Αν ήξερε ο άνθρωπος τι του προσφέρει η φύση…

«Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.), επισημαίνοντας και αναγνωρίζοντας το πρόβλημα της υποβάθμισης και καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος, καθιέρωσε την 5η Ιουνίου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Φυσικό Περιβάλλον»

Της Βένης Παπαδημητρίου

Βένη Παπαδημητρίου

Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, 5η Ιουνίου, βρίσκει την Ελλάδα σε οικονομική αλλά και σε.. περιβαλλοντική κρίση. 

Το περιβάλλον της χώρας μας ήταν και είναι παντελώς απροστάτευτο και έρμαιο της άγνοιας των «κατακτητών» του. 

Πολύ περισσότερο σήμερα, που ο Έλληνας αντιμετωπίζοντας σοβαρά οικονομικά προβλήματα, το τελευταίο που θα σκεφθεί- και αν το σκεφθεί- είναι το περιβάλλον. Και η σημερινή ημέρα, μάλλον δεν έχει καμιά σημασία για κείνον, καθώς κοιτάζει μόνο την άδεια… τσέπη του.

Κι όμως ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό. Απειλείται η ίδια η ύπαρξή του, εάν αυτό κινδυνεύσει να καταστραφεί.

Το κλίμα της Ελλάδας έχει αλλάξει. Τα επιστημονικά σενάρια είναι εφιαλτικά, αν και υπάρχουν οι αισιόδοξες φωνές.

Παρ αυτά, ζούμε την αύξηση της θερμοκρασίας στην πρωτεύουσα και σε άλλες μεγαλουπόλεις της χώρας. Σημάδια ερημοποίησης έχουν εμφανιστεί σε περιοχές της χώρας, σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου. Οι υδάτινοι πόροι λιγοστεύουν.

Μεγάλες καταστροφές έχει υποστεί ο δασικός πλούτος της χώρας μας. Πριν από 100 χρόνια τα δάση κάλυπταν το 50% της επιφάνειας της, σήμερα καλύπτουν μόνο το 12%. Πυρκαγιές, εκχερσώσεις, ανεξέλεγκτη βόσκηση, διάβρωση, νόμοι και δασική πολιτική ήταν οι βασικοί παράγοντες.

Σε ότι αφορά τη γεωργική γη, είναι ορατοί πλέον οι κίνδυνοι παγκοσμίως από την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων και άλλων τοξικών ουσιών τόσο στο έδαφος όσο και στο ευρύτερο περιβάλλον, στην πανίδα, στις θάλασσες, στις λίμνες και στα ποτάμια.

Αν και για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, άρχισαν να λαμβάνονται κάποια μέτρα από την Ε.Ε. ωστόσο αυτά δεν προστατεύουν την Ελληνική γεωργική γη, που πλήττεται από την αλόγιστη αλλαγή της χρήσης της.

Γι’ αυτό θεωρείται αναγκαίο, να προσεγγίσουμε σοβαρά και με προτεραιότητα, το θέμα της πολιτικής χρήσεων εδαφών, του χωροταξικού σχεδιασμού, του Δασολογίου, των Δασικών χαρτών και του Εθνικού κτηματολογίου. Έχουμε χρέος στη νέα γενιά της Ελλάδας να αφήσουμε γόνιμη και εύφορη γη για να την αξιοποιήσει στο διηνεκές, τώρα μάλιστα σε μια περίοδο κρίσης που ο πρωτογενής τομέας συμβάλει ενεργά στην έξοδο μας από την κρίση.

«Μια σειρά νέων παραγόντων, έχουν διαμορφώσει μια εντελώς καινούργια κατάσταση, που εγκυμονεί κινδύνους για το μέλλον του τόπου και απαιτεί τη λήψη επειγόντων και ριζικών μέτρων. Νέοι κλάδοι παραγωγής αναπτύσσονται στο βιομηχανικό τομέα, μεταλλουργία – χημικές βιομηχανίες – διυλιστήρια κ.λ.π., οι οποίοι είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικοί για το περιβάλλον. 

Τον τελευταίο καιρό μάλιστα παρουσιάζονται και νέοι κίνδυνοι για το περιβάλλον της χώρας μας που αφορούν την εξόρυξη χρυσού την διαχείριση των απορριμμάτων κ.α.», αναφέρει σε ανακοίνωση του το ΓΕΩΤΕΕ, παράρτημα Ανατολικής Μακεδονίας, προσθέτοντας: «Η βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας μας έγινε ανισομερώς. 

Ο πληθυσμός της Αττικής έχει ξεπεράσει τα 5 εκατ. κατοίκους. Σ’ αυτή την τεράστια πληθυσμιακή συσσώρευση στην πρωτεύουσα αλλά και στην Θεσσαλονίκη και τα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, πρέπει να προστεθεί η πολεοδομική συγκέντρωση και η πυκνότητα συγκοινωνιών, η οποία δημιουργεί περαιτέρω προβλήματα που αφορούν τις συνθήκες διαβίωσης, την επάρκεια χώρων πρασίνου για τους κατοίκους, την καθαρότητα της ατμόσφαιρας, την ρύπανση των θαλασσών»

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι για να καλύψει ο σημερινός άνθρωπος τις βιοτικές του ανάγκες, χρειάζεται 70 φορές περισσότερη ενέργεια απ’ τον πρόγονό του των προϊστορικών χρόνων.

Γεγονός που δημιουργεί επιτακτική την ανάγκη για την ορθολογική αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας όπως είναι η ηλιακή η αιολική και η γεωθερμική.

Κι όμως. Αν ήξερε ο σύγχρονος άνθρωπος τις πολύτιμες υπηρεσίες που αφιλοκερδώς και απρόσκοπτα μας παρέχει το περιβάλλον, τότε είναι βέβαιο ότι θα αναθεωρούσε πολλές από τις απόψεις του για τον τρόπο χρήσης του. 

Το περιβάλλον δεν είναι ξεκομμένο από τον άνθρωπο, την πρακτική του δράση, τις κοινωνικές και οικονομικές του σχέσεις. Υπάρχουν οργανικοί δεσμοί ανάμεσα στον άνθρωπο και το φυσικό του περιβάλλον. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει έξω από αυτό που αποτελεί τη φυσική του προέκταση. Ούτε να μεταχειρίζεται τη φύση εχθρικά προσπαθώντας να την υποτάξει και να κυριαρχήσει πάνω της.

Πηγή: http://www.giannena-e.gr