Σχόλια από την καθημερινή ζωή

Ο  τρύγος

Του Βαγγέλη Κογκάκη

Αύγουστος. Το μεγάλο πανηγύρι της Παναγίας στις 15 -ο Δεκαπενταύγουστος- και στη συνέχεια το πολυήμερο ‘πανηγύρι’ του τρυγητού το οποίο διαρκούσε έναν περίπου μήνα.

   Ας καταγράψουμε και πάλι σήμερα ορισμένες αναμνήσεις από τα τεράστια αποθέματα, που σεβαστικά είναι φυλαγμένες στο βάθος της μνήμης. Τέτοιες προσπάθειες μπορεί να μοιάζουν δονκιχωτικές, είναι όμως μια αντίδραση στην ισοπέδωση, μια υπέρβαση στους κανόνες που έχει επιβάλει η εποχή μας, ένα βότσαλο στα ακινητοποιημένα νερά της ευαισθησίας μας.

    

Από τις αρχές Αυγούστου γινόταν η προετοιμασία του απλωτού ή οψιγιά, για το άπλωμα και την αποξήρανση της σταφίδας. Θυμάμαι στις δεκαετίες του 1950 - 1960, η σταφίδα απλωνόταν στο έδαφος επάνω σε σταφιδόχαρτο πλάτους ενός μέτρου. Αργότερα, μετά το 1970, η αποξήρανση γινόταν σε κρεμαστούς οψιγιάδες. 

 Κάθε πρωί στα πέντε σταφιδοχώρια του Μαλεβιζίου (Σίβα-Δαφνές-Βενεράτο-Αυγενική και Κεράσια, το χωριό μου), χαλούσε ο κόσμος από τις φωνές και τη φασαρία ανθρώπων, ζώων και πραγμάτων για την προετοιμασία και αναχώρηση για τον τρύγο. 

‘Θέρος-τρύγος-πόλεμος’, έλεγαν και ξεκινούσαν όλοι χαρούμενοι. Ήταν μια από τις μικροχαρές που γέμιζαν τότε τη ζωή μας. Φτάνοντας στο αμπέλι ξεφόρτωναν όλα τα πράγματα στον οψιγιά ή απλωτό (επίπεδος περίπου χώρος όπου θα άπλωναν τα σταφύλια). Οι τρυγητάδες -εκείνοι που έκοβαν τα σταφύλια, κυρίως γυναίκες- και ο κουβαλητής, παίρνοντας από ένα τρυπητό τσιγκάκι (τσίγκινο όχι πλαστικό) τραβούσαν για το αμπέλι. Στον οψιγιά έμεναν ο αλουσιδιαστής και οι απλωτάδες.

  

 Ο νοικοκύρης ετοίμαζε την αλουσά (νερό, ποτάσα και λίγο λάδι) μέσα στην αλουσιδιάστρα (μεγάλο δοχείο σε σχήμα κώνου). Ο καλός, ο ψιμυδευτός (επιτήδειος) παραγωγός, κρεμούσε κι ένα μάτσο ακονιζά (είδος πράσινου φυτού με έντονη οσμή) μέσα στην αλουσιδιάστρα για να πάρει χρυσοκίτρινο χρώμα η σταφίδα. Μετρούσαν το μείγμα με το γράδο. 8 έως 9 βαθμούς ήταν η κανονική πυκνότητά της.

   

Μόλις ερχόταν ο κουβαλητής με το πρώτο φορτίο -συνήθως δύο τσιγκάκια με χρυσοκίτρινα σταφύλια, από ένα στον κάθε ώμο- ο αλουσιδιαστής ψιθυρίζοντας, ‘Στ’ όνομά σου Θε μου’, τα βουτούσε στην αλουσιδιάστρα τρεις φορές (συμβολικά στην αρχή) και για να περάσει το υγρό μείγμα σε όλες τις ρόγες. Τα κρατούσε μετά λίγο ψηλά για να σ(ο)υρώσουν και τα τοποθετούσε στην ξυλογαϊδάρα (παραλληλόγραμμο όργανο τρυγητού 1,50 Χ 0,50μ. από ξύλο και τσίγκο τοποθετημένο ελαφρώς πλάγια επάνω σε τρίποδο ώστε η αλουσά να τρέχει κατευθείαν στην αλουσιδιάστρα). Στη συνέχεια τα πήγαινε στο σκαφάκι (είδος σκάφης, άλλο όργανο από τσίγκο), από όπου οι απλωτάδες, με προσοχή ώστε να μη μαδούν τα σταφύλια, τα τοποθετούσαν στο σταφιδόχαρτο. Τα χοντρά σταφύλια τα έσχιζαν με τέχνη στα δύο για να αποξηρανθούν ταχύτερα. Το άπλωμα δεν ήταν δύσκολη δουλειά αλλά τα πόδια κουραζόταν γρήγορα με το να είσαι σκυμμένος, ή γονατιστός στο ένα πόδι, ή ‘κουκουβιστός’ και το δέρμα στα χέρια σου ‘τρυπούσε’ από την καυστική ποτάσα. Με την ανακάλυψη του νάυλον και την κατασκευή γαντιών σώθηκαν τα χέρια των απλωτάδων. Όταν άδειαζε το σκαφάκι σκορπούσαν πάνω στα απλωμένα σταφύλια τις ρόγες που είχαν απομείνει.

   

Κατά τις 10.30 έως τις 11.00 ήταν η ώρα της ανάπαυλα, του κολατσιού. Μαζεύονταν όλοι, 8-10 ενήλικες, άνδρες-γυναίκες και πολλά παιδιά, κάτω από την πιο μεγάλη ελιά. Κάθονταν στο έδαφος και έτρωγαν σταρένιο ζυμωτό ψωμί ή βρεχτό παξιμάδι, με ελιές, ντομάτα, αγγούρι, και τυρί κατσικίσιο. Για να διατηρείται κρύο το νερό, είχαν τυλίξει το σταμνί με χοντρό μάλλινο τσουβάλι, που πάντα ήταν βρεγμένο. (Η εξάτμιση παράγει ψύχος).

    

Όπως ήταν φυσικό επικρατούσε χαρούμενη ατμόσφαιρα με κουβεντούλα, ανέκδοτα, αστεϊσμούς και τραγούδια πολλές φορές, όλη την ημέρα μέχρι το βραδάκι. Όταν υπήρχαν ξένοι εργάτες σταματούσαν κατά τις 6 μ.μ. αλλά όταν τρυγούσαν με ‘δανεικούς’ (συγγενείς και φίλους) η δουλειά παρατεινόταν μέχρι τη δύση του ήλιου……και ο τρύγος συνεχίζεται. 

Υπήρχε και συναγωνισμός. Ποιος πρώτος θα γεμίσει το τσιγκάκι χωρίς να πετά τα σταφύλια από μακριά αλλά να μαζεύει και όλες τις ρόγες από το έδαφος. Επίσης οι κουβαλητάδες πολλές φορές έτρεχαν μέσα στα ‘αξάμπελα’ (σειρές από κουρμούλες, φυτά) ή κουβαλούσαν και 4 τσιγκάκια γεμάτα σταφύλια. Η ζέστη, η κάψα του Αυγούστου στον μέγιστο βαθμό. Ο νεροκουβαλητής, συνήθως ένα μικρό παιδί, δεν προλάβαινε να ποτίζει τους διψασμένους.

    

Μεσημέρι. Από τη μία έως τις δύο, μία ώρα ανάπαυλα για φαγητό και ξεκούραση. Όλοι πάλι κάτω από την ελιά. Η οικοδέσποινα σέρβιρε το φαγητό που δεν ήταν λιτό. Κοτόπουλο, κουνελάκι ή άλλο είδος κρέατος, με μπάμιες, ή πατάτες (ψητό κατσαρόλας), φασόλια πράσινα, κολοκυθάκια, σαλάτες, ψωμί και τυρί. Όλα παραγωγής του οικοδεσπότη. Μια χρονιά -το θυμάμαι ακόμα- τρυγούσαμε στις 29 Αυγούστου (ημέρα αυστηρής νηστείας) και ένας συγχωριανός θέλοντας να ‘πειράξει’ τον πατέρα μου του λέει: ‘‘Εσύ, μπρε- Μανόλη, διαλέγεις και τρυγάς πάντα τ’ Αη-Γιαννιού του Ριγολόγου για να μη μας σε ταΐζεις κρέας!’’ Χαμόγελα από όλους με ματιές χαρούμενες που ακτινοβολούσαν την καθαρότητα του αστεϊσμού και της ψυχής.

    

Στη συνέχεια, παρέες 2-3 ατόμων ξάπλωναν για λίγο κάτω από την ελιά, με τα τζιτζίκια από πάνω να συνεχίζουν ασταμάτητα το μονότονο τραγούδι τους, τζ-τζ-τζ...

   

Σήμερα, αναπολώντας τα περασμένα, μου έρχονται στο νου οι στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη από το ποίημά του ‘‘Ο ήλιος ο ηλιάτορας’’:

                       { Ε, σεις στεριές και θάλασσες / τ’ αμπέλια κι οι χρυσές ελιές

                          ακούτε το χαμπέρια μου / μέσα στα μεσημέρια μου

                        Σ’ όλους τους τόπους κι αν γυρνώ / μόνον ετούτον αγαπώ!}      

    

Μετά την ανάπαυλα του μεσημεριού συνεχιζόταν ο τρύγος σαν μια γαλήνια γιορτή. Οι νέοι, αγόρια και κορίτσια, εκμυστηρευόταν ο ένας στον άλλο τους ψιθύρους της καρδιάς με τις κρυφές αγάπες, ενώ οι μεγάλοι μιλούσαν για τα προβλήματα της οικογένειας ή έκαναν…‘κοινωνική κριτική’.

   

‘‘Ε! Μανόλη’’, φώναζαν του πατέρα μου. ‘‘Ήντα ήκαμες του αμπελιού σου και έχει τόσηνα βεντέμα! Για ξάνοιξε επαέ. Δυο τσιγκάκια ήβγαλε ετούτη νε η κουρμούλα και ακόμη δεν τη νε ποτρήγησα!’’ κι εκείνος χαμογελούσε με περίσσια ικανοποίηση.

    

Το βράδυ στον οψιγιά, ήταν στη σειρά 10-12 ‘ντάνες’ απλωμένα σταφύλια στο σταφιδόχαρτο με απόσταση μεταξύ των 25 με 30 εκατοστά. Εμείς τα παιδιά, πρώτος εγώ σαν μεγαλύτερος, αρχίζαμε τα άλματα πάνω από τα σταφύλια μετρώντας: 1-2-3-4… Τα αδέλφια μου και τα άλλα παιδιά, με μικρότερο διασκελισμό, πατούσαν στις άκρες των σταφυλιών και ο πατέρας χαμογελώντας πάντα, κατόρθωνε να σταματήσει τα εις ‘πολλαπλούν’ άλματα.

   

Όλα τα ‘χρειαζούμενα’ του τρυγητού τα αφήναμε στο αμπέλι, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος κλοπής, για να συνεχίσουμε την επομένη.

    

Το πρωί όλων τα βλέμματα ήταν εστραμμένα κατά τη δύση, πάνω από τα Ασιθιανά βουνά για τον ‘καιρό’. Παρατηρούσαν 3-4 μικρά άσπρα και γκρίζα σύννεφα. Φυσικά, πολλοί εγνώριζαν και μπορούσαν να προαναγγείλουν τις καιρικές συνθήκες και από το φεγγάρι της προηγούμενης νύχτας. Άκουγαν, επίσης, και το ‘δελτίον καιρού’ από το ραδιόφωνο του καφενείου. Οι προνοητικοί σταφιδοπαραγωγοί είχαν ετοιμάσει τα νάυλον σταφιδόπανα για να σκεπάσουν τη σταφίδα σε περίπτωση βροχής. Θυμάμαι έναν Αύγουστο που τρέξαμε αλαφιασμένοι και σκεπάσαμε τον οψιγιά με τις πρώτες σταγόνες της βροχής. Όταν τελειώσαμε το σύννεφο είχε περάσει χωρίς να βρέξει στην περιοχή μας. Τότε η κόρη μου θυμωμένη το κοιτάζει και του λέει:

   -Βρέξε! Τώρα που σκεπάσαμε τη σταφίδα φεύγεις;

    

Το μάζεμα της σταφίδας ήταν κάπως κουραστικό επειδή έπρεπε να γίνει σε ένα απόγευμα, 7-8 ημέρες μετά τον τρυγητό και μέσα σε λίγες ώρες. Όμως το πιο ωραίο βράδυ ήταν εκείνο όταν -ένα μήνα αργότερα- ερχόταν η Αγροτική Τράπεζα στο καφενείο του χωριού για να πληρώσει τους παραγωγούς οι οποίοι είχαν παραδώσει τη σταφίδας σ’ αυτήν. Η ελπίδα και το όνειρο για πολλούς γινόταν πραγματικότητα. Οι Πρόεδροι, της Κοινότητας και του Συνεταιρισμού, φιλοξενούσαν τους υπαλλήλους της τράπεζας μετά το τέλος της πληρωμής.

    

Αυτό ήταν το πανηγύρι του τρυγητού τότε. Όμως η αμπελοκαλλιέργεια, με ιστορία χιλιάδων χρόνων, δεν πρέπει ποτέ να σταματήσει για λόγους ιστορικούς, πολιτιστικούς, οικονομικούς, διατροφικούς ακόμη και ιαματικούς. Το σταφύλι, η σταφίδα, το πετιμέζι, όπως διάβαζα πρόσφατα, περιέχει μια ουσία με ισχυρότατες αντικαρκινικές ιδιότητες. Η Κρήτη προσφέρει τις ιδανικότερες κλιματολογικές και εδαφικές συνθήκες για την καλλιέργεια της αμπέλου, που όμοιες δεν υπάρχουν σε καμιά περιοχή του κόσμου.

   

Όταν κάποιος ταξίδευε Ηράκλειο-Αγ. Βαρβάρα το 1960-1970, κατά την εποχή στην οποία αναφέρομαι, συναντούσε δεκάδες παρέες να τρυγούν, σχηματίζοντας έναν νοσταλγικό για σήμερα, πολύχρωμο πίνακα ζωγραφικής. Όλα είναι ήμερα, γραφικά και εύφορα. Οι λόφοι καμπυλώνουν απαλά με παχύ δυνατό χώμα και η γη γεννά. Όλο το πρόσωπο της Κρήτης είναι περιποιημένο στολισμένο με πολλά χρώματα: Το γλυκό πράσινο των ατέλειωτων αμπελώνων με τις γυναίκες μέσα σε αυτά με τα πολύχρωμα φορέματα και τα μαντήλια της κεφαλής, τους οψιγιάδες δίπλα με το χρυσοπράσινο χρώμα των σταφυλιών, το κίτρινο στις ξερές καλαμιές και τις μαύρες συνήθως πινελιές από τα καλοκάγαθα γαϊδουράκια. Αρκετοί από τους λιγοστούς περιηγητές τότε, σταματούσαν να μας περιεργαστούν, μας φωτογράφιζαν κι εμείς τους φιλεύαμε διαλεχτά σταφύλια.

   

Αυτή είναι η πανέμορφη Κρήτη. Του Θεοτοκόπουλου, του Ερωτόκριτου, της Ερωφίλης, και του Καπετάν Μιχάλη. Η γη όπου ‘‘ρέει μέλι και γάλα’’ κατά τον άγριο Άραβα κατακτητή.

    

Και σήμερα, παρά την παγκοσμιοποίηση, διατηρεί μιαν ιδιαιτερότητα στις ομορφιές της. Ίσως επειδή ως συνήθως την παραμελεί η Αθηνοκεντρική εξουσία- εξακολουθεί δε να λατρεύει, όπως πάντα, τον ξένιο Δία.

                        Πάντα κρατώ στη τσέπη μου χώμα του Ψηλορείτη

                        και το σκορπώ για να γενεί όλος ο κόσμος Κρήτη!

 

Παντζάρι του Πάθους

Αναρτήθηκε από Eos Aurora στις  24 Αυγούστου 2013  

Σκόρδα με Παντζάρια, δυνατός συνδυασμός για Διά-τροφή Δύναμης. Παντζάρι, beta bulgaris όπως είναι το βοτανικό του όνομα, «beta» από το «βήτα» το δεύτερο γράμμα της Ελληνικής αλφαβήτου. Η Ελληνική μυθολογία θέλει την Αφροδίτη να τρώει πολλά παντζάρια με μοναδικό σκοπό να διατηρήσει την χάρης της, τον ερωτισμό της και την ομορφιά της.  Ο λαϊκός θρύλος λέει ότι αν ένας άντρας και μια γυναίκα δαγκώσουν το ίδιο παντζάρι, θα ακολουθήσει τρελός έρωτας.

Η μυθολογία επίσης λέει, πως οι αρχαίοι Έλληνες προσέφεραν ένα πιάτο από παντζάρια, στο θεό Απόλλωνα, ως ένδειξη αφοσίωσης και ευγνωμοσύνης. Ο Βρετανός συγγραφέας Σάμιουελ Μπάτλερ (1835-1902) που σατίριζε τα βικτωριανά ήθη έγραφε, «Το παντζάρι είναι καλύτερο σύμβολο της σεμνότητας από ένα τριαντάφυλλο. Το χρώμα του είναι υπέροχο, πιο ερωτικό, πιο ζεστό, πιο παθιασμένο, κρύβεται από την κοινή θέα αποτελεσματικότερα και πέραν τούτου τρώγεται ευχάριστα και φτιάχνει εξαιρετική ζάχαρη».

Το παντζάρι και το σκόρδο είναι ρίζες και όπως όλες οι ρίζες μεγαλώνει και αναπτύσσεται στο χώμα, έτσι απορροφά και κρατάει όλα του τα συστατικά από το χώμα, για αυτό ΠΟΛΎ μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ στα φυτοφάρμακα. Πρέπει να είμαστε Απόλυτα σίγουροι από που προμηθευόμαστε τα παντζάρια, να είμαστε σίγουροι ότι είναι στ’ Αλήθεια Βιολογικά,  γιατί συνήθως μαζί με τα παντζάρια, σκόρδα, καρότα, κρεμμύδια, πατάτες όπως και όλες τις ρίζες, τρώμε και τα φυτοφάρμακα, ναι της “πολυαγαπημένης μας” Μonsanto.

Συνεχίζουμε να έχουμε συνταγές καθημερινής χρήσεις, ‘Συνταγές Δύναμης’.  Βασικά χαρακτηριστικά τους η απλότητα των υλικών, η ευκολία στο μαγείρεμα και η Δύναμη που δίνουν στον οργανισμό.  Είναι για όλους, αλλά ειδικά για όποιους ξέρουν πως άλλο τρέφομαι και  άλλο ΔΙΑ-Τρέφομαι.  Κάποιος τρέφεται και όταν τρώει ένα σουβλάκι, τσιπς, μπριζόλες, τηγανιτά… αλλά ΔΕΝ Δια-Τρέφεται !!! Το λέμε επανειλημμένα, πως οι σημερινοί άνθρωποι αυτοκτονούν με το φαγητό.

Αν και σήμερα αυτό το άρθρο, δεν είναι μόνο μία συνταγή, αλλά πολλές, αν μάλιστα χρησιμοποιήσεις την φαντασία σου, μπορούν να γίνουν περισσότερες. Παντζάρια, Σκόρδα, καλό λάδι, κόκκινο κρασί, λεμόνι ή μηλόξυδο, μαύρο ψωμί με βύνη και κριθάρι, κουρκουμάς, καγιέν, αναποφλοίωτο ρύζι και ξανά Σκόρδο.. Ο πρωταγωνιστής σήμερα είναι το παντζάρι με τους φίλους του τα σκόρδα. Κάθε συνταγή, για να αποκαλείται “Διατροφή Δύναμης”, ακολουθεί κάποιους κανόνες όπως ήδη γνωρίζεις. Όλα τα προϊόντα βιολογικά, ελαφρώς βρασμένα τα λαχανικά σε ελάχιστο νερό, το λάδι άριστης ποιότητας, τα σκόρδα ωμά, οι ξηροί καρποί ανάλατοι και ωμοί, το ρύζι αναποφλοίωτο, τα ζυμαρικά ντίνκελ, ή ζέας.

Με ρωτάνε φίλοι συνεχώς πως θα καταφέρουν να απελευθερωθούν από αρρώστιες, κατάθλιψη, την μαυρίλα που κάθετε στην καρδιά τους, το ψέκασμα, και όλα τα ωραία που χαρακτηρίζουν την σύγχρονη ζωή στην Δύση. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως το ψέκασμα γίνετε ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΔΥΣΗ. Οι Ασιάτες, Ινδοί, κλπ, κατά την πλειοψηφία τους, δεν τρέφονται ούτε με κρέας, ούτε με τα παράγωγα αυτού, γαλακτοκομικά, τυριά.. κλπ.

Ένα από τα πιο βασικά εργαλεία απελευθέρωσης από αυτή την φυλακή, είναι η Διά-Τροφή, θα έλεγα το βασικότερο μαζί με τις Σκέψεις και τα Συναισθήματα. Ας αφήσουμε τα δυο τελευταία, τα έχουμε αναπτύξει σε άλλα σημεία και ας πάμε στο πρώτο την Δια-Τροφή. Ελάχιστη τροφή.. Το βασικότερο δε, να είναι Δια-Τροφή Δύναμης.

> Παντζάρια βρασμένα, με σκόρδα ωμά. Παντζάρια, με την φλούδα, ΜΟΝΟ Βιολογικά.

> Λάδι, καλής ποιότητας βιολογικό.

> Σκόρδα καθαρισμένα.

> Ένα ποτήρι καλό κόκκινο κρασί.

> Μηλόξυδο ή λεμόνια

Δεν καθαρίζουμε, αλλά πλένουμε πολύ πολύ καλά, και βράζουμε ελάχιστα, τόσο όσο να μαλακώσουν, τα παντζάρια στο κρασί, προσθέτουμε λίγο νερό αν χρειαστεί σε μέτρια φωτιά χωρίς να προσθέσουμε τίποτε άλλο. Προσοχή να μην κολλήσουν, προσθέτουμε λίγο επιπλέον νερό, αν περισσέψει νερό, θα το πιούμε με λεμόνι, ή μπορούμε να κάνουμε ριζότο με αυτό, επίσης προσέχουμε σε καμία περίπτωση, να μην γίνουν αλοιφή. Τα παντζάρια όπως και όλα τα χορταρικά τρώγονται ΩΜΑ. Αδυνατώ να καταλάβω αυτούς που όταν τα βράζουν τα κάνουν αλοιφή. Ελάχιστο βράσιμο, σε ελάχιστο νερό. Το οποίο δεν το πετάς στο τέλος (κι αυτό το άκουσα!!!! ) αλλά το πίνεις, με λίγο μηλόξυδο ή λίγο λεμόνι.

Κόβουμε τα σκόρδα σε χοντρά κομμάτια. Εναλλακτικά, Χτυπάμε στο μπλέντερ το σκόρδο, με το κριθαρένιο παξιμάδι που έχουμε ήδη μουσκέψει και στραγγίξει καλά. Ρίχνουμε μηλόξυδο και λάδι. Φτιάχνουμε έτσι ένα παχύ χυλό που μοιάζει με σκορδαλιά αλλά δεν είναι. Θα μπορούσε να είναι σκορδαλιά, αν χτυπούσαμε πατάτες στο μπλέντερ που πριν τις είχαμε βράσει. Τώρα έχουμε ένα χυλό με κριθαρένιο παξιμάδι. Μπορεί εναλλακτικά να αλλάξει και να γίνει με καρότα, σπανάκι, αρακά ή κάποιο άλλο αμυλούχο λαχανικό. Φαντασία χρειάζεται το έχω πει επανειλημμένως. Μην κάνεις μόνο την συνταγή όπως την βλέπεις εδώ. Κράτα τα βασικά και παίξε, με τα τόσα και τόσα υλικά που απλόχερα μας δίνει η φύση. Σερβίρουμε.. επιτέλους γιατί πείνασα.. !!

Βάζουμε στο πιάτο τα παντζάρια, ψιλοκόβουμε τα σκόρδα επάνω, ρίχνουμε το λάδι, μηλόξυδο ή λεμόνι, προαιρετικά ξηρούς καρπούς, σουσάμι και κουκουνάρια ταιριάζουν.

ή

Βάζουμε στο πιάτο κομμένα σε φέτες τα παντζάρια (δες την εικόνα πιο κάτω) και ετοιμάζουμε στο σέικερ, λάδι, λεμόνι ή μηλόξυδο, μια γεμάτη κουταλιά Turmeric (κουρκουμάς) σε σκόνη, μια μεγάλη κουταλιά MACA και μια μικρή Cayenne (πιπεριά καγιέν),  τα χτυπάμε να γίνουν χυλός, προσθέτουμε λίγο κόκκινο κρασί αν χρειάζεται και ξανά χτυπάμε. Περιχύνουμε τα παντζάρια στο πιάτο και … καλή μας όρεξη.

ή

περιχύνουμε με την ψευδό – σκορδαλιά ή και κανονική σκορδαλιά.

ή

ψιλοκόβουμε τα παντζάρια, ανακατεύουμε με βιολογικό αβοκάντο λιωμένο, σκόρδο ψιλοκομμένο, λίγο άνηθο ή δυόσμο ή βασιλικό (όχι όλα μαζί) και κόκκινο κρασί ή ζωμό από το βράσιμο, μια κουταλιά μικρή Cayenne (προσοχή είναι καυτό) και φτιάχνουμε ντιπ, που σερβίρουμε με Selleri ή τσίκορε, ή αβοκάντο δες την εικόνα πιο κάτω.

ή

φτιάχνουμε τζατζίκι με παντζάρι, όπως ακριβώς την κλασσική συνταγή απλά βάζουμε λιγότερο αγγούρι και περισσότερο παντζάρι ελαφρά βρασμένο. Επίσης χρησιμοποιούμε βιολογικό κατσικίσιο γιαούρτι.

ή

την γνωστή συνταγή με το πλιγούρι, ”το τομπούλι”, αντί για ντομάτες, βάζουμε παντζάρι, κρεμμύδι, μαϊντανό, Selleri, ή τσίκορε,  αβοκάντο και σκόρδο φυσικά.

ή

Ακόμη μπορείτε να φτιάξετε ριζότο με το ζουμί που έμεινε από το βράσιμο, φροντίστε να βάλετε λίγο περισσότερο νερό αν φτιάξετε και ριζότο,  μαζί με λίγα ψιλοκομμένα παντζάρια και προαιρετικά κολοκυθάκια ή αρακά. Συμπληρώνοντας κόκκινο κρασί, λάδι, ρύζι αναποφλοίωτο καστανό. Όταν βράσει συμπληρώνουμε ξηρούς ανάλατους καρπούς, αβοκάντο, μυρωδικά και σερβίρουμε.

ή

Μπορείτε να φτιάξετε τα παντζάρια στην χόβολη, στα κάρβουνα, γίνονται και στον φούρνο αλλά, δεν έχουν ίδια γεύση,τυλιγμένα σε αλουμινόχαρτο και αλειμμένα με λάδι. Όταν ψηθούν, σερβίρονται με ντιπ αβοκάντο και σκόρδο.

ή

σούπα βελουτέ με παντζάρια. Η Νοστιμιά, περνάτε στο μπλέντερ, βρασμένα σε κουρκουμά και καγιέν παντζάρια, μαϊντανό, πράσα, Selleri, καρότα και προσθέτετε ωμό αβοκάντο, όλα μαζί τα σερβίρετε με μια μεγάλη κουταλιά Hemp μια κουταλιά βιολογικό κατσικίσιο γιαούρτι και κουκουνάρια.

ή … ή … ή… φαντασία χρειάζεται. Προτείνω να έχετε παντζάρια βρασμένα  σε μπόλικο νερό, όπως η βασική συνταγή, διατηρείστε χωριστά το νερό από τα παντζάρια στο ψυγείο και να τα χρησιμοποιείτε στην διάρκεια 3-5 ημερών, σε ωμά, ζωντανά φαγητά ή συμπλήρωμα σε σούπες. Πάνε κυριολεκτικά παντού.

Πόσοι γνωρίζετε ότι ο χυμός από το παντζάρι μέσα σε ελάχιστες ώρες από τη στιγμή που θα το πιούμε ελαττώνει την υψηλή πίεση; Σχετικά με τον χυμό από παντζάρι, μπορείτε να βράσετε, ελαφρά,τα παντζάρια και να τα χτυπήσετε στο μπλέντερ, αντί να τα περάσετε απευθείας ωμά στον αποχυμωτή. Αν επιλέξετε να τα περάσετε ωμά στον αποχυμωτή, κόψτε τα σε μικρά κομμάτια γιατί είναι σκληρά. Επίσης τα βλαστάρια από τα παντζάρια γίνονται χυμός μόνο στο  ειδικό μηχάνημα αποχυμωτή, τον ίδιο που φτιάχνουμε χυμούς από σιτάρι, φύλλα ελιάς και χόρτα γενικότερα.

 

Το παντζάρι και ο χυμός του, θεωρείται από τους γνώστες,  υπέρ-φάρμακο. Διαβάστε τι λέει η μελέτη την οποία πραγματοποίησαν Βρετανοί επιστήμονες από το ερευνητικό ίδρυμα William Harvey του Πανεπιστημίου Queen Mary στο Λονδίνο και η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Hypertension» το 2008… Διατροφή που είναι πλούσια σε φρούτα και λαχανικά μειώνουν την αρτηριακή πίεση και τον κίνδυνο ανεπιθύμητων καρδιακών επεισοδίων.

Ορισμένα λαχανικά όπως τα παντζάρια έχουν υψηλότατη περιεκτικότητα νιτρικών αλάτων τα οποία είναι  υπεύθυνα για τη σημαντική τους αυτή δράση να  προκαλούν δηλαδή  διαστολή των αρτηριών  και παράλληλα να μειώνουν την υψηλή  αρτηριακή πίεση !

Μόλις τρεις ώρες μετά τη λήψη 500ml χυμού από παντζάρι η υψηλή αρτηριακή πίεση μειώνεται αισθητά. Όσο πιο υψηλή είναι η πίεση πριν τη λήψη του χυμού από παντζάρι, τόσο μεγαλύτερη είναι η μείωσή της μετά την λήψη του ! στη συνέχεια των μελετών οι ερευνητές παρατήρησαν ότι εκτός από τις αποδεδειγμένες αντιυπερτασικές τους ιδιότητες τα παντζάρια έχουν και άλλα οφέλη…. Ο χυμός των παντζαριών έχει την ιδιότητα να αυξάνει τις αντοχές των ατόμων κατά 25%! κάτι ήξερε η Αφροδίτη !!!

Αθλητές και άτομα που επιτελούν επίπονες και κουραστικές εργασίες, ηλικιωμένοι, άτομα που πάσχουν από διάφορες παθήσεις βλέπουν την κατάστασή τους και την ποιότητα ζωής τους να βελτιώνεται με ένα ποτήρι χυμό παντζαριού την ημέρα.

Μετά τη χορήγηση χυμού παντζαριών συμμετέχοντες στις μελέτες  που υποβλήθηκαν σε δοκιμασίες, όπως σε ποδηλασίες, μπορούσαν να ποδηλατούν περισσότερο χρόνο χωρίς να κουράζονται, επίσης αξιοσημείωτο ήταν το γεγονός ότι είχαν χαμηλότερη πίεση σε κατάσταση ξεκούρασης.

Τα παντζάρια περιέχουν: φώσφορο, κάλιο, σίδηρο, φολικό οξύ, ασβέστιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, θείο, ιώδιο, χαλκό, βιταμίνη Β1, βιταμίνη Β2, βιταμίνη Β6, πρωτεΐνες, φυτικές ίνες, βιταμίνη Α, β-καροτένιο, παντοθενικό οξύ-Β5-, υδατάνθρακες. Επίσης τα παντζάρια είναι πλούσια στο ένζυμο καταλάση, ένα από τα βασικότερα αντιοξειδωτικά ένζυμα το οποίο έχει την ιδιότητα να υπερασπίζεται τον οργανισμό, από τις ελεύθερες ρίζες η δε ανεπάρκεια της καταλάσης, σχετίζεται, με το άσπρισμα των μαλλιών, την αρθρίτιδα, την οστεοαρθρίτιδα και άλλες εκφυλιστικές νόσους του οργανισμού.

Τα παντζάρια είναι ένα από τα ισχυρότερα φάρμακα που μας έχει δωρίσει η φύση, μας προσφέρουν ισχυρότατη θωράκιση έναντι πλήθους ασθενειών. Βοηθούν αποτελεσματικά στην αναιμία, και στην έλλειψη σιδήρου ή φολικού οξέως. Το φολικό οξύ που βρίσκεται στις φυτικές ίνες των παντζαριών, μπορεί να μειώσει τόσο τη χοληστερίνη, όσο και τα τριγλυκερίδια, μειώνουν την υψηλή αρτηριακή πίεση, ενισχύουν τις αντοχές του οργανισμού, μειώνουν τους κινδύνους των καρδιακών παθήσεων, αποτρέπουν τις αρθρίτιδες και την οστεοαρθρίτιδα, αποτρέπουν την οστεοπόρωση, προστατεύουν από τις παθήσεις του ήπατος, προστατεύουν από εκφυλιστικές παθήσεις, μειώνουν την ανάπτυξη των όγκων, βοηθούν να αντιμετωπιστούν γνωστικές ασθένειες όπως η γεροντική άνοια και το Αλτσχάιμερ, βοηθούν στην αφομοίωση ενός ευρέως φάσματος θρεπτικών ουσιών, καταπολεμούν τη γρίπη και άλλες εμπύρετες καταστάσεις όπως της  βρογχίτιδας, ανακουφίζουν από τις συνέπειες της γαστρορραγίας …

Επίσης τα παντζάρια, προσφέρουν τις αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες οι οποίες ενισχύουν την ανάπλαση των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ παράλληλα βοηθούν την ανάπτυξη ειδικής ομάδας κυττάρων, τα οποία με τη σειρά τους καταστρέφουν διάφορα επιβλαβή κύτταρα. Είναι τα παντζάρια ένα από τα φυσικά καθαρτικά βοηθώντας τα άτομα που υποφέρουν από δυσκοιλιότητα και αιμορροΐδες.

Η αιμοποιητική τους δράση, η οποία έχει αποδειχθεί, είχαν μιλήσει ο Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, πατέρας της ιατρικής, ο Ιπποκράτης, Διοσκουρίδης, ο Γαληνός και ήταν ένας από τους λόγους που από πολύ παλιά συνέστησαν σε όσους είχαν αναιμία, και ιδιαίτερα στα παιδιά και στις εγκύους, να πίνουν χυμό παντζαριών και να τρώνε παντζάρια.

Τους βολβούς και τα φύλλα τα τρώμε ωμά ή ελαφρά βρασμένα. Δεν πετάμε ποτέ το ζουμί τους, το πίνουμε, αν θέλουμε με χυμό λεμονιού ή  χυμό καρότου, σέλινου, Selleri ή φτιάχνουμε ριζότο. Τα φύλλα μπορούμε ωμά να τα κάνουμε χυμό, στον ειδικό αποχυμωτή, και έχουμε έναν από τους θρεπτικότερους τούρμπο – ενεργειακούς- χυμούς. Δυνατοί συνδυασμοί  χυμών με βάση το παντζάρι.

ή

χυμός παντζαριού με χυμό καρότου, σέλινου ή Selleri και λεμονιού.

ή

Χυμός παντζαριού, μήλου, ή αχλαδιού, καρότου, λεμονιού.

Βάλε την ΦΑΝΤΑΣΙΑ στο αυτόματο  και ανακάτεψε αμυλούχα λαχανικά.

Αγόρασε  όλα τα προϊόντα δύναμης που αναφέρονται στις συνταγές και λάδια ή σιταρόχορτο σε σκόνη, όπως επίσης και τον ειδικό αποχυμωτή λαχανικών,  από ένα κατάστημα βιολογικών ειδών Επίσης θα χρειαστείς  τον ειδικό αποχυμωτή για να έχεις φρέσκο χυμό από φύλλα σιταριού, σέλινου, μαϊντανού, ελιάς, φύλλων από παντζάρια και όλων των λαχανικών. Για το σκόρδο … αγαπημένο φίλο του παντζαριού διάβασε

Σκόρδο, ένα όπλο κατά πάντων  Σκόρδο, ένα πανάρχαιο φυτικό όπλο κατά πάντων, αντίστοιχο του μηχανικού Kalashnikov. Αν μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με ένα όπλο θα λέγαμε πως μοιάζει με το Kalashnikov. Το κύριο χαρακτηριστικό  του σκόρδου όπως και του  Kalashnikov είναι η εκπληκτική τους ανθεκτικότητα, απλότητα, και αποτελεσματικότητα. Το Kalashnikov ακόμη κι αν πέσει από μεγάλο ύψος, γεμίσει με άμμο ή βραχεί, θα συνεχίσει να ρίχνει τις προβλεπόμενες 650 βολές το λεπτό, χωρίς να μπλοκάρει. Επίσης, με βάρος μόλις 4,5 κιλά και μονάχα με οκτώ κινητά μέρη, ακόμη και ένα μικρό παιδί μπορεί να μάθει ταχύτατα να το συναρμολογεί και να το χρησιμοποιεί.

Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης  Ο Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης μεγάλος Προσωκρατικός φιλόσοφος, λέγοντας ότι η ψυχή είναι αθάνατη, δεν πρωτοτυπεί, αφού την ίδια άποψη εκφράζουν και ο Θαλής, ο Ξενοφάνης, ο Ηράλκειτος, ο Εμπεδοκλής. Εκείνο που καταπλήττει είναι η αιτιολογία που δίδει ο φιλόσοφος για τον θάνατο. “Τους ανθρώπους διά τούτο απόλλυσθαι, ότι ου δύνανται την αρχήν τω τέλει προσάψαι.” …

Το Απόλυτο Αντίμετρο στο Χημικό Βιολογικό Ψέκασμα των Ουρανών Αν έχετε αγανακτήσει μετά από 13 χρόνια συστηματικού ψεκάσματος των ουρανών μας με χημικά και βιολογικούς παράγοντες όπως (παθογενές μυκόπλασμα , morgellons, smartsdust και άλλα) και όχι μόνον, από τα αθόρυβα υπερηχητικά Boeing (η NASA παραδέχτηκε την ύπαρξη τους πριν δύο χρόνια) και από τα Orbs ηλεκτρικής αντιβαρύτητος. Τότε φτιάξτε ενα CB (ChemBuster).

Μας ψεκάζουν με RFID τσιπάκια μέσα σε Νανο-ίνες για να μας κάνουν ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΟΥΣ! Η ανάλυση του gel που πέφτει πολλές φορές κάτω από το ψέκασμα, ειδικότερα στην Αμερική μας δίνει αρκετά στοιχεία. Έτσι όταν ο πολύ-τυφώνας χτύπησε το Joplin, Missouri στις 22 Μαίου 2011, οι κάτοικοι κόλλησαν μια μυκητιασική λοίμωξη ονόματι Μουκορμύκωση. Βρέθηκαν νανο-ίνες, κρύσταλλοι, ερυθρά αιμοσφαίρια, κύτταρα και ημιαγωγοί RFID !!!

Καλώς Ήρθατε Στο Orgonodrome «Η ανακάλυψη της οργόνης έγινε μέσω της συνεπούς και λεπτομερούς μελέτης των ενεργειακών λειτουργιών, πρώτα στον ψυχικό τομέα και αργότερα στον τομέα των βιολογικών λειτουργιών. Δεν υπάρχει αμφιβολία για την ύπαρξη μιας ενέργειας που κατέχει μια εξαιρετικά υψηλή βιολογική δραστηριότητα. Μένει μόνο να ανακαλυφθεί ποιά είναι η φύση της και πως μπορεί να μετρηθεί.»  Wilhelm Reich

Στο OrgonOdrome  αναφερόμαστε σε αυτή την Ενέργεια που ο Reich την ονομάζει Οργόνη. Εσείς μπορείτε να αγοράσετε οργονίτες, να μάθετε πρότυπες πληροφορίες για την Οργόνη, να μάθετε πώς φοριούνται, πως χρησιμοποιούνται, τι αποτελέσματα να περιμένετε από την χρήση τους, τι να κάνετε και τι να μην κάνετε σχετικά με τους οργονίτες. …και φυσικά χωρίς να ξεχνάμε το σταθερό δεδομένο «Κάνε Ό,τι Θέλεις»

Πηγή: http://www.terrapapers.com

 

ΤΟ ΑΒΓΟΛΟΓΗΜΑ

Γράφει ο Χαράλαμπος Βουτυράκης

Η πρώτη Γερμανική κατάκτηση της χώρας μας, από τις ορδές των βάρβαρων Τευτόνων, την άφησε λαβωμένη, βιασμένη και λεηλατημένη. 

Η κατοχή αυτή βύθισε στην ύφεση και την πείνα όλο τον Ελληνικό λαό και ιδιαίτερα τους πληθυσμούς των πόλεων που τους αποδεκάτισε χωρίς ίχνος ανθρωπισμού. 

Απ’ αυτή, την προηγούμενη Γερμανική κατοχή, η Ελλάδα βγήκε κατεστραμμένη και πεινασμένη, αλλά αξιοπρεπής και υπερήφανη προκαλώντας τον θαυμασμό όλης της ανθρωπότητας, γιατί παρά το μέγεθος της, και πριν και κατά την κατοχή, πολέμησε με νύχια και με δόντια τους επιδρομείς. 

Στην σημερινή δεύτερη κατοχή, (παραχωρήσαμε άνευ όρων την εθνική μας κυριαρχία για ένα κομμάτι ψωμί), δυστυχώς υποκύψαμε χωρίς να ρίξομε ούτε μια ντουφεκιά, έτσι, για την τιμή των όπλων. Τέλος πάντων, μετά την κατοχή του 1941-1944, υπήρχε μεγάλη φτώχια και πείνα και με μεγάλη προσπάθεια οι οικογένειες εξασφάλιζαν τον άρτο τον επιούσιο. Πολύτιμη τροφή ιδιαίτερα για τα παιδιά ήταν το αβγό, και όλα τα νοικοκυριά, κυρίως στα χωριά, είχαν κότες. 

Οι μανάδες είχαν άγχος για το αν οι κότες κάθε μέρα θα γεννούσαν το προσδοκώμενο αβγό. Για να περιορίσουν την αγωνία τους, χρησιμοποιούσαν μιά μέθοδο πρόγνωσης της γέννησης του αβγού. Έγιναν αβγολόγοι στην  διάλεκτο της ιδιαίτερης μου πατρίδας , κατά το παθολόγοι, γυναικολόγοι κλπ ιατρικές ειδικότητες. Καθημερινά λοιπόν , εξέταζαν τις κότες αν θα γεννούσαν η όχι το πολυπόθητο αβγό. 

Απ’ ότι μπορώ να θυμηθώ, έπιαναν την κότα, την έβαζαν κάτω από την αριστερή τους μασχάλη, με το κεφάλι της προς την πλάτη τους και τα οπίσθια μπροστά και με δεξιοτεχνία ουρολόγου την αβγολογούσαν. Δηλαδή έβαζαν  το μεγάλο δάκτυλο του  δεξιού χεριού στον πισινό της κότας και με αυτή την δακτυλική εξέταση διαπίστωναν την ύπαρξη ή όχι του αβγού και το επακόλουθο ευτυχές ή όχι γεγονός της γέννησης του. Έτσι ηρεμούσαν, βέβαιες για το ότι ήταν εξασφαλισμένη η ημερήσια διατροφή  των παιδιών τους. Μετά άφηναν κάτω την κότα, που έτρεχε τρομαγμένη, από την δοκιμασία του αβγολογήματος, στο κοτέτσι κακαρίζοντας, κόοοοοκοκό. 

Ίσως πείτε  και δικαιολογημένα , πως και τα θυμήθηκα όλα αυτά; Τα θυμήθηκα γιατί κάποιος φίλος όταν συναντηθήκαμε μετά από δεκαπέντε μέρες αγροτουρισμό-τράκα  σε συγγενείς στο χωριό του, με ρώτησε πως βλέπω το χάλι μας  από τον Σεπτέμβριο και μετά. Αυθόρμητα του απάντησα. «Σαν κότα στην μασχάλη της Ελληνογερμανικής κυβέρνησης, να μας αβγολογά με αγωνία για να μάθει, αν από το Σεπτέμβριο και μετά θα γεννήσομε ή όχι τα ποθητά αβγά που χρειάζεται η αχόρταγη Τρώει-κα. . Υποβάλλει επομένως τον Ελληνικό λαό στην δακτυλική εξέταση ή  αβγολόγημα, για να απαλαγεί από το άγχος που της δημιουργεί  η διατροφή της τρώει-κας, και έτσι  θα βεβαιωθεί αν ο Ελληνικός λαός θα   γεννήσει τα παρακάτω αβγά.:

Πλειστηριασμοί 20.000 κατοικιών που εκκρεμούν μόνο για το 2008 και έπεται συνέχεια, για να μην «καταρρεύσουν οι τράπεζες» (πάλι;) κατά τον Ελληνογερμανό Υπ. οικονομικών Φον Γιόχαν Στουρνάρα . Λες και είναι δυνατόν να πεθάνουν οι βρικόλακες τράπεζες. Τέτοια κοροϊδία από υπουργό μιας σοβαρής υποτίθεται κυβέρνησης! Αλλά τι περιμένεις από κάποιον υποταγμένο στα συμφέροντα; Γιατί; Γιατί κατά τον Αϊνστάιν, ηλιθιότητα είναι η επίμονη επανάληψη επιλογών που είναι γνωστό εκ των προτέρων ότι οδηγούν σε λάθος αποτελέσματα. 

Στην πολιτική όμως τέτοιες ηλιθιότητες οφείλονται σε σκοπιμότητες, υποταγμένες στα συμφέροντα, κατά κανόνα των λίγων. Άλλα αβγά που ελπίζει να ακουμπήσει η κυβέρνηση εφαρμόζοντας την μέθοδο του αβγολογήματος στον Λαό-κότα, είναι: Η περαιτέρω μείωση μισθών( μείωση του μισθολογικού κόστους κατά 3,9% σε 3 χρόνια), συντάξεων (περίπου 25% μείωση), κατάργηση επικουρικών και εφ’ άπαξ αφού άδειασαν τα ταμεία με την ανεργία (επίσημη 30% στον γενικό πλυθισμό και 60% στους νέους), και με το κούρεμα τους υπέρ των δανειστών. Είσπραξη 4,2 δις ευρώ ληξιπρόθεσμες οφειλές από τα τέσσερα μεγάλα ταμεία, ΙΚΑ,ΟΑΕΕ,ΟΓΑ,ΕΤΑΑ. Νέα μείωση του κατώτατου μισθού, κι ας είναι ο κατώτερος στην Ευρώπη μαζί με την Τσεχία. 

Αβγό ζητά  και ο Αντικαγκελάριος Ρέσλερ δηλαδή ακόμη μεγαλύτερη  μείωση της Εθνικής μας κυριαρχίας. Τι περισσότερο να πάρουν πια; Αβγά ζητούν ξανά και οι τράπεζες, γιατί αυτά που μάζεψαν για ανακεφαλαιοποίηση δεν επαρκούν κατά τον οίκο BlackRock, αλλά και γιατί τα κλωσούν για να ξεπουλιάσουν, και δεν δίνουν μερικά και στον Λαό που τα γεννά. Βυθίζουν έτσι την χώρα στην ύφεση, παραβλέποντας οι οικονομολόγοι τους σκόπιμα τη σοφή οικονομική αρχή που γνωρίζει όλος ο κόσμος, δηλαδή «έλλειψη χρημάτων, στάση εμπορίου». 

Αβγολογά η Κυβέρνηση τους καταθέτες των 100.000 ευρώ και κάτω για να τους πάρει ή το 10% των καταθέσεων, ή να τους δώσει ομόλογα πενταετούς διάρκειας που θα τους τα κουρέψει αργότερα, όπως έμαθε να κάνει μέχρι σήμερα. Αβγολογά 500.000 δανειολήπτες, αν θα εξυπηρετήσουν τα χρέη τους από δάνεια ή κάρτες που φθάνουν τα 65 δις ευρώ. Το ίδιο κάνει και στα 145.000 νοικοκυριά που χρωστούν 72 δις ευρώ, καθώς και στα 2.006.611φορολογούμενους που στο τέλος Ιουνίου χρωστούσαν 59,77 δις ευρώ. 

Εξετάζει αν θα πάρει τα 6 ενοίκια από τα 12 από τους ιδιοκτήτες ακινήτων είτε είναι ενοικιασμένα είτε ιδιοκατοικούμενα. Αβγολογά τους εργαζόμενους για να δει αν θα εξακολουθήσουν να βγαίνουν στην ανεργία από τον ιδιωτικό τομέα περίπου 1.000 άτομα το μήνα, αν θα χάσουν την δουλειά τους 25.000 δημόσιοι υπάλληλοι και να γίνουν υποψήφιοι απολυμένοι άλλοι 11.000 «διαθέσιμοι» που θα απολυθούν μετά από 8 μήνες. 

Επί πλέον να μάθει, αν θα απολυθούν 6.000 συμβασιούχοι που οι δικαστικές αποφάσεις με βάσει τις οποίες εργάζονται τελεσιδικούν τέλος Νοεμβρίου. Επίσης αν θα αποχωρήσουν από την εργασία τους 10.000 τραπεζικοί και 16.000 εκπαιδευτικοί, μέσα στον Σεπτέμβρη. Αυτά και πολλά άλλα αβγά προσδοκά η κυβέρνηση, όπως το εάν θα εξακολουθήσει η Ελλάδα να είναι παγκόσμιος πρωταθλητής σε μείωση του ΑΕΠ που μέχρι τέλους του 2013 θα έχει μειωθεί κατά 22,1% και αβγολογά τον λαό-κότα αν μπορεί να τα γεννήσει. Μετά θα τον αφήσει από τη σφικτή μασχάλη της  κι’ εκείνος τρομαγμένος θα τρέξει να κρυφτεί κραυγάζοντας «επαναστατικά» κόοοοκοκό. Τον αβγολογά όμως και η αντιπολίτευση για το πόσα αβγά-ψήφους μπορεί να δώσει. Ιδιαίτερα ο υποψήφιος για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ , είναι έτοιμος να τον σώσει και περιμένει εκλογές τον Σεπτέμβριο χωρίς, προς το παρόν πρόγραμμα διακυβέρνησης που να θεμελιώνει την έξοδο από την κρίση και την ύφεση. 

Ποντάρει όμως στο ποδοσφαιρικό κριτήριο του λαού που αποδείχτηκε μέχρι σήμερα «αλάνθαστο» καθώς και στον «λόγω τιμής» που όλοι οι υποψήφιοι  του δίνουν πριν τις εκλογές και αθετούν μετά τις εκλογές. Τα υπόλοιπα κόμματα  είναι περιχαρακωμένοι στην δική τους μόνη σωστή πολιτική που μόνον αυτά κατέχουν και την χαίρονται  μαζί με τις βουλευτικές τους έδρες. Κατά τα άλλα,  σύμφωνα με την κυβέρνηση, θα έχομε SuccesStory , πρωτογενές πλεόνασμα (λόγω στάσης πληρωμών του Δημοσίου), και άλλα τέτοια ευτράπελα. Κανείς όμως δεν μπορεί να αρνηθεί ούτε την αλήθεια,  ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ούτε και την εκμετάλλευση αυτής της αλήθειας από τους επιτήδειους.

Ρόδος 22/08/20013  Χ.Βουτυράκης  (h_vout@yahoo. gr)

 

          

Ποιος φταίει που είσαι άνεργος (με πτυχίο)?

       

Οι νέοι δεν διδάσκονται τίποτα χρήσιμο στα ΑΕΙ. Γαλουχούνται όμως να πιστεύουν ότι είναι οι εκλεκτοί του θεού που αξίζουν κατευθείαν διευθυντικές θέσεις! Μέχρι να συνειδητοποιήσουν την πλάνη τους έχουν φτάσει τα 30, είναι άνεργοι και ακόμα δεν έχουν μάθει κάτι χρήσιμο.

Ποιος φταίει που είσαι άνεργος? Μα φυσικά εσύ Έλληνα πολίτη, οι κακές εκπαιδευτικές σου επιλογές, η σάπια γραφειοκρατία που ανέχεσαι και το κακό μας εκπαιδευτικό σύστημα που βγάζει απαίδευτους τεμπέληδες!

Κοιτάχτε ας πούμε μια ενδιαφέρουσα έρευνα στην Καθημερινή για το προφίλ του 30ρη πτυχιούχου.

Διαβάζουμε λοιπόν οτι το ποσοστό εισακτέων στα ΑΕΙ πήγε από το 35% στα μέσα του 90 στο 72% (!!!) σήμερα. Δηλαδή σκεφτείτε το λίγο, από τους συμμαθητές σας στο σχολείο πάνω από 7 στους 10 εισάγονται σε ΑΕΙ και με δεδομένο το απαράδεκτο σύστημα των ΑΕΙ μας θα πάρουν σίγουρα πτυχίο! Σας φαίνεται περίεργο να μην βρίσκουν αυτόματα δουλειά όλοι αυτοί και μάλιστα στον κλάδο που θέλουν? 

Βγάζει συμπέρασμα η ερευνήτρια της Παντείου  κα.Καραμεσινη:

Φταίει η ελληνική οικονομία που δεν μπορεί να αξιοποιήσει στο σύνολό του το εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό που βγαίνει από τα ΑΕΙ

Τι είναι η οικονομία αναρωτιέμαι εγώ? Είναι ένα απάνθρωπο τέρας που ορίζει για τον καθένα μας την μοίρα του? Όχι βεβαία, η οικονομία είμαστε εμείς! Ας εξηγηθώ: η οικονομία χρειάζεται φυσικό και ανθρώπινο κεφάλαιο. Στις μέρες μας στη δύση το φυσικό κεφάλαιο αφθονεί, αυτό που σπανίζει είναι το ανθρώπινο.

Οι θέσεις εργασίας σε μια χώρα σαν την Ελλάδα λοιπόν, που είναι μέρος ενός τεράστιου οικονομικού σχηματισμού (ΕΕ) με άφθονο κεφάλαιο δεν εξαρτώνται από έναν κακό καπιταλιστή με πούρο που έχει το μονοπώλιο του κεφαλαίου και επιλέγει σε ποιον να δώσει δουλειά. Το κεφάλαιο στην ευρωζώνη υπάρχει, το πρόβλημα είναι να το προσελκύσεις, προσφέροντας χώρο για μια καλή επένδυση.

Έτσι οι θέσεις εργασίας εξαρτώνται από την ελκυστικότητα μιας χώρας για επενδύσεις που με την σειρά της εξαρτάται από δυο πράγματα: την δυνατότητα του γραφειοκρατικού μηχανισμού της χώρας να δεχτεί τις επενδύσεις χωρίς αναίτια εμπόδια και την διαθεσιμότητα κατάλληλων εργαζομένων.

Σημειώστε εδώ οτι είναι αδιάφορο το μέγεθος της τοπικής αγοράς για τα περισσότερα είδη επενδύσεων. Μια εταιρεία λογισμικού στην Αθήνα δεν ενδιαφέρεται μόνο για την ελληνική αγορά, μπορεί να πουλήσει χωρίς κανέναν περιορισμό σε ολόκληρη την ευρωζώνη! Έτσι το αν κάποιες εταιρείες δεν έρχονται στην Αθήνα δεν έχει να κάνει με το μέγεθος της χώρας αλλά με την ποιότητα των εργαζομένων και των δημοσίων υπηρεσιών.

Κάπου εδώ πρέπει να έχει γίνει φανερό λοιπόν οτι για τα προβλήματα ενός πτυχιούχου στην Ελλάδα φταίνε δυο πράγματα: το εντελώς δυσκίνητο και σάπιο κράτος και οι ίδιοι οι πτυχιούχοι!

Να φέρω ένα ακραίο παράδειγμα: αν είχαμε 10.000 αποφοίτους πληροφορικής του ΜΙΤ και του Στάφορντ να κάθονται άνεργοι στην Αθήνα και αν μια νέα εταιρεία μπορούσε να δημιουργηθεί μέσα σε 5 λεπτά, πόσο καιρό θα έπαιρνε στους επενδυτές να το πάρουν είδηση και να κτίσουν τόσες εταιρείες ώστε να προσληφτούν όλοι αυτοί οι πληροφορικάριοι? Προφανώς ελάχιστο.

Που πάνε οι επενδύσεις

Για τους μονίμως απαισιόδοξους που για κάποιον λόγο θεωρούν οτι οι θέσεις εργασίας δεν μετακινούνται εύκολα και οτι μια χώρα χωρίς τεχνολογική παράδοση δεν μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας, προτείνω δυο ιστορίες. Η πρώτη είναι η απίστευτη επιτυχία της Ινδίας στον τομέα της πληροφορικής. Ξεκινώντας από την επένδυση της Ινδίας στα Ινδικά Ινστιτούτα Τεχνολογίας και με ρυθμούς ανόδου 30% την τελευταία δεκαετία, η πληροφορική στην Ινδία σήμερα απασχολεί 1,6 εκατομμύρια άτομα, έχει έσοδα πάνω από 50 δις δολάρια (περίπου 1/6 του ελληνικού ΑΕΠ!), παράγει 5,4% του ινδικού ΑΕΠ και αποτελεί πάνω από 20% των εξαγωγών της χώρας!

Και αν η Ινδία δεν σας φτάνει, ας πάμε πιο κοντά στο Κλουι της Ρουμανίας που έχουν μετακομίσει πρόσφατα πολλές γερμανικές εταιρείες, με αποκορύφωμα την μετακόμιση της Νοκια από την Ρηνανία προς Ρουμανία.

Τα λάθη φοιτητών και ΑΕΙ

Μα, θα πει κανείς, οι άνεργοι πτυχιούχοι στην Ελλάδα δεν είναι ηλεκτρολόγοι-μηχανικοί ή πληροφορικάριοι για να φέρουν τέτοιες επενδύσεις. Σωστό, αλλά ποιος φταίει για αυτό? Πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι οι πτυχιούχοι που δεν φρόντισαν να διαλέξουν σπουδές που να έχουν κάποιες προοπτικές. Αν επιλέγεις φίλε μου να σπουδάσεις μεταμοντέρνα κοινωνιολογία των Βεδουίνων, ξέρεις οτι θα μείνεις άνεργος και κανείς δεν σου φταίει. Θα πει κανείς οτι μερικοί δεν είχαν επιλογή γιατί τα εγχώρια ΑΕΙ δεν δίνουν αρκετές θέσεις σε χρήσιμες σχολές. 

Πάλι ποιος φταίει για αυτό? Μα η σάπια γραφειοκρατία που οδηγημένη από εξωφρενικές ιδεολογικές αγκυλώσεις φτιάχνει άχρηστα ΑΕΙ με καταδικασμένους στην ανεργία αποφοίτους.

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι αρμόδιοι αλλά και η ψηφοφόροι είναι ότι πτυχίο δεν φέρνει απαραίτητα μια θέση εργασίας. Οι χρήσιμες γνώσεις και ικανότητες σημαίνουν παραγωγικότητα που φέρνει θέσεις εργασίας. 

Το πτυχίο είναι χρήσιμο για μια θέση εργασίας μόνο στον βαθμό που είναι εγγύηση γνώσεων και ικανοτήτων*. Η κα. Καραμεσίνη κάνει τραγικό λάθος να κατηγορεί έτσι γενικά την ελληνική οικονομία που δεν απορροφά το “εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό” που βγάζουν τα ελληνικά ΑΕΙ. Τα ελληνικά ΑΕΙ ως επί το πλείστον** βγάζουν απαίδευτους, ανειδίκευτους, υποψηφίους ανέργους! Βγάζουν άτομα που δεν ξέρουν να χρησιμοποιήσουν έναν ΗΥ, άτομα που έχουν χάσει κάθε επαφή με την κοινή λογική, άτομα που ποτέ δεν ήρθαν σε επαφή με την επιστημονική μέθοδο, άτομα που δεν γνώρισαν την αξία της μελέτης. 

Τελικά αμφιβάλλω αν το μέσο ΑΕΙ διδάσκει πολύ παραπάνω από αφοσίωση σε κάποιο κόμμα και καλά συνθήματα για πορείες.

Τα άτομα που βγαίνουν από αυτό το σύστημα δυστυχώς είναι διπλά καταραμένα. Από την μια χωρίς μαζική επανεκπαίδευση είναι ανίκανα για οποιαδήποτε παραγωγική εργασία. Από την άλλη έχουν γαλουχηθεί να πιστεύουν οτι είναι οι εκλεκτοί του θεού που αξίζουν κατευθείαν διευθυντικές θέσεις! Μέχρι να συνειδητοποιήσουν την πλάνη τους έχουν φτάσει τα 30, είναι ακόμα άνεργοι και ακόμα δεν έχουν μπει σε μια πορεία ουσιαστικής επιμόρφωσης για να μπορούν να παράγουν κάτι χρήσιμο. Καθόλου περίεργο που έχουμε 30ηδες να αμείβονται με 700-1000 ευρώ και παράλληλα είναι πολύ απογοητευμένοι με την ζωή τους.

Έτσι λοιπόν φίλε 30ρη έχεις δυο επιλογές.

Α) Αποφασίζεις οτι σου φταίνε όλοι, μιζεριάζεις και αποφασίζεις να ζήσεις εις βάρος των άλλων ψάχνοντας δουλειά στο δημόσιο. Φυσικά για τον σκοπό αυτό ψηφίζεις και τον κατάλληλο λέρα βο(υ)λευτή να σε “τακτοποίηση κάπου”.

Β) Ακολουθείς τον δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας, φτύνεις όλους τους βο(υ)λευτές και το δημόσιο, παίρνεις την ζωή σου στα χέρια σου και δουλεύεις σκληρά μέχρι να καταφέρεις να είσαι πραγματικά παραγωγικός. Και αν πραγματικά νομίζεις οτι η Ελλάδα δεν σου προσφέρει τις σωστές ευκαιρίες, δεν μένεις με την μαμά σου και περιμένεις το θαύμα, παίρνεις τα μπογαλάκια σου και δρόμο (όπως έχουν κάνει τόσοι από μας)

——————————————————-

Σημείωση περί παιδείας: Πολλοί νέοι πτυχιούχοι που δυσκολεύονται να βρουν δουλειά κάνουν το λάθος να είναι κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Στην πραγματικότητα όμως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα ήταν η μόνη τους ελπίδα! Κανένας δεν είπε οτι το πρώτο πτυχίο κάποιου πρέπει να καθορίζει και τον κλάδο του, πόσο μάλλον την ακριβή του εργασία. Ονομασίες όπως “αδιόριστος μαθηματικός” είναι απλά απαράδεκτες (με την ιδία λογική όσοι έχουν διδακτορικό είναι “αδιόριστοι καθηγητές ΑΕΙ”? Όσοι είμαστε άνω των 18 είμαστε “αδιόριστοι πρωθυπουργοί”?).

Παρά πολύ συχνά, στον δυτικό κόσμο, κάποιος σπουδάζει κάτι που του αρέσει και μετά κάνει μεταπτυχιακό που τον κάνει έναν παραγωγικό εργαζόμενο. Ας πούμε κάποιος γίνεται μαθηματικός γιατί του αρέσει, αλλά κάνει μεταπτυχιακό στα χρηματοοικονομικά και βγάζει 100 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο, αντί να περιμένει 10 χρόνια για να γίνει δάσκαλος των 15.000 ευρώ. 

Το πρόβλημα στην Ελλάδα όμως είναι οτι τα παραγωγικά μεταπτυχιακά είναι λίγα, χαμηλής ποιότητας και δύσκολο να εισαχθείς! Με τα ιδιωτικά ΑΕΙ είναι σχεδόν σίγουρο οτι θα είχαμε δυναμική είσοδο σοβαρών business schools, όπως ας πούμε η Ισπανία που έχει σήμερα κάποια από τα καλυτέρα στον κόσμο. Αυτό θα έκανε καλό όχι μόνο στους ανέργους αλλά και συνολικά στην ελληνική οικονομία

…

*Σημειωτέον οτι δεν χρειάζεται τις ικανότητες να τις αποκτάς στο πανεπιστήμιο για να σημαίνει το πτυχίο κάτι. Συχνά το πτυχίο είναι απλά εγγύηση οτι ήσουν αρκετά ικανός να επιλέγεις για αυτές τις σπουδές. Αν ας πούμε σε δεχτούν στην Νομική Αθηνών, παρόλα τα χάλια της σχολής, έχεις ένα θετικό σημάδι, οτι μπόρεσες να δουλέψεις αρκετά και να ανταγωνιστείς τόσα άλλα άτομα για να σε δεχτούν.

**Το τονίζω αυτό. Υπάρχουν φυσικά και κάποιες εξαιρέσεις, οι οποίες αν έχουν λίγο κοινό νου και αγάπη για την δουλειά τους, παρατάνε την Ελλάδα κακήν κακώς.

Πηγή: http://anamorfosis.net/blog/?p=185