Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

Η διαχείριση των χρημάτων του δημοσίου και άλλα τινά…

Σχόλια από την καθημερινή ζωή, του Βαγγέλη Κογκάκη, στις 24/8/2009.

Επί πολλά χρόνια είμαι αναγνώστης της εγκρίτου καθημερινής εφημερίδας της πόλης μας “ΠΑΤΡΙΣ”. Στις 24 μεγάλες σελίδες της και στα διάφορα ένθετα, μπορείς να διαβάσεις πολλά και ενδιαφέροντα άρθρα των δημοσιογράφων συνεργατών της ως και πολλά άλλα ποικίλλου περιεχομένου πολλών διακεκριμένων συμπολιτών.

Στη δεύτερη σελίδα «το καστρινό 24ωρο» υπάρχει καθημερινά “Το ερώτημα της ημέρας” με ένα μεγάλο ερωτηματικό ; μπροστά. Τα ερωτήματα είναι πάντα καίρια και πολλές φορές “καυτά”! Οι απαντήσεις είναι επώνυμες και μάλιστα με τις φωτογραφίες εκείνων που απαντούν.

Πριν από μερικές ημέρες διάβασα:

- Το ερώτημα της ημέρας: ‘‘Θεωρείτε πως το επικείμενο δάνειο του δήμου Ηρακλείου θα συμβάλει στην ανάπτυξη της πόλης’’; Παρακαλώ, προσέξετε τώρα τις απαντήσεις οι οποίες έχουν αντιγραφεί κατά λέξη:

Κώστας: ‘‘Αν δεν φάνε τα λεφτά, τότε θα βοηθήσει”. Θέμης: ‘‘Αν υπάρξει σωστή διαχείριση, τότε τα χρήματα θα συμβάλουν στην ανάπτυξη”. Μαρία: ‘‘Νομίζω πως δεν έχουμε ανάγκη από δάνειο, αλλά από το να σταματήσουν να τρώγονται χρήματα”. Νίκος: ‘‘Στην περίπτωση που υπάρχει ορθή διαχείριση και τα χρήματα διατεθούν σε απαραίτητες ανάγκες για τον πολιτισμό και την ανάπτυξη, νομίζω θα βοηθήσει’’.

Όπως, δυστυχώς, διαφαίνεται σε καμιά από τις απαντήσεις δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Οι δύο ομιλούν καθαρά για “φάγωμα”, άμεση κλοπή των χρημάτων και οι άλλες δύο για τη λανθασμένη διαχείριση, έμμεση διασπάθιση και χωρίς φειδώ κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος!

Βέβαια ομιλούν για το Ηράκλειο που οι περισσότεροι είμαστε μεταξύ μας γνωστοί, καλημερίζομε ο ένας τον άλλο και υπάρχει ο φόβος της αποκάλυψης και της ντροπής. Όμως στην Αθήνα, στις άλλες μεγάλες πόλεις με προϋπολογισμούς πολλών εκατομμυρίων μπορείς να μαντέψεις, να φανταστείς τι μπορεί να γίνεται; Εκεί υπάρχει και ο νεποτισμός.

Ένας εσμός συμβούλων, φίλων, παρακαθήμενων, συγγενών και κουμπάρων! Φυσικά όλοι γνωρίζουν ότι για την υπεξαίρεση -την κλοπή- του δημοσίου, συνήθως με τη μεσολάβηση των παρατρεχάμενων, επικρατεί, βασιλεύει καλύτερα η ατιμωρησία.

Η σχέση αστυνομίας και ποινής είναι συνήθως αντιστρόφως ανάλογη. Υπερβάλλω; Ίσως, έχοντας την πρόθεση να τονίσω την αδηφαγία όλων αυτών και τη δήωση, πολλές φορές, του κρατικού κορβανά. Το «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» του Πρωταγόρα είναι παρωχημένες αντιλήψεις.

Σήμερα, είναι αξίωμα, ότι όταν διαθέτεις κεφάλαιο -η απόλυτη και μοναδική αξία- μπορείς να αγοράσεις ότι ποθείς. Όχι μόνον καρδιές (στην κυριολεξία και μεταφορικά) και νεφρά, αλλά και διπλώματα και διδακτορικό και ό,τι άλλο θελήσεις.

Με μεγάλη αναλγησία, απάνθρωπη αδιαφορία και τρόπο προκλητικό, όλα έχουν την “τιμή” των. «Κάποιοι εκπρόσωποι του λαού χρησιμοποιούν την πολιτική ως εφαλτήριο για τρυφηλή ζωή. Κάθε είδους διευκολύνσεις και πελατειακές συμπεριφορές έχουν νομιμοποιηθεί ηθικά…» Κάρολος Παπούλιας, Πρόεδρος της Δημοκρατίας. «Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων»;

Τα έργα του Ο. Τ. Ε. Μια μεγάλη ταλαιπωρία υφιστάμεθα οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής του Γαζίου. Αιτία οι εργολάβοι δημοσίων έργων. Αυτοί οι ανεξέλεγκτοι κύριοι, όντες κράτος εν κράτει, επί 15 ημέρες με τα μηχανήματά τους άνοιγαν χαντάκια τοποθετώντας καλώδια για την αναβάθμιση των υπηρεσιών του Ο.Τ.Ε. Καλώς και ευχαριστούμε. Το σύννεφο της σκόνης, βέβαια, ήταν τεράστιο.

Υπομονή, σκέφτηκα. Θα περάσει. Οι εργασίες τέλειωσαν χωρίς καθυστέρηση -στις 12 Αυγούστου- αλλά οι σκόνες, με το πρώτο φύσημα του ανέμου ή όταν περάσει οποιοδήποτε όχημα ‘λούζουν’ ολόκληρη την περιοχή επειδή πολλά χώματα παρέμειναν στο οδόστρωμα.

Και κάτι ακόμη. Το σκυρόδεμα με το οποίον κάλυψαν τα χαντάκια είναι τέτοιας ποιότητας -χωρίς το ανάλογο τσιμέντο- ώστε άρχισε ήδη να σπάζει και να διαλύεται σε χαλίκια, άμμο και σκόνη. Τσιμέντο να γίνει, τι μας νοιάζει! μονολογούν. Όμως γιατί;

Και το χειρότερο. Σε λίγες ημέρες θα έρθει άλλος εργολάβος -«και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης»- να ανοίξει πάλι χαντάκια για την αποχέτευση. Πάρα πολύ καλά. Οι βόθροι, που ρυπαίνουν το έδαφος με τα λήμματα των κατοικιών να μην χρησιμοποιούνται πλέον.

Σωστά. Όμως δεν μπορούσαν να συντονιστούν οι εργασίες; Για άλλη μια φορά, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το φαινόμενο του ράβε-ξήλωνε, σε δημόσια έργα. Είναι η μεθοδολογία, που ενώ εξορκίζεται από τους πάντες (ίσως να ευθύνεται ο ‘εξορκιστής’ εργολάβος) εξακολουθεί να παραμένει βαθειά ριζωμένη στις διάφορες Δ.Ε.Κ.Ο. της χώρας.

Η ανάπλαση της περιοχής της Αγίας Τριάδας. Πόσες φορές έχομε διαβάσει στον τοπικό τύπο, έχομε ακούσει από τους τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς και το ραδιόφωνο ότι θα γίνει η αναμόρφωση, η αναδημιουργία προς το καλύτερο, η ανάπλαση του δομημένου περιβάλλοντος της περιοχής της Αγίας Τριάδας, χωρίς να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας, το χρώμα της γειτονιάς, το πλέγμα των σχέσεων των γειτόνων.

Και είναι από τις παλαιότερες περιοχές της πόλης, με τον περικαλλή ομώνυμο Ιερό Ναό στον οποίο ιερούργησαν ονομαστοί ιερείς, με μόρφωση, προσωπικότητα, πίστη, ζήλο και κύρος. Σήμερα δυστυχώς η ανάπλαση έχει εγγραφεί ‘‘στις ελληνικές καλένδες’’ και συντελείται, αν όχι η καταβαράθρωση, αλλά η παραμόρφωση, η νόθευση της “γειτονιάς” και των κατοίκων.

Οι κατοικίες καταστρέφονται χωρίς να επιδιορθώνονται και με την πάροδο του χρόνου ερημώνονται ή κατοικούνται από οικονομικούς μετανάστες, τσιγγάνους και άλλους αλλοδαπούς. Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά μου προξενεί λύπη, στεναχώρια, η θλιβερή εικόνα της πάλαι ποτέ γραφικής γειτονιάς της πόλης μας. Δεν πρέπει να συνηθίσουμε στην ασχήμια και τον αμοραλισμό.

Ισχύουν ακόμη οι ηθικοί κανόνες, η διάκριση ανάμεσα στο καλό και το κακό, στο ωραίο και το άσχημο. Πολλές γενιές κατοίκων του Ηρακλείου έχουν γεννηθεί και ανατραφεί σ’ αυτήν και οι οποίοι έχουν διαπρέψει στις τέχνες και την επιστήμη. Ο πολιτισμός σμιλεύει τη στάση και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Έχουμε κορεστεί στις υποσχέσεις που διαρκώς αθετούνται.

Ζούμε την καθημερινή έκπτωση αξιών. Γίναμε θιασώτες του ενός και μοναδικού ονείρου που μπορεί να εννοήσει η στεγνή και ανισόρροπη εποχή μας, εκείνου της υλικής καταξίωσης. Οι άρχοντες έχουν υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης. «Αρχή άνδρα δείκνυσι».

Απαιτείται γρήγορη δράση. Κάποια ρηξικέλευθη λύση θα υπάρχει.

• Ο Βαγγ. Κογκάκης είναι δάσκαλος, συνταξιούχος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου