Ποιος φταίει που είσαι άνεργος (με πτυχίο)?

       

Οι νέοι δεν διδάσκονται τίποτα χρήσιμο στα ΑΕΙ. Γαλουχούνται όμως να πιστεύουν ότι είναι οι εκλεκτοί του θεού που αξίζουν κατευθείαν διευθυντικές θέσεις! Μέχρι να συνειδητοποιήσουν την πλάνη τους έχουν φτάσει τα 30, είναι άνεργοι και ακόμα δεν έχουν μάθει κάτι χρήσιμο.

Ποιος φταίει που είσαι άνεργος? Μα φυσικά εσύ Έλληνα πολίτη, οι κακές εκπαιδευτικές σου επιλογές, η σάπια γραφειοκρατία που ανέχεσαι και το κακό μας εκπαιδευτικό σύστημα που βγάζει απαίδευτους τεμπέληδες!

Κοιτάχτε ας πούμε μια ενδιαφέρουσα έρευνα στην Καθημερινή για το προφίλ του 30ρη πτυχιούχου.

Διαβάζουμε λοιπόν οτι το ποσοστό εισακτέων στα ΑΕΙ πήγε από το 35% στα μέσα του 90 στο 72% (!!!) σήμερα. Δηλαδή σκεφτείτε το λίγο, από τους συμμαθητές σας στο σχολείο πάνω από 7 στους 10 εισάγονται σε ΑΕΙ και με δεδομένο το απαράδεκτο σύστημα των ΑΕΙ μας θα πάρουν σίγουρα πτυχίο! Σας φαίνεται περίεργο να μην βρίσκουν αυτόματα δουλειά όλοι αυτοί και μάλιστα στον κλάδο που θέλουν? 

Βγάζει συμπέρασμα η ερευνήτρια της Παντείου  κα.Καραμεσινη:

Φταίει η ελληνική οικονομία που δεν μπορεί να αξιοποιήσει στο σύνολό του το εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό που βγαίνει από τα ΑΕΙ

Τι είναι η οικονομία αναρωτιέμαι εγώ? Είναι ένα απάνθρωπο τέρας που ορίζει για τον καθένα μας την μοίρα του? Όχι βεβαία, η οικονομία είμαστε εμείς! Ας εξηγηθώ: η οικονομία χρειάζεται φυσικό και ανθρώπινο κεφάλαιο. Στις μέρες μας στη δύση το φυσικό κεφάλαιο αφθονεί, αυτό που σπανίζει είναι το ανθρώπινο.

Οι θέσεις εργασίας σε μια χώρα σαν την Ελλάδα λοιπόν, που είναι μέρος ενός τεράστιου οικονομικού σχηματισμού (ΕΕ) με άφθονο κεφάλαιο δεν εξαρτώνται από έναν κακό καπιταλιστή με πούρο που έχει το μονοπώλιο του κεφαλαίου και επιλέγει σε ποιον να δώσει δουλειά. Το κεφάλαιο στην ευρωζώνη υπάρχει, το πρόβλημα είναι να το προσελκύσεις, προσφέροντας χώρο για μια καλή επένδυση.

Έτσι οι θέσεις εργασίας εξαρτώνται από την ελκυστικότητα μιας χώρας για επενδύσεις που με την σειρά της εξαρτάται από δυο πράγματα: την δυνατότητα του γραφειοκρατικού μηχανισμού της χώρας να δεχτεί τις επενδύσεις χωρίς αναίτια εμπόδια και την διαθεσιμότητα κατάλληλων εργαζομένων.

Σημειώστε εδώ οτι είναι αδιάφορο το μέγεθος της τοπικής αγοράς για τα περισσότερα είδη επενδύσεων. Μια εταιρεία λογισμικού στην Αθήνα δεν ενδιαφέρεται μόνο για την ελληνική αγορά, μπορεί να πουλήσει χωρίς κανέναν περιορισμό σε ολόκληρη την ευρωζώνη! Έτσι το αν κάποιες εταιρείες δεν έρχονται στην Αθήνα δεν έχει να κάνει με το μέγεθος της χώρας αλλά με την ποιότητα των εργαζομένων και των δημοσίων υπηρεσιών.

Κάπου εδώ πρέπει να έχει γίνει φανερό λοιπόν οτι για τα προβλήματα ενός πτυχιούχου στην Ελλάδα φταίνε δυο πράγματα: το εντελώς δυσκίνητο και σάπιο κράτος και οι ίδιοι οι πτυχιούχοι!

Να φέρω ένα ακραίο παράδειγμα: αν είχαμε 10.000 αποφοίτους πληροφορικής του ΜΙΤ και του Στάφορντ να κάθονται άνεργοι στην Αθήνα και αν μια νέα εταιρεία μπορούσε να δημιουργηθεί μέσα σε 5 λεπτά, πόσο καιρό θα έπαιρνε στους επενδυτές να το πάρουν είδηση και να κτίσουν τόσες εταιρείες ώστε να προσληφτούν όλοι αυτοί οι πληροφορικάριοι? Προφανώς ελάχιστο.

Που πάνε οι επενδύσεις

Για τους μονίμως απαισιόδοξους που για κάποιον λόγο θεωρούν οτι οι θέσεις εργασίας δεν μετακινούνται εύκολα και οτι μια χώρα χωρίς τεχνολογική παράδοση δεν μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας, προτείνω δυο ιστορίες. Η πρώτη είναι η απίστευτη επιτυχία της Ινδίας στον τομέα της πληροφορικής. Ξεκινώντας από την επένδυση της Ινδίας στα Ινδικά Ινστιτούτα Τεχνολογίας και με ρυθμούς ανόδου 30% την τελευταία δεκαετία, η πληροφορική στην Ινδία σήμερα απασχολεί 1,6 εκατομμύρια άτομα, έχει έσοδα πάνω από 50 δις δολάρια (περίπου 1/6 του ελληνικού ΑΕΠ!), παράγει 5,4% του ινδικού ΑΕΠ και αποτελεί πάνω από 20% των εξαγωγών της χώρας!

Και αν η Ινδία δεν σας φτάνει, ας πάμε πιο κοντά στο Κλουι της Ρουμανίας που έχουν μετακομίσει πρόσφατα πολλές γερμανικές εταιρείες, με αποκορύφωμα την μετακόμιση της Νοκια από την Ρηνανία προς Ρουμανία.

Τα λάθη φοιτητών και ΑΕΙ

Μα, θα πει κανείς, οι άνεργοι πτυχιούχοι στην Ελλάδα δεν είναι ηλεκτρολόγοι-μηχανικοί ή πληροφορικάριοι για να φέρουν τέτοιες επενδύσεις. Σωστό, αλλά ποιος φταίει για αυτό? Πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι οι πτυχιούχοι που δεν φρόντισαν να διαλέξουν σπουδές που να έχουν κάποιες προοπτικές. Αν επιλέγεις φίλε μου να σπουδάσεις μεταμοντέρνα κοινωνιολογία των Βεδουίνων, ξέρεις οτι θα μείνεις άνεργος και κανείς δεν σου φταίει. Θα πει κανείς οτι μερικοί δεν είχαν επιλογή γιατί τα εγχώρια ΑΕΙ δεν δίνουν αρκετές θέσεις σε χρήσιμες σχολές. 

Πάλι ποιος φταίει για αυτό? Μα η σάπια γραφειοκρατία που οδηγημένη από εξωφρενικές ιδεολογικές αγκυλώσεις φτιάχνει άχρηστα ΑΕΙ με καταδικασμένους στην ανεργία αποφοίτους.

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι αρμόδιοι αλλά και η ψηφοφόροι είναι ότι πτυχίο δεν φέρνει απαραίτητα μια θέση εργασίας. Οι χρήσιμες γνώσεις και ικανότητες σημαίνουν παραγωγικότητα που φέρνει θέσεις εργασίας. 

Το πτυχίο είναι χρήσιμο για μια θέση εργασίας μόνο στον βαθμό που είναι εγγύηση γνώσεων και ικανοτήτων*. Η κα. Καραμεσίνη κάνει τραγικό λάθος να κατηγορεί έτσι γενικά την ελληνική οικονομία που δεν απορροφά το “εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό” που βγάζουν τα ελληνικά ΑΕΙ. Τα ελληνικά ΑΕΙ ως επί το πλείστον** βγάζουν απαίδευτους, ανειδίκευτους, υποψηφίους ανέργους! Βγάζουν άτομα που δεν ξέρουν να χρησιμοποιήσουν έναν ΗΥ, άτομα που έχουν χάσει κάθε επαφή με την κοινή λογική, άτομα που ποτέ δεν ήρθαν σε επαφή με την επιστημονική μέθοδο, άτομα που δεν γνώρισαν την αξία της μελέτης. 

Τελικά αμφιβάλλω αν το μέσο ΑΕΙ διδάσκει πολύ παραπάνω από αφοσίωση σε κάποιο κόμμα και καλά συνθήματα για πορείες.

Τα άτομα που βγαίνουν από αυτό το σύστημα δυστυχώς είναι διπλά καταραμένα. Από την μια χωρίς μαζική επανεκπαίδευση είναι ανίκανα για οποιαδήποτε παραγωγική εργασία. Από την άλλη έχουν γαλουχηθεί να πιστεύουν οτι είναι οι εκλεκτοί του θεού που αξίζουν κατευθείαν διευθυντικές θέσεις! Μέχρι να συνειδητοποιήσουν την πλάνη τους έχουν φτάσει τα 30, είναι ακόμα άνεργοι και ακόμα δεν έχουν μπει σε μια πορεία ουσιαστικής επιμόρφωσης για να μπορούν να παράγουν κάτι χρήσιμο. Καθόλου περίεργο που έχουμε 30ηδες να αμείβονται με 700-1000 ευρώ και παράλληλα είναι πολύ απογοητευμένοι με την ζωή τους.

Έτσι λοιπόν φίλε 30ρη έχεις δυο επιλογές.

Α) Αποφασίζεις οτι σου φταίνε όλοι, μιζεριάζεις και αποφασίζεις να ζήσεις εις βάρος των άλλων ψάχνοντας δουλειά στο δημόσιο. Φυσικά για τον σκοπό αυτό ψηφίζεις και τον κατάλληλο λέρα βο(υ)λευτή να σε “τακτοποίηση κάπου”.

Β) Ακολουθείς τον δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας, φτύνεις όλους τους βο(υ)λευτές και το δημόσιο, παίρνεις την ζωή σου στα χέρια σου και δουλεύεις σκληρά μέχρι να καταφέρεις να είσαι πραγματικά παραγωγικός. Και αν πραγματικά νομίζεις οτι η Ελλάδα δεν σου προσφέρει τις σωστές ευκαιρίες, δεν μένεις με την μαμά σου και περιμένεις το θαύμα, παίρνεις τα μπογαλάκια σου και δρόμο (όπως έχουν κάνει τόσοι από μας)

——————————————————-

Σημείωση περί παιδείας: Πολλοί νέοι πτυχιούχοι που δυσκολεύονται να βρουν δουλειά κάνουν το λάθος να είναι κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Στην πραγματικότητα όμως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα ήταν η μόνη τους ελπίδα! Κανένας δεν είπε οτι το πρώτο πτυχίο κάποιου πρέπει να καθορίζει και τον κλάδο του, πόσο μάλλον την ακριβή του εργασία. Ονομασίες όπως “αδιόριστος μαθηματικός” είναι απλά απαράδεκτες (με την ιδία λογική όσοι έχουν διδακτορικό είναι “αδιόριστοι καθηγητές ΑΕΙ”? Όσοι είμαστε άνω των 18 είμαστε “αδιόριστοι πρωθυπουργοί”?).

Παρά πολύ συχνά, στον δυτικό κόσμο, κάποιος σπουδάζει κάτι που του αρέσει και μετά κάνει μεταπτυχιακό που τον κάνει έναν παραγωγικό εργαζόμενο. Ας πούμε κάποιος γίνεται μαθηματικός γιατί του αρέσει, αλλά κάνει μεταπτυχιακό στα χρηματοοικονομικά και βγάζει 100 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο, αντί να περιμένει 10 χρόνια για να γίνει δάσκαλος των 15.000 ευρώ. 

Το πρόβλημα στην Ελλάδα όμως είναι οτι τα παραγωγικά μεταπτυχιακά είναι λίγα, χαμηλής ποιότητας και δύσκολο να εισαχθείς! Με τα ιδιωτικά ΑΕΙ είναι σχεδόν σίγουρο οτι θα είχαμε δυναμική είσοδο σοβαρών business schools, όπως ας πούμε η Ισπανία που έχει σήμερα κάποια από τα καλυτέρα στον κόσμο. Αυτό θα έκανε καλό όχι μόνο στους ανέργους αλλά και συνολικά στην ελληνική οικονομία

…

*Σημειωτέον οτι δεν χρειάζεται τις ικανότητες να τις αποκτάς στο πανεπιστήμιο για να σημαίνει το πτυχίο κάτι. Συχνά το πτυχίο είναι απλά εγγύηση οτι ήσουν αρκετά ικανός να επιλέγεις για αυτές τις σπουδές. Αν ας πούμε σε δεχτούν στην Νομική Αθηνών, παρόλα τα χάλια της σχολής, έχεις ένα θετικό σημάδι, οτι μπόρεσες να δουλέψεις αρκετά και να ανταγωνιστείς τόσα άλλα άτομα για να σε δεχτούν.

**Το τονίζω αυτό. Υπάρχουν φυσικά και κάποιες εξαιρέσεις, οι οποίες αν έχουν λίγο κοινό νου και αγάπη για την δουλειά τους, παρατάνε την Ελλάδα κακήν κακώς.

Πηγή: http://anamorfosis.net/blog/?p=185