Έλληνες διαβάστε λίγη άγνωστη Ιστορία! (27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941)

Ένα φωτεινό παράδειγμα στην σημερινή καταχνιά και μιζέρια !!!

Μία άγνωστη ιστορία (γνωστή σε λίγους ή και σε αρκετούς) σαν παραμύθι, που συνεχίζω να στέλνω κάθε χρόνο τέτοια μέρα. 

Σας παρακαλώ μην με βαρεθήτε.    Κ.Κ.

================================================  

 Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα... απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.

Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες.

Από την ελιά της Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρίζουν στο ακραίο σημείο τού βράχου της Ακρόπολης πού δεσπόζει της πόλης, την γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθεί από τον αγκυλωτό σταυρό.

Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.

Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.

Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα.

Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του.

Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε!

Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση. "ΟΧΙ"!

Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία.

Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές!

Ξέρουν απ' αυτά οι Έλληνες..

Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε  προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού.

Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ' ένα σάλτο στον γκρεμό,

βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το αίμα του.

Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από το κενό: 60 μέτρα πιο κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στον βράχο, σκεπασμένος με το σάβανο πού διάλεξε.

Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής των  εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι και ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών για να στείλουν μήνυμα στον Χίτλερ:

«Μάϊν Φύρερ, στις 27 Απριλίου, στις 8 και 10, εισήλθαμε εις τας Αθήνας, επί κεφαλής των πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, και στις 8 και 45, υψώσαμε την σημαία τού Ράϊχ πάνω στην Ακρόπολη και στο Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».

Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την  συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει.

Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ' αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο:

"A Greek carries his flag to the death" (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).

Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλικάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την  Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του.

Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.

Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα του ευζώνου (ήταν  και νέος της "Εθνικής Οργανώσεως Νέων" αλλά τι σημασία έχει;).

Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ

και στολή του η Σημαία μας.

Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει.

Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους. Απαιτείστε να γραφτεί τ' όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρίζετε τη σημαία μας.

Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.

Και κάτι άλλο:

Το να προσπαθεί κάποιος να εξαλείψει μιαν Ιδέα είναι σαν να προσπαθεί να... συνθλίψει τον αέρα με μια μυγοσκοτώστρα...

Κι ΕΜΕΙΣ οι ΕΛΛΗΝΕΣ είμαστε (εκτός πολλών άλλων μειονεκτημάτων), όταν πρόκειται για την πατρίδα, πλήρεις ΙΔΕΩΝ...   Κ.Κ.

Β.Πούτιν : «Η Ρωσία δεν χρειάζεται μειονότητες»!

Η ομιλία του Ρώσου Προέδρου στην Δούμα (το ρωσικό Κοινοβούλιο) για τις εντάσεις με τις μειονότητες στην Ρωσία προκάλεσε αίσθηση παγκοσμίως.

(Συγκεκριμένα είπε):

"Στην Ρωσία ζουν Ρώσοι. Οποιαδήποτε μειονότητα από οπουδήποτε, αν θέλει να ζει στην Ρωσία, να εργάζεται και να τρώει στην Ρωσία, θα πρέπει να μιλάει ρωσικά και θα πρέπει να σέβεται τους ρωσικούς νόμους. Αν επιθυμούν το νόμο της Σαρίας, τους συμβουλεύουμε να πάνε σε εκείνα τα μέρη που είναι νόμος του κράτους τους (εννοεί τη Σαρία).

Η Ρωσία δεν χρειάζεται μειονότητες. Oι μειονότητες χρειάζονται την Ρωσία και δεν θα τους χορηγήσουμε ειδικά προνόμια ή να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τους νόμους μας έτσι ώστε να ταιριάζουν στις επιθυμίες τους ανεξάρτητα πόσο δυνατά θα φωνάζουν περί διακρίσεων.

Εμείς μαθαίνουμε καλύτερα από τις αυτοκτονίες της Αμερικής, της Αγγλίας, της Ολλανδίας και της Γαλλίας, αν πρόκειται να επιζήσουμε ως ένα έθνος.

Τα Ρωσικά έθιμα και παραδόσεις δεν είναι συμβατά με την έλλειψη της κουλτούρας ή του πρωτόγονου τρόπου ζωής των περισσοτέρων μειονοτήτων.

Όταν αυτό το αξιότιμο Νομοθετικό Σώμα σκεφτεί να δημιουργήσει νέους νόμους (να νομοθετήσει), θα πρέπει να έχει υπόψη του το εθνικό συμφέρον, πρώτα παρατηρώντας (σημειώνοντας) ότι οι μειονότητες δεν είναι Ρώσοι.

Οι πολιτικοί στη Δούμα (Κοινοβούλιο) επευφήμησαν όρθιοι τον Πούτιν για πέντε λεπτά.

----------------------------------------

ΑΥΤΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ. ΕΜΕΙΣ... ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ, ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΝ, ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ... ΠΑΤΡΙΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΝ.

Ανιστόρητοι ή κάτι … Άλλο;

Έγραψε η Μαίρη Παπανδρέου, στην εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟ (Ρόδου)

Πολλές οι δυσάρεστες καθημερινές διαπιστώσεις, για πολιτικούς που θεληματικά ή αθέλητα, από άγνοια ή σκοπιμότητα, παραποιούν, ή έστω, αδιαφορούν για την Ιστορία μας. Κάποιες φορές, προβληματιζόμαστε για το πόσο είναι «άγνοια» ή «εσκεμμένη» η όποια παραποίηση της Ιστορίας μας, που όμως και η «άγνοιά» της, μπορεί να έχει απρόβλεπτες, αλλά και ‘προβλέψιμες’ συνέπειες. Πρόσφατα, στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, παρουσιάστηκε και ιθύνων, ο οποίος παλαιότερα είχε δηλώσει απερίφραστα, αφελώς ή όχι, πως δεν κατανοεί, γιατί τόσοι πολλοί έχουν εκφράσει δυναμικά τις αντιρρήσεις τους, να αυτό-ονομαστούν οι κάτοικοι των Σκοπίων «Μακεδόνες» και η χώρα τους, τα Σκόπια, «Μακεδονία». Τι ύβρης!!! Να φρεσκάρομε χρειάζεται τη μνήμη μας, για το θέμα αυτό.

     

Κατ΄  αρχήν, η έκταση των Σκοπίων είναι 25.713 τ.χιλμ, δηλαδή όσο και η Πελοπόννησός μας και κατοικείται από 25 εθνικές ομάδες, που είναι: Βούλγαροι, Αλβανοί, Έλληνες, Σέρβοι, Τούρκοι, Τσιγγάνοι, Ρουμάνοι, Αρμένιοι, Εβραίοι και άλλοι. Για τους Ελληνικής καταγωγής, κατοίκους των Σκοπίων, είναι γνωστό πως μερικοί βρίσκονται εκεί από την περίοδο του Εμφυλίου και με ποικίλες πιέσεις των εκάστοτε ιθυνόντων, μετέτρεψαν τα ονόματά τους σε σλαβικά, για ν’ αποφύγουν τους διωγμούς. Είναι ιδιαίτερα σοβαρό κι επικίνδυνο – που φανερώνει και τις προθέσεις των Σκοπιανών – που στα σχολεία τους διδάσκουν τα παιδιά για «Αλύτρωτες Πατρίδες» και ότι οι Σκοπιανοί είναι οι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 

Επίσης εκδίδουν χάρτες της ονομαζόμενης από αυτούς χώρα τους, ως «Μακεδονία», που φτάνει μέχρι τη Θεσσαλία και ονόμασαν το αεροδρόμιο των Σκοπίων, με προκλητικό και αναίσχυντο τρόπο,  «Μ. Αλέξανδρος»!  Κι εδώ πρέπει να θυμηθούμε και τους χάρτες που εκδίδονται στην Αλβανία, οι οποίοι επίσης δείχνουν τη «Μεγάλη Αλβανία», όπως την ονειρεύονται, και φτάνουν μέχρι τη Λάρισα. Να μην ξεχνάμε και τους Αλβανούς, που όταν έρθουν σε «τσακίρ κέφι», ‘βαφτίζουν’ Αλβανούς όλους τους μεγάλους μας Αγωνιστές του ’21. Ας προσέξουν…..

* Οι Μακεδόνες, ήταν πανάρχαιη Ελληνική Φυλή, όπως ήταν και οι Ίωνες και οι Αιολείς κλπ. Γλώσσα τους ήταν πάντα τα ελληνικά, συγγενική της Δωρικής και της Αιολικής διαλέκτου. Στα θέατρα της Μακεδονίας, παίζονταν όλες οι αρχαίες τραγωδίες και οι επίσημες επισκέψεις από άλλα μέρη της Ελλάδας, δεν είχαν ανάγκη διερμηνέων, εφόσον όλοι μιλούσαν την ελληνική γλώσσα. * Το όνομά τους οι Μακεδόνες το πήραν από τον χαρακτηρισμό «Μακεδνός», που σημαίνει «υψηλός» ή «αυτός που έρχεται από ψηλά/από βουνά» και προέρχεται από τη λέξη ‘μάκος’, που είναι η δωρική λέξη «μήκος» (δηλαδή, μακρύς, ψηλός).  

* Η θρησκεία των αρχαίων Μακεδόνων, ήταν το Δωδεκάθεο, όπως όλων των Ελλήνων και θεωρούσαν τον Όλυμπο ως κατοικία των θεών.  * Ο έγκριτος Ιστορικός Ηρόδοτος, γράφει ότι οι Μακεδόνες είναι Έλληνες: «…έστιν ουν Ελλάς και η Μακεδονία».  * Οι αρχαίοι Μακεδόνες, γίνονταν μέλη της Αμφικτιονίας των Δελφών, που ήταν αποκλειστικό προνόμιο μόνον των Ελλήνων.  * Οι αρχαίοι Μακεδόνες έπαιρναν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου δικαίωμα συμμετοχής, είχαν μόνον οι Έλληνες.  

* Στο Εθνικό Κέντρο της Αθήνας, υπάρχουν 5.000 επιγραφές της Μακεδονίας και ανάμεσά τους, δεν υπάρχει ούτε μία, γραμμένη σε μη ελληνική γλώσσα.  * Ο Μέγας Αλέξανδρος ξεκίνησε την εκστρατεία του εναντίον των Περσών, ως Αρχιστράτηγος όχι των Μακεδόνων, αλλά ΟΛΩΝ των Ελλήνων. Στο Πανελλήνιο Συνέδριο της Κορίνθου το 335 π.Χ. όλοι οι Έλληνες «πλην των Λακεδαιμονίων», του παραχώρησαν την εξουσία.  * Και οι διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έδρασαν ως Έλληνες, διέδωσαν επίσης την ελληνική γλώσσα. Από τη Μεσόγειο μέχρι την περιοχή Πάντζαμπ της Ινδίας. Ας θυμηθούμε και την ξεχασμένη πανάρχαια φυλή των Καϊλας, που μέχρι σήμερα η γλώσσα τους έχει ελληνικές ρίζες, όπως και η φορεσιές τους θυμίζουν έντονα τις στολές των Μακεδόνων.  

* Ο Μ. Αλέξανδρος, μετά τη νικηφόρα μάχη στο Γρανικό ποταμό, εναντίον των Περσών και των συμμάχων τους, έστειλε στη θεά Αθηνά 300 περσικές πανοπλίες ως ανάθημα, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ελλάδας, στην Αθήνα, και όχι στην γενέτειρά στην Πέλλα, με την επιγραφή: «Αλέξανδρος Φιλίππου και Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των εις Ασίαν κατοικούντων».  

* Η Ιστορική Περίοδος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των διαδόχων του, ονομάστηκε «Ελληνιστική Περίοδος» και όχι «Μακεδονική».  * Τα αρχαιολογικά ευρήματα στα Δίον, στην Πέλλα, στην Βεργίνα, στην Σίνδο, στην Αιανή κλπ. είναι όλα Ελληνικά, όπου υπάρχουν και οι μεγαλοπρεπείς τάφοι των αρχαίων Μακεδόνων Βασιλέων, με ελληνικά ταφικά έθιμα και ελληνικές επιγραφές.  * Όλες οι παραστάσεις στα αρχαία Μακεδονικά νομίσματα, έχουν ελληνική θεματολογία, ελληνική τέχνη και ελληνική γλώσσα.  * Η Μακεδονία πάντοτε ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας. 

Ας θυμηθούμε και τους Κρητικούς, που ταξίδεψαν από την Κρήτη, για να υπερασπιστούν ή να απελευθερώσουν τα «πάτρια εδάφη» της Μακεδονίας.  * Ο Μακεδόνας, πρώην πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε βροντοφωνήσει (όπως συνήθιζε): «Η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική».

     

Χρειάζεται να γίνει σαφές, ότι η γλώσσα των Σκοπιανών είναι ένα μίγμα βουλγαρικού ιδιώματος. Μέχρι το 1944 η περιοχή των Σκοπίων ονομαζόταν Vardaska, που σημαίνει  Βαρδαρική, από τον ποταμό Vardar, που σημαίνει Αξιός. Ιστορικοί ερευνητές, όπως ο Π.Ν. Παντελάκης,  βεβαιώνει ότι: «Το κρατικό υβρίδιο των Σκοπίων κατασκευάστηκε από την Σοβιετική ηγεσία στις 2.3.1944 και τον δικτάτορα της Γιουγκοσλαβίας Τίτο, ο οποίος συνέστησε ομόσπονδο κρατίδιο και του έδωσε σκόπιμα το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με άμεσο και προφανή στόχο την απόσπαση της Μακεδονίας απ’ την Ελλάδα και την ένταξή της στο τότε Σοβιετικό Μπλοκ. 

Πάντα στόχος των Σλάβων ήταν η ‘έξοδος’ στη Μεσόγειο. Ιστορικά, λαογραφικά, γλωσσολογικά και γενετικά είναι αποδεδειγμένο, ότι εθνολογικά οι Σκοπιανοί είναι απόγονοι των Σλάβων, που έφτασαν στη Βαλκανική χερσόνησο τον 6ο μ. Χ. αιώνα. Το 1944, οι ΗΠΑ αντέδρασαν έντονα στην ονομασία διατυπώνοντας: «Οι ΗΠΑ ουδέποτε θα δεχθούν την δημιουργία στο χώρο αυτό κράτους με το όνομα Μακεδονία». 

Το 1992, το Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Λισσαβόνα, αποφάσισε ν’ αναγνωριστούν τα Σκόπια χωρίς τη λέξη «Μακεδονία». Το ίδιο δήλωσε και ο Μπιλ Κλίντον και ο τότε υπουργός του των εξωτερικών Έντουαρντ Στετίνιους. 

Ο κορυφαίος Ιστορικός Μακεδονολόγος Nicolas Hammond, έγραψε: «Η αναγνώριση των Σκοπίων ως Μακεδονία, συνιστά βιασμό της Ιστορικής Αλήθειας.» Ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου, είχε δηλώσει: «Για μένα, δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να δεχθώ τον όρο – Μακεδονία – υπό οιανδήποτε μορφή αυτός περιέχεται.» 

Πρέπει να σέβονται την Ιστορία μας, οι εκάστοτε 'οραματιζόμενοι’ τη διακυβέρνηση της χώρας, διότι οι ψηφοφόροι, προφανώς γνωρίζουν την Ιστορία μας καλύτερα από τους κενόδοξους πολιτικούς.

     

Συγκλονιστική εμπειρία επιστήμονα: Κι όμως υπάρχει ζωή μετά θάνατο!!!

Νευροχειρούργος του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και ένας από τους εγκυρότερους πρώην σκεπτικιστές για τη ζωή μετά τον θάνατο, ξύπνησε από κώμα 7 ημερών και μίλησε για την εμπειρία του...

Σε μια πολύκροτη εκπομπή του ABC channel που έσπασε σε θεαματικότητα κάθε ρεκόρ, ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Εμπεν Αλεξάντερ περιέγραψε το «ταξίδι» του.

Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» της Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους του κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους για ομάδα θεραπόντων, οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του νευροχειρούργου Αlexander που είχε υποστεί βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα, επανειλημμένως, ανοίγοντας τα βλέφαρα και φωτίζοντας τα μάτια του Alexander με τoν πιο εκτυφλωτικό φακό. “Βut nobody was there’, ανέφεραν διαρκώς κάθε μέρα επί μία εβδομάδα στο επίσημο ιστορικό.

Και ο ίδιος όμως ο κορυφαίος καθηγητής, από την ώρα που ξύπνησε, όπως και στην συνέντευξή του στο ABC, δηλώνει ότι «Δεν ήταν εκεί». Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι ήταν Αληθινό.

Ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Χάρβαρντ, που ήδη εξέδωσε το βιβλίο του «Απόδειξη Παραδείσου», («Proof of Heaven»), απέδειξε, όταν επανήλθε στις αισθήσεις του- και τον πραγματικό χρόνο αυτής της ζωής-, ότι ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί, ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του ο Alexander γυρνώντας απ το κώμα!

Υποστηρίζει τώρα, ότι υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα απ τον εγκέφαλο μας. Προτρέπει την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει αντίληψη για την Αντίληψή μας, και περιγράφει τον παράδεισο…

«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ-πραγματική. Από έναν κόσμο, rich ultra-real world, όπως λέει, μιας Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης».

Ο καθηγητής νευροχειρουργικής του πιο έγκυρου στο κόσμο Κέντρου Γνώσης της Ιατρικής, του Χάρβαρντ, που λόγω ειδικότητας είναι ο καθ’ύλην αρμόδιος να γνωρίζει τις λειτουργίες, τα όρια και τους μηχανισμούς κάθε νευρώνα του ανθρώπινου εγκεφάλου, έχει ήδη αποδείξει με το παράδειγμα του, σε επιστημονικούς όρους ότι, η Εμπειρία κ η Ανάμνηση, με τις Εικόνες Ζωντανές αφότου ξύπνησε απ το κώμα, είναι απολύτως αδύνατον να συνέβησαν σε ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσο μολυσματική βακτηριακή μηνιγγίτιδα η οποία είχε εξαφανίσει, από τον δικό του εγκέφαλο, κάθε επίπεδο γλυκόζης!

Ο Δρ. Αλεξάντερ εξήγησε στην εκπομπή του ABC το «περιστατικό του εαυτού του», λέγοντας ότι τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές του εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση: «Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου».

«…Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν τη λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού να μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου. Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 – 60, και με μια επιθετική μηνιγγίτιδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1. Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει».

Στο πιο επιστημονικό Ταξίδι στο Παράδεισο που άκουσαν οι άνθρωποι ποτέ, ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει: «Ήμουν μια κουκκίδα Επίγνωσης χωρίς να κουβαλάω καμία από τις γήινες εμπειρίες μου, ούτε το σώμα μου. Στην αρχή, (πριν φτάσω στον Παράδεισο) βρέθηκα ένα κατασκότεινο περιβάλλον με κάποιου τύπου “καλωδίωση’. Σαν να θυμάμαι ρίζες, και διακλαδώσεις, και εκεί νομίζω ότι έμεινα για πολύ καιρό, θα έλεγα, για χρόνια».

«Ελευθερώθηκα από εκείνο το πανέμορφο σπειροειδές λευκό φως που εξέπεμπε μια απίστευτα συγκλονιστική μελωδία που με εισήγαγε στη Φωτεινή Κοιλάδα…»

Σαν σκηνή από παιδικό παραμύθι ο Dr.Alexander θυμάται μια νεαρή γυναίκα να εμφανίζεται διάσπαρτα στον Χωροχρόνο («να τσουλάει μπροστά του στο χώρο και το χρόνο…») και χωρίς λόγια να του μιλά: «Με κοίταζε, και χωρίς καμία λέξη καταλάβαινα αμέσως ό,τι μου έλεγε, έπαιρνα το μήνυμα μόνο από το κοίταγμα της: «Είσαι αγάπη, είσαι εκλεκτός, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι…».

Κι όμως ναι, ο τόσο αυστηρός ακαδημαϊκά καθηγητής του Χάρβαρντ, θυμάται, και περιγράφει επιστημονικά στην μαρτυρία της δικής του Επιθανάτιας Εμπειρίας, Near-Death Experience, τη νεαρή γυναίκα να ίπταται πάνω σ’ ένα φτερό πεταλούδας!

Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό. Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός.

Συγκλονιστική εμπειρία επιστήμονα: Κι όμως υπάρχει ζωή μετά θάνατο!!! (Διαβάστε το αξίζει)

«Ο Θεός…», λέει χαρακτηριστικά, «ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον της αιωνιότητας και της υπαρκτής συνείδησης. 

Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου…»

Το ενδιαφέρον είναι ότι στα εξονυχιστικά τεστ αντιληπτότητας, μνήμης και κάθε άλλης εγκεφαλικής λειτουργίας που περίμεναν τον Δόκτορα όταν γύρισε από… το κώμα,- για τα γήινα-, του έδειξαν, αμέσως μόλις ξύπνησε στην ΜΕΘ (και αυτό χαρακτηρίζεται επιστημονικά απρόβλεπτο, ή και θαύμα, γιατί δεν υπήρχαν πιθανότητες ο εγκέφαλός του να επανέλθει) , και μια σειρά από φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων στην ζωή του μέχρι πριν από το ατύχημα. Αναγνώρισε την βιολογική του αδελφή,- που ποτέ όσο ζούσε πριν το νοσοκομείο δεν είχε συναντήσει γιατί ήταν υιοθετημένος-, στο πρόσωπο της νεράιδας του απ τον Χωροχρόνο.

Τώρα, με πλήρως αποκατεστημένη την λειτουργία του εγκέφαλου του,- τόσο θεαματικά που σκίζουν πτυχία στο Χάρβαρντ!-, o Alexander προκαλεί, από το THINK-TANK της Γνώσης για τον Άνθρωπο όπου βρίσκεται, την επιστήμη, να αλλάξει κι αυτή με τη σειρά της, μυαλά!

«Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά» λέει. «Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή, ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη του εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν.

Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε εκτός…»

Πηγή: http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr/

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟ ΠΑΓΚΑΛΟ

Η Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη

Στις ειδήσεις του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ  στις 23-4-2014, ώρα 29.49, ειπώθηκε ότι ο  πρώην υπουργός (και επίσης κρητικός γαμπρός, παντρεμένος από το Ρέθυμνο) κ. Θεόδωρος Πάγκαλος είπε, σχολιάζοντας το κατά τα άλλα κακή συνήθεια των πυροβολισμών του Πάσχα,  πως τα όπλα στην Κρήτη δεν είναι έθιμο, γιατί, αν οι Κρητικοί είχαν όπλα από παλιά, θα είχαν ξεσηκωθεί το 1821. 

Ωστόσο ο σχολιασμός  αυτός αφενός ήταν άστοχο επιχείρημα  και αφαιρετέου ανιστόρητος και προσβλητικός για τους Κρήτες, γιατί στο μεγάλο αγώνα του 1821 και η Κρήτη δεν έλειψε από το μεγάλο ξεσηκωμό. Υπενθυμίζεται ότι στις 27 Μαΐου 1821, δηλαδή αμέσως μετά την κήρυξη της Εθνικής Επανάστασης στις 25 Μαρτίου 1821, πραγματοποιείται Παγκρήτια Επαναστατική Συνέλευση στη «Θυμιανή Παναγία» των Σφακίων, όπου οι εμπειρότεροι και ανδρειότεροι ορίζονται αρχηγοί των όπλων και καπεταναίους τους: Μιχαήλ Κόρακα (  Μιχάλης Καρούζος από την Πόμπια Ηρακλείου, 1797 -1882),  Εμμ Καζάνη (Εμμ Ροβίθης από το χωριό Μαρμακέτω του Οροπεδίου Λασιθίου, 1793 – 1843), Βασιλακογιώργη (Βασιλάκης Γεώργιος από το χωριό Άγιο Χαράλαμπο ή Γέρωντομουρί του Οροπεδίου Λασιθίου 1794 – 1854) κ.α.

Η αρχή των γεγονότων έγινε τον Ιούνιο του 1821 στο Λούλο Χανίων με νίκη των χριστιανών . Οι  Τούρκοι αντιδρώντας την επόμενη κιόλας μέρα κρέμασαν τον επίσκοπο Κισάμου Μελχισεδέκ και σκότωσαν στα Χανιά 400 χριστιανούς.

Στο Ρέθυμνο φυλάκισαν τον επίσκοπο , τον οποίο κρέμασαν μετά από ένα χρόνο και έσφαξαν πολλούς χριστιανούς .Στο Μεγάλο Κάστρο τα πράγματα είναι χειρότερα . Οι Τούρκοι σκότωσαν το μητροπολίτη Γεράσιμο και πέντε επισκόπους . ΄Έκαψαν τη μητρόπολη , λεηλάτησαν τη πόλη και βγήκαν στα περίχωρα . Θανάτωσαν ηγουμένους  μοναστηριών , άοπλους διαβάτες και αγρότες . Σε 800 υπολογίζονται οι νεκροί . Στη Σητεία σκοτώθηκαν 300 χριστιανοί , ενώ η Μονή Τοπλού κάηκε και πολλοί μοναχοί σφαγιάστηκαν . Το Νοέμβρη του 1821 ήλθε στην Κρήτη ο Μιχαήλ Αφεντούλης, απεσταλμένος του Δημ. Υψηλάντη, με το τίτλο '' Γενικός Έπαρχος και Αρχιστράτηγος Κρήτης '', ο οποίος συγκάλεσε Γενική Συνέλευση στους Αρμένους Χανίων το Μάη του 1822, όπου ψηφίστηκε το '' Σχέδιο Προσωρινής Διοικήσεως της νήσου Κρήτης'' και  η Κρήτη διαιρέθηκε σε τέσσερα διαμερίσματα.

Το 1822 ο Σουλτάνος, ύστερα από τον πολυμέτωπο αγώνα σε όλο τον Ελληνικό χώρο, ζητά τη βοήθεια του αντιβασιλέα  της  Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή [ Μωχάμετ Άλυ]. Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας οι Αιγύπτιοι θα κατέπνιγαν την επανάσταση στην Κρήτη, στην Κάσο και στην Πελοπόννησο. Στις 28 Μαΐου 1822 περίπου 10.000 Αιγύπτιοι στρατιώτες και 5.000 ιππείς αποβιβάστηκαν στη Σούδα υπό την αρχηγία του Χασάν Πασά και έπνιξαν την επανάσταση των Κρητών στο αίμα.  Στη συνέχεια τον Ιανουάριο του 1823 ο Χασάν  πέρασε στο Οροπέδιο Λασιθίου και το έκαψε πέρα ως πέρα. 

Τα Τουρκοαιγυπτιακά στρατεύματα κατασφάζουν όσους κατοίκους του Οροπεδίου Λασιθίου δεν είχαν φύγει στα βουνά και στήνουν πυραμίδα από τα κεφάλια τους. Οι βάρβαρες ορδές του στρατηγού Χασαν το χειμώνα  πέρασαν στη συνέχεια στο Μεραμπέλλο και το Φλεβάρη του 1823  πολιόρκησαν για 15 ημέρες το σπήλαιο της Μιλάτου, σφαγιάζοντας τα 2.000 γυναικόπαιδα που είχαν καταφύγει εκεί.  

Κατά τη διάρκεια αυτών των γεγονότων ο Αφεντούλης τσακώστηκε με τους κρητικούς οπλαρχηγούς κι εκείνοι ζήτησαν να αντικατασταθεί. Το Μάη του 1823 έρχεται στη Κρήτη στη θέση του Αφεντούλη ο Υδραίος Εμμανουήλ Τομπάζης με μερικά πλοία και λίγους εθελοντές και έδωσε νέες ελπίδες στον αγώνα. Νέος Αιγύπτιος στρατηγός ορίστηκε ο Χουσε'ί'ν πασάς που έφερε 3000 ακόμη στρατιώτες και άφθονα πολεμοφόδια, συγκεντρώνοντας συνολικά 12.000 στρατό. 

Ο Τομπάζης λόγω της αναρχίας που επικρατούσε κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις 3.000 επαναστάτες. Στη μάχη που δόθηκε στη περιοχή της Αγίας Βαρβάρας οι Έλληνες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και ο Χουσε'ί'ν , αφού υπέταξε τη Μεσαρά πέρασε στο Αμάρι και στο Μυλοπόταμο του Ρεθύμνου. Στις 2 και 3 Οκτωβρίου του 1823 στο σπήλαιο Μελιδονίου βρήκαν οικτρό θάνατο  370 κάτοικοι του χωριού Μελιδονίου που κρύφτηκαν, επειδή δεν ήθελαν να παραδοθούν στους επιδρομείς Τούρκους. Οι τελευταίοι πετούσαν από την είσοδο του σπηλαίου αναμμένα υλικά, που ο καπνός τους προκάλεσε ασφυξία. Οι νέοι και οι νέα, αφού κακοποιήθηκαν, πουλήθηκαν στην Αίγυπτο. Σαν από θεία δίκη , ο Χασάν σε λίγες μέρες έπεσε από το άλογό του και σκοτώθηκε. 

Ο Χουσε'ί'ν κινήθηκε  μετά προς τα δυτικά και λεηλάτησε την επαρχία του Αποκόρωνα, κυρίεψε τα Σφακιά και τον υπόλοιπο νομό Χανίων. Είχε καταφέρει να καταπνίξει την κρητική επανάσταση, αφού λόγω του εμφύλιου πολέμου που επικρατούσε τότε στην Ελλάδα δεν στάθηκε δυνατό να σταλεί βοήθεια στον Τομπάζη, ο οποίος τελικά εγκατέλειψε την Κρήτη τον Απρίλη του 1824.

ΤΟΥ ΑΔΑΜΗ (ΜΑΚΗ)  ΚΡΑΣΑΝΑΚΗ

(Προέδρου Κρητων Αγ. Παρασκευής)

Δέκα δηλητηριώδεις τροφές που υπάρχουν σε όλες τις κουζίνες

Όλοι γνωρίζουμε ότι πρέπει να καταναλώνουμε προσεκτικά τα μανιτάρια που θέλουμε να καταναλώσουμε γιατί πολύ απλά μπορεί να οδηγηθούμε στο νοσοκομείο με συμπτώματα δηλητηρίασης. Δεν είναι, όμως, το μόνο τρόφιμο που μπορεί να μας δηλητηριάσει. Υπάρχουν πολλά άλλα, τα οποία… καταναλώνουμε σχεδόν σε καθημερινή βάση τα οποία υπό ορισμένς συνθήκες θα μπορούσαν να μετατραπούν σε σκέτο δηλητήριο.

Σύμφωνα με το Onmed.gr, τα 10 τρόφιμα τα οποία υπό ορισμένες συνθήκες θα μπορούσαν να προκαλέσουν δηλητηρίαση είναι τα εξής:

Κεράσι

Το κουκούτσι από το κεράσι περιέχει υδροκυανικό οξύ.

Μοσχοκάρυδο

Γνωστό παραισθησιογόνο, μπορεί να προκαλέσει παραλήρημα και ψευδαισθήσεις. Μάλιστα, η κατανάλωση 100 περίπου γραμμαρίων μπορεί να οδηγήσει σε επιληπτική κρίση.

Πατάτα

Τα γλυκοαλκαλοειδή που συσσωρεύονται τόσο στα φύλλα, όσο και στον καρπό της πατάτας με τον καιρό και ιδιαίτερα λόγω της έκθεσης στον ήλιο μπορεί να προκαλέσουν κράμπες, διάρροια, έντονο πονοκέφαλο ή σε ακραίες περιπτώσεις το θάνατο.

Αμύγδαλα

Το πικραμύγδαλο περιέχει μεγάλη ποσότητα υδροκυανικού οξέος. Ακόμη και 7-10 ωμά πικραμύγδαλα μπορεί να αποδειχθούν επικίνδυνα για τους ενήλικες ή θανατηφόρα για τα παιδιά.

Μέλι

Το μέλι που δεν έχει υποστεί παστερίωση περιέχει επικίνδυνες τοξίνες οι οποίες ονομάζονται γκρεϊγιανοτοξίνες, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν ζαλάδα, αδυναμία, έντονη εφίδρωση, ναυτία και τάση προς έμετο.

Τομάτα

Το κοτσάνι και το φύλλο της τομάτας περιέχει αλκαλικές ουσίες που προκαλούν ερεθισμό στο στομάχι.

Τόνος

Ο τόνος απορροφά εύκολα υδράργυρο, ο οποίος όταν μπει στο σώμα μας, περνά από τα νεφρά ή μεταφέρεται στον εγκέφαλο και μπορεί να προκαλέσει ακόμη και την παράνοια.

Κάσιους

Τα ωμά κάσιους περιέχουν ένα τοξικό έλαιο (urushiol) που υπάρχει επίσης στο δηλητηριώδη κισσό. Τα υψηλά επίπεδα της ουσίας μπορεί να αποδειχθούν θανατηφόρα.

Ρύζι

Το ρύζι μπορεί να περιέχει αρσενικό, μια τοξική ουσία που προκαλεί τάση προς έμετο, πόνο στην περιοχή της κοιλιάς και ίλιγγο. Πάντως, σύμφωνα με τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων, είναι πρακτικά αδύνατο να πεθάνει κανείς από υπερβολική κατανάλωση ρυζιού.

Ραβέντι (ρήο)

Τα φύλλα του περιέχουν οξαλικό οξύ, το οποίο προκαλεί πέτρες στα νεφρά.

Πηγή: onmed.gr

Μην το σκέφτεσαι – ζήσε

Richard Carlson, Ph.D.  (από το βιβλίο του: Μην το σκέφτεσαι… ζήσε!)

Αν προσπαθείς να κόψεις το κάπνισμα, το ποτό, το πολύ φαγητό, τον καφέ, τη ζάχαρη ή απλώς το δάγκωμα των νυχιών σου, πρέπει να ξέρεις ότι αυτά είναι συνήθειες που δύσκολα κόβονται! Η συνήθεια όμως που είναι δυσκολότερο να κοπεί και η οποία βλάπτει περισσότερο τη συναισθηματική σου κατάσταση είναι ίσως η συνήθεια που περνάει πιο απαρατήρητη από όλες: η συνήθεια της αρνητικής σκέψης. 

Μπορείς να δέσεις τα χέρια σου πίσω από την πλάτη για να σταματήσεις να δαγκώνεις τα νύχια σου, μπορείς να αποφύγεις το αλκοόλ και τα τσιγάρα έτσι ώστε να μην είναι πια στη διάθεσή σου, μπορείς να υπομείνεις μερικές μέρες πονοκεφάλων και κούρασης για να κόψεις τον καφέ, αλλά ποτέ δεν μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι!

Όπως ήδη κατάλαβες, η σκέψη είναι κάτι τόσο φυσικό για σένα, που είναι πολύ εύκολο να ξεχάσεις ότι την κάνεις. Όταν συνειδητοποιήσεις την ενεργητική διαδικασία της σκέψης σου, θα σοκαριστείς από το πόσο συχνά το περιεχόμενο των σκέψεών σου είναι αρνητικό. Ξέρω από πελάτες μου ότι από τότε που άρχισαν να προσέχουν τις σκέψεις τους, ανακάλυψαν ότι πάνω από το 90% ήταν αρνητικές.

Ποιο είδος σκέψης είναι αρνητικό; Αυτή η ερώτηση είναι πολύ σημαντική, γιατί πολλοί άνθρωποι έχουν τόσο πολύ συνηθίσει να κάνουν αρνητικές σκέψεις, που δεν καταλαβαίνουν καν ότι είναι αρνητικές. Υποθέτουν, αντίθετα, ότι είναι φυσιολογικές. Είναι γεγονός ωστόσο ότι μπορεί να θεωρηθεί αρνητική οποιαδήποτε σκέψη σε κάνει να νιώθεις λιγότερο ικανοποιημένος από ό,τι ένιωθες πριν την κάνεις. Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται, αλλά σε καμιά περίπτωση αποκλειστικά, σκέψεις που έχουν σχέση με το πόσο άσχημα είναι τα πράγματα και πόσα προβλήματα παραμένουν άλυτα. Προσπαθείς να βρεις γιατί τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά ή γιατί κάποιος έκανε κάτι που σε πλήγωσε ή που δεν εγκρίνεις, αναλύεις αρνητικές σκέψεις και πάει λέγοντας.

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε εφημερίδες και να βλέπουμε τις ειδήσεις στην τηλεόραση. Με τη σκέψη μας τείνουμε να μιμούμαστε αυτές τις ειδησεογραφικές πληροφορίες. Το μυαλό μας επανεξετάζει τα προβλήματα του παρελθόντος και του μέλλοντος, τις ανησυχίες και τους φόβους μας, και σκεφτόμαστε συνεχώς πόσο τραγική είναι η κατάσταση. Προφανώς κάποιος προγραμματισμός και κάποιος απολογισμός είναι απαραίτητοι για μια αποδοτική ζωή. Αν συνειδητοποιείς ότι κάνεις τέτοιες σκέψεις και ξέρεις τις πιθανές συνέπειες μιας τέτοιας πνευματικής δραστηριότητας, προστατεύεσαι σε μεγάλο βαθμό από τα αρνητικά αποτελέσματά της.

Αν όμως κάνεις τέτοιες σκέψεις χωρίς να συνειδητοποιείς τι κάνεις στον εαυτό σου, θα βρεθείς στο έλεος των ίδιων σου των σκέψεων. Επειδή αυτός ο τρόπος σκέψης είναι αρνητικός, το ηθικό σου θα συνεχίσει να πέφτει ή να παραμένει σε χαμηλό επίπεδο. Όταν θα κατανοήσεις και θα μπορέσεις να γίνεις αυτόπτης μάρτυρας αυτής της ενεργούς διαδικασίας, θα μπορείς μετά να επιλέγεις ποιες σκέψεις να ακολουθείς και ποιες να απορρίπτεις. Θα σου γίνει συνήθεια να σκέφτεσαι μόνο τα πράγματα που είναι πραγματικά ενδιαφέροντα και θα μάθεις να αγνοείς τα υπόλοιπα.

Αυτό το είδος επιλεκτικής σκέψης δε σημαίνει άρνηση ούτε απάθεια. Η άρνηση συνεπάγεται προσποίηση, και εσύ δεν προσποιείσαι τίποτα. Αναγνωρίζεις τα προβλήματα στον κόσμο και στην ίδια σου τη ζωή. Απλώς επιλέγει να μην προσκολλάσαι στις αρνητικές σκέψεις για τη ζωή σου επειδή ξέρεις τι θα συμβεί αν το κάνεις. Η εμπειρία της ζωής σου σχετίζεται άμεσα με το πού επιλέγεις να εστιάσεις την προσοχή σου. Αν την εστιάσεις στα προβλήματά σου, αυτό που θα βιώνεις θα είναι κατά κύριο λόγο προβλήματα. Καθώς μαθαίνεις να μην προσέχεις τόσο πολύ τα προβλήματα και τα άσχημα του κόσμου, θα ανακαλύψεις ότι παρατηρείς περισσότερο την ομορφιά και την καλοσύνη που υπάρχει γύρω σου. Αυτό ακριβώς κάνουν συστηματικά τα μικρά παιδιά. Ζουν στον ίδιο κόσμο με τους ενήλικες, αλλά βλέπουν διαφορετικές όψεις της ζωής. Βλέπουν γέλιο, αγάπη και ευκαιρίες.

Μπορείς να επιλέξεις την αγάπη αντί για το φόβο: Κάθε φορά που εισβάλλουν στο μυαλό σου σκέψεις αρνητικές, απαισιόδοξες ή επιφυλακτικές, βρίσκεσαι μπροστά σε ένα νέο σημείο επιλογής της ζωής σου. Μπορείς να επιλέξεις να ακολουθήσεις τις αρνητικές σκέψεις σου, όπως έχεις κάνει και στο παρελθόν. Αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθούν πολλοί άνθρωποι τις περισσότερες φορές. Φαίνεται πάντα λογικό να τον ακολουθούν επειδή είναι πιο εύκολος και επειδή τους φαίνεται πιο οικείος.

Στην πραγματικότητα, όπως έχεις ήδη διαπιστώσει, σπάνια καταλαβαίνεις ότι μέσα σου γίνεται ένας διάλογος με τον εαυτό σου. Πάρε το εξής παράδειγμα: σκέφτεσαι συνεχώς πόσο θα θυμώσουν οι γονείς σου (ή το αφεντικό σου, τα παιδιά σου, ο σύζυγός σου) με κάτι που έκανες. Κάνεις προβολές στο μυαλό σου και θυμώνεις και ο ίδιος. Φαντάζεσαι πώς δικαιολογείς τη στάση σου στους γονείς σου (ή σε οποιονδήποτε) και δημιουργεί σενάρια πολέμου. Στο μεταξύ νιώθεις, όπως είναι φυσικό, τα αρνητικά αποτελέσματα της σκέψης σου χωρίς καν να ξέρεις ότι η σκέψη σου είναι που σου δημιουργεί το πρόβλημα. Η συνηθισμένη αντίδραση σε αυτό τον αυτοεπιβαλλόμενο πόνο είναι να κατηγορείς τον εαυτό σου και τους ανθρώπους που σε περιστοιχίζουν για τη δυσαρέσκεια που νιώθεις

Υπάρχει όμως και άλλος δρόμος. Το σημείο της επιλογής σου είναι εκείνη η στιγμή από την οποία ξεκίνησε ο εσωτερικός σου διάλογος, τότε που έπρεπε να αποφασίσεις αν θα επέλεγες το δρόμο της αρνητικότητας ή της αγάπης. Τι σημαίνει «να επιλέγει την αγάπη»: Σημαίνει ότι αποφασίζεις οτι η γαλήνη και η ευτυχία είναι σημαντικότερες για σένα από το να έχεις «δίκιο».

Σημαίνει άμεση επίλυση. παρά συνεχή αγώνα – ευτυχία παρά απογοήτευση. Η επιλογή του δρόμου της αγάπης σημαίνει ότι καταλαβαίνεις πως σου αρκεί το απλό, γαλήνιο αίσθημα της υγιούς λειτουργίας σου, ότι αυτό αντιπροσωπεύει ουσιαστικά ό,τι θέλεις από τη ζωή σου. Η ζωή δεν είναι τίποτα περισσότερο από την απλή εμπειρία της δικής σου ψυχικής υγείας. Ο μόνος λόγος για να επιλέξεις έναν αρνητικό τρόπο σκέψης θα ήταν κάποια δική σου λανθασμένη προσδοκία ότι αυτό θα σου χάριζε κάποια ικανοποίηση. Ξέχνα το!

Η ικανοποίηση που αναζητάς είναι στη διάθεσή σου μόνο όταν αποφασίζεις συνειδητά ότι εκείνη τη στιγμή προτιμάς την ψυχική σου ηρεμία από τις σκέψεις που σε απομακρύνουν από αυτήν. Το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνεις για να ανακαλύψεις την υγιή λειτουργία σου είναι να παρατήσεις τη σκέψη που σου στέκεται εμπόδιο.

Η επιλογή της αγάπης δεν είναι άρνηση. Τι άλλο αρνείσαι εκτός από την πηγή του πόνου σου; Τίποτα. Αποφασίζεις συνειδητά να μη τροφοδοτείς τον πόνο σου με τη μοναδική καύσιμη ύλη του: την αρνητική σκέψη σου’ όταν το κάνεις, ο συναισθηματικός πόνος σου εξαφανίζεται και ένα καινούριο αίσθημα υγείας και αγάπης εμφανίζεται στο προσκήνιο. Όταν επιλέγεις την αγάπη αντί για το φόβο, σταματάς να πολεμάς την ίδια σου τη σκέψη και αρχίζεις να νιώθεις πάλι καλά. Μερικές φορές φαίνεται ευκολότερο να ακολουθείς τα κακά συναισθήματά σου παρά τα καλά. Μπορείς, παρ’ όλα αυτά, να αναζητάς συνειδητά τα βαθύτερα και θετικότερα συναισθήματα που υπάρχουν μέσα σου και να είσαι σταθερός σε αυτά.

Αυτή η συνειδητή επιλογή είναι πολύ σωστή, αλλά δεν είναι πάντα εύκολη. Δε συμβαίνει από μόνη της – πρέπει εσύ να την κάνεις να λειτουργήσει. Πρέπει να επιθυμείς να λειτουργήσει περισσότερο από εκείνες τις δελεαστικές σκέψεις που σου είναι τόσο οικείες. Το θετικό είναι ότι αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται να κάνεις! Από τη στιγμή που παίρνεις αυτή την απόφαση και της δίνεις προτεραιότητα στη ζωή σου, όλα τα υπόλοιπα τακτοποιούνται.

Αυτό είναι ένα από τα ωραία υποπροϊόντα της συνειδητής επιλογής της αγάπης αντί του φόβου: τα προβλήματα που σε απασχολούσαν αρχίζουν να λύνονται από μόνα τους. Κάθε φορά που έχεις την ευκαιρία να επιλέγεις την αγάπη αντί για το φόβο και το κάνεις, τροφοδοτείς ένα νέο είδος ενέργειας στη ζωή σου, γεμάτο θετικότητα και αγάπη.

Αν ακολουθείς όλες τις αρνητικές σκέψεις που έρχονται στο μυαλό σου, δεν έχεις ξεφύγει ακόμη από την «παλιά» αρνητική ενέργεια που θέλεις να αντικαταστήσεις• αυτή είναι υπεύθυνη για τη μακροχρόνια στασιμότητά σου. Πώς είναι δυνατόν να αποφύγεις καβγάδες με τους γονείς, το σύζυγο, το παιδί, ή το αφεντικό σου, αν το μυαλό σου είναι γεμάτο αρνητικότητα;

Αυτό είναι αδύνατον. Θα καταλήξεις να επαναλαμβάνεις τα προβλήματα και τους καβγάδες μες στο μυαλό σου και μετά θα τα βλέπεις να εκδηλώνονται στη ζωή σου. Αν είσαι σαν τους περισσότερους ανθρώπους, θα νιώθεις απογοήτευση επειδή σου συμβαίνουν συνεχώς τα ίδια πράγματα. Είναι ανάγκη να σπάσεις αυτόν το φαύλο κύκλο. Για να γίνει αυτό πρέπει να αναγνωρίσεις τα σημεία επιλογής της ζωής σου και μετά να ακολουθήσεις το δρόμο προς την υγιή λειτουργία σου.

Εισήγαγα την Τζέινυ στην έννοια των σημείων επιλογής από την πρώτη φορά που με επισκέφθηκε στο γραφείο μου. Ο άνδρας της ήταν ένα άτομο εθισμένο στην εργασία και αφιέρωνε ελάχιστο χρόνο ή ενέργεια σε αυτήν. Η Τζέινυ ένιωθε θυμό και απογοήτευση και θεωρούσε ότι δικαίως ένιωθε έτσι. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μου είπε ήταν: »Οποιοσδήποτε στη θέση μου θα ενοχλούνταν».

Προτού έρθει να με δει, η Τζέινυ σκεφτόταν ότι ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσει τα αρνητικά συναισθήματά της είναι να μιλήσει σε κάποιον γι’ αυτά. Σχεδόν κάθε μεσημέρι έβγαινε για φαγητό με ένα φίλο για να μιλήσει για τα προβλήματά της. Και ακριβώς μετά από κάθε γεύμα ένιωθε αγανάκτηση.

Η Τζέινυ ανακάλυψε κάτι που την εξέπληξε. Οι μοναδικές φορές κατά τις οποίες ήταν πραγματικά θυμωμένη με το σύζυγό της ήταν όταν σκεφτόταν υπερβολικά τις υπερωρίες του. Υπέθετε ότι ήταν πάντα θυμωμένη γιατί κάθε φορά που τις θυμόταν θύμωνε. Ωστόσο τις περισσότερες φορές ήταν υπερβολικά απασχολημένη με τη δική της ζωή για να ασχολείται με το πρόγραμμα του συζύγου της. Είχε μια δική της καριέρα. Της άρεσε επίσης να γυμνάζεται σε ένα κέντρο υγείας και να συμμετέχει εθελοντικά σε μια τοπική οργάνωση. Τον περισσότερο καιρό ήταν πολύ ικανοποιημένη από τις καθημερινές της ασχολίες.

Η Τζέινυ κατάλαβε πως όταν άρχισε να σκέφτεται τις υπερωρίες του συζύγου της, βρισκόταν σε ένα πολύ σημαντικό σημείο επιλογής. Όταν σκεφτόταν τις υπερωρίες του και την προτεραιότητα που έδινε στη δουλειά, αμέσως ένιωθε αγανάκτηση’ όσο αυτή μεγάλωνε, τόσο περισσότερο ανέλυε τον τρόπο με τον οποίο το πρόγραμμά του επηρέαζε τη ζωή της, πράγμα που την έριχνε σε μια μαύρη τρύπα απογοήτευσης. Τα ζεστά συναισθήματα αγάπης, από την άλλη, την οδηγούσαν απευθείας στην ευγνωμοσύνη. Για να νιώσει έτσι έπρεπε να παραδεχτεί ότι άρχιζε να σκέφτεται αρνητικά για το σύζυγό της, να ξέρει τι θα συνέβαινε αν συνέχιζε, και να επιλέξει να εγκαταλείψει τις σκέψεις της επί του θέματος. Έμαθε γρήγορα ότι τα ζεστά αισθήματα απέναντι του βελτίωναν σημαντικά την ποιότητα της ζωής της, ακόμα και κατά την απουσία του.

Ήταν πολύ ενδιαφέρον ότι η Τζέινυ ήταν σε θέση να εφαρμόζει αυτό που καταλάβαινε όχι μόνο κατά τη διάρκεια της μέρας, αλλά και όταν ήταν με το σύζυγό της. Ανακάλυψε ότι εκτιμούσε το χρόνο που περνούσε μαζί του πολύ περισσότερο από ό,τι συνήθιζε. Ο άνδρας της ανταποκρίθηκε θετικά στα ζεστά συναισθήματά της, και οι δυο τους μοιράζονται σήμερα πολύ περισσότερο χρόνο από ποτέ. Κάθε μέρα βρίσκεσαι μπροστά σε εκατοντάδες σημεία επιλογής. Στην πραγματικότητα βρίσκεσαι μπροστά σε ένα τέτοιο σημείο ακριβώς τώρα, αυτή τη στιγμή που διαβάζεις αυτή την πρόταση.

Ακολουθείς τις επιφυλακτικές σου σκέψεις, όπως: ‘Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα’, ή κάνεις την επιλογή προς όφελος σου, προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης και της αλλαγής προς την ευτυχία; Με την ανάλογη προσοχή μπορείς να ανιχνεύσεις τις αμφιβολίες σου την ώρα που σχηματίζονται, και απλώς να τις παρατήσεις επιστρέφοντας προς την υγιή λειτουργία σου. Αυτή η στιγμή μπορεί να είναι για σένα μια καινούρια αρχή. Ακολούθησε το δρόμο της αγάπης, αντί για το δρόμο του φόβου και η ζωή σου θα αρχίσει να αλλάζει από τώρα!

""Πως μπορείς να μου πεις πόσες από τις σκέψεις μου είναι αρνητικές; Για αρχή κάθισε σε μια καρέκλα και κλείσε τα μάτια σου. Καθάρισε το μυαλό σου όσο μπορείς περισσότερο. Κάθισε ήρεμος για μερικά λεπτά και απλώς παρατήρησε τις σκέψεις που περνούν από το μυαλό σου. Άρχισε να προσέχεις τις σκέψεις που κάνεις σε διάφορες ώρες της ημέρας – αυτή τη στιγμή, όταν ξυπνάς, όταν τρως, όταν βουρτσίζεις τα δόντια σου, ετοιμάζεσαι να βγεις, κάθεσαι μόνος σου, οδηγείς ή είσαι στο λεωφορείο, περπατάς κτλ.""

Αναμφισβήτητα θα εκπλαγείς από το πόσο συχνά μπαίνει στο μυαλό σου κάποια αρνητική σκέψη. Ίσως να σκέφτεσαι προβλήματα, ανησυχίες, πράγματα που πρέπει να γίνουν, που όμως ουσιαστικά δε θέλεις να τα κάνεις, πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν, άλλα που δε θα μπορούσαν να συμβούν, πράγματα που δε θα έπρεπε να συμβούν, άλλα που συνέβησαν τα οποία όμως ευχόσουν να μην είχαν συμβεί, πράγματα που θα έπρεπε να είχες πει, που ήθελες να πεις, που δεν ήθελες να πεις, πράγματα που είπαν ή που έκαναν άλλοι άνθρωποι και που σε ενόχλησαν, άνθρωποι που δεν ενήργησαν όπως νόμιζες ότι θα έπρεπε να είχαν ενεργήσει… Ο κατάλογος συνεχίζεται επ’ άπειρον!

Καθώς αρχίζεις να παρατηρείς τι σκέφτεσαι κάθε στιγμή της μέρας, σε παρακαλώ να είσαι ανεκτικός με τον εαυτό σου. Ένας τέτοιος τρόπος σκέψης είναι, όπως είπαμε, συνήθεια. Σαν όλες τις συνήθειες, δεν είναι κάτι που διαμορφώθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάστηκε χρόνια για να αναπτυχθεί και μπορεί να αργήσει κάπως να αλλάξει.

Δεν υπονοώ ότι είναι πάντα λάθος να σκέφτεσαι αρνητικά, να παραπονιέσαι ή να κλαψουρίζεις. Ασφαλώς αυτό είναι ένα από τα δικαιώματά σου και δεν είναι κάτι που σε μικρή ποσότητα μπορεί να σε σκοτώσει. Αυτό που δηλώνω είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι -ίσως συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου- ξοδεύουν εξωφρενικά πολύ χρόνο παρασυρόμενοι σε αρνητικές σκέψεις χωρίς ούτε καν να το διανοούνται. Ένα μεγάλο μέρος του εσωτερικού διαλόγου σου δε σου κάνει καμία αίσθηση επειδή τον έχεις συνηθίσει τόσο πολύ – και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο είναι τόσο δύσκολο να τον σταματήσεις.

Επιπλέον, η επιθυμία να βελτιώνεις τη ζωή σου είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Όσο η ζωή σου δεν είναι τέλεια, ο αναλυτικός νους σου και το Εγώ σου πάντα θα αναζητούν τρόπους βελτίωσης. Ο σκεπτόμενος νους σου θα σου υπενθυμίζει αδιάκοπα ότι δεν είσαι σε αρκετά καλή κατάσταση. Άσχετα με το πόσο σκληρά προσπαθείς, το Εγώ σου ποτέ δε θα είναι ικανοποιημένο με αυτά που έχεις καταφέρει.

Προφανώς οι περιστάσεις της ζωής σου δε θα είναι ποτέ τέλειες. Αν λοιπόν πιστεύεις ότι είναι καλό να σκέφτεσαι τρόπους για να βελτιώσεις τη ζωή σου, θα αναλωθείς έτσι στο υπόλοιπο της ζωής σου. Πολλοί άνθρωποι ακολουθούν αυτόν το δρόμο. Κάνουν ατελείωτες συζητήσεις μέσα στα κεφάλια τους προσπαθώντας επιφανειακά να επιλύσουν διάφορα ζητήματα, ενώ στην πραγματικότητα τίποτα δεν αλλάζει.

Αν μπορείς να αποκτήσεις συνείδηση αυτού του αρνητικού εσωτερικού διαλόγου, αν τον αντιλαμβάνεσαι τη στιγμή που τον κάνεις και αν ξέρεις ότι βλάπτεις τον εαυτό σου, θα είσαι προστατευμένος. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μυστικό στην πορεία σου προς την ευτυχία. Κατά καιρούς είχα πελάτες πολλούς ευτυχισμένους ανθρώπους. Καθένας από αυτούς συμφωνεί ότι η συνειδητοποίηση και η διακοπή του εσωτερικού διαλόγου τους ήταν ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που τους βοήθησε να γίνουν ευτυχισμένοι άνθρωποι.

Μην επιτρέπεις στον εσωτερικό σου διάλογο να διευθύνει (και να καταστρέφει) τη ζωή σου. Σταμάτησέ τον ή, τουλάχιστον, κατεύθυνέ τον προς μια θετικότερη πορεία. Υπενθύμιζε συχνά στov εαυτό σου να εγκαταλείπει την αρνητική του σκέψη. Όταν το μυαλό σου κατακλύζεται από αρνητικές σκέψεις, άφηνέ τες να φεύγουν γνωρίζοντας ότι δεν είναι σημαντικές. Να μην εστιάζεις την προσοχή σου σε αυτές, αλλά να σκέφτεσαι «δεν αξίζει τον κόπο». Να είσαι σίγουρος ότι ο εσωτερικός διάλογος δε βλάπτει κανέναν άλλον εκτός από σένα τον ίδιο.

Όταν καταλαβαίνεις από πού προέρχονται τα αρνητικά συναισθήματά σου και τι τα συγκρατεί και αφού δεσμευτείς να «συλλαμβάνεις» τον εαυτό σου την ώρα που κάνει τέτοιες σκέψεις, όλα τα προβλήματά σου θα αρχίσουν να λύνονται. Θα μάθεις να αντλείς δύναμη από την εσωτερική σου θετικότητα που σε βοηθά να ζεις πιο αρμονικά. Καθώς το μυαλό σου θα ηρεμεί, ο πανικός και η βιασύνη θα σβήνουν. Οι απαντήσεις που πάντα ζητούσες θα είναι τόσο συχνές όσο ήταν και οι ερωτήσεις.

Για να αποδεσμεύσεις τον εαυτό σου από τη δυστυχία, πρέπει να κατανοήσεις ότι η αρνητική σου σκέψη, και τίποτε άλλο, είναι η αιτία των αρνητικών συναισθημάτων σου. Χωρίς τις αρνητικές σκέψεις, δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να σε κάνει να νιώθεις άσχημα.

Τώρα, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, σταμάτα να διαβάζεις και παρατήρησε πώς νιώθεις! Απλώς κάνε ένα μικρό διάλειμμα και νιώσε τα συναισθήματα σου. Αν το μυαλό σου είναι πιο ήσυχο από ό,τι συνήθως, νιώσε τη σιωπή. Παρατήρησε πόσο όμορφα νιώθεις. Τώρα μπορείς να συνεχίσεις να διαβάζεις.

Παρατήρησες κάποια διαφορά στο πώς ένιωσες; Ήταν το μυαλό σου λίγο πιο ήσυχο από ό,τι συνήθως; Αν η απάντηση είναι θετική, η δύναμη που άντλησες προερχόταν από την υγιή λειτουργία σου. Ή μήπως, καθώς διάβαζες την τελευταία πρόταση σκέφτηκες κάτι σαν ((τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά»; Αν πράγματι αυτό έκανες, θυμήσου ότι αυτό που σε έκανε να νιώσεις χειρότερα ήταν εκείνη η σκέψη και τίποτε άλλο. Αν δεν είχες κάνει εκείνη τη σκέψη, θα ένιωθες καλύτερα τώρα. Αν καταλαβαίνεις τα λόγια αυτού του βιβλίου, θα είσαι σε θέση να συνειδητοποιείς πότε η σκέψη σου σε οδηγεί στη δυστυχία ή στην κατάθλιψη.

Όταν, για πρώτη φορά, θα παρατηρήσεις τις σκέψεις που θα σε απομακρύνουν από την υγιή λειτουργία σου και, αντί να δώσεις βάση σε αυτές, τις διώξεις, θα νιώσεις ένα αίσθημα ηρεμίας μέσα σου. Θα είσαι στο δρόμο προς μια ζωή χωρίς κατάθλιψη. Θα δεις πόσο πολύ μπορείς να επιδράς στα αισθήματά σου. Θα νιώσεις τη δύναμη της δικής σου υγιούς λειτουργίας.

Μερικές από τις νοητικές διαδικασίες που σε κρατούσαν δέσμιο μέχρι σήμερα μπορούν να περιγραφούν ως παγιωμένα νοητικά σφάλματα. Αν πάψεις να δεσμεύεσαι σε αυτές τις διαδικασίες, μπορείς να ανοίξεις το δρόμο προς μια νέα αίσθηση ικανοποίησης. Αυτή η νέα αίσθηση είναι αυτό που έψαχνες και το οποίο ευχόσουν να βρεις. Μπορείς να αποκτήσεις πρόσβαση σε αυτή την αίσθηση εγκαταλείποντας τις σκέψεις που παρεμβάλλονται στην υγιή λειτουργία σου ή που την καλύπτουν.

Ωστόσο, ακόμα κι αν κατανοείς αυτά που διαβάζεις εδώ και συμφωνείς μαζί τους, εξακολουθείς να δυσκολεύεσαι να απαλλαγείς από τη συνήθεια της αρνητικής σκέψης. Κι αυτό γιατί έχεις τόσο πολύ συνηθίσει να σκέφτεσαι με συγκεκριμένους τρόπους, που ούτε καν αντιλαμβάνεσαι ότι σκέφτεσαι αρνητικά. Η σκέψη σου έχει αυτοματοποιηθεί τόσο πολύ, που χρειάζεσαι αρκετό καιρό για να πάψεις να σκέφτεσαι αρνητικά.

Ο παράγοντας «Συσσώρευση» Αν δεν αναγνωρίζεις ότι οι σκέψεις σου είναι άμεσα συνδεδεμένες με τα συναισθήματά σου, είναι εύκολο να αφήσεις τον εαυτό σου να αποθαρρυνθεί ή να γίνει επιφυλακτικός. Αν, για παράδειγμα, σκέφτεσαι «Είμαι ευτυχισμένος» αμέσως μετά λες στον εαυτό σου: «Να, μόλις έκανα μια θετική σκέψη. Τώρα γιατί δε νιώθω ευτυχισμένος;»

Η συνήθεια της σκέψης, αγάπη, αυτογνωσία, Σκέψη, συνήθεια, φόβος, Ψυχολογία Δύο παράγοντες εξηγούν το λόγο που δε νιώθεις πάντα μια άμεση θετική συναισθηματική αντίδραση σε κάθε θετική σκέψη. Πρώτον, πρέπει να εξετάσεις τη σκέψη που ακολούθησε τη θετική σκέψη: είναι μια σκέψη αμφιβολίας και σκεπτικισμού. Εδώ η συνήθειά σου αναλαμβάνει τον έλεγχο. Προσφέρεις πολύ χρόνο στην αρνητικότητα κάθε μέρα, όταν όμως κάνεις μια θετική σκέψη, την υπονομεύεις με μια αρνητική. Είναι επικίνδυνο επειδή συμβαίνει τόσο γρήγορα. Έχει σημασία να αντιληφθείς ότι αν δεν έκανες την αρνητική σκέψη μετά τη θετική, θα ένιωθες καλά.

Ο δεύτερος παράγοντας που δε σε αφήνει να νιώσεις καλά αμέσως μετά τη θετική σκέψη είναι, εξίσου σημαντικός. Το ονομάζω «συσσώρευση». Σύμφωνα με αυτό τον παράγοντα, η αρνητικότητα συσσωρεύεται στο μυαλό σου κατά τη διάρκεια της μέρας και κατά τη διάρκεια της ζωής σου. Εξαιτίας της τεράστιας αρνητικότητας που έχει συσσωρευτεί στο μυαλό σου, τελικά ‘το ποτήρι ξεχειλίζει’ με κάποια τυχαία αρνητική σκέψη. Δεν είναι αυτή η τυχαία σκέψη που μπορεί να σε καταβάλει, αλλά η συσσώρευση αρνητικότητας μες στο πέρασμα του χρόνου.

Αν μπορούσες να εξαφανίσεις το 90-95% των άχρηστων συσσωρευμένων αρνητικών σκέψεων από το μυαλό σου, αυτές οι αρνητικές σκέψεις που τώρα σε ρίχνουν στον πάτο του πηγαδιού δε θα σου έκαναν σχεδόν καμία εντύπωση. Σχεδόν καμία μεμονωμένη αρνητική σκέψη δεν έχει από μόνη της εξουσία πάνω σου, όταν όμως συσσωρευτούν εκατοντάδες ή και χιλιάδες τέτοιες στο μυαλό σου, θα έρθει κάποτε η στιγμή που δε θα μπορείς πια να τις αντιμετωπίσεις και θα γίνεις δυστυχισμένος ή καταθλιπτικός. Θέσε στόχο να εξαλείψεις σταδιακά το 100% της αρνητικότητας σου. Όσο πλησιάζεις το στόχο σου, τόσο μικρότερη συναισθηματική απήχηση θα έχουν πάνω σου οι μεμονωμένες αρνητικές σκέψεις.

Μερικές φορές, και ειδικά στην αρχή, βοηθάει να κρατάς ένα ημερολόγιο με την πρόοδό σου. Ασφαλώς ποτέ δε θα μπορέσεις να συνειδητοποιείς κάθε αρνητική σκέψη που κάνεις, επειδή, όπως είδες, το πρόβλημα είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της αρνητικότητάς σου περνάει απαρατήρητο. Ένα ημερολόγιο, ωστόσο, θα σε βοηθήσει να παραμένεις εστιασμένος στο στόχο σου- δεν είναι ανάγκη να γράφεις όλες τις λεπτομέρειες – για παράδειγμα, αρκούν κάποιες γενικότητες τρεις φορές την ημέρα: «Σήμερα το πρωί κατάφερα να απαλλαγώ εντελώς από την αρνητικότητά μου», «Προσοχή, μετά το μεσημεριανό παραλίγο να παρασυρθώ» και ούτω καθεξής. Ένα ημερολόγιο μπορεί συνεχώς να σου υπενθυμίζει το στόχο σου. και να διατηρεί τη «συσσώρευσή» σου στο ελάχιστο.

Πως να κόψω τη συνήθεια της αρνητικής σκέψης Γνωρίζω δύο τρόπους με τους οποίους μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι μπορείς να απαλλαγείς από τη συνήθεια της αρνητικής σκέψης. Ο πρώτος είναι να αναθέσεις σε ένα φίλο ή, ακόμα, και σε κάποιον σύμβουλο, που θα πληρώσεις, να παρακολουθεί αυτά που θα λες για δύο τουλάχιστον μέρες. Ζήτησέ του να σε ελέγχει και να σε σταματά κάθε φορά που επιστρέφεις στην παλιά σου συνήθεια, να μη σε αφήνει να λες τίποτε αρνητικό ή απαισιόδοξο.

Τέρμα τα «Έχω δικαίωμα να θυμώνω», τα «Δε φαντάζεσαι τι μου συνέβη σήμερα» (αν πρόκειται για κάτι αρνητικό), τα «Δεν έπρεπε με τίποτα να είχα κάνει κάτι τέτοιο», και όλα τα ατελείωτα αρνητικά. Ειδικά στην αρχή δεν πρέπει να φερθείς με επιείκεια στον εαυτό σου. Ο καλύτερος τρόπος για να εξαλείψεις την αρνητικότητα από τη ζωή σου είναι να επιδιώκεις την πλήρη εξάλειψή της. Αυτό μπορείς να το καταφέρεις αντικαθιστώντας την παλιά συνήθεια της αρνητικής σκέψης με μια καινούρια συνήθεια: να αγνοείς την αρνητική σκέψη.

Ίσως εκπλαγείς δυσάρεστα με το πόσο συχνά αποτυγχάνεις. Μην το παίρνεις προσωπικά και προσπάθησε να διατηρήσεις την αίσθηση του χιούμορ σου. Ο φίλος σου ή ο σύμβουλος είναι κοντά σου για να σε βοηθήσουν. Από τη στιγμή που θα έχεις κόψει τη συνήθεια μπορείς να επιστρέψεις στη φυσιολογική ζωή σου και τα πάντα θα είναι διαφορετικά. Θα εξακολουθείς κάπου κάπου να απασχολείς το μυαλό σου με αρνητικές σκέψεις, αλλά θα τις βιώνεις εντελώς διαφορετικά. Είτε το πιστεύεις είτε όχι, θα σου φαίνονται χειρότερες. Σωστά διάβασες, χειρότερες.

Στην πραγματικότητα όμως θα είσαι πιο κοντά στην αποθεραπεία σου, γιατί θα έχεις μεταμορφώσει μια συνήθεια. Κάτι που ανέκαθεν θεωρούσες απόλυτα φυσιολογικό, απαραίτητο και υγιές, τώρα θα το βιώνεις σαν ένα κοπάδι βουβαλιών που τρέχει στο μυαλό σου. Θα νιώσεις τη διαφορά. Καθώς ο αρνητικός τρόπος σκέψης σου θα αρχίσει να σου φαίνεται θορυβώδης και απεχθής, θα θέλεις όλο και πιο πολύ να τον εξαφανίσεις. Όπως είπα και προηγουμένως, αυτό δεν είναι άρνηση, είναι ευφυΐα! Δεν αρνείσαι το γεγονός ότι κάνεις τις σκέψεις, απλώς εκπαιδεύεις το μυαλό σου να αγνοεί αυτά που δε θέλει. Καθώς ξοδεύεις όλο και λιγότερη ενέργεια σε αρνητικές σκέψεις, θα ανακαλύψεις ότι όλο και λιγότερες απαιτούν την προσοχή σου.

Ο δεύτερος τρόπος για να απαλλαγείς από τη συνήθεια της αρνητικής σκέψης είναι ίσως ακόμα πιο απλός, αλλά χρειάζεται περισσότερη αυτοπειθαρχία. Θα πρέπει να τον εφαρμόσεις μόνος σου: θα χρειαστείς ένα χαρτόνι για να γράψεις με μεγάλα, χοντρά γράμματα «Τι σκέφτομαι τώρα;» Θα το κουβαλάς μαζί σου, όπου κι αν πηγαίνεις, για ένα μήνα τουλάχιστον, και θα το βλέπεις όσο πιο συχνά γίνεται, κάθε λίγα λεπτά, αν μπορείς.

Ξέρω ότι ακούγεται βαρετό, ακόμα και απλοϊκό -κατά κάποιο τρόπο είναι- αλλά έχει αποτέλεσμα! Θα αρχίσεις να παρατηρείς πόσο συχνά υπονομεύεις τον εαυτό σου με αρνητικότητα και θα μπορείς να διακόπτεις τη διαδικασία. Πίσω και από τις δύο αυτές ασκήσεις υπάρχει μια κοινή λογική: προσπαθείς να κόψεις μια παλιά συνήθεια που δε φαίνεται σαν συνήθεια. Ο αρνητικός τρόπος σκέψης μπορεί να φαίνεται φυσιολογικός στους περισσότερους ανθρώπους, αλλά όχι αναγκαστικά και σ’ εσένα.

Πως αλλιώς να σκέφτομαι; Πολλοί άνθρωποι, φοβούνται να σταματήσουν να σκέφτονται αρνητικά, επειδή το έχουν συνηθίσει. Πώς αλλιώς πρέπει να σκέφτεσαι; Η απάντηση είναι πολύ απλή, αν και δεν είναι εύκολη: δεν έχει σημασία. Καθώς συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να κάνει αρνητικές σκέψεις και ξεκινάς συνειδητά να τις σταματήσεις, θα ανακαλύψεις ότι το μυαλό σου είναι πιο καθαρό και ελεύθερο από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν.

Οι παλιές σκέψεις θα αρχίσουν να αντικαθίστανται από άλλες πιο δημιουργικές με τρόπο φυσικό. Θα γίνεις ένα πολύ πιο δυναμικό άτομο. Θα φαίνεσαι φρέσκος κορέος, με ανανεωμένη έμπνευση και ακμαίο ηθικό. Το τελευταίο πράγμα στον κόσμο που θα σε απασχολεί θα είναι μήπως δεν έχεις αρκετά πράγματα να σκέφτεσαι!

Η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει αυτό που θα νιώθεις αν σταματήσεις να σκέφτεσαι αρνητικά είναι υπέροχα. Η απουσία της αρνητικότητας θα σε ανανεώσει ως άνθρωπο. Η υγιής λειτουργία σου θα αναλάβει τον έλεγχο της ζωής σου. Όλα θα αλλάξουν: οι σκέψεις σου, η στάση σου στη ζωή και προπάντων τα συναισθήματά σου. Θα νιώθεις πάλι καλά. Απλώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος να νιώσεις άσχημα, αν δεν κάνεις άσχημες σκέψεις και αν διατηρείς τον έλεγχο των σκέψεών σου.

Πριν να συνεχίσεις να διαβάζεις, κάνε την εξής άσκηση. Άφησε τις σκέψεις σου να ρέουν. Αν οτιδήποτε αρνητικό μπει στο μυαλό σον, αδιαφόρησε γι’ αυτό’ άφησε το να περάσει και να φύγει. Επικέντρωσε την προσοχή σον στην υγιή λειτουργία σου. [5] Πώς νιώθεις τώρα;

Η απάντηση εξαρτάται απόλυτα από το τι σκέφτεσαι. Αν οι σκέψεις σου είναι γεμάτες ελπίδα και θετικότητα, έτσι θα είναι και τα συναισθήματά σου. Αν είναι αρνητικές και απαισιόδοξες, το ίδιο και αυτά. Η κεντρική ιδέα είναι η εξής: γίνεσαι ό,τι σκέφτεσαι όλη μέρα. Θέλεις να σκέφτεσαι για δυστυχία, πόνο και προβλήματα, ή για αγάπη, καλοσύνη, ελπίδα και δυνατότητες; Η απάντησή σου θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματά σου. Δοκίμασέ το. Μπορεί να έχει αποτέλεσμα και σ’ εσένα. Μπορείς να νιώσεις πάλι καλά!

Richard Carlson, Ph.D.  από το βιβλίο του: Μην το σκέφτεσαι… ζήσε!