Σημεία των Καιρών

Σημεία των καιρών: Χάθηκε το φιλότιμο και τη θέση του πήρε ο κυνισμός. Κυνισμός σε πολλά επίπεδα και χώρους, κοινωνικούς και Πολιτικούς. Ξεχνάμε, τη βαθύτερη σημασία της λέξης «Φιλότιμο», που υπάρχει (δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τον παρατατικό χρόνο, ‘υπήρχε’), μόνον στην ελληνική γλώσσα και σημαίνει «φίλος της τιμής». 

Δυστυχώς, κάποιοι αντικατέστησαν το ‘φιλότιμο’ με τον ‘κυνισμό’. Προφανώς, πάντα ήταν κυνικοί, και δεν το βλέπαμε, ή δεν θέλαμε να το δούμε. Κυνισμός  στο έπακρο, που συνηθέστατα συνυπάρχει, με την κερδοσκοπία σε όλους τους χώρους του κοινωνικού βίου. Και βέβαια ‘κερδοσκόποι’, είναι αυτοί που ο στόχος τους και οι επιδιώξεις τους είναι το προσωπικό κέρδος, όπως ο καθένας τους το αντιλαμβάνεται, το ερμηνεύει και το επιδιώκει.

     

Κυνικοί, ματαιόδοξοι, κερδοσκόποι υπάρχουν στην πολιτική σκηνή, αλλά και σε άλλους χώρους επαγγελματικούς και κοινωνικούς. Άτομα, που δεν έχουν ούτε ηθική, ούτε καν την αίσθηση της εντιμότητας και υποτιμούν (οι ανόητοι), τη νοημοσύνη των απλών ανθρώπων, των απλών ψηφοφόρων. Λες και δεν έχουμε, εμείς οι απλοί πολίτες ψηφοφόροι, επαρκή παρατηρητικότητα, μνήμη και προπαντός κρίση, για να τους τοποθετήσομε στις συνειδήσεις μας, στο ύψος που τους αρμόζει και όχι σ’ αυτό που ο κάθε ‘αυτοπροβαλλόμενος’ θα ήθελε ή επιδιώκει να είναι. 

Όλοι μας έχομε ακούσει συμπολίτες/συμπολίτισσες να κομπάζουν για το σπίτι τους των τόσων τετραγωνικών, των επτά υπνοδωματίων και των πέντε λουτρών, της υπόγειας θερμαινόμενης πισίνας, του εσωτερικού ασανσέρ ή των τόσων χιλιάδων αξεσουάρ της αμφίεσής τους. Όλοι γνωρίζομε πως και πόσο μερικοί εκλιπάρησαν επικεφαλής ψηφοδελτίων για να συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτιά τους, όλοι μας ξέραμε τα πολιτικά πιστεύω υποψηφίων και ψηφοφόρων που αλλάζουν παράταξη ανάλογα με το ‘που φυσάει ο αέρας’ ή με το που ‘βαραίνει η πλάστιγγα’. Βλέπομε πως γύρω μας, υπάρχουν και αυτοί, που έχουν το «ένα τους πόδι σε μία βάρκα και το άλλο στην άλλη»…

     

Έχομε και θλιβερά θεάματα, όπως το να βλέπομε καλεσμένους σε προγράμματα, που δεν θα έπρεπε να καλούνται, όχι για λόγους της πολιτικής τους τοποθέτησης, αλλά από σεβασμό στην δεοντολογία και στην αντικειμενική ηθική, όμως οι προσκαλούντες εμφανώς  προσβλέπουν στην αύξηση της ακροαματικότητας. 

Έντονη είναι η ανάμνηση του Γεώργιου Αλέξανδρου Μαγκάκη, του Καθηγητή και πρώην Υπουργού, που έφυγε από τηλεοπτική εκπομπή, εξοργισμένος χωρίς να φωνασκεί ή να χειρονομεί, λέγοντας απλώς ότι δεν δέχεται να συνυπάρχει με υπόδικους. Και σήμερα, ξεχάσαμε και την έννοια και τη σημασία του «χαρακίρι»…

Έγραψε η Μαίρη  Παπανδρέου στην εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟ της Ρόδου.