Σύγχρονοι πειρατές.

Πειρατής είναι, όποιος επιχειρεί με οποιονδήποτε τρόπο να αποκτήσει ξένη περιουσία για ιδιωτικό πλουτισμό, είτε αυτή βρίσκεται στη θάλασσα είτε στην ξηρά. 

Άρθρο του Χαράλαμπου Βουτυράκη (στη Ροδιακή)

Διαχρονικά οι Έλληνες έχουν πικρή πείρα από πειρατείες και πειρατές.  Αμέσως μετά την Ελληνική επανάσταση του 1821 το Αιγαίο ήταν στο έλεος των πειρατών, με ποιο περιβόητο τον Μπαρμπαρόσα από την Λέσβο. Τέτοια ήταν η έκταση της πειρατείας, που προκάλεσε το ενδιαφέρον του σπουδαίου συγγραφέα Ιούλιου Βερν, και έγραψε μυθιστόρημα με τίτλο «Οι πειρατές του Αιγαίου». Οι περισσότεροι από εμάς έχουν δει την περιπετειώδη  ταινία «Οι πειρατές της Καραϊβικής», με αρχηγό του τσούρμου τον καπετάνιο Τζακ Σπάροου που είχαν ρημάξει με τα ρεσάλτα τους τα Εγγλέζικα πλοία, με στόχο την λεηλασία των σεντουκιών με τα χρυσά νομίσματα.  

Οι σύγχρονοι μισθοφόροι πειρατές, έχουν ήδη γαντζωθεί το ιστιοφόρο «Ελλάς»  και ήδη αδειάζουν τις κασέλες με τα χρυσά, τα αργυρά και τα πολύτιμα πετράδια, για λογαριασμό των ιδιωτών αφεντικών τους, γνωστών και αγνώστων. Κατά κανόνα τα πληρώματα των σύγχρονων πειρατικών, δεν ναυτολογούνται από τα καπηλειά, όπως έκαναν οι πειρατές άλλων εποχών, αλλά από τα πολιτικά συστήματα και τις διάφορες τεχνοκρατικές πιάτσες. 

Σήμερα οι Τροϊκανοί πειρατές και το πλήρωμα του ιστιοφόρου τους «Ευρώπη» λεηλατούν για λογαριασμό των ιδιωτών εντολέων τους τα σεντούκια του ακινητοποιημένου, λόγω οικονομικής άπνοιας,  πλοίου «Ελλάς».  Με περισσή λύσσα ψάχνουν τα σεντούκια του για να αρπάξουν  ότι πολύτιμο βρουν μέσα σ’ αυτά και να τα στείλουν στ’ αφεντικά τους, κάτω από τα, κυριολεκτικά, γουρλωμένα μάτια και τις οδηγίες του αρχηγού τους τεχνοκράτη Στουρνάρα,  σε ρόλο τζακ Σπάροου. 

Φυσικά κάποιος πρόδωσε το Ιστιοφόρο «Ελλάς» πως κουβαλά πολύτιμο φορτίο. Ποιος; Μην ήταν η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η λέσχη Bildemberg, ο αόρατος αφέντης του κόσμου Rotsild, ή το βαμπίρ της μάγισσας Fata Morgana; Ποιος ξέρει; Αυτά τα σεντούκια πράγματι γέμισαν με θησαυρούς, όταν τα λεφτά πήγαιναν ανάποδα στο ρεύμα κατευθυνόμενα προς τα σεντούκια, όπως οι σολομοί και οι πέστροφες πάνε ανάποδα στο ρεύμα του ποταμού. 

Ξεκινούσαν από τους πάμφτωχους και πήγαιναν διαδοχικά προς τους λιγότερο φτωχούς, απ’ αυτούς προς τους μικρομεσαίους, από αυτούς στους σχετικά πλούσιους , μετά στους πολύ πλούσιους, και τέλος στους υπεράνω πλούτου που τα έχουν όλα, αλλά θέλουν και το ελαχιστότατο ίχνος πλούτου που μπορεί να διαθέτει το σεντούκι κάθε ζωντανού ή πεθαμένου ανθρώπινου πλάσματος. 

Υπάρχουν λοιπόν σεντούκια στο ιστιοφόρο «Ελλάς»  που ο υπουργός που υποδύεται τον Σπάροου, θα κουραστεί να ψάξει τι περιέχουν και  θα προσπαθήσομε να τον βοηθήσομε αποκαλύπτοντας το περιεχόμενο τους. Τα σεντούκια των φτωχών είναι γεμάτα από τα συντρίμμια της ζωής τους. Τα σεντούκια των πλούσιων, άλλων λιγότερα και άλλων περισσότερα περιέχουν τα λάφυρα της λεηλατημένης ζωής των άλλων. 

Τα σεντούκια των φτωχών είναι γεμάτα από άυλες αξίες. Παλιές  ασπρόμαυρες φωτογραφίες που δείχνουν μωρά τους αυριανούς φτωχούς, στην αγκαλιά της μάνας τους. Κι’ άλλες, χρωματιστές αυτές, στο σχολείο, το πανεπιστήμιο, στον στρατό, στην δουλειά. Ποιο πέρα οι έπαινοι για τις επιδόσεις των τεμπέληδων φτωχών του Νότου, στις σπουδές, τα Μάστερ και τα Δοκτορά και οι προαγωγές λόγω εξαιρετικών επιδόσεων στην δουλειά. Και πάλι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του παππού και της γιαγιάς, που εγκατέλειψαν τον μάταιο τούτο κόσμο, πριν την επίθεση των πειρατών μακραίνοντας  την οικογένεια. Να και το χαρτί που άφησαν κληρονομιά  ένα λιόφυτο, που προσδιορίζεται από τα ονόματα των ιδιοκτητών των γειτονικών κτημάτων. 

Στη διάρκεια όμως των δεκαετιών που πέρασαν οι ιδιοκτήτες πέθαναν ή πούλησαν τα κτήματα τους και το λιόφυτο υπάρχει μόνο στο Ε-9, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούν να το εντοπίσουν. Μπορεί όμως να το κουρσέψει ο Σπάροου, κι ας γράφτηκε στο Ε-9 μόνο για συναισθηματικούς λόγους. Να ποιο πέρα ένας παιδικός κουμπαράς, δώρο του πατέρα την ημέρα εορτασμού της αποταμίευσης. Κι’ ένα συμβόλαιο αγοράς σπιτιού μετά τον γάμο, για να βάλει η οικογένεια το κεφάλι της κάτω από ένα κεραμίδι. 

Με δάνειο φυσικά, αποπληρωνόμενο μετά τριάντα χρόνια. Σκαλίζοντας  αναδύονται ληγμένα βιβλιάρια τραπεζών, εκκαθαριστικά μισθοδοσίας, πιστωτικές κάρτες σε αχρηστία. Α! να και δείγματα του ήρεμου μίσους του φτωχού ιδιοκτήτη του σεντουκιού, για την αφρόκρεμα της κοινωνίας που καταστρέφει συστηματικά την ύπαρξη του και των δικών του. 

Έχει και αγάπη, υπουργέ Σπάροου, έχει και λεφτά. Ναι και λεφτά, όσο κι’ αν φαίνεται αδύνατον. Λεφτά που εξοικονομήθηκαν όμως με αίμα και ιδρώτα. Λεφτά κρυμμένα για το φόβο των πειρατών, του τυφλού Τειρεσία, και του αόρατου Γενικού λογιστηρίου, γιατί ο φτωχός κατάλαβε νωρίς πως μπορεί από στιγμή σε στιγμή να βρεθεί πρόσφυγας στο σπίτι του. Γι’ αυτό το λόγο εξ άλλου, υπάρχουν τα σεντούκια . Για να κρύβομε και λεφτά. Αυτά λίγο πολύ  έχουν τα σεντούκια των φτωχών, υπουργέ Τζακ Σπάροου.

Ας ψάξομε όμως κι’ ένα σεντούκι ενός επιφανούς μέλους της κοινωνικής μειοψηφίας, κι ας κάνει ότι δεν το βλέπει ο Τζακ. Άλλωστε θα ήμαστε διακριτικοί για τα ενθύμια της ιδιωτικής του ζωής. Θα σκαλίσομε μόνο τα λάφυρα που έχει μαζέψει εκμεταλλευόμενος την παραπληροφόρηση και την διαστρέβλωση της ιστορικής μνήμης. Και να μέσα στο σεντούκι του επιφανούς, οι υπεραξίες που απόκτησε από τις Εθνικές τραγωδίες, τον μαυραγοριτισμό και τον δοσιλογισμό της κατοχής. 

Ποιο βαθειά στο σεντούκι καλά διατηρημένο το ψαχνό του Αμερικάνικου σχεδίου Μάρσαλ, χωρίς κόκαλα, γιατί αυτά τα έδωσε  στους φτωχούς. Ποιο εκεί, τα συμφωνητικά της ανοχής ή ακόμη και της θερμής στήριξης της Χούντας. Εδώ βρίσκονται  και οι χρηματοδοτήσεις των Ευρωπαϊκών ονείρων που γίνανε εφιάλτες για τους φτωχούς, κοντά-κοντά με τις κρατικές και Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. 

Εδώ οι αποδείξεις της διαφθοράς φτωχών αναγκεμένων ανθρώπων. Εκεί τα λάφυρα της ληστείας του χρηματιστήριου, των ασφαλιστικών ταμείων και της πιστωτικής έκρηξης που δημιούργησε εκατομμύρια υπερχρεωμένους. Ακόμη χρήματα διαφόρων χρωμάτων. Χρήματα μαύρα, άσπρα, γκρίζα, ακόμη και ροζ. Κι’ άλλα χρήματα, που δημιούργησαν δύο γενιές αποτυχημένων επιφανών που άφησαν στο πέρασμα τους καμένη γη.  

Δυστυχώς δεν μπορεί ούτε ο Τζακ Σπαροου να σκαλίσει περισσότερο το σεντούκι του επιφανούς γιατί δεν αντέχει την μπόχα, την δυσωδία που αναδίδει αυτό το σεντούκι  και προτιμά να ανοίγει μόνο τα καθαρά των φτωχών. Το πλήρωμα του ιστιοφόρου «Ελλάς» παρακολουθεί με απάθεια την λεηλασία των σεντουκιών των φτωχών, αλλά μέχρι πότε; 

Ίσως μέχρι να αρχίσουν να το σφάζουν και να το πετούν στη θάλασσα οι πειρατές κι’ αυτή η ώρα πλησιάζει.

Ρόδος 12/09/2013    Χ. Βουτυράκης  (h_vout@yahoo.gr)