… και μετά, ποιος;

Και να που πάμε για εκλογές… και μάλιστα μέσα σε οκτώ μήνες, αν η τελική ημερομηνία είναι η 20η Σεπτεμβρίου. Το δημοψήφισμα δεν μετράει. Ήταν bonus. Ήταν η φάση, όπου ο πρωθυπουργός … «ζήτησε τη βοήθεια του κοινού». Λένε ότι είναι περιττή η προσφυγή στις κάλπες μέσα στο τόσο σύντομο διάστημα. Λένε ότι το κυβερνόν κόμμα, αφού έχει τη στήριξη της πλειοψηφίας στη Βουλή, έστω και χωρίς τη στήριξη μερίδας δικών του βουλευτών, ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να κυβερνήσει. Να σου, όμως, που από τη Βραζιλία η Γερμανίδα Καγκελάριος μιλώντας στη Ντίλμα Ρούσεφ, πρωθυπουργό της χώρας, αναφέρθηκε στον κ. Τσίπρα, λέγοντας ότι «η παραίτησή του είναι μέρος της λύσης, όχι μέρος της κρίσης». Άρα, alles in Ordnung. Από ψηλά μας βλέπουν με καλό μάτι, σχετικά με τις εκλογές και προχωράμε…

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε πει ότι: Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται πριν τις εκλογές, κατά τη διάρκεια του πολέμου και μετά το ψάρεμα (ή το κυνήγι). Κάποιος άλλος είπε ότι «Εκλογές δεν γίνονται, αν πρώτα δεν διαψευσθούν κατ’ επανάληψη». Έτσι και τώρα, αφού διέρρευσε η φήμη για εκλογές και αφού διαψεύσθηκε πολλάκις από κυβερνητικά στελέχη, αμέσως μετά την υπερψήφιση στην Ελληνική Βουλή του Τρίτου (και σκληρότερου) Μνημονίου, που μας έφερε ως σανίδα σωτηρίας ο «αντιμνημονιακός» ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας υπέβαλε την παραίτησή του και ζήτησε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας την προκήρυξη εκλογών. Όλα αυτά ήταν περίπου αναμενόμενα. Και φυσικά, όλοι μπροστά στα μικρόφωνα, είτε πρωθυπουργοί, είτε πρόεδροι Δημοκρατίας, είτε πρόεδροι της Βουλής, δεν παραλείπουν να δηλώνουν -ως επωδό- το κλασικό: «… όλα πρέπει να δρομολογηθούν όπως ορίζει το Σύνταγμα».

Να όμως, που εκτός από την θεόπνευστη Αγία Γραφή, όλα τα άλλα ανθρώπινα κείμενα και συγγράμματα έχουν τα λαθάκια τους, τις παραλείψεις τους, τις διφορούμενες ερμηνείες τους. Έτσι και με το Σύνταγμα. Όταν παραιτηθεί ένας ή περισσότερα μέλη της Βουλής, ακόμα κι αν είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός και το υπουργικό του συμβούλιο, η Βουλή δεν θεωρείται ότι έχει διαλυθεί. Τυπικά, τουλάχιστον. Έτσι, η πρόεδρός της κα. Ζωή Κωνσταντοπούλου, που επελέγη για τη θέση αυτή μετά από εξονυχιστική μελέτη και ανάλυση ψυχολογικών τεστ από τον κ. Τσίπρα (διαβάστε και το «Δεν ήξερες – Δε ρώταγες» του συμπολίτη μας Άρη Σφακιανάκη, επί τη ευκαιρία), δήλωσε με πικρία ότι δεν ενημερώθηκε, επισήμως, ως έδει, από κανένα και από την προεδρία της Δημοκρατίας, για τις εξελίξεις (λες και ζει σε άλλο κόσμο). Όμως, ο τύπος … πρέπει να τηρείται! Φαίνεται, λοιπόν, ότι -με πρωτοβουλία της- θα έχουμε σύγκλιση της Βουλής, όπου θα προεδρεύει, έστω και χωρίς την ύπαρξη βουλευτών στα έδρανα. Όσο χρόνο θα υπάρχει Βουλή, στα χαρτιά… Όπως ο διαιτητής, εξακολουθεί να σφυρίζει σε αγώνα και μετά που οι παίκτες έχουν αποχωρήσει…

Από την άλλη, η προεδρία της Δημοκρατίας προβάλλει την ένσταση (κάνοντας ρελάνς στην πρόεδρο της Βουλής) ότι δεν ενημερώθηκε από την κα. Κωνσταντοπούλου για τις δυνάμεις των κομμάτων, μετά την παραίτηση του κ. Τσίπρα. Διότι, στο μεταξύ, η Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ, σχημάτισε τη «Λαϊκή Ενότητα» (ΛΑΕ), με 25 βουλευτές. Έτσι, το τρίτο σε δύναμη βουλευτών κόμμα είναι πλέον η ΛΑΕ και όχι πια εκείνο της Χρυσής Αυγής. Άρα, η διερευνητική εντολή του Προέδρου της Δημοκρατίας θα βρίσκεται επί τριήμερο «στα χέρια» του κ. Ευαγγέλου Μεϊμαράκη, προέδρου της Ν.Δ., ο οποίος θα συναντηθεί για καφέ με αρχηγούς κομμάτων επί τριήμερο. Στη συνέχεια, η εντολή θα περιέλθει στον κύριο Λαφαζάνη, ο οποίος θα προσκαλέσει με τη σειρά του, για φρέντο καπουτσίνο, τους ίδιους ή και διαφορετικούς αρχηγούς και άλλα πολιτικά πρόσωπα, με την υποτιθέμενη προοπτική βολιδοσκόπησης για σχηματισμό κυβέρνησης. Άκουσα, μάλιστα, ότι μετά τη ΛΑΕ, ενδέχεται να δοθεί η τριήμερη διερευνητική εντολή από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και στη Χρυσή Αυγή. Λέτε; Νέοι καφέδες και αναψυκτικά… και τελικά, όλα αυτά προς κωλυσιεργία, ώστε να κερδηθεί χρόνος και να προλάβουν τα κόμματα να προετοιμαστούν καλύτερα και να οργανωθούν εν όψει των εκλογών express. Γιατί αυτό που φοβάται ο κ. Τσίπρας, είναι η κοινή γνώμη. Αν καθυστερήσουν οι εκλογές και ο κόσμος αρχίσει να λαμβάνει από την εφορία τα μπιλιετάκια για το φόρο εισοδήματος και για τον προσωρινό (πλην μόνιμο πλέον) ΕΝΦΙΑ, τα αποτελέσματα που αναμένει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κατώτερα του αναμενομένου.

Έτσι, λοιπόν, καφέδες από δω, καπουτσίνο από κει, θα πάθουν τα νεύρα των πολιτικών … αφήστε και την αϋπνία. Όλα τούτα, είναι ένα θέατρο του παραλόγου, όπως καταλαβαίνει και ο πιο αδαής ψηφοφόρος. Διότι και τα νούμερα δεν βγαίνουν, για να σχηματιστεί κυβέρνηση από τους λαμβάνοντας τη διερευνητική εντολή, αλλά και η Βουλή, αν και θεωρητικά δεν έχει διαλυθεί, δεν έχει κάποιο έργο να εκτελέσει … έτσι όπως είναι «εν κενώ»! Οπότε, η γνωστή σε όλους και από όλους χρησιμοποιούμενη φράση: «Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» μπορεί να ισχύει, πλην όμως, στη Δημοκρατία υπάρχουν και πολλά μπερδέματα, πισωγυρίσματα και κωλυσιεργίες, που κάνουν τη ζωή όλων μας δύσκολη. Και προσοχή… όταν λέμε ζωή, εννοούμε με «ζ» μικρό. Διότι αν είναι με κεφαλαίο … περνούμε σε άλλο κεφάλαιο! Κατά τα άλλα, κάθε φορά που υπάρχει υποψία διενέργειας εκλογών, ως και κάποιο χρόνο μετά, ώσπου δηλ. να δρομολογηθεί η νέα κυβέρνηση, η οικονομία υφίσταται βαρύτατες απώλειες -καθημερινά. Αυτό και σε συνδυασμό με το κόστος της διεξαγωγής των εκλογών, είναι ό,τι χειρότερο για τη χώρα, ιδιαίτερα στη δυσμενή οικονομική συγκυρία που βρισκόμαστε.

Θετική διαπίστωση: Ο κ. Λαφαζάνης είναι μαθηματικός. Μυαλό τετράγωνο. Άγνωστο, όμως, αν έχει εργαστεί ή αν έχει διδάξει έστω και μια ώρα. Ίσως, σ’ αυτό να συναγωνίζεται τον κ. Τσίπρα, που ενώ είναι Πολιτικός Μηχανικός του ΕΜΠ, με ειδίκευση στην πολεοδομία, δεν πρέπει να έχει βάλλει ούτε κεραμίδι σε οικοδομή (νόμιμη ή αυθαίρετη). Βέβαια, ο κόσμος τους εγκρίνει ή τους απορρίπτει για την ικανότητά (ή την ανικανότητα) τους στην πολιτική. Και για τους δύο, όμως, εγείρεται το ερώτημα, πώς άνθρωποι με θετική παιδεία, οδηγούνται σε τόσο αρνητικές ενέργειες και τοποθετήσεις. Ας μην επαναλάβουμε τις λάθος προβλέψεις και τις επιζήμιες «σκληρές διαπραγματεύσεις» του κ. Τσίπρα, για τις οποίες εκ των υστέρων προσπαθεί να βαφτίσει «το κρέας, ψάρι». Έχει, όμως, όπως έχουμε γράψει, αυτό το κάτι, που ό,τι στραβό κι αν κάμει, υπάρχει κόσμος που θα στηρίξει τις ελπίδες πάνω του.

Όμως, ο κ. Λαφαζάνης, δεν παραδειγματίστηκε από την αποτυχία του προέδρου του; Πώς νομίζει ότι θα πορευθεί με το έμβλημα του «αντιμνημονιακού»; Αρκεί η καθαρότητα των προθέσεων και η εμμονή σε κάποιες αρχές, σε ένα κόσμο όπου οι κανόνες είναι δεδομένοι και οι δανειστές μας δεν κατανοούν τα πολιτικά, εφελκυστικά μας τσαλίμια; Και μετά; Δεν μας λέει πώς… Θα φύγουμε από την Ευρωζώνη και στη συνέχεια –ίσως- και από την Ε.Ε.; Δηλ. εκεί όπου συνωθούνται τόσα και τόσα κράτη να εισέλθουν, εμείς θα βάλουμε τα δυνατά μας για να αποχωρήσουμε; Και, φυσικά, δεν είναι μόνο το οικονομικό. Σημασία έχει και το πολιτικό σκέλος. Μακριά από την Ευρώπη, με ποιον θα είμαστε, μέσα σ’ ένα κόσμο που συγκλονίζεται από τις αλλεπάλληλες αλλαγές, από συνεχείς μετακινήσεις πληθυσμών; Με τη Συρία, την Τουρκία, το Λίβανο, την Αίγυπτο, τη Λιβύη ή την Τυνησία;

Είπαμε, όμως, ότι ο κ. Τσίπρας έχει αυτό το «κάτι» που είναι βασικό για ένα πολιτικό. Είναι νέος, είναι εμφανίσιμος, έχει το κατάλληλο ηχόχρωμα στη φωνή, χρησιμοποιεί την ανάλογη συνθηματολογία και παροχολογία που θέλει ο λαός και κυρίως παραδέχεται τα λάθη του. Αυτό αρέσει στον κόσμο. Είναι η δεύτερη έκδοση του «mea culpa» του Ανδρέα Παπανδρέου. Γενικά, είναι συμπαθέστατος. Γι’ αυτό κι εγώ θα ξαναψηφίσω Τσίπρα, ελλείψει άλλου ελκυστικότερου για τη θέση του πρωθυπουργού. Τι με πειράζει που επιδιώκει να κατακτήσει ξανά την πρωθυπουργική θέση, ώστε να υλοποιήσει όλα εκείνα για τα οποία έχει δηλώσει ότι είναι απαράδεκτα και … (συμπληρώστε τα δικά σας κοσμητικά επίθετα –και ουσιαστικά, στον πληθυντικό). Λέω δηλ. ότι αφού το παιχνίδι έχει κανόνες που δεν μπορεί κανείς να τους αλλάξει, τουλάχιστον μπορεί να κάμει τις κατάλληλες «εσωτερικές αλλαγές» για να εκσυγχρονιστεί η δημόσια διοίκηση και να τονωθεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας. Από τη μέχρι τώρα πορεία του (και των φωτισμένων συνεργατών του), δεν το πιστεύω. Το ελπίζω, όμως.

Δεν ψηφίζω τον πολιτικό Τσίπρα. Ψηφίζω το φαινόμενο Τσίπρα. Κι αυτό θα είναι ώσπου να φανεί στον ορίζοντα εκείνος που μπορεί να τον κερδίσει στις εντυπώσεις. Γιατί ο κόσμος κάτι τέτοιο θέλει. Κάποιον που να είναι νέος, εμφανίσιμος και καλός χειριστής του λόγου. Και εκείνος που μπορεί να τον ανταγωνιστεί επάξια, υπάρχει και έχει όνομα και επίθετο: Σάκης Ρουβάς! Μη σας φανεί παράξενο όταν στο μέλλον περάσει στο χώρο της πολιτικής. Κι αν το ήθελε, θα ήταν ήδη τουλάχιστον δήμαρχος Σαλαμίνας, Πλαταιών ή … Μαραθώνα. Λέμε τώρα …

Πηγή: Ep.Peripatitis@gmail.com