Κινέζοι στον Πειραιά: Η επωφελέστερη για την Ελλάδα ξένη επένδυση των τελευταίων 70 χρόνων.

Του Πέτρου Δίπλα

Και δεν υπερβάλλω καθόλου.

Κανονικά, αυτοί που θα έπρεπε να μην θέλουν τους Κινέζους στον Πειραιά, είναι οι πολίτες των άλλων χωρών που έχουν ανταγωνιστικά λιμάνια και που υφίστανται ζημιές από την άνοδο της κίνησής μας και όχι εμείς που μόνο όφελος έχουμε.

Αυτοί που θα έπρεπε να μην θέλουν τους Κινέζους στον Πειραιά είναι οι διοικήσεις των μεγάλων διεθνών λιμανιών της Ιταλίας, της Ισπανίας, αλλά και της Ολλανδίας και της Γερμανίας, που ο Πειραιάς τους παίρνει δουλειές.

Και η ωφέλειά μας είναι πραγματικά εξόφθαλμη.

Η αύξηση της εμπορευματικής κίνησης του Πειραιά σε σχέση με τα άλλα λιμάνια της Μεσογείου από το 2010 είναι εντυπωσιακή και οφείλεται αποκλειστικά στους Κινέζους.

Σκεφθείτε μόνο τι μείωση θα είχε η εμπορευματική κίνηση του λιμανιού τα τελευταία χρόνια λόγω της μεγάλης πτώσης των ελληνικών εισαγωγών (εξ αιτίας της κρίσης) και της αδυναμίας μας να μετατρέψουμε μόνοι μας τον Πειραιά σε ευρωπαϊκό κόμβο διαμετακόμισης, εάν δεν είχαν έρθει οι Κινέζοι με την παγκόσμια παραγωγή τους και τους χιλιάδες πελάτες τους.

Το 2010 ο Πειραιάς ήταν δέκατο (10) λιμάνι της Μεσογείου στη κίνηση και το 2015 ανέβηκε στην τρίτη (3) θέση κατορθώνοντας από 850.000 κιβώτια να φθάσει τα 3.287.000 κιβώτια το χρόνο! Ξεπερνώντας τα λιμάνια Μασσαλίας της Γαλλίας, Λα Σπέτσια, Γένοβας και Τζόια Τάουρο της Ιταλίας, Μαρσαξλόκ της Μάλτας, Αμπαρλί της Τουρκίας (Κωνσταντινούπολη) και Βαρκελώνης της Ισπανίας.

Εάν οι συνθήκες ήταν καλύτερες χωρίς τα προβλήματα του προσφυγικού που οδήγησαν σε διακοπές της σιδηροδρομικής σύνδεσης της Ελλάδας με την Ευρώπη και που είχαν αρνητικό αντίκτυπο στην παγίωση του Πειραιά ως διεθνούς διαμετακομιστικού κέντρου, ο εμπορευματικός όγκος το 2016-2017 θα μπορούσε ακόμα και να υπερβεί τα 4,5 εκατ. κιβώτια και έτσι ο Πειραιάς θα γίνονταν το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου ξεπερνώντας ακόμα και τα δύο μεγαλύτερα λιμάνια Αλχεθίρας και Βαλέντσια της Ισπανίας.

Ο Πειραιάς θα γίνονταν έτσι το Ρόττερνταμ του Νότου, στόχο βέβαια που έχουν βάλει οι Κινέζοι. Γιατί το Ρόττερνταμ, ως κόμβος, διακινεί τεράστιες ποσότητες προϊόντων για σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρώπης, ακόμα και τις Νότιες! Επίτευγμα που απειλείται από κάθε ανάλογη ανάπτυξη άλλου λιμανιού.

Γιατί πράγματι στο μέλλον οι «λιμενικοί αντίπαλοι» του Πειραιά στην Ευρώπη θα είναι το Μπρέμερχάβεν και το Αμβούργο της Γερμανίας, η Αμβέρσα του Βελγίου και το Ρόττερνταμ της Ολλανδίας.

Ξέρω ότι θα πάρω πολλά αρνητικά σχόλια αλλά ο ενθουσιασμός μου για την πρόσφατη υπογραφή με τη COSCO για το λιμάνι και για τα τεράστια οφέλη που αυτό σημαίνει για τη χώρα μας, με σπρώχνει να τα γράψω.

Πάνε πάνω από δέκα χρόνια από τότε που ο αείμνηστος καπτάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, που είχε πολλά πλοία κοντέινερ ναυλωμένα στη COSCO, μου έλεγε για την προσπάθειά του να φέρει τους Κινέζους στο Πειραιά επειδή είναι οι μόνοι που θα καταφέρουν να κάνουν το Πειραιά πρώτο λιμάνι του Μεσογείου.

«Και ο παλιός μου φίλος ο καπτάν Wei, πρόεδρος της COSCO και ο Καραμανλής μου έχουν υποσχεθεί ότι θα το κάνουν» μου έλεγε.

Τρία χρόνια μετά, έπειτα από πολλές διεργασίες και δυσκολίες, νοίκιασε η COSCO τα 2 (από τα σημερινά 3) terminal εμπορευματοκιβωτίων (container) του Πειραιά και μετά από άλλα δύο χρόνια διαπραγματεύσεων ξεκίνησαν στη πράξη οι Κινέζοι τη δουλειά τους.

Είχα σκεφθεί τότε, μακάρι η επένδυση να συνεχίσει και μακάρι κάποια στιγμή όταν δούμε τη μεγάλη αύξηση της κίνησης, να δώσουμε στους Κινέζους όλη τη διαχείριση του λιμανιού. Βέβαια δεν φανταζόμουνα ότι για να γίνει αυτό θα χρειάζονταν πραγματικά μια άλλη Οδύσσεια. Μέχρι τη περασμένη εβδομάδα που υπογράφηκε τελικά.

Και πραγματικά ενθουσιάστηκα. Για ένα και μοναδικό λόγο. Γιατί η κινέζικη επένδυση στο Πειραιά είναι πραγματικά μια ‘Λεόντεια σύμβαση’. Λεόντεια όμως υπέρ μας. Η επένδυση της COSCO είναι η καλύτερη για την Ελλάδα ξένη επένδυση από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα. Ποτέ άλλοτε ξένη επένδυση δεν ωφελεί τόσο ποικιλοτρόπως την χώρα μας χωρίς να παίρνει τίποτα απολύτως.

Μέχρι τον ερχομό των Κινέζων, όλες οι ξένες επενδύσεις στη χώρα μας είχαν στόχο μόνο την ελληνική αγορά, είχαν στόχο να εκμεταλλευτούν τους ελληνικούς πόρους. Είναι η πρώτη φορά που μια ξένη μεγάλη επένδυση έχει στόχο την ευρύτερη ευρωπαϊκή αγορά με βάση εξόρμησης την Ελλάδα.

Και η ακόμα μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι οι κινέζοι στην Ελλάδα απλά νοίκιασαν το λιμάνι, αφού αγόρασαν τη διαχειρίστρια εταιρία του λιμανιού τον ΟΛΠ. Δεν αγόρασαν την υποδομή του λιμανιού που παραμένει ελληνική στην ιδιοκτησία του ελληνικού κράτους. Δεν αγόρασαν, όπως οι Γερμανοί τον ΟΤΕ, που μπορούν αύριο να τον πουλήσουν ή να τον κλείσουν. Σε αντίθεση πάλι με τα αεροδρόμια που και αυτά νοικιάστηκαν σαν τα λιμάνια.

Σκεφθείτε επίσης ότι πριν τους Κινέζους, στο εμπορευματικό λιμάνι του Πειραιά στο Ικόνιο δεν έφθανε το τρένο και τα εμπορευματοκιβώτια μπορούσαν να φύγουν μόνο πάνω σε φορτηγά αυτοκίνητα τα γνωστά μας ΤΙR. Το μόνο εμπορευματικό λιμάνι της Ευρώπης, και πιθανόν και του κόσμου, που δεν συνδέονταν με σιδηρόδρομο ήταν του Πειραιά. Λόγω της συμφωνίας με τους Κινέζους έφθασε επιτέλους το τρένο μετά από καθυστέρηση πολλών ετών. Βλέπετε τα βαγόνια των τρένων δεν ψηφίζουν, σε αντίθεση με τους ιδιοκτήτες των φορτηγών.

Όλα τα παραπάνω τα έκαναν οι Κινέζοι μόνο με την ενοικίαση των δύο Terminals. Σκεφθείτε τι θα κάνουν με την νέα σύμβαση και την τωρινή δικαιοδοσία τους σε όλο το λιμάνι όσον αφορά τη μετατροπή του Πειραιά στο μεγαλύτερο κόμβο Τουρισμού και Κρουαζιέρας στη Μεσόγειο.

Και όπως είδατε δεν μίλησα καθόλου για τα άμεσα χρηματικά οφέλη που είχε η χώρα μας από τις συμβάσεις με τους Κινέζους, που είναι και πολλά και «σωτήρια». Ούτε για τις επενδύσεις τους.

Όταν ήμουνα στο στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, παρέα με τους φίλους μου περιμέναμε πως και πως την έκδοση του καινούριου Λούκι Λουκ, για να καθίσουμε όλοι μαζί να το διαβάσουμε και να σκάσουμε στα γέλια.

Μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση ο Ραν Ταν Πλαν, ο διάσημος σκύλος, που πάντα αντιλαμβανόταν λανθασμένα τους ανθρώπους. Όταν κανένας τον πλησίαζε με καλό σκοπό για να τον χαϊδέψει, ο Ραν Ταν Πλαν έδειχνε τα δόντια του και σκέπτονταν «Αυτός σίγουρα θέλει το κακό μου, το βλέπω στα μάτια του.» Η αντιμετώπιση των Κινέζων στο Πειραιά μου θύμισε πραγματικά τον διάσημο σκύλο των παιδικών μου χρόνων.

Το άφησα για το τέλος. Μα καλά, θα πείτε, οι Κινέζοι μας τα δίνουν όλα λόγω αγάπης και πάθους;

Δεν ξέρω πόσο μας αγαπάνε. Αυτό που ξέρω είναι ότι θέλουν να αυξήσουν την παγκόσμια οικονομική τους και γεωπολιτική τους δύναμη και ο πιο κατάλληλος, φιλικός και σύγχρονος δρόμος (του μεταξιού) για την Ευρώπη περνάει από τον Πειραιά. Ας τον κρατάμε ανοιχτό.

Όχι για τους Κινέζους. Για μας.

Πηγή: http://www.ert.gr/