Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Γράφει ο Βαγγέλης Κογκάκης

   Η φθινοπωρινή αυτή εθνική επέτειος, η εορτή της 28ης Οκτωβρίου 1940, είναι πιο κοντά σε μας τους σημερινούς παππούδες. 

Πολλοί από τη γενιά μου έζησαν εκείνον τον πόλεμο -τον Ελληνοϊταλικό- από τις διηγήσεις των δικών τους, από τα γράμματα του Μετώπου της Βορείου Ηπείρου, από τις έγχρωμες μεγάλες αφίσες στους τοίχους των καφενείων με τις περήφανες και περίφημες νίκες του στρατού μας, από τις ελαιογραφίες του ζωγράφου Αλέξανδρου Αλεξανδράκη με το γενικό τίτλο «Έτσι πολεμούσαμε το 1940-41», από τις γελοιογραφίες με τον Μουσολίνι, από τα τραγούδια της Σοφίας Βέμπο και τόσα άλλα… Ηρωική Εποχή !

  
 Όμως ύστερα από λίγους μήνες, τον Απρίλιο του 1941, οι σιδηρόφρακτες μεραρχίες του Χίτλερ ανοίγουν νέο μέτωπο στα σύνορά μας με τη Βουλγαρία και καταλαμβάνουν ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα. Στις 20 Μαΐου αρχίζει ένα από τα πλέον συγκλονιστικά κεφάλαια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Μάχη της Κρήτης. Έτσι και οι κάτοικοι του νησιού έζησαν τον πόλεμο ολοζώντανο μέσα από τους βομβαρδισμούς των πόλεων και των στρατηγικών στόχων, από τις ρίψεις των αλεξιπτωτιστών -πράγμα πρωτόγνωρο για την εποχή- από τις εκατοντάδες των νεκρών, από τη μαύρη κατοχή με τις στερήσεις, την πείνα, το ξεσπίτωμα και τις εκτελέσεις, όπως και σε ολόκληρη τη χώρα από τις ορδές του Χίτλερ με το ‘βάδισμα της χήνας’.

   «…κι επεράσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα…» όπως γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης.

   
Μετά από τον τιτάνιο αυτόν αγώνα της ζωής με το θάνατο, από τις τρομερές αυτές εμπειρίες του πολέμου, το παιδί, ο νέος ανδρώνεται, ωριμάζει, ο ώριμος γίνεται συνετότερος, πιο δυνατός κι αποκτά δυνάμεις τις οποίες δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι κατείχε. Και προχωρεί χωρίς πισωγυρίσματα. Η ελπίδα ξεπερνά το φόβο, η ψυχική υγεία επανέρχεται, το χαμόγελο χρόνο με το χρόνο και πάλι ανθεί και με αισιοδοξία συνεχίζει μπροστά, αντιμετωπίζοντας τα όποια προβλήματα και εμπόδια.

   
Τώρα πλέον ήρθε η ώρα να γιορτάσει με υπερηφάνεια και χαρά τη νίκη του. Ήταν και δική του νίκη, αφού τόσα υπέφερε βιώνοντας τις συγκλονιστικές, τις ανεπανάληπτες εκείνες ημέρες. Να παρελάσει ως μαθητής στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Περίμενε με λαχτάρα να μεγαλώσει για να λάβει μέρος στην παρέλαση ως στρατιώτης, ως διμοιρίτης αξιωματικός, ως εκπαιδευτικός. Να γιορτάσει με χαρά τη γιορτή, όπως τη νοιώθει και να τη μεταδώσει στους δικούς του, στους συμπολίτες του, στους μαθητές του. Να νοιώσει συγκίνηση και να χειροκροτήσει ως συνταξιούχος τα νιάτα που τον έχουν αντικαταστήσει. «Άμες δε γεσόμεθα πολλώ κάρρονες» υπόσχονται.

   
Το ΟΧΙ που ειπώθηκε πριν από 73 χρόνια κρατάει ακόμα ζεστό και είναι πάντα ηρωικό. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο μικρός Δαυίδ -που μάχεται με δύναμη, αρετή και τόλμη- αντιστρέφει τους ρόλους, γίνεται Γολιάθ και γράφει ιστορία με τη νίκη του. 

   
Είχαμε ανέβει στο βάθρο της νίκης. ηρωικά κι επάξια. Αξίζει κάθε επέτειο να τη γιορτάζουμε. Ας επαναλαμβάνουμε τους εαυτούς μας. Οι νέες γενιές των Ελλήνων οφείλουν να αποτίνουν φόρο τιμής. Γι' αυτό γίνονται οι εορτές και οι παρελάσεις. Για να ενισχύεται η εθνική μνήμη και για την απότιση φόρου τιμής στους πεσόντες στις ηρωικές μάχες του Έθνους.

   
Οι καιροί είναι χαλεποί. Πολλοί ‘φίλοι και σύμμαχοι’ επιβουλεύονται τη δική μας ιστορία, την ευημερία, και την ύπαρξή μας ακόμη. Έτσι, σήμερα, μας έχουν κηρύξει έναν άλλο πόλεμο. Εξουθενωτικό και ύπουλο. Δεν χρησιμοποιούν τα συνήθη όπλα. Το απόλυτο όπλο τους είναι το χρήμα. Επί 30 και πλέον χρόνια. Δάνεια, δωροδοκίες με εκατομμύρια στους ιθύνοντες -Έλληνες και αλλοδαπούς. Απολύσεις, εφεδρεία, ώσπου μας έστησαν στο χείλος αβύσσου. Τώρα η Τρόικα, το Δ.Ν.Τ. και έτεροι ‘φίλοι’, μάς απειλούν και αναμένουν να επαναλάβουμε εκείνη την απεγνωσμένη, την απέλπιδα ρήση του Χαριλάου Τρικούπη: «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»! 

   
Όμως έχουν γνώση οι φύλακες ή καθεύδουν, εν μέσω των ραγδαίων διεθνών οικονομικών συγκυριών και ιστορικών εξελίξεων;                    Ίδωμεν…

Βαγγέλης Κογκάκης

Πίνακες ζωγραφικής του Αλέξανδρου Αλεξανδράκη με τον γενικό τίτλο      

                                                                   

                                                           « Έτσι πολεμήσαμε »                   

                           Α έ ρ α α α  !!!