Η ένταση της σωματικής άσκησης επηρεάζει ενδεχομένως τη
διαδικασία επεξεργασίας της γλυκόζης του αίματος, επομένως αποτελεί σημαντική
παράμετρο για την πρόληψη και τη διαχείριση του διαβήτη, διαπίστωσαν ερευνητές
από το αμερικανικό πανεπιστήμιο Ντιουκ.
Στο πλαίσιο της σχετικής μελέτης, η οποία δημοσιεύεται
στην επιθεώρηση Diabetologia, οι ερευνητές ζήτησαν από μια ομάδα ανθρώπων με
προδιαβήτη –όταν το σάκχαρο στο αίμα είναι ελαφρώς ανεβασμένο, αλλά όχι αρκετά
υψηλό ώστε να προκύψει διάγνωση για διαβήτη– να καλύπτουν σε εβδομαδιαία βάση
απόσταση περίπου 21 χιλιομέτρων είτε με ζωηρό περπάτημα είτε με τρέξιμο για
συνολικό διάστημα έξι μηνών.
Παραδόξως, το ζωηρό περπάτημα οδήγησε σε σχεδόν έξι φορές
καλύτερη ανοχή στη γλυκόζη –ένα δείκτη που μετρά πόσο καλά απορροφούν τα
κύτταρα τα σάκχαρα– σε σύγκριση με το τρέξιμο.
Αν και οι ερευνητές δεν είναι βέβαιοι για τους
μηχανισμούς που καθοδήγησαν το αποτέλεσμα, εκτιμούν ότι η ήπια άσκηση ωθεί το
σώμα να εκμεταλλευτεί σε μεγαλύτερο βαθμό τα αποθέματα λιπαρών οξέων απ’ ό,τι
κατά την έντονη άσκηση. Πώς επηρεάζει αυτό το σάκχαρο;
Η συσσώρευση λιπαρών οξέων στο σώμα συνδέεται με λιγότερο
αποτελεσματική επεξεργασία της ινσουλίνης, κάτι που με τη σειρά του συνεπάγεται
ότι τα κύτταρα δεν μπορούν να απορροφήσουν επαρκώς τα σάκχαρα. Αποτέλεσμα αυτού
είναι να παράγεται όλο και περισσότερη ισνουλίνη ώστε να εξουδετερωθούν τα
σάκχαρα του αίματος και μακροπρόθεσμα εκδηλώνεται ο προδιαβήτης ή ο διαβήτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου