Ο Μήτσος μετανάστης.

Έγραψε ο Χαράλαμπος Βουτυράκης στις 6/7/2013

Αγαπητέ φίλε είμαι καλά. Το αυτό επιθυμώ και για σένα. 

Έχω να σε δω  ένα χρόνο περίπου. Πάντα όμως, θυμούμαι και νοσταλγώ  τις συζητήσεις μας στο καφενείο. 

Συζητήσεις που σταματήσανε με την μετανάστευση μου λόγω ανεργίας, ανέχειας και σκοτεινού μέλλοντος. Παρά τις προσπάθειες μου τότε, να κατανοήσω  πραγματικά τις αιτίες της κατάντιας μας, δεν τα κατάφερα . 

Τώρα, εδώ που μ’ έδιωξαν οι ξένοι καταχτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους,  προσπαθώ να κερδίσω το πικρό ψωμί της ξενιτιάς και  επιχειρώ να κατανοήσω τι τσουνάμι ήταν αυτό που μ’ έριξε στα βράχια του ξένου τόπου. 

Τώρα που  ο εγκέφαλος μου ξέφυγε από την πλύση που δέχονταν καθημερινά στην Ελλάδα από τα «πρόθυμα» και αποπροσανατολιστικά  Μ.Μ.Ε, ξέρω με βεβαιότητα πως μ’ έδιωξε η διεφθαρμένη άρχουσα τάξη της χώρας μου. Με οδήγησε στην ανεργία. Μου στέρησε πρώτα τους πόρους για να ζήσω και ύστερα μου στέρησε την πανέμορφη χώρα μου και όλους τους αγαπημένους.   

Αλλά και πάλι έχω απορίες. Πως αυτή η τάξη μεθόδευσε την καταστροφή μου και πως από την μια μέρα στην άλλη με άφησε άνεργο, δίχως χρήματα και καταχρεωμένο; Προσπαθώ να σκεφτώ. Τέλειωσα το λύκειο πριν πολλά χρόνια. Από μικρό,  γονείς και δάσκαλοι  μου λέγανε. Τρώγε το φαί σου για να μεγαλώσεις και διάβαζε για να προκόψεις και να κερδίσεις την ζωή σου. Κι’ εγώ τους άκουγα. 

Πέτυχα στο πανεπιστήμιο, και το μέλλον μου προδιαγράφονταν λαμπρό. Μέχρι να τελειώσω τις σπουδές μου μιας και είχα και αδέλφια που έπρεπε να σπουδάσουν, είπαμε οικογενειακά το ψωμί ψωμάκι. Τέλος πάντων  τελείωσα αριστούχος, με μαστερ, υπηρέτησα στρατιώτης και την πατρίδα και είπα ότι έφθασε η ώρα να εκπληρώσει κι’ η πατρίδα την «στοιχειώδη υποχρέωση» της να μου εξασφαλίσει δουλειά, ικανοποιώντας «το στοιχειώδες δικαίωμα» του κάθε πολίτη να εργάζεται για να ζήσει. 

Η αλλεργία μου για τους προθαλάμους των βουλευτικών γραφείων, η ταπεινωτική αναμονή να με δεχτεί ο κύριος βουλευτής, και η αναγούλα μου για τον υπερόπτη (εξ ανακλάσεως εξουσιαστή) ιδιαίτερο του, δεν μου επέτρεψαν να γίνω δημόσιος υπάλληλος . Αυτό το σύστημα λειτουργούσε κατά κανόνα, ή υποτίθεται ότι λειτουργούσε, αφού οι περισσότερες υποσχέσεις, ήταν λόγια του αέρα.. 

Έτσι προτίμησα να γίνω ελεύθερος επαγγελματίας και να προσφέρω τις γνώσεις μου και τις υπηρεσίες μου στην κοινωνία  κερδίζοντας ταυτόχρονα τίμια την ζωή μου. Οι Ευρωπαίοι προμηθευτές μου με προμήθευαν με απόλυτη εμπιστοσύνη τα υλικά που χρειαζόταν οι πελάτες μου, οι τράπεζες με παρακαλούσαν να με δανείσουν κι εγώ δούλευα από νύχτα σε νύχτα υπηρετώντας πελάτες, προμηθευτές και τράπεζες. Και τα κατάφερνα με  συνέπεια και αξιοπιστία, κατά κοινή ομολογία. Τι στα κομμάτια έκαμα στραβά και κάποια μέρα βρέθηκα ξαφνικά, χωρίς πελάτες, χωρίς προμηθευτές και καταχρεωμένος, αναξιόπιστος και ασυνεπής; 

Τι στα κομμάτια έκαμα και οι Ευρωπαίοι προμηθευτές με έβριζαν τεμπέλη , ακαμάτη, γρουσούζη Νότιο γουρούνι; Ποιος, εγώ; Μόνο σε θάλαμο αερίων δεν μ’ έβαλαν. Μου επέτρεψαν όμως να πεθάνω από πείνα ή αυτοχειριασμό, για να κερδίσουν, οι Σάυλωκ, και το κόστος του δολοφονικού αερίου, όπως το είχε συλλάβει ο μέγας ανθρωπιστής και σοσιαλιστής Σόμερσετ  Μομ. Θυμάμαι, τους ρώτησα, κύριοι τι στα κομμάτια θέλετε να κάμω; 

Οι προμηθευτές μου είπαν , να μας δώσεις αυτά που μας χρωστάς και οι τράπεζες ξεκαρδισμένες στα γέλια μου είπαν. Κορόιδο θα στα πάρομε δυό και τρεις φορές με βάση τους νόμους που εμείς νομοθετούμε.. Μια γιατί σε βάλαμε εγγυητή, εσένα και όλους τους Έλληνες,  των δικών μας δανείων,  και αρπάξαμε 260 δις από τα 350 δις που  χρωστάτε τώρα.  Στη συνέχεια θα σου πάρομε το σπίτι σου και ότι άλλο έχεις, αδιαφορώντας αν θα ζήσεις,  και θα σε βουλιάξομε στην τοκογλυφία.. 

Μα που να πάω να βρω τόσα λεφτά, τόλμησα να ρωτήσω. Και εκείνοι μου αποκρίθηκαν να πας στα κομμάτια. Έτσι προτίμησα την ξενιτιά αντί τα κομμάτια, ελεύθερος και με καθαρό μυαλό, προσπαθώντας να λύσω την βασική μου απορία . Τι έκαμα λάθος κι’ έχασα την ζωή μου,  παρ ότι έκαμα ότι μου είπαν οι γονείς και οι δάσκαλοι μου, για να την κερδίσω; 

Εξακολουθώ και είμαι  σοκαρισμένος. Δεν βρίσκω πιστική απάντηση. Αλλά, φίλε μου, αρκετά για μένα. Μαθαίνω πως και σεις που μείνατε στην πατρίδα, πάτε από το κακό στο χειρότερο,  ακολουθώντας αυτόν τον «μοναδικό δρόμο» που σας οδηγούν και τελευταία σας τον λένε σακσές στόρυ. Ίσως γιατί αν σας το πουν Ελληνικά μπορεί να τους πετροβολήσετε. 

Μαθαίνω και δεν θέλω να το πιστέψω ότι κουμάντο κάνουνε καμιά τρακοσαριά επίτροποι των καταχτητών, με εντολοδόχο το πολιτικό σύστημα. Ότι η συγκυβέρνηση έχει υποβαθμιστεί σε μεταφραστική εταιρία των μνημονιακών εντολών των δανειστών. Ότι  είναι λαοπρόβλητη και ισχυρή , αφού κυβερνά  το 6% των βενιζελικών και υπακούει το 23% των Σαμαρικών επί ποινή κατάρρευσης της κυβέρνησης, σε περίπτωση ανυπακοής των δεύτερων. Βασικοί υπουργοί  των σοσιαλιστών είναι χθεσινοί ακροδεξιοί. Κι όλος αυτός ο αχταρμάς γιατί; 

Μα για να «σωθεί» τελείως η χώρα και σεις , κατά το «σώθηκε» το λάδι στο καντήλι.!! Μαθαίνω πως ο Άδωνης, σαν δωδεκαθεϊστής αγωνίζεται κι αυτός να «σώσει-τελειώσει» την θεά  Υγεία, μεγάλη η χάρη της. Με διασκεδάζει επίσης  όταν μαθαίνω πως διαμαρτύρεται και απορεί όλος ο πολιτικός  κόσμος, για το αβγό του φιδιού, ενώ  αυτός ο ίδιος το ζεσταίνει με τόση θέρμη στον κόρφο του και πολύ σύντομα θα γεννηθεί το φίδι. 

Όλοι  περιμένουν πως και πώς τα γεννητούρια, για να φύγουν  μετανάστες στο εξωτερικό και να επιστρέψουν αντιστασιακοί, ξεπλυμένοι, αγνά παρθένα μαλλιά και φτού κι από την αρχή. Το έργο το έχομε ξαναδεί. Εσείς δε, βρίσκεστε σε πλήρη σύγχυση, στα πρόθυρα της παράκρουσης. Έχετε περιέλθει σε πλήρη ένδεια και αδράνεια, κάτω από την επίδραση του χρηματοσόκ που σκόπιμα σας υποβάλλανε. 

Τώρα ξέρω ότι « το δόγμα του σοκ» πέτυχε στην Ελλάδα όπως και όπου αλλού εφαρμόστηκε.. Οι οικονομολόγοι μας , παιδιά της σχολής του Σικάγου, δικαίωσαν τον γκουρού τους, τον Νομπελίστα οικονομολόγο του πανεπιστημίου του Σικάγου, Φρίτμαν. Παιδιά σαν κι’ αυτούς, εφάρμοσαν με επιτυχία το δόγμα του σοκ στην Χιλή του Αλιέντε , την Αργεντινή του Βιδέλα, την Ρωσία του Γέλτσιν, την Αγγλία της Θάτσερ, την Αμερική του Ρήγκαν, την Γερμανία της Μέρκελ, τις χώρες του Νότου και κυρίως την Ελλάδα των «πρόθυμων» πολιτικών. 

Τελικά, εγώ εδώ μετανάστης, τρώγω το πικρό ψωμί της ξενιτιάς, ξένος ανάμεσα σε ξένους, και σεις εκεί παρακολουθείτε άφωνοι και μοιραίοι να κόβουν φέτες την πατρίδα μας σαν καρπούζι και να την πουλούν στους εμπόρους των εθνών. 

Παρακολουθείτε αμέτοχοι θεατές τους σωτήρες να φροντίζουν με ζήλο να «σώσουν- τελειώσουν» τα λεφτά σας , τις περιουσίες σας, τις δουλειές σας, το έθνος. Οδεύετε άβουλοι , αποπροσανατολισμένοι, σοκαρισμένοι, σ’ ένα δρόμο που οδηγεί στον Γκρεμό. Σκέψου. Μέχρι πότε θα σας δανείζουν; 

Μέχρι πότε θα παίρνετε την δόση σας ; Πως θα ξεπληρώσετε το χρέος που συνέχεια αυξάνει; Μέχρι πότε θα είστε έθνος διακονιάρηδων; Μέχρι πότε θα σας κοροϊδεύουν με το παραμύθι «πρωτογενούς ανάπτυξης»;  

Πότε θα καταλάβετε ότι όσος πόνος, θρήνος, θυσίες και αίμα  θα χρειαστεί για να φάτε, ελεύθεροι, ψωμί από το χωράφι σας και όχι δανεικό, τα ίδια και περισσότερα θα υποστείτε σκλαβωμένοι  χωρίς διέξοδο, με τον δρόμο των δανειστών ; Μη μου απαντήσεις.  Εκτός κι αν αναδείξετε κάποιον Μαντέλα της Νότιας Αφρικής ή κάποιον Αντύπα του Θεσσαλικού κάμπου. Τότε ίσως επιστρέψω. 

Κλείνω με μια διαπίστωση και μια απορία. Είμαι σίγουρος, και μπορώ να το αποδείξω, ότι η Ελλάδα μπορεί να ζήσει τους Έλληνες. Η Γερμανία όμως, μπορεί να ζήσει τους Γερμανούς χωρίς να φάει την Ελλάδα και να καταλάβει τον « νέο ζωτικό χώρο» του Νότου ; 

Αμφιβάλλω. Εύχομαι φίλε μου  καλό κουράγιο. Έρχονται δύσκολες μέρες και θα το χρειαστούμε όλοι. 

Χαιρετισμούς .