Για τους αρχαίους ημών προγόνους ο δήλιος κολυμβητής εθαυμάζετο όπως και σήμερα ο νικητής των 100 μ. στον υγρό στίβο. Η κολύμβηση ήταν γνωστή ως μια εξαίρετη άσκηση με ευεργετικές ενέργειες για την υγεία και ένα ωφέλιμο -σωτήριο πολλές φορές- μέσο ψυχαγωγίας. Από μικροί, λοιπόν, μάθαιναν να δαμάζουν το υγρό στοιχείο θεωρώντας ότι εκείνος που δεν εγνώριζε κολύμβηση και γράμματα «…απαίδευτός εστι και βάρβαρος».
Έτσι και σήμερα έχουν γίνει πλέον συνήθεια, ‘τα μπάνια του λαού’, έλεγε ένας γνωστός, στην παρέα του. Όμως είναι πολύ banal η φράση. Διακοπές, είναι πιο αριστοκρατική λέξη. ‘Ποια παραλία θα προτιμήσετε φέτος για διακοπές;’ Άρτια, ωραία έκφραση. Εξ’ άλλου το ρήμα ‘διακόπτω’, σταματά τον συνειρμό κάθε σκέψης και εργασίας. Ξεκουράζει.
Ήλθε και πάλι ο Ιούλιος στην Κρήτη και μαζί του κατέφθασαν οι μυριάδες των επισκεπτών, Έλληνες και αλλοδαποί, παρά την οικονομική κρίση, επειδή «η φτώχια θέλει καλοπέραση», όπως μονολογούσε ο παππούς μου. Κάθε ηλικίας, φύλου, φυλής και οικονομικής κατάστασης. Όλοι πάντως είναι, ή προσπαθούν να παρουσιάζονται, ως κάτοχοι μιας κάποιας ευμάρειας.
Καλοκαίρι, λοιπόν, διακοπές και φυσικά θάλασσα, συνεχίζοντας… την παράδοση των προγόνων. Όχι σε κάποια απόμερη παραλία αλλά σε μια κοσμοπολίτικη plage. Εξαίρετη άσκηση η κολύμβηση αλλά και ένας σύγχρονος-μοντέρνος τρόπος ψυχαγωγίας με απολαυστικό… θέαμα και πολλές γνωριμίες. Έμπειροι, άριστοι κολυμβητές είμαστε, έχουμε δε και όλα τα accessoire για μια αισθητή και αισθησιακή παρουσία. Πότε θα τα επιδείξουμε όλα; Και ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο, προσθέτει ο κάτοχός του. Τόσο προσπαθήσαμε για να τα αποκτήσουμε, συμπληρώνει ο άλλος. Θυμηθείτε τη δίαιτα και την εξαντλητική γυμναστική, προσθέτει ο τέταρτος.
Η επιλογή της πλαζ επαφίεται στη συντροφιά. Το “San Trope Beach” είναι κάπως μακριά αλλά αξίζει τον κόπο, όπως με διαβεβαιώνουν οι επαΐοντες. Εντυπωσιακή και η ονομασία! Παραπέμπει στη Ν. Γαλλία, στις Κάνες! Σύμφωνοι, αλλά οδηγός εγώ, προσθέτει ο κάτοχος του ολοκαίνουργιου Ι.Χ. αυτοκινήτου.
Κυριακή 11.30. Ξεκινάμε. Από ένα χαμηλό λοφίσκο αντικρίσαμε την ακριβή κοσμοπολίτικη πλαζ. Τι θέαμα ήταν αυτό; Δεν ήταν παραλία για κολύμβηση στη θάλασσα αλλά, κατ’ αρχάς, μια υπαίθρια έκθεση αυτοκινήτων και στη συνέχεια ένα δάσος από πολύχρωμες μικρές και μεγάλες ομπρέλες. Αυτοκίνητα κάθε μάρκας και βαλαντίου. Από Rolls Roy’s, Mercedes, B.M.W. μέχρι Fiat-άκια και Datcun.
Τώρα πού θα βρούμε χώρο στάθμευσης; parking, ήθελα να πω. Με τη βοήθεια της συντροφιάς και την όλη επιδεξιότητά μου το στρύμωξα σε ένα στενό χώρο, αλλά βγήκα από τη δεξιά πόρτα καταϊδρωμένος.
Μπροστά μας δυο τρία σκαλοπάτια και κάτω η αμμουδιά, η plage. Προχωρούμε, τρόπος του λέγειν. Κοσμοπλημμύρα. Εισπνέω βαθειά τον καθαρό αέρα και για να …‘ξεφουσκώσει’ το στομάχι μου. Προσέχω συνέχεια τριγύρω μου για να μην πατήσω κανένα μέσα σε τόσο κόσμο, ξαπλωμένο σε όλες τις στάσεις. Βρίσκουμε μια κενή ομπρέλα με τις ειδικές πολυθρόνες και πριν προλάβουμε να καθίσουμε ένας Αλβανός μάς λέει στα... ελληνικά του: ‘Θέλει, ένα… καρέκλα δυόμισο ευρώ, οπρέλα 3’. ‘Τσούζουν’ οι τιμές, όπως και στα ποτά, που μας τα έφεραν ύστερα από… μία ώρα. Φυσικά χωρίς απόδειξη. Τέτοια ώρα-τέτοια λόγια. Κοιτάζω λοξά τον προτείνοντα ο οποίος ‘ποιεί την νήσσαν’. Αποφασίζω να μην μεμψιμοιρώ για τίποτα σήμερα.
Ξαπλώνουμε. Δίπλα μας σε απόσταση ενός μέτρου μια ευτραφής κυρία με ολόσωμο μαγιό και paréo, προσπαθεί μάταια να κρύψει τα προεξέχοντα παχάκια της. Φορεί μεγάλα σκούρα γυαλιά ηλίου και ψάθινο καπέλο. Μετά την πρώτη ματιά προς αυτήν, ακολουθεί η αδιαφορία του ανδρικού πληθυσμού. Ίσως το αντιλαμβάνεται γιατί υπόσχεται στον εαυτό της αυστηρή δίαιτα από αύριο, επειδή σήμερα η θάλασσα… ανοίγει την όρεξη.
Από την άλλη πλευρά ένας παχουλός 60ντάρης, αλλά καλοδιατηρημένος άνδρας, μάλλον συνταξιούχος, με μαγιό τύπου sort και ψαθάκι, μουρμουρίζει βρίζοντας τον Αλβανό. Προφανώς για τις τιμές. Είναι, βλέπετε, μόνος. Κάθεται, ανοίγει την εφημερίδα αλλά παρατηρεί κλεφτά τους γύρω του, ιδιαίτερα το γυμνό στήθος της ωραίας κυρίας που είναι ξαπλωμένη κοντά του. Τη ματιά του αντιλαμβάνεται ο συνοδός της, ο υπερασπιστής της τιμής, που σηκώνει το γόνατό του ώστε να αποκόψει την ορατότητα της αγενούς, αδιάκριτης αρσενικής ματιάς.
Μπροστά μου με ύφος blasé, ανάσκελα στη πολυθρόνα του, ακουμπισμένος ελαφρά στους αγκώνες του σε μια νωχελική στάση όλο υποσχέσεις, είναι ξαπλωμένο ‘το σώμα’. Ένας νέος άνδρας, ωραίος, γυμνασμένος, με σφιχτοδεμένο δέρμα σε χρώμα σοκολάτας, κόκκινο μικρό μαγιό τελευταίας collection και σκούρα μοντέρνα γυαλιά ηλίου. Σίγουρος για τον εαυτό του ψάχνει για τη θηλυκή λεία του. Ομολογουμένως έχει συγκεντρώσει επάνω του πολλά βλέμματα. Ζηλόφθονα ανδρικά και ερωτικά, λάγνα γυναικεία.
Ξαφνικά όλων τα βλέμματα στρέφονται προς τα πίσω. Πολλοί άνδρες βγάζουν τα σκούρα γυαλιά ηλίου και δήθεν τα καθαρίζουν… αδέξια. Μια εξαίσια καλλονή, με ένα ελάχιστο ροζ μπικίνι, ροδαλό δέρμα, διαφανές paréo που τονίζει ό,τι ήθελε να κρύψει, ξανθά μαλλιά πιασμένα ψηλά, ωραία μοντέρνα γυαλιά ηλίου και τσάντα, κατεβαίνει τα σκαλοπάτια προς την αμμουδιά, με προσποιητή φιλάρεσκη… φυσικότητα. Και το σπουδαιότερο: Δεν συνοδεύεται από άνδρα. Είναι μόνη της. Η ερωτική επιθυμία, ο πόθος, το libido όλων των ανδρών στα ύψη. Προχωρεί ψάχνοντας. Βρίσκει αυτό που θέλει και ξαπλώνει σε μια chaise longue. Σε λίγο -συνεχίζεται η βασανιστική τυραννία των αρσενικών- αρχίζει να απλώνει με αργές νωχελικές κινήσεις το αντιηλιακό της. Δεξιά, αριστερά στις γάμπες, στους μηρούς, στον ομφαλό, στο στήθος. Κρατάει ένα βαζάκι με ειδική κρέμα, γυρίζει στο πλάι και ρίχνει ερευνητικές ματιές γύρω της. Λέτε να ψάχνει κάποιον για να της το απλώσει στην πλάτη και στους γοφούς; Θα υπάρξει εθελοντής; Πολλά στόματα ανοίγουν και… περιμένουν με αγωνία. Όμως, προς μεγάλη ανακούφιση όλων, η καλλονή κλείνει το βαζάκι και το βάζει στην τσάντα της. Η παράσταση έλαβε τέλος.
Αμήχανα σκαλίζω την άμμο κοιτάζοντας γύρω και σχολιάζοντας τα πάντα με τη συντροφιά μου μέχρι να αποφασίσουμε για τη δροσερή βουτιά, όταν αντιλαμβάνομαι με κάποια δυσάρεστη έκπληξη ότι ξεθάβω αποτσίγαρα. Αμέσως μου έρχεται στο νου το φιλμ «Η θεία απ’ το Σικάγο» με τη Γεωργία Βασιλειάδου. Το θυμάστε; Ρεσιτάλ ηθοποιίας η αείμνηστη.
Κι εκεί επάνω στο κύμα η ελληνική οικογένεια. Ο πατέρας, ένας εύσωμος νέος άνδρας ξαπλωμένος στην άμμο διαβάζει την εφημερίδα του. Η μητέρα, μια ωραία νέα γυναίκα, η αιώνια Ελληνίδα μητέρα που με το τάπερ στο χέρι, λίγο παραπέρα, προσπαθεί να ταΐσει τον κανακάρη της κεφτεδάκια. Κι εκείνος, ο μπόμπιρας, την τρελαίνει στα καμώματα και τα νάζια:
- ‘Όχι… Ε χιέλω άλλο, μαμά!’
- ‘Δώσε τα σε μένα ωραία μου…’ ψιθυρίζει, καθώς γονατίζει στην άμμο, ένας μάγκας, άρτι αφιχθείς, προς την όμορφη μαμά.
Ευτυχώς δεν τον ακούει. Το είπε τόσο σιγά, μάλλον για να το ακούσει ο ίδιος και η παραδίπλα ανδρική παρέα, 3-4 νέων ανδρών, που ξαπλωμένοι στην άμμο χειρονομούν, ομιλούν μεγαλόφωνα στα κινητά τους που χτυπούν σε όλους τους ήχους και μελωδίες, γελάνε δε συνεχώς πολύ δυνατά συναγωνιζόμενοι στα τολμηρά σόκιν ανέκδοτα, πειράζοντας ο ένας τον άλλο. Είναι -ο τελευταίος- ένας νεαρός, με χρυσές αλυσίδες στο δασύτριχο στήθος και στον δεξιό καρπό. Στο άλλο χέρι κρατεί τα τσιγάρα με τον αναπτήρα θυέλλης.
Η χαίτη όρθια από το ζελέ, (αλήθεια γιατί είχε βάλει ζελέ αφού θα κολυμπούσε ή μήπως ήρθε προς άγραν οποιασδήποτε ερωτικής συντροφιάς;) και το κινητό σφηνωμένο στο εφαρμοστό κιτρινόμαυρο μαγιό του. Παρατηρεί με ενοχλητικό, αναιδές διεισδυτικό βλέμμα κάθε θηλυκή ύπαρξη και περιμένει ανταπόκριση με βέβαιη υπερφίαλη σιγουριά.
Δίπλα του, πολύ κοντά, ένας άλλος νεαρός, ξαπλωμένος μπρούμυτα περιποιημένος, με μικρό λευκό εφαρμοστό μαγιό, χωρίς ίχνος τρίχας σε όλο του το σώμα, με περίεργη κόμμωση, προσπαθεί να του ‘πιάσει κουβέντα’. Ο πρώτος, κατ’ αρχάς αδιαφορεί και στη συνέχεια τον βρίζει χυδαία ‘‘άντε ρε μα…’’, ευτυχώς χαμηλόφωνα.
Ξαφνικά μια έντονη φωνή ακούγεται σε μια γλώσσα άκρως ελληνική της…εποχής μας! Είναι η φωνή μιας ‘κυρίας’ η οποία αδυνατεί να πιστέψει ότι το τριχωτό μπαλάκι προσγειώθηκε όλως τυχαία για δεύτερη φορά στην πλάτη της. Η συγνώμη ενός εύρωστου νεαρού που πηγαίνει να το πάρει, δεν ικανοποιεί την παθούσα που συνεχίζει να μονολογεί με σχόλια καθόλου κολακευτικά -για την ελληνική γλώσσα- και το νέο άνδρα που ‘βρεγμένος’ φεύγει γρήγορα για μια άλλη αληθινή κρύα βουτιά στη θάλασσα.
Τελευταίο κατέφθασε ένα ωραίο νεαρό ζευγάρι. Ξάπλωσαν στην άμμο κοντά στον συνταξιούχο και προς μεγάλη του έκπληξη άρχισαν τις περιπτύξεις χωρίς να νοιάζονται για τον κόσμο γύρω των. Η ζεστή άμμος έγινε καυτή από την ανάφλεξη των ερωτογενών ορμονών των δύο πρωταγωνιστών που θα συνέχιζαν χωρίς να ενοχλούνται από τα πικρόχολα σχόλια των γύρω των, αν δεν τους σταματούσε ένα άλλο μπαλάκι, που ζηλόφθονα έριξε επάνω των ένας από τους νεαρούς της παρέας με τα ανέκδοτα. Ακολούθησαν ηχηρά γέλια και το show έμεινε ημιτελές.
Όμως πώς ήταν δυνατόν να απουσιάσουν από την κοσμοπολίτικη πλαζ και οι ‘Αλβανοί τουρίστες’; Τρεις νέοι άνδρες άνευ γυναικείας συνοδείας όπως πάντα, λιπόσαρκοι, ασκημούληδες με το τριγωνικό τους πρόσωπο. Οι δύο ήταν συνεσταλμένοι, αλλά ο τρίτος ζωηρός, θρασύς, με σιγουριά που την αντλεί από την αναίδειά του. Είχε ‘ξεπεταχτεί’ λόγω αρχαιότητας εν Ελλάδι. Παρατηρούν τριγύρω μιλώντας χαμηλόφωνα στη γλώσσα τους. Δεν ενοχλούν, παρά το ότι και μόνη η παρουσία των είναι ενοχλητική για πολλούς.
Όμως, είχαμε ιδρώσει αρκετά από τον ζεστό ήλιο, την πυρωμένη άμμο και την καυτή θέα. Καιρός για μια βουτιά. Τώρα, πώς θα σηκωθώ; Όλων τα βλέμματα θα πέσουν επάνω μου. Η σειρά τους να με σχολιάσουν. Σηκωθήκαμε, ρούφηξα και πάλι το στομάχι μου κι έτρεξα προς τη θάλασσα, ρίχνοντας από κοντά μια ματιά θαυμασμού στην πιο όμορφη ξανθιά της παραλίας. Με το κρύο νερό, τις φωνές και τα γέλια μας, χάθηκαν, πέταξαν όλες οι σκέψεις και τα σχόλια. Και είχαμε κάνει ομαδική κριτική και ψυχανάλυση όλων και για όλα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου