ΤΟ ΣΚΟΡΟΔΟΝ «συγκεκομμένα Σκόρδον» ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

Του Νίκου Φλεμετάκη

Οι ερωτευμένοι το αποφεύγουν (εκτός κι αν μασίσουν και οι δύο), οι σεφ το υμνούν  και οι καρδιοπαθείς το καταναλώνουν σε μορφή χαπιού. (Κι αν χαπάκια παίρνουμε  για να δυναμώσουμε ,ξέρουμε το χρέος μας πώς να εκπληρώσουμε!!!) 

Το όνομά του ( Επιστημονικά άλιον το εδώδιμον  ) προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη σκόροδον, ενώ η αγγλική ονομασία του σκόρδου “garlic” προέρχεται από την Αγγλοσαξωνική λέξη “garleac”, όπου  “gar” σημαίνει λόγχη (λόγω φύλλων )   και “leac” σημαίνει φυτό.

Το... μυρωδάτο σκόρδο, χρονολογείται πάνω από 6.000 χρόνια και αναφέρεται σε αρχαία κείμενα  των πολιτισμών της κεντρικής Ασίας και της Μεσογείου, κυρίως για τις πολύτιμες φαρμακευτικές και αφροδισιακές του ιδιότητες.

Συγκεκριμένα, η μακριά ιστορία του σκόρδου ξεκινάει από τα βάθη της εξωτικής Μογγολίας και καταλήγει στις κουζίνες και τα "φαρμακεία" όλου του κόσμου.

Στην Αρχαία Αίγυπτο μάλιστα, το σκόρδο θεωρούταν τόσο πολύτιμο που συνόδευε τους Φαραώ στην τελευταία κατοικία τους και χρησιμοποιούνταν ως αξία καθορισμού της  τιμής στις εμπορικές συναλλαγές. ( Κι εσύ ούτε το πλησιάζεις και ούτε το φαντάζεσαι δίπλα ……….του……………τάφ …σιωπή; )  

Αν και έχει έντονη οσμή και χαρακτηριστική καυστική γεύση, η οποία οφείλεται σε αιθέρια έλαια πλούσια σε θειούχες ενώσεις, το σκόρδο χρησιμοποιείται στην ασιατική κουζίνα από την αρχαιότητα και στην Ευρώπη από το Μεσαίωνα.

Στις ΗΠΑ, το σκόρδο ήταν εξοβελισμένο στις λαϊκές συνοικίες μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα και μόνο μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο μπήκε στην αστική μαγειρική.

Στην Ελλάδα καλλιεργούνται 30.000 στρέμματα και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 18,000 τόνους με κυριότερες περιοχές παραγωγής τη Μακεδονία, τη Θράκη, και τον Πλατύκαμπο Λάρισας.

Υπάρχουν πολυάριθμες ποικιλίες·. Στη χώρα μας  καλλιεργείται η λευκή ή κοινή ποικιλία με άσπρους χιτώνες και μεγάλη προσαρμοστική ικανότητα στις διάφορες συνθήκες καλλιέργειας και περιβάλλοντος. Αλλού καλλιεργείται η ρόδινη και η κόκκινη που αντέχει περισσότερο στο κρύο.

Ένα  συνοδευτικό πιάτο, σε ορισμένα τραπέζια, είναι η σκορδαλιά, γνωστή και ως αλιάδα, που μοιάζει με πουρέ ,ο οποίος  φτιάχνεται αναμιγνύοντας λιωμένο σκόρδο με μια παχύρρευστη βάση ή οποία μπορεί να είναι πουρές πατάτας, ή βρεγμένο μπαγιάτικο ψωμί –