Το καλαμπόκι φύλακας άγγελος των ματιών μας και όχι μόνο

Οι υπαίθριοι «καλαμποκάδες», που το χειμώνα μετατρέπονται σε καστανάδες, είναι μια εικόνα συνυφασμένη με το καλοκαίρι. Το ψητό καλαμπόκι από το δρόμο άλλωστε είναι κάτι που οι περισσότεροι έχουμε δοκιμάσει.

Αποτελεί ένα πολύ υγιεινό σνακ, χαμηλών θερμίδων, αφού δεν χρειάζεται κάποια λιπαρή ύλη για να ψηθεί. Ένα μετρίου μεγέθους καλαμπόκι ψητό μπορεί να έχει από 100 μέχρι 150 θερμίδες. Γενικότερα όμως το καλαμπόκι αποτελεί ένα εξαιρετικά υγιεινό τρόφιμο, καθώς περιέχει πολλές βιταμίνες, αντιοξειδωτικά συστατικά, μέταλλα και ίνες.

Αποτελεί μιας από τις καλύτερες τροφές για την ενίσχυση της μνήμης. Το γεγονός αυτό οφείλεται στην υψηλή περιεκτικότητά του σε θειαμίνη, μια βιταμίνη απαραίτητη για τη σύνθεση της ακετυλοχολίνης. Η εν λόγω ουσία είναι απαραίτητη για την λειτουργία της μνήμης και έλλειψή της μπορεί να προκαλέσει απώλεια μνήμης και νοσήματα όπως νόσο Alzheimer.

Παράλληλα, αποτελεί από τις καλύτερες πηγές λουτείνης και ζεαξανθίνης, δυο καροτενοειδών που προστατεύουν τα μάτια μας από την ακτινοβολία. Έρευνες αποδίδουν σε αυτά τα δύο συστατικά προστατευτική δράση έναντι οφθαλμικών διαταραχών όπως ο καταρράκτης και η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Γενικότερα στο καλαμπόκι θα βρούμε υψηλά ποσά φυτικών ινών, που συμβάλλουν στην βέλτιστη λειτουργία του γαστρεντερικού μας συστήματος. Ακόμη περιέχει βιταμίνη C και πολλές βιταμίνες συμπλέγματος Β.

Πηγή: neadiatrofis.gr

Σχόλια από την καθημερινή ζωή.

Η νυχτερινή διασκέδαση !

Του  Βαγγέλη Κογκάκη*

Πώς θα περάσει η βραδιά;   

Μα, αρκετοί τρόποι υπάρχουν.

Να καθίσεις στο σπίτι σου απέναντι από την T.V. παρακολουθώντας όλα τα απογευματινά και βραδινά σήριαλ των τηλεοπτικών σταθμών με τα απίθανα σενάρια, ελληνικά, αμερικάνικα, βραζιλιάνικα, πολλά τούρκικα εσχάτως κ. ά.

Για την ενημέρωσή σου υπάρχουν οι εμβόλιμες παρεμβολές με επώνυμους και ανώνυμους λυμεώνες όλων των κοινωνικών τάξεων και επαγγελμάτων, λειτουργών του δημοσίου, της δικαιοσύνης και του Υψίστου, που λυμαίνονται με τις απάτες και τα συναφή εγκλήματα δημόσιους, ιδιωτικούς και ιερούς κορβανάδες. Θα ενημερωθείς επίσης για λιμούς, λοιμούς, λυγμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, κουτσομπολιά -κοινωνική κριτική- για τη διαφθορά, τη διαπλοκή και τους εμφυλίους πολέμους μεταξύ μεγαλοδικηγόρων, δικηγόρων, δικαστικών, υπουργών, βουλευτών, πολιτικών κομμάτων και πολιτικών, ως και τηλεοπτικών σταθμών, με τα πολλά ‘παράθυρα’ των δελτίων ειδήσεων.

(Ο συναγωνισμός, ανταγωνισμός καλύτερα, της υπερβολής).

Μπορείς αν θέλεις με τη συντροφιά σου, να καθίσεις σε ένα καφέ-ζαχαροπλαστείο -όχι μπαρ με το ηχείο πάνω από το κεφάλι σου- και πίνοντας το ποτό σου να συζητήσεις θέματα κοινού ενδιαφέροντος, ή…

Να ανταποκριθείς στην πρόσκληση φίλου ή γνωστού σου για δείπνο στο σπίτι του ή σε κάποιο ξενοδοχείο, όπου μετά το φαγητό μπορείς να περάσεις ευχάριστα με φιλική συζήτηση για τα πολλά θέματα. Μπορείς, αν σου αρέσει να παίξεις και χαρτιά άνευ ιδιαιτέρας απώλειας ή κέρδους χρημάτων.

Αν ποτέ αποφασίσεις να διασκεδάσεις με την συντροφιά σου μετά μουσικής και μάλιστα ζωντανής τότε αρχίζει ο πονοκέφαλος (μεταφορικά και κυριολεκτικά).

Ανοίγοντας ένα λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας θα διαβάσεις:

‘‘Μουσική’’. Σύνολο ήχων οργανωμένων, έτσι ώστε να διαθέτουν ρυθμό, αρμονία, μελωδία και να αποτελούν ευχάριστο άκουσμα για το ανθρώπινο αυτί. Είναι δε η μουσική, γλυκιά, εύθυμη, υποβλητική, κλασική, πένθιμη. Επίσης σοβαρή, ελαφρά, μοντέρνα, έντεχνη, παραδοσιακή, χορευτική, ηλεκτρονική, μονοφωνική, στερεοφωνική, δημοτική, ευρωπαϊκή, βυζαντινή, εκκλησιαστική, φωνητική, οργανική, πολυτονική, αρμονική, ευχάριστη κ. ά. Πουθενά δεν υπάρχει ο όρος εκκωφαντική…

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, όντες λάτρεις για κάθε τι το ωραίο και της μουσικής, όρισαν ως προστάτη της τον ωραιότερο θεό, τον Απόλλωνα.

Μουσικότητα, μελωδικότητα, αρμονία, μπορούμε να αποδώσουμε σε ένα άκουσμα.

Μελωδός (αρχαιοπρεπώς) ονομαζόταν εκείνος που συνέθετε μελωδίες όπως και αυτός που τραγουδούσε, ο αοιδός, ο τραγουδιστής.

Ηχεί σαν μουσική η φωνή του, λέμε για εκείνον που έχει ευχάριστη και μελωδική φωνή.

Γιατί αναφέρομαι τόσο εκτενώς στη μουσική; Πρέπει να το έχετε εννοήσει.

Είχα τη χαρά τους τελευταίους μήνες να προσκληθώ σε πολλούς γάμους και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις οι οποίες κατέληγαν σε κοσμικό κέντρο για δείπνο μετά μουσικής. Από εκείνα τα κέντρα τα οποία -in memoriam του αείμνηστου Υπουργού Ευάγγ. Γιαννόπουλου- είναι και ‘πολιτιστικά κέντρα’, διεκδικούν δε μερίδιο για παραγωγική συμμετοχή στον νεοελληνικό πολιτισμό.

Συνήθως φίλοι και γνωστοί σχηματίζοντας χαρούμενες παρέες καθόμαστε σε ένα τραπέζι κι άρχιζε η ευχάριστη κουβεντούλα, γρήγορα, για να προλάβουμε να καλησπερίσουμε ο ένας τον άλλον και αναφερθούμε σε ό,τι θέλουμε πριν αρχίσει η ‘ζωντανή μουσική’.

‘Πες το μ’ ένα τραγούδι…’ Τι το ωραιότερο! Ολόκληρος ο αιώνας που πέρασε -είμαστε και σ’ αυτό ανάδελφοι- είναι κατά κάποιο τρόπο μελοποιημένος. Το ιστορικό και κοινωνικό αρχείο του έχει καταγραφεί με την παρασημαντική. Αειθαλή λαϊκά ρεφραίν και μεγαλειώδη ρεμπέτικα, γνήσια ή παραποιημένα, πρωτότυπα ή αειφόρως ανακυκλούμενα, αταξικά- διαταξικά- διακομματικά- αλλά πάντα διαχρονικά και ακατάβλητα, διατηρούν την σφριγηλότητά τους, χρόνια-δεκαετίες, από το δεύτερο ήμισυ, από όσα θυμάμαι, του 20ου αιώνα. Άξια ή ψευδεπίγραφα αντιπροσωπεύουν μέρος της καθημερινής πνευματικής μας παράδοσης και δημιουργίας γνήσιας ή επιφανειακής.

Κι ενώ απολαμβάνουμε το γευστικό και πλούσιο δείπνο μας συζητώντας… ξαφνικά ακούγεται μια μουσική υπόκρουση, που γίνεται συνεχώς εντονότερη και κορυφώνεται σε ένα ξέσπασμα όλων των πνευστών, κρουστών και εγχόρδων οργάνων. Οι προβολείς αναβοσβήνουν τρελά και στην σκηνή-πίστα έχουν παραταχθεί 5-6 αοιδοί, ατάλαντοι εν πολλοίς, άνδρες και γυναίκες, κρατώντας από ένα μικρόφωνο, με φανταχτερά και πολλάκις αποκαλυπτικά φορέματα οι κυρίες κι αρχίζουν με ένα εκκωφαντικό κόρο από το ρεφραίν του τελευταίου ‘σουξέ’. Είναι η εισαγωγή, για να δηλώσουν ανενδοίαστα, απεριφράστως και θρασέως: ‘Εμείς είμαστε εδώ’. ‘Η νύχτα είναι δική μας’. Συνεχίζουν με σόλο τραγούδι ο κάθε ένας, το δε ρεφραίν πάλι σε ντουέτο ή κόρο. Φυσικά η ένταση της μουσικής είναι τόσο ισχυρή ώστε κάθε απόπειρα επικοινωνίας μεταξύ μας αποτυγχάνει.

Στην αρχή, επί 10-15 λεπτά, το πρόγραμμα περιλαμβάνει συνήθως το παλιό έντεχνο ή λαϊκό τραγούδι. Ελληνικότατο. Το θυμάσαι στην πρώτη του εκτέλεση, από τον επώνυμο τραγουδιστή ή τραγουδίστρια, με την απαλή γλυκιά φωνή και το σιγοψιθυρίζεις. Αναφέρεις το συνθέτη και το στιχουργό πολλές φορές. Έχουμε, βέβαια -ειρήσθω εν παρόδω- πολλούς καταξιωμένους συνθέτες και στιχουργούς που έχουν συνθέσει ανεπανάληπτη μουσική σε υπέροχους στίχους.

Όμως μέσα σε αυτήν την οχλαγωγία που προκαλεί η τρομερή ένταση της μουσικής πώς να επιτευχθεί η έκσταση, η κατάνυξη, πολλώ δε μάλλον η μέθεξη!

Ακολουθούν τα τραγούδια-επιτυχίες, που διαρκούν χωρίς διάλλειμα αρκετή ώρα, από τραγουδιστές που βαπτίζονται αστέρια του πενταγράμμου μέσα σε μια νύχτα. Αυτά, τα τελευταία, αντέχουν στο χρόνο ολίγες εβδομάδες ή μία σεζόν.

Στη συνέχεια αρχίζουν τα χασάπικα, τα ζεϊμπέκικα και τα καψούρικα. ‘Παραγγελιά’ αναγγέλλει το μεγάφωνο -τουτέστιν ‘κάντε όλη στη μπάντα, γουστάρει και χορεύει σόλο ο…πιο εκφραστικός χορευταράς’! (Για την κατανάλωση της σαμπάνιας. Παλιότερα είχαμε τα σπασίματα των πιάτων, στη συνέχεια τα πανεράκια με τα γαρύφαλλα, εσχάτως δε τις σαμπάνιες. Ας μην λησμονούμε ότι ζούμε (ζούσαμε, αόριστος, λόγω οικονομικής κρίσης) σε έναν παροξυσμό υλικών αγαθών.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα θα θυμηθεί η ορχήστρα ότι ‘ψυχαγωγεί’ Κρητικούς. Για μερικά λεπτά θα ακουστούν ο χανιώτικος, ο καλαματιανός (τον αγαπάμε πολύ κι αυτόν), ο πεντοζάλης, κι ο πηδηχτός ή μαλεβιζιώτης. Οι δύο τελευταίοι χοροί είναι σωστή απόλαυση όταν χορεύονται από δεξιοτέχνες, λεβεντόκορμους άνδρες και γυναίκες. Τα σώματα τεντωμένα, γεμάτα ζωντάνια και σφρίγος, συνταράζονται με το γοργό βηματισμό του χορού σ’ ένα ατέλειωτο κρεσέντο που κόβει την ανάσα. Οι καρδιές ξεχειλίζουν από χαρά. Ο χρόνος λες κι έχει σταματήσει κι ο χώρος είναι πια μικρός για τόση ενέργεια.

Όμως, δυστυχώς κάθε τι το ωραίο δεν διαρκεί επί μακρόν.

Μετά τα μεσάνυχτα αρχίζουν τα ατέλειωτα τσιφτετέλια, ‘ελληνικότατα’ βέβαια, λικνιστικά και αισθησιακά, διεκδικούν συμμετοχή στην ελληνική κουλτούρα. Greece by night. Ένταση αμείωτη της μουσικής, ένταση της συναισθηματικής φόρτισης, ένταση στη λάγνα κίνηση και όποιος αντέξει μέχρι πρωίας. Τώρα, παραφράζοντας τον Αριστοτέλη αρμόζει το: «Πάντες άνθρωποι του ειδέναι (χορεύειν) ορέγονται φύσει» ή μήπως η μουσική εξημερώνει τα ήθη’.

Αναρωτιέμαι αν αυτό θεωρείται διασκέδαση. Μήπως είναι μια κάποια επίδειξη ισχύος του καταστήματος, της ορχήστρας και όλων των συντελεστών; Ή προσπαθούν να καλύψουν ατέλειες; όπως ορισμένοι υποθέτουν, πράγμα το οποίο φαίνεται αδιανόητο, αλλά λογικό. Αναρωτηθείτε κι εσείς.

Μεμψιμοιρώ εξ αιτίας της ηλικίας μου; Ίσως. Όμως, προσπαθώ να τύχω κάποιας λογικής απαντήσεως των νεοτέρων, αλλά εκείνοι… ξεφεύγουν, απαντώντας μου συγκαταβατικά και με χαμόγελο: ‘Ναι, έχετε δίκιο!’.

Με τη συνοδεία της λύρας και του λαγούτου, νεαροί Κρητικοί με τοπικές παραδοσιακές ενδυμασίες, χορεύουν πεντοζάλη. Λέγεται ότι κάπως έτσι χορευόταν και ο πυρρίχιος.

Ο Βαγγ. Κογκάκης είναι δάσκαλος, συνταξιούχος

Κόψτε το τσιγάρο γιατί κινδυνεύει η ζωή σας

Το κάπνισμα: Είναι γνωστό σε όλους ότι το κάπνισμα είναι κακό για την υγεία μας. Το κάπνισμα βλάπτει σχεδόν κάθε όργανο του σώματος και ευθύνεται για το 87 τοις εκατό των θανάτων από καρκίνο του πνεύμονα. Το κάπνισμα είναι, επίσης, υπεύθυνο για πολλές  μορφές καρκίνου και πολλών  προβλημάτων υγείας.

Αυτά περιλαμβάνουν, ασθένειες των πνευμόνων, της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων, εγκεφαλικά επεισόδια και  τον  καταρράκτη. Η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο αυτών των προβλημάτων. Όσο νωρίτερα το κόψετε, τόσο μεγαλύτερο το όφελος για την υγεία σας.

Η Νικοτίνη: Η νικοτίνη είναι η ουσία  που βρίσκεται φυσικά στον καπνό. Είναι τόσο εθιστική όσο η ηρωίνη ή η κοκαΐνη. Κατά τη διάρκεια των χρόνων, ένα άτομο καθίσταται  φυσικά εξαρτώμενο  και συναισθηματικά εθισμένο στη νικοτίνη. Αυτή η σωματική εξάρτηση προκαλεί δυσάρεστα συμπτώματα στέρησης όταν τα άτομα  προσπαθούν να κόψουν το τσιγάρο. Η συναισθηματική και ψυχική εξάρτηση (εθισμός) καθιστούν δύσκολο να μείνει  κάποιος μακριά από τη νικοτίνη μετά  από το κόψιμο του καπνίσματος.

Πως δρα η νικοτίνη: Όταν εισπνέεται ο καπνός, η νικοτίνη μεταφέρεται βαθιά στους πνεύμονες, εκεί απορροφάται γρήγορα στην κυκλοφορία του αίματος και μεταφέρεται  μέσα σε  16 δευτερόλεπτα  στον εγκέφαλο όπου ενεργοποιεί τους νικοτινικούς υποδοχείς της ακετυλοχολίνης απελευθερώνοντας την ντοπαμίνη που προκαλεί το αρχικό αίσθημα ευφορίας στον καπνιστή.

Η νικοτίνη στους νέους καπνιστές αυξάνει τα αντανακλαστικά και βελτιώνει το επίπεδο συγκέντρωσης και χαλάρωσης. Όμως, με την πάροδο του χρόνου  αναπτύσσεται αντοχή και γι’ αυτό οι χρόνιοι καπνιστές δενέχουν αυτά τα πλεονεκτήματα.

Η νικοτίνη επηρεάζει πολλά μέρη του σώματος συμπεριλαμβανομένων της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων, τις ορμόνες, τον τρόπο που το σώμα χρησιμοποιεί τα τρόφιμα (το μεταβολισμό) και το μυαλό. Η νικοτίνη μπορεί να βρεθεί στο μητρικό γάλα και ακόμη και στην τραχηλική βλέννα ενός θηλυκού καπνιστή.

Τα συστατικά του τσιγάρου

Ακετόνη (Ασετόν) Ξεβαφτικό νυχιών

Οξικό οξύ Ξύδι

Αμμωνία Υγρά καθαρισμού π.χ. για τζάμια, δάπεδα

Αρσενικό Δηλητήριο συστατικό των ζιζανιοκτόνων

Βενζόλιο Ατμοί πετρελαίου

Κάδμιο Μπαταρίες, ατμοί τήξης

Μονοξείδιο του άνθρακα Εκπομπές καυσαερίων

Τετραχλωράνθρακας Υγρό στεγνού καθαρίσματος

DDT Εντομοκτόνο

Φορμαλδεΰδη Υγρό βαλσάμωσης

Υδρογονάνθρακες Υγρά αυτοκινήτων

Υδροκυάνιο Βιομηχανικός ρύπος χρησιμοποιείται στο θάλαμο αερίων στις ΗΠΑ

Μόλυβδος Μπαταρίες, ατμοί πετρελαίου

Μεθανόλη Καύσιμο πυραύλων

Νικοτίνη Εντομοκτόνο

Νιτρικό οξύ Εκπομπές από ηλεκτρικούς σταθμούς

Πολώνιο – 210 Ραδιενεργό κατάλοιπο

Θειικό οξύ Εκπομπές ηλεκτρικών σταθμών

Πίσσες Επίστρωση επιφάνειας δρόμων

Τολουόλιο Βιομηχανικός διαλύτης

Ραδόνιο Ραδιενεργό αέριο

Άμεσα και μακροπρόθεσμα οφέλη στην υγεία  μετά το κάπνισμα του τελευταίου τσιγάρου

Μετά από 20  λεπτά: Η αρτηριακή πίεση επανέρχεται στα κανονικά επίπεδα. Ο αριθμός των σφυγμών ομαλοποιείται (ελαττώνεται).

Μετά από 8 ώρες: Το μονοξείδιο του άνθρακα στο αίμα πέφτει στο  κανονικό. Το οξυγόνο ανεβαίνει στα φυσιολογικά επίπεδα.

Μετά από 12 ώρες: Σχεδόν όλη η νικοτίνη έχει αποβληθεί από τον οργανισμό

Μετά από 24 ώρες: Η πιθανότητα καρδιακών επεισοδίων αρχίζει ήδη να μειώνεται.

Μετά από 48 ώρες: Βελτιώνονται η αίσθηση της γεύσης και της  όσφρησης.

Μετά από 72 ώρες: Η αναπνοή γίνεται ευκολότερη. Η αναπνευστική χωρητικότητα των πνευμόνων αυξάνεται.

Μετά από 5 ημέρες:  Έχουν αποβληθεί από το σώμα τα περισσότερα υποπροϊόντα της νικοτίνης.

2 εβδομάδες έως 3 μήνες: Η κυκλοφορία του αίματος συνεχώς βελτιώνεται. Το περπάτημα γίνεται ευκολότερο. Η λειτουργία των πνευμόνων αυξάνει μέχρι 30%.

1 έως 9 μήνες: Λιγότερο λαχάνιασμα. Αύξηση της ενεργητικότητας του σώματος.  Καλύτερη κατάσταση των πνευμόνων ικανή να αντισταθούν σε μολύνσεις.

1 έτος:  Μειώνεται κατά το ήμισυ ο κίνδυνος καρδιακού επεισοδίου.

5 έτη: Έχει ήδη μειωθεί σημαντικά ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο του στόματος και του τραχήλου.

10 έτη:  Μειώνεται ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο πνευμόνων και από άλλες μορφές καρκίνου

15 έτη: Ο κίνδυνος. καρδιακών επεισοδίων είναι ο ίδιος με των ανθρώπων που δεν κάπνισαν ποτέ.

Πώς η νικοτίνη παγιδεύει τους καπνιστές: Όταν ένα άτομο τελειώνει ένα τσιγάρο, τα επίπεδα νικοτίνης στο σώμα αρχίζουν να μειώνονται. Τα ευχάριστα συναισθήματα  απομακρύνονται και ο καπνιστής παρατηρεί ότι  θέλει να καπνίσει. Αν το κάπνισμα αναβληθεί, ο καπνιστής μπορεί να αρχίσει να αισθάνεται  ερεθισμένος και νευρικός. 

Σε αυτό το στάδιο συνήθως, δεν φτάνει στο σημείο της εμφάνισης των  πραγματικών συμπτωμάτων  στέρησης, αλλά ο καπνιστής αισθάνεται όλο και  πιο άβολα  με την πάροδο του χρόνου. Όταν το άτομο αρχίζει ξανά  να καπνίσει  ένα τσιγάρο, τα δυσάρεστα συναισθήματα ξεθωριάζουν και ο κύκλος συνεχίζεται.

www.gemmotherapy.com

Σκέψεις ενός συνταξιούχου

Του Βαγγέλη Κογκάκη, (δασκάλου - συνταξιούχου)

Η πρόοδος του ανθρώπου -υλική και πνευματική- εξελίσσεται με τεράστια άλματα. Στη σημερινή κοινωνία υπάρχουν επιστήμονες με πολύ υψηλό επίπεδο μόρφωσης. Οι κατακτήσεις αυτών είναι συγκλονιστικές φτάνοντας στην αναζήτηση του ‘‘σωματιδίου του Θεού’’!

Όμως η ανάπτυξη του επιπέδου μιας κοινωνίας για να είναι αρμονική θα πρέπει να αναφέρεται και στις τρεις υποστάσεις του ανθρώπου, τη φυσική, την πνευματική και την ψυχική. Τότε μόνον δεν θα υπάρχουν οι συγκρούσεις που οδηγούν στη διάσπαση και την καταστροφή.

Ο δάσκαλος με την προσωπικότητα και το κύρος του και με την πλατύτερη έννοια του τίτλου, συμβάλλει και στις τρεις βαθμίδες της παιδείας, στην επίτευξη του τελικού αποτελέσματος. 

Ο σημερινός συνταξιούχος δάσκαλος εγνώριζε ότι τα γράμματα, όπως έλεγε ο κόσμος όταν δίδασκε, τότε κατά τις δεκαετίες του 1950-60 και μετά, ήταν το φύραμα με το οποίο μπορούσε να ζυμώσει τους μαθητές, να τους εξανθρωπίσει, να τους εκπολιτίσει, να τους μορφώσει, να τους δώσει την ώθηση να αναπτυχθούν σε όλα τα επίπεδα. Κι ακόμη ότι η εκπαίδευση μέσα από μια ιδιότυπη προσωπική εσωτερίκευση και αφομοίωση των προϊόντων της μάθησης, συνθέτει την προσωπική παιδεία και η προσωπική παιδεία βιώνεται ως πολιτισμός του ατόμου, της κοινότητας και της πολιτείας. Συνέβαλε, λοιπόν τα μέγιστα, ο δάσκαλος, στην υψηλή ανάπτυξη της σημερινής επιστήμης ώστε να έχει τις γνώσεις και να πειραματίζεται στην αναζήτηση του μποζονίου, του καταλυτικού για τη Δημιουργία σωματιδίου του Χιγκς του ‘‘σωματιδίου του Θεού’’!

Εγωιστικό; Ίσως. Είναι σκέψεις για γεγονότα που φαίνονται μακρινά και απρόσιτα. Όμως για μια στιγμή ο χρόνος συντομεύει και εσύ σκέφτεσαι, θυμάσαι ιστορίες και περιστατικά που εξέθρεψαν όλους εμάς τότε, σαν νάματα του χρέους.

Πόσες φορές θαυμάζαμε έναν άνθρωπο -άνδρα ή γυναίκα- λέγοντας γι’ αυτόν κολακευτικά σχόλια, ονομάζοντάς τον: ώριμο, ωραίο, καλλιεργημένο, γοητευτικό, ιδιαίτερα μάλιστα όταν ήταν και επιτυχημένος επαγγελματικά. Όμως με το πέρασμα του αδυσώπητου χρόνου, δυστυχώς, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους και τα πρώτα σημάδια της ηλικίας. Αυτά είναι απόρροια, μια φυσική συνέπεια της διαδικασίας της ζωής και αποτελούν μέρος της ύπαρξής μας. Έτσι, το να είναι κάποιος εξηντάρης ή εβδομηντάρης δεν είναι ούτε καλύτερο ούτε χειρότερο από το να βρίσκεται σε οποιαδήποτε άλλη ηλικία. Κάθε ηλικία έχει τη δική της ομορφιά, τη δική της γοητεία, τις δικές της χαρές και λύπες.

   Το σημείο, το όριο της γήρανσης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη στάση του κάθε ενός απέναντι στα γηρατειά. Αν εσείς πιστεύετε ότι στα 35 είστε μεσήλικες, τότε αυτή η πεποίθηση επιδρά στον οργανισμό και επιταχύνει τη διαδικασία της γήρανσης. Όταν όμως προτίθεστε, σκέφτεστε, ότι και στα 75, θα είστε ακόμα δραστήρια άτομα, εάν φροντίζετε να διατηρείτε τον εαυτό σας υγιή, τότε όχι μόνον είστε αισιόδοξοι, αλλά και δυναμικοί, δυνατοί και θα το επιτύχετε.

   Αναμφίβολα, πρέπει να το γνωρίζετε, όλες οι ηλικίες έχουν τα θετικά τους και μπορούμε να απολαύσουμε μικρές και μεγάλες χαρές. Η ικανοποίηση πάντα μπορεί να βρεθεί. Ας νιώσουμε, λοιπόν, ευτυχισμένοι με ό,τι μας επιφυλάσσει η σημερινή μας φυσική κατάσταση. Το μυστικό είναι ότι πρέπει να προσαρμοζόμαστε και στην ηλικία όπως και στην εποχή. Η αλλαγή, η μετάβαση καλύτερα, από τη δυναμική παραγωγική απασχόληση ως μέλος της Κοινότητας στη συνταξιοδότηση, έχει ως αποτέλεσμα ορισμένοι συνταξιούχοι, μπερδεύοντας τα όνειρα με την ελπίδα, να παραδίδονται πρόωρα στη γαλήνη και απεραντοσύνη της σιωπής, στην απραξία και στην πνευματική νωθρότητα της ηλικίας των. Όμως κάθε άνθρωπος έχει ένα χαμένο παράδεισο που είναι ανάγκη να τον θυμάται.

Βέβαια ένα ηλικιωμένο άτομο με λογικό εισόδημα και μόρφωση, όπως αυτό του δασκάλου, πρέπει να συνεχίζει την απασχόλησή του, την ίδια ή διαφορετική. Υπάρχουν τόσες ευκαιρίες να συμβάλει και πάλι στην πρόοδο και ευημερία της κοινότητάς. Δεν είναι λογικό, σωστό, να αναφωνήσει, εκείνο που γράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Τιμόθεον επιστολή του: «Τον καλόν αγώνα ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα, λοιπόν, απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος ον αποδώσει μοι Κύριος εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος Κριτής…». Ούτε να ‘‘σκοτώνει’’ την ημέρα του στο καφενείο με τους άλλους συναδέλφους συνταξιούχους. Ας μη λησμονούμε ότι πριν από 10-20 χρόνια ήμαστε στην ηγεσία μιας κοινότητας, μικρής ή μεγάλης, και ότι και σήμερα μπορούμε να προχωρήσουμε, να ηγηθούμε με επιτυχία και πρωτοτυπία, χρησιμοποιώντας τη μεγάλη πείρα που ο κάθε ένας διαθέτει. 

Η πορεία του μυαλού και της προσωπικότητας ενός μορφωμένου, καλλιεργημένου συνταξιούχου, δεν μπορεί να ανεχθεί τα στενά βιολογικά γεγονότα. Δείχνει, τουλάχιστον, έλλειψη σοβαρότητας, να πούμε σε έναν κορυφαίο επιστήμονα, πολιτικό, φιλόσοφο, δάσκαλο, καλλιτέχνη -ο οποίος είναι υγιής- ότι βρίσκεται σε ηλικία μαρασμού, όταν στην πραγματικότητα λειτουργεί σε ένα ανώτερο επίπεδο. Ανεξάρτητα αν το σώμα του βρίσκεται στη φθινοπωρινή εποχή, εκείνος μπορεί ακόμα να μετέχει σε νέες εμπειρίες και να επινοεί καινούργιες ιδέες. Στην εποχή μας υπάρχει μακροβιότητα και υγεία μέχρι την προχωρημένη ηλικία. Οι σημερινοί 60άρηδες και 70άρηδες δεν έχουν καμιά σχέση με τους παλαιότερους. 

Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι έχει αυξηθεί ο μέσος όρος ζωής. «Είμαι 90% βέβαιος πως θα εντοπισθεί το μποζόνιο, ακόμη κι αν χρειαστούν μήνες αναλύσεων. Αν δεν το βρούμε ως το Μάιο του 2009 που κλείνω τα 80 θα πω στο γιατρό μου να με κρατήσει ζωντανό μερικά χρόνια παραπάνω…» έλεγε στις 12 Σεπτεμβρίου 2008, ο καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και μεγάλος ερευνητής Πίτερ Χιγκς. Λοιπόν, τι χρεία έχομε άλλων μαρτύρων;

Αλλά ας μην λησμονούμε και τούτο, ότι επί χρόνια διδάξαμε τη γλώσσα μας την ελληνική. «Νυν εδοξάσθη ο Υιός του Ανθρώπου» είπεν ο Χριστός όταν Έλληνες ζήτησαν να τον γνωρίσουν. «Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου» γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης. Η ελληνική τροφοδότησε και τροφοδοτεί αιώνες τώρα τις θυγατρικές της γλώσσες, όπως και της λατινικής και οι οποίες είναι σεβαστές από όλους μας. «Το να μιλά κανείς για ενωμένη Ευρώπη χωρίς την ελληνική γλώσσα είναι σαν να μιλά σε έναν τυφλό για τα χρώματα…», αναφέρει ένας γλωσσολόγος-ιστορικός.     

Άμποτε να γινόταν επιστροφή του πολιτισμού, με τη σημερινή πρόοδο της επιστήμης, στη γλώσσα και στο πνεύμα των Ελλήνων. Τότε που «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» κατά τη ρήση του Πρωταγόρα.

Τελειώνοντας σας θυμίζω το πασίγνωστο λεχθέν από το Μ. Αλέξανδρο: «Στους γονείς μου οφείλω το ζην και στο δάσκαλό μου το ευ ζην» κι εκείνο που είπε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του το 1955: «Κύριοι, ζητήσατε να σας απαντήσω σε χίλια δυο πράγματα. Κανείς όμως δεν θέλησε να μάθει ποιος ήταν ο δάσκαλός μου, ποιος μου έδειξε και μου άνοιξε το δρόμο προς την ανώτερη μαθηματική επιστήμη, σκέψη και έρευνα. Και για να μην σας κουράσω, σας λέω απλά, χωρίς λεπτομέρειες, ότι μεγάλος μου δάσκαλος υπήρξε ο αξεπέραστος Έλληνας Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, στον οποίο εγώ προσωπικά, αλλά και η μαθηματική επιστήμη, η φυσική, η σοφία του αιώνα μας, χρωστάμε τα πάντα».

Οι αναμνήσεις αποτελούν νοσταλγική πηγή αποθεμάτων. Αναπολώντας το παρελθόν εμπλουτίζεται το σήμερα, αντλώντας συγχρόνως δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσεις.

Ρολόγια με ιστορία

Εθνικό Ιστορικό Μουσείο-Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς 2013

ΕΘΝΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙO

ΜΕΓΑΡΟ ΠΑΛΑΙΑΣ ΒΟΥΛΗΣ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, ΣΤΑΔΙΟΥ 13

«Ρολόγια με ιστορία…»

Το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο συμμετέχοντας στον εορτασμό των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς 2013 που έχει ως θέμα «Τα πρόσωπα του χρόνου», παρουσιάζει την Έκθεση «Ρολόγια με ιστορία…», που θα πραγματοποιηθεί από 20 έως 30 Σεπτεμβρίου στην Αίθουσα Συνελεύσεων της Παλαιάς Βουλής.

Μέσα από την ποικιλία της Συλλογής του Ε.Ι.Μ., το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει περί τα 50 μοναδικά ρολόγια που παρουσιάζονται για πρώτη φορά. 

Μεταξύ αυτών αποτελούν οι δείκτες του ρολογιού από τον πύργο του Λόρδου Έλγιν που βρισκόταν στην παλαιά αγορά της Αθήνας στην ανατολική πλευρά της Βιβλιοθήκης του Αδριανού. 

Επίσης, ρολόγια τζακιού που διακοσμούσαν τα ανάκτορα στην εποχή του Γεωργίου Α΄, επιτραπέζια ρολόγια με φιλελληνική διακόσμηση κατασκευασμένα στη Γαλλία την Εποχή του Ρομαντισμού, καθώς και ρολόγια τσέπης αγγλικής, γαλλικής και ελβετικής προέλευσης, που ανήκαν σε αγωνιστές του 1821 και σε άλλες ιστορικές προσωπικότητες του 19^ου και των αρχών του 20^ου αι. 

Ρολόγια – έργα τέχνης, αποτέλεσμα της συνεργασίας οίκων ωρολογοποιίας με γνωστούς καλλιτέχνες της εποχής, αποτυπώνουν τις τάσεις στην Τέχνη και καταδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο ο δυτικός κόσμος αντιλαμβάνεται στην εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης την συμβολική αξία του χρόνου, τόσο στο Δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό βίο.

Επίσης, στον ίδιο χώρο, στις 29 Σεπτεμβρίου ημέρα Κυριακή και ώρα 12μ., θα γίνει σχετική ομιλία και παρουσίαση των Ρολογιών στο κοινό από την επιμελήτρια της Συλλογής κυρία Νικολέττα  Ζυγούρη. 

Το ταξίδι στο χρόνο μέσα από τα κειμήλια του Ε.Ι.Μ., θα συνεχιστεί με την παρουσίαση της ιστορικής διαδρομής επιλεγμένων εκθεμάτων της Μόνιμης Έκθεσης από επιμελητές του Μουσείου.

Είσοδος ελεύθερη

Γιώργος Νικολάου

Υπεύθυνος Επικοινωνίας

Ι.Ε.Ε.Ε. - Ε.Ι.Μ.

Μέγαρο Παλαιάς Βουλής, Σταδίου 13, 10561, Αθήνα

Σύγχρονοι πειρατές.

Πειρατής είναι, όποιος επιχειρεί με οποιονδήποτε τρόπο να αποκτήσει ξένη περιουσία για ιδιωτικό πλουτισμό, είτε αυτή βρίσκεται στη θάλασσα είτε στην ξηρά. 

Άρθρο του Χαράλαμπου Βουτυράκη (στη Ροδιακή)

Διαχρονικά οι Έλληνες έχουν πικρή πείρα από πειρατείες και πειρατές.  Αμέσως μετά την Ελληνική επανάσταση του 1821 το Αιγαίο ήταν στο έλεος των πειρατών, με ποιο περιβόητο τον Μπαρμπαρόσα από την Λέσβο. Τέτοια ήταν η έκταση της πειρατείας, που προκάλεσε το ενδιαφέρον του σπουδαίου συγγραφέα Ιούλιου Βερν, και έγραψε μυθιστόρημα με τίτλο «Οι πειρατές του Αιγαίου». Οι περισσότεροι από εμάς έχουν δει την περιπετειώδη  ταινία «Οι πειρατές της Καραϊβικής», με αρχηγό του τσούρμου τον καπετάνιο Τζακ Σπάροου που είχαν ρημάξει με τα ρεσάλτα τους τα Εγγλέζικα πλοία, με στόχο την λεηλασία των σεντουκιών με τα χρυσά νομίσματα.  

Οι σύγχρονοι μισθοφόροι πειρατές, έχουν ήδη γαντζωθεί το ιστιοφόρο «Ελλάς»  και ήδη αδειάζουν τις κασέλες με τα χρυσά, τα αργυρά και τα πολύτιμα πετράδια, για λογαριασμό των ιδιωτών αφεντικών τους, γνωστών και αγνώστων. Κατά κανόνα τα πληρώματα των σύγχρονων πειρατικών, δεν ναυτολογούνται από τα καπηλειά, όπως έκαναν οι πειρατές άλλων εποχών, αλλά από τα πολιτικά συστήματα και τις διάφορες τεχνοκρατικές πιάτσες. 

Σήμερα οι Τροϊκανοί πειρατές και το πλήρωμα του ιστιοφόρου τους «Ευρώπη» λεηλατούν για λογαριασμό των ιδιωτών εντολέων τους τα σεντούκια του ακινητοποιημένου, λόγω οικονομικής άπνοιας,  πλοίου «Ελλάς».  Με περισσή λύσσα ψάχνουν τα σεντούκια του για να αρπάξουν  ότι πολύτιμο βρουν μέσα σ’ αυτά και να τα στείλουν στ’ αφεντικά τους, κάτω από τα, κυριολεκτικά, γουρλωμένα μάτια και τις οδηγίες του αρχηγού τους τεχνοκράτη Στουρνάρα,  σε ρόλο τζακ Σπάροου. 

Φυσικά κάποιος πρόδωσε το Ιστιοφόρο «Ελλάς» πως κουβαλά πολύτιμο φορτίο. Ποιος; Μην ήταν η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η λέσχη Bildemberg, ο αόρατος αφέντης του κόσμου Rotsild, ή το βαμπίρ της μάγισσας Fata Morgana; Ποιος ξέρει; Αυτά τα σεντούκια πράγματι γέμισαν με θησαυρούς, όταν τα λεφτά πήγαιναν ανάποδα στο ρεύμα κατευθυνόμενα προς τα σεντούκια, όπως οι σολομοί και οι πέστροφες πάνε ανάποδα στο ρεύμα του ποταμού. 

Ξεκινούσαν από τους πάμφτωχους και πήγαιναν διαδοχικά προς τους λιγότερο φτωχούς, απ’ αυτούς προς τους μικρομεσαίους, από αυτούς στους σχετικά πλούσιους , μετά στους πολύ πλούσιους, και τέλος στους υπεράνω πλούτου που τα έχουν όλα, αλλά θέλουν και το ελαχιστότατο ίχνος πλούτου που μπορεί να διαθέτει το σεντούκι κάθε ζωντανού ή πεθαμένου ανθρώπινου πλάσματος. 

Υπάρχουν λοιπόν σεντούκια στο ιστιοφόρο «Ελλάς»  που ο υπουργός που υποδύεται τον Σπάροου, θα κουραστεί να ψάξει τι περιέχουν και  θα προσπαθήσομε να τον βοηθήσομε αποκαλύπτοντας το περιεχόμενο τους. Τα σεντούκια των φτωχών είναι γεμάτα από τα συντρίμμια της ζωής τους. Τα σεντούκια των πλούσιων, άλλων λιγότερα και άλλων περισσότερα περιέχουν τα λάφυρα της λεηλατημένης ζωής των άλλων. 

Τα σεντούκια των φτωχών είναι γεμάτα από άυλες αξίες. Παλιές  ασπρόμαυρες φωτογραφίες που δείχνουν μωρά τους αυριανούς φτωχούς, στην αγκαλιά της μάνας τους. Κι’ άλλες, χρωματιστές αυτές, στο σχολείο, το πανεπιστήμιο, στον στρατό, στην δουλειά. Ποιο πέρα οι έπαινοι για τις επιδόσεις των τεμπέληδων φτωχών του Νότου, στις σπουδές, τα Μάστερ και τα Δοκτορά και οι προαγωγές λόγω εξαιρετικών επιδόσεων στην δουλειά. Και πάλι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του παππού και της γιαγιάς, που εγκατέλειψαν τον μάταιο τούτο κόσμο, πριν την επίθεση των πειρατών μακραίνοντας  την οικογένεια. Να και το χαρτί που άφησαν κληρονομιά  ένα λιόφυτο, που προσδιορίζεται από τα ονόματα των ιδιοκτητών των γειτονικών κτημάτων. 

Στη διάρκεια όμως των δεκαετιών που πέρασαν οι ιδιοκτήτες πέθαναν ή πούλησαν τα κτήματα τους και το λιόφυτο υπάρχει μόνο στο Ε-9, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούν να το εντοπίσουν. Μπορεί όμως να το κουρσέψει ο Σπάροου, κι ας γράφτηκε στο Ε-9 μόνο για συναισθηματικούς λόγους. Να ποιο πέρα ένας παιδικός κουμπαράς, δώρο του πατέρα την ημέρα εορτασμού της αποταμίευσης. Κι’ ένα συμβόλαιο αγοράς σπιτιού μετά τον γάμο, για να βάλει η οικογένεια το κεφάλι της κάτω από ένα κεραμίδι. 

Με δάνειο φυσικά, αποπληρωνόμενο μετά τριάντα χρόνια. Σκαλίζοντας  αναδύονται ληγμένα βιβλιάρια τραπεζών, εκκαθαριστικά μισθοδοσίας, πιστωτικές κάρτες σε αχρηστία. Α! να και δείγματα του ήρεμου μίσους του φτωχού ιδιοκτήτη του σεντουκιού, για την αφρόκρεμα της κοινωνίας που καταστρέφει συστηματικά την ύπαρξη του και των δικών του. 

Έχει και αγάπη, υπουργέ Σπάροου, έχει και λεφτά. Ναι και λεφτά, όσο κι’ αν φαίνεται αδύνατον. Λεφτά που εξοικονομήθηκαν όμως με αίμα και ιδρώτα. Λεφτά κρυμμένα για το φόβο των πειρατών, του τυφλού Τειρεσία, και του αόρατου Γενικού λογιστηρίου, γιατί ο φτωχός κατάλαβε νωρίς πως μπορεί από στιγμή σε στιγμή να βρεθεί πρόσφυγας στο σπίτι του. Γι’ αυτό το λόγο εξ άλλου, υπάρχουν τα σεντούκια . Για να κρύβομε και λεφτά. Αυτά λίγο πολύ  έχουν τα σεντούκια των φτωχών, υπουργέ Τζακ Σπάροου.

Ας ψάξομε όμως κι’ ένα σεντούκι ενός επιφανούς μέλους της κοινωνικής μειοψηφίας, κι ας κάνει ότι δεν το βλέπει ο Τζακ. Άλλωστε θα ήμαστε διακριτικοί για τα ενθύμια της ιδιωτικής του ζωής. Θα σκαλίσομε μόνο τα λάφυρα που έχει μαζέψει εκμεταλλευόμενος την παραπληροφόρηση και την διαστρέβλωση της ιστορικής μνήμης. Και να μέσα στο σεντούκι του επιφανούς, οι υπεραξίες που απόκτησε από τις Εθνικές τραγωδίες, τον μαυραγοριτισμό και τον δοσιλογισμό της κατοχής. 

Ποιο βαθειά στο σεντούκι καλά διατηρημένο το ψαχνό του Αμερικάνικου σχεδίου Μάρσαλ, χωρίς κόκαλα, γιατί αυτά τα έδωσε  στους φτωχούς. Ποιο εκεί, τα συμφωνητικά της ανοχής ή ακόμη και της θερμής στήριξης της Χούντας. Εδώ βρίσκονται  και οι χρηματοδοτήσεις των Ευρωπαϊκών ονείρων που γίνανε εφιάλτες για τους φτωχούς, κοντά-κοντά με τις κρατικές και Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. 

Εδώ οι αποδείξεις της διαφθοράς φτωχών αναγκεμένων ανθρώπων. Εκεί τα λάφυρα της ληστείας του χρηματιστήριου, των ασφαλιστικών ταμείων και της πιστωτικής έκρηξης που δημιούργησε εκατομμύρια υπερχρεωμένους. Ακόμη χρήματα διαφόρων χρωμάτων. Χρήματα μαύρα, άσπρα, γκρίζα, ακόμη και ροζ. Κι’ άλλα χρήματα, που δημιούργησαν δύο γενιές αποτυχημένων επιφανών που άφησαν στο πέρασμα τους καμένη γη.  

Δυστυχώς δεν μπορεί ούτε ο Τζακ Σπαροου να σκαλίσει περισσότερο το σεντούκι του επιφανούς γιατί δεν αντέχει την μπόχα, την δυσωδία που αναδίδει αυτό το σεντούκι  και προτιμά να ανοίγει μόνο τα καθαρά των φτωχών. Το πλήρωμα του ιστιοφόρου «Ελλάς» παρακολουθεί με απάθεια την λεηλασία των σεντουκιών των φτωχών, αλλά μέχρι πότε; 

Ίσως μέχρι να αρχίσουν να το σφάζουν και να το πετούν στη θάλασσα οι πειρατές κι’ αυτή η ώρα πλησιάζει.

Ρόδος 12/09/2013    Χ. Βουτυράκης  (h_vout@yahoo.gr)

Αγγλία: Θα μάθουμε Αρχαία Ελληνικά για να βελτιώσουμε τα Αγγλικά μας!

Κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο αφιερωμένο σε καθηγητές που αγωνίζονται για την κατάργηση της "νεκρής" όπως ισχυρίζονται γλώσσας των αρχαίων ελληνικών.

Αφιερωμένο  στους “πρόθυμους”καθηγητάδες που προσπαθούν να μας πείσουν,ότι η διαχρονική και παγκοσμίως πλουσιότερη γλώσσα, εξελίχθηκε μέσα... σε ένα μικρό χρονικό διάστημα από τους “αγράμματους” Έλληνες και αφού πρώτα την δανείστηκαν από τους περιφερόμενους νομάδες της Ανατολίας…

Δεν είναι εύκολο κατανοήσεις τον κόσμο σε όλο του το μεγαλείο αν δεν μπορείς να σκέφτεσαι Ελληνικά.

Αυτή είναι η κεντρική ιδέα μιας συναρπαστικής πρωτοβουλίας του βρετανικού οργανισμού Iris Projects, o οποίος ασχολείται με την προώθηση της γνώσης σε όλους τους νέους που ζουν στην Αγγλία και τη γνωριμία τους με αρχαίες γλώσσες, δομές και πολιτισμούς, για να βοηθηθούν στα… Αγγλικά τους! Και ποια καλύτερη γλώσσα για να το πετύχει αυτό από τα Ελληνικά!

Η πρωτοβουλία αυτή της Iris Projects ξεκίνησε σαν πιλοτικό πρόγραμμα το 2006, και εισήγαγε με επιτυχία τα Λατινικά σε δεκάδες δημόσια σχολεία. Το αμέσως επόμενο βήμα κατά το σχέδιο ήταν να εισαχθεί η Ελληνική ώστε τα παιδιά να μάθουν σε βάθος τον τρόπο να σκέπτονται και να χειρίζονται τα …αγγλικά!

Τα blogs γράφουν: «Now look, Latin’s fine, but Greek might be even Beta» (Κοίτα, τα Λατινικά μια χαρά είναι αλλά τα Ελληνικά είναι ακόμα καλύτερα!) «Τώρα η μητρική γλώσσα του Αρχιμήδη και του Ηροδότου, πρέπει να χρησιμοποιηθεί πιο ουσιαστικά ώστε για να βοηθήσει τα παιδιά των δημοτικών τα οποία προέρχονται από χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα να βελτιώσουν τα αγγλικά τους!»

Για όσους πιστεύουν ότι τα αρχαία Ελληνικά είναι μια νεκρή γλώσσα, η απάντηση έρχεται από την διευθύντρια του προγράμματος Lorna Robinson η οποία είναι πεπεισμένη ότι η κλασική ελληνική θα μπορούσε να αποδειχθεί ακόμη πιο δημοφιλής και ιδιαίτερα χρήσιμη:

«Τα αρχαία Ελληνικά είναι απλά μια υπέροχη γλώσσα, γεμάτη από όμορφα λόγια και συναρπαστικές ιδέες. Τα έργα στην αρχαία Ελλάδα έχουν διαμορφώσει τη μελέτη των μαθηματικών, της επιστήμης και του πολιτισμού για αιώνες.

Τα παιδιά θα το απολαύσουν και θα επωφεληθούν από τις πάμπολλες χρήσεις κι εφαρμογές των Ελληνικών στην ζωή μας. Δομή, τρόπος σκέψης, λύση προβλημάτων, κατανόηση εννοιών, φαντασία, ετυμολογία, ορθογραφία, παραγωγή νέων λέξεων… Σίγουρα λοιπόν όλη αυτή η μεθοδολογία σκέψης βοηθά με τα αγγλικά και τη δομή τους!

Επίσης, θα συνδεθούν με άλλες πτυχές του σχολικού προγράμματος, από την ιστορία και τη γεωγραφία, μέσω της επιστήμης, των μαθηματικών, του θεάτρου, της τέχνης και του αθλητισμού, όπου και αυτά ήταν όλα συνυφασμένα μέσα στην Ελληνική Παιδεία δημιουργώντας ολοκληρωμένους ανθρώπους” λέει η Δρ Ρόμπινσον.

Τα μαθήματα ελληνικών θα ξεκινήσουν για 160 μαθητές σε τρία σχολεία στην Οξφόρδη, τον Σεπτέμβριο. Επιπλέον άλλα 10 σχολεία θα κάνουν κάποια πιλοτικά μαθήματα.

Η Sue Baker, επικεφαλής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της Ανατολικής Οξφόρδης, είπε ότι στο Cowley όπου ομιλούνται 26 γλώσσες, πολλοί από τους μαθητές της είναι ειδήμονες στο να μαθαίνουν γλώσσες. Τα Λατινικά που κάναμε πριν από μερικά χρόνια είχαν απρόσμενη επιτυχία και πολλά από τα παιδιά ήδη γνωρίζουν δύο γλώσσες ή ίσως τρεις. Έχουν συνηθίσει να λειτουργούν με διαφορετικά κείμενα. Ετσι είναι απολύτως προετοιμασμένα για να εισαχθούν στην αρχαία ελληνική γραμματεία.

Γιατί τα αρχαία Ελληνικά δεν είναι μόνο μια εκμάθηση ξένης γλώσσας. Είναι μια ολόκληρη κουλτούρα που θα συνοδεύει το παιδί για όλη του τη ζωή. Θα εντείνει την αίσθησή τους για τη γλώσσα, θα μπορούν να δουν τις συνδέσεις μεταξύ των γλωσσών, θα μαθαίνουν να σκέφτονται και είναι και διασκέδαση!».

Η Δρ Ρόμπινσον, η οποία θα διδάξει αρχικά μία ώρα κάθε δεύτερη εβδομάδα, είπε: «Οι άνθρωποι μπορεί να αποθαρρύνονται στην ιδέα της εκμάθησης μιας γλώσσας που έχει ένα διαφορετικό αλφάβητο. Στην πραγματικότητα, όμως, έχουμε διαπιστώσει ότι, ενώ έχει προστεθεί μία επιπλέον διάσταση στην εκπαίδευση, οι άνθρωποι μπαίνουν πολύ γρήγορα στο κλίμα και πραγματικά απολαμβάνουν τη μεταλαμπάδευση της γνώσης».

Οι μαθητές θα διδάσκονται όχι μόνο το αλφάβητο, τη γραμματική και το λεξιλόγιο, αλλά θα μάθουν επίσης και για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης των Ολυμπιακών Αγώνων, τις κωμωδίες του Αριστοφάνη και γενικά το αρχαίο Δράμα.

Παρά το ότι έχει γίνει μεγάλη καμπάνια και προώθηση των Λατινικών στα σχολεία, η Δρ. Ρόμπινσον πιστεύει ότι η Ελληνική θα μπορούσε να ξεπεράσει σε δημοτικότητα τα λατινικά επειδή οι άνθρωποι τείνουν να τη θεωρούν πιο συναρπαστική και ενδιαφέρουσα και διακατέχονται από δέος και γοητεία για τους μύθους και τη φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων.

Άλλωστε, όπως γράφουν και στα blogs για το θέμα αυτό, δεν υπάρχει τομέας που να μην είχε αναπτυχθεί πλήρως στην Αρχαία Ελλάδα και να μην αποτελεί αφετηρία για οτιδήποτε κάνουμε τώρα.

Αντιγράφουμε:

Μαθηματικά – Σύμφωνα με το θεώρημα του Πυθαγόρα, σε ένα τρίγωνο δεξιά γωνία του τετραγώνου της υποτείνουσας ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των άλλων δύο πλευρών.

Επιστήμη – Ο Αρχιμήδης παρατήρησε ότι το επίπεδο του νερού στο μπάνιο, σημείωσε άνοδο πήρε μέσα και συνειδητοποίησα ότι αυτό το αποτέλεσμα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό του όγκου των αντικειμένων.

Ιθαγένεια - Η Αθήνα ήταν η πρώτη γνωστή δημοκρατία, όπου οι πολίτες ψήφιζαν για τη νομοθεσία.

Αθλητισμός - Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια σειρά αθλητικών αγώνων για τις πόλεις-κράτη της αρχαίας Ελλάδας.

Ιστορία – Ηρόδοτος θεωρήθηκε ως ο «πατέρας της Ιστορίας» στο δυτικό πολιτισμό και ήταν ο πρώτος ιστορικός γνωστή για τη συλλογή υλικών, δοκιμών ακρίβειά τους και θα τα εμφανίζουν ως αφήγηση.

Ιατρική – Ο Ιπποκράτης θεωρείται ο πατέρας της Ιατρικής.

Φιλοσοφία – Ο Σωκράτης, μεταξύ πολλών άλλων φιλοσόφων και σοφών της εποχής, θεωρείται ο πατέρας της Φιλοσοφίας. Και ο κατάλογος είναι ατέλειωτος.

Και κάτι για το τέλος:

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης Κάρολος Φωριέλ είπε:

«Η Ελληνική έχει ομοιογένεια σαν την Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτήν. Έχει την σαφήνεια της Γαλλικής, έχει όμως μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει δηλαδή ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης.»

«Δάσκαλε», ρώτησαν τον Γκαίτε, «τι να διαßάσουµε για να γίνουµε σοφοί όπως εσύ;»

«Τους Έλληνες κλασικούς».

«Και όταν τελειώσουµε τους Έλληνες κλασικούς τι να διαßάσουµε;»

«Πάλι τους Έλληνες κλασικούς.»

Μήπως θα έπρεπε να στείλουμε τα παιδιά μας να σπουδάσουν Ελληνικά στην Αγγλία;

Πηγή: www.anparatiritis.gr