορίσατε για να μετατρέψουν την ΕΡΤ σε απόλυτο κομματικό-κυβερνητικό φερέφωνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι απροκάλυπτες, ενώπιον συσκέψεων 20 ατόμων, εντολές που λάμβανε ο κ. Λιάτσος τηλεφωνικά από τον διευθυντή του Γραφείου Τύπου σας κ. Μουρούτη για το πότε να βγάλει έκτακτο δελτίο ειδήσεων με τις δραστηριότητές σας.

Παλιό κουσούρι, άλλωστε, του κόμματός σας. Το βίωσα και ο ίδιος προεκλογικά όταν ο κ. Μουρούτης με απειλούσε, τόσο τηλεφωνικά, όσο και μέσω του Διαδικτύου, απαιτώντας να επιβάλλει εκείνος τη σειρά με την οποία θα έπαιζαν τα θέματα του δελτίου ειδήσεων. Κι επειδή αρνιόμουν και αντιστεκόμουν, το πλήρωσα με την καθαίρεσή μου μόλις αναλάβετε την διακυβέρνηση.

Αποκαλείτε κ. πρωθυπουργέ την ΕΡΤ «απαξιωμένη».

Αναφέρεστε προφανώς στην απαξίωση στην οποία την οδήγησε η διοίκηση που ορίσατε εσείς. 

Ανέλαβε τη δημόσια τηλεόραση μετά την πρωτοφανή πρωτιά της σε τηλεθέαση τη βραδιά των εκλογών του Ιουνίου και, μέσα σ’ ένα χρόνο, την οδήγησε σε ποσοστά της τάξης του 4% (κεντρικό δελτίο ειδήσεων) μέσα από την επιβολή της κομματοκρατίας και του κυβερνητισμού. 

Θυμίζω ότι όταν παρέλαβαν την ΕΡΤ τα δικά σας στελέχη, το ποσοστό τηλεθέασης του κεντρικού δελτίου ήταν 9,5% (στοιχείαAGB). Τη δε βραδιά των εκλογών ο μέσος όρος τηλεθέασης ήταν 18,5%, ξεκάθαρα στη πρώτη θέση σε σχέση με όλα τα ιδιωτικά κανάλια.

Και κάτι ακόμη, στο οποίο δεν αναφερθήκατε – τυχαία;- κύριε πρωθυπουργέ.

Η ΕΡΤ, όταν την παρέλαβε η διοίκηση που εσείς ορίσατε, είχε κλείσει ισολογισμό για το 2011 με κέρδη 57 εκατομμυρίων ευρώ, έναντι κερδών 34 εκατομμυρίων το 2010 και ζημιάς 9 εκατομμυρίων το 2009. Σας άνοιξε την όρεξη και της κλέψατε 75 εκατομμύρια τα οποία διαθέσατε στον ΛΑΗΓΕ. Παρ’ όλα αυτά, και για το 2012 η ΕΡΤ θα κλείσει με κέρδος 15 εκατομμυρίων ευρώ. Αν, δηλαδή, δεν της κλέβατε τα 75 εκατομμύρια, τα κέρδη της θα έφθαναν στα 90 εκατομμύρια ευρώ.

Λέτε, τέλος, κύριε πρωθυπουργέ ότι «πρέπει να δημιουργήσουμε έναν σύγχρονο και υγιή οργανισμό».

Γι αυτό, με το κλείσιμο της ΕΡΤ, την αποκλείσατε από τον διαγωνισμό για την εκχώρηση των δικτύων διανομής ψηφιακού τηλεοπτικού σήματος στη χώρα, που θα γίνει τέλος Ιουνίου; Αφού η ΕΡΤ, με απόφασή σας, δεν υπάρχει, μοναδικός διεκδικητής θα είναι η DIGEA, ιδιοκτησίας των κυρίων Βαρδινιοαγιάννη, Μπόμπολα, Ψυχάρη, Κυριακού, Αλαφούζου και Κοντομηνά. Τυχαία σύμπτωση;

Οι απαντήσεις σας κύριε πρωθυπουργέ σε όλα αυτά θα είχαν ξεχωριστό ενδιαφέρον.

ΥΓ): Ο δημοσιογράφος Γιώργος Κογιάννης ήταν διευθυντής ειδήσεων της ΕΡΤ και στέλεχος της κρατικής τηλεόρασης τα τελευταία 10 χρόνια. Έχει ξεκινήσει την καριέρα του από το εκπαιδευτικό ρεπορτάζ και στη συνέχεια εργάστηκε ως πολιτικός συντάκτης και αρχισυντάκτης δελτίων ειδήσεων. Εργάστηκε στις εφημερίδες Ριζοσπάστης, «Τα Νέα», «Πρώτη» και «24 Ώρες», στο ραδιόφωνο του «Flash» και της ΝΕΤ, στο «New Channel» και την τηλεόραση της ΕΡΤ.