Τιμή στους Έλληνες που Αντιτάχθηκαν..

του Ευάγ. Αθανασιάδη*

28η Οκτωβρίου. Είναι Μέρα Μεγάλη. Τιμούμε τους Έλληνες που αντιτάχθηκαν στην αυθάδεια. Τους Έλληνες που συγκρούσθηκαν στην Πίνδο. Έδωσαν το αίμα τους, τη ζωή τους, για να υπερασπιστούν τη Πατρίδα ΜΑΣ.

Επέτειος του «ΟΧΙ». Της μεγάλης αντίστασης των Ελλήνων του 1940. Είπαν «ΟΧΙ» στη Κατοχή, στη Σκλαβιά, στην απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας.

Αρνήθηκαν στις αξιώσεις των κατακτητών. Τότε η ΕΛΛΑΔΑ δια της Κυβερνήσεως είπε «ΟΧΙ». O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του.

Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος…, ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».

Το «ΟΧΙ», επικυρώθηκε με πρωτοφανή ενθουσιασμό απ’ όλο τον Ελληνικό λαό, που ξυπνά στις 6 το πρωί από τους συριγμούς των σειρήνων και ξεχύνεται στους δρόμους, κρατώντας τη γαλανόλευκη. Οι στρατεύσιμοι ετοιμάζονταν για το μέτωπο «με το χαμόγελο στα χείλη» και το ραδιόφωνο μετέδιδε διαρκώς το περίφημο πρώτο ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου: «Αι Iταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλουν από της 5:30 πρωινής σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους».

Πρέπει και οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι εξαιτίας της στάσεως της Ελλάδος άλλαξε η πορεία των γεγονότων, άλλαξαν τα σχέδια των Γερμανών. Άλλαξε η τροπή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ήταν ο ίδιος Ελληνικός Λαός το 1936 που δια της Κυβερνήσεως, (όταν έφθασε σε αδυναμία αποπληρωμής δανείου προς την βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique), αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση αυτού του δανείου. Τότε η Βελγική κυβέρνηση προσέφυγε κατά της χώρας μας στο Διεθνές Δικαστήριο, που είχε ιδρυθεί από την Κοινωνία των Εθνών, με την κατηγορία, ότι αθετεί τις διεθνείς δανειακές της υποχρεώσεις. Ακλούθησαν διαδοχικά υπομνήματα της κυβέρνησης και μεταξύ άλλων αναφέρονταν τα εξής:

«Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία καθιστά αδύνατο για τις κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς το λαό τους.

Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα.

Είναι αδύνατον να πληρώσει μια κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή, να παρασχεθεί στο λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.

Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και, φυσικά, το καθήκον του κράτους, να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών του.

Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, εάν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει ως αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της Διοίκησης της χώρας.

Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και διοίκηση, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους»

Αυτά όμως τότε!!! …… Τώρα ;;;;;;;;;;

*Ο Ευάγγελος Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α

evangath@gmail.com

Αποστάσεις από τις Κομματικές… (Σ)τάσεις

Του Κώστα Δημ. Χρονόπουλου (Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Οι παραδοσιακές πλέον -ιδίως των τελευταίων ετών – αήθεις και αηδείς κυνοβουλευτικές συζητήσεις εν μέσω ύβρεων, λασπολογίας και ευτελισμού, είναι, επιεικώς, απαράδεκτες.

Δεν γνωρίζω πως, πότε – αν, άμποτε – θα κοπάσουν ή θα σταματήσουν εντελώς.

Πολύ αμφιβάλλω (ιδίως όταν είμαι … σίγουρος για κάτι).

Πρόσφατα ακούστηκαν ανήκουστα πράγματα και κρεμάστηκαν στα μανταλάκια της αυλής της  Βουλής -από ασυγκράτητες , αχαλίνωτες «ΕΘΝΟΚΑΤΙΝΕΣ» -αμφότερων των φύλων – άπλυτα που η θέα τους και μόνον προκαλεί αποστροφή.

Το ζήτημα αφορούσε τον κο Συγκυβερνήτη – ενδιαφέρον ευφημιστικός τίτλος νομίζω – τον οποίο κατηγορούσε η Αντιπολίτευση για επαφές με έγκλειστο των φυλακών.

Όπως ήδη γνωρίζουν όποιοι με διαβάζουν, δεν υπάρχει περίπτωση να αναφερθώ ή -και – να σχολιάσω τις λεπτομέρειες, το ποιός έχει δίκιο ή άδικο, αν χυδαιολόγησε περισσότερο ο χ ή ο ψ.

Με αυτά ας ασχοληθούν – και το κάνουν επιτυχημένα – άλλοι, ειδικότεροι από εμένα.

Στο κάτω -κάτω αυτά θα μπορούσε να τα διαλευκάνει μια αντικειμενική έρευνα από μία διακομματική επιτροπή της Βουλής.

Ας δούμε τώρα την ουσία του ζητήματος και να εστιάσουμε εκεί το ενδιαφέρον μας.

Εξηγούμαι (ερωτηματικά) :

• Πρέπει ή δεν πρέπει να διερευνώνται οι τυχόν αξιόμεμπτες πράξεις των ΕΘΝΟΓΟΝΕΩΝ ;

Προφανώς και πρέπει.

• Από ποιούς θα πρέπει να γίνεται αυτό;

Από ειδικό σώμα δικαστών πχ ή από επιτροπή της Βουλής;

Λογικά ο απλός μέσος άνθρωπος αντιλαμβάνεται πως δεν νοείται ο κάθε ελεγχόμενος να είναι άμεσος -ή έμμεσος δια των συντρόφων του – ελεγκτής της έκνομης συμπεριφοράς του.

• Τι θα πεί: Το Κόμμα του θα τοποθετηθεί – κ ο μ μ α τ ι κ ά – υπέρ του; Τι θα πεί : Η Αντιπολίτευση θα τοποθετηθεί α ρ ν η τ ι κ ά ;

Αν όντως κάποιος είναι ένοχος, ή φερόμενος ως ένοχος, θα πρέπει να κριθεί σ υ ν ε ι δ η σ ι α κ ά και όχι κομματικά.

Αν υποθέσουμε πως κάποιος βουλευτής βγάλει ένα περίστροφο στο Κοινοβούλιο και πυροβολήσει συνάδελφό του, οι παριστάμενοι θα τοποθετηθούν ανάλογα με το ποιου κόμματος ήταν μέλος ο φονιάς;

• Τι νόημα – ανοησίας, υποκρισίας και εκπεσμού- έχει μια παρόμοια κομματική γραμμή /πειθαρχία;

Γιατί να μην γίνεται μυστική -κατά συνείδηση – ψηφοφορία;

Αν θέλετε: Γιατί, αν υπερψηφιστεί η περαιτέρω διερεύνηση του ζητήματος, να τίθεται θέμα κλονισμού ή ανατροπής της -κάθε – Κυβέρνησης;

Για πόσο ακόμη οι κ.κ ΕΘΝΟΓΟΝΕΙΣ (Σ.Σ Αντί του αναντίστοιχου ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ ) θα είναι υπεράνω των νόμων, ή περισσότερο ίσοι από τους υπόλοιπους πολίτες;

Αν είναι δίκαιο, ας το συνεχίσουμε. Αν -όπως υποθέτω – δεν είναι, ας το σταματήσουμε επιτέλους.

Η θρυλούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος αποτελεί μια θαυμάσια ευκαιρία ανάνηψης, αναβάθμισης, ισονομίας,

Αν την παραθεωρήσουμε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

ΥΓ Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι προτιμήσεις των εξουσιαστών μας στις διάφορες ερωτικές στάσεις.

Θέτουν μάλιστα και γόνιμους προβληματισμούς για επιλογή των καταλληλότερων «κομματικής προέλευσης στάσεων» όπως:

«Στα τέσσερα» , » Στα δύο» , «Στα όρθια, ή ….»

Θα μου επιτρέψετε έναν προσωπικό εμπλουτισμό με μία ακόμη «στάση». Εκείνη του «μη χειρότερα». (Σ.Σ αν φυσικά έχουν αφήσει περιθώριο για κάτι τέτοιο). Ντροπή!

Πηγή: https://olympia.gr

Τι προκαλεί την επιθετικότητα της Β. Κορέας;

Άρθρο του Γιάννη Παπαθανασίου*

Εάν επιχειρήσετε να ζητήσετε από κάποιον να ιεραρχήσει τους βασικότερους κινδύνους για την ασφάλεια του πλανήτη, είναι δεδομένο ότι μέσα στις πρώτες θέσεις, αν όχι στην πρώτη, θα συμπεριλάβει την Βόρεια Κορέα. Και πράγματι το κράτος-φέουδο του Κιμ Γιονγκ Ουν αποτελεί καζάνι που βράζει κι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να εκραγεί επιφέροντας τον όλεθρο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Είναι, επίσης, ένα απ’ τα τελευταία απομεινάρια των Λαϊκών Δημοκρατιών, οι οποίες για μισό και πλέον αιώνα εφαρμόζοντας τις αιματοβαμμένες ιδεοληψίες τους κατέστρεψαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η εχθρότητα της Β. Κορέας απέναντι στην Αμερική και γενικότερα σε όλο τον Δυτικό μη κομμουνιστικό κόσμο έχει τις ρίζες της στον Κορεατικό Πόλεμο, ο οποίος διεξήχθη αμέσως μετά την λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, όταν πρόεδρος της ήταν ο παππούς του Κιμ Γιονγκ Ουν. Ο εξοπλισμός της, ωστόσο, με πυρηνικά όπλα ήταν αυτός που κατέστησε σαφές παγκοσμίως ότι η περίπτωσή της διαφέρει ριζικά από αυτές του Ιράκ και του Αφγανιστάν και ότι μία απλή επεμβατική επιχείρηση συνδυασμένη με εμπάργκο δεν θα είναι αρκετά για να την καταβάλουν. Σημείο αιχμή, πάντως, για την βορειοκορεάτικη επιθετικότητα αποτέλεσε η άνοδος στην εξουσία του σημερινού της ηγέτη, ο οποίος φαντάζει ως ο πιο αδιάλλακτος και συνάμα αποφασισμένος γόνος της οικογένειας των Κιμ. Ενδεικτικές είναι, άλλωστε, και οι τέσσερις επιβεβαιωμένες πυρηνικές δοκιμές που έχει επιχειρήσει απ’ το 2013 κι έπειτα.

Σίγουρα, ο Κιμ Γιονγκ Ουν διαθέτει κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα που του δίνουν, ή θεωρεί πως του δίνουν, την δυνατότητα να προκαλεί τις Η.Π.Α.. Αρχικά, κληρονόμησε απ’ τον πατέρα του έναν τεράστιο κι άριστα εξοπλισμένο στρατό. Ο βορειοκορεατικός στρατός είναι αριθμητικά ο τέταρτος μεγαλύτερος στον κόσμο, ενώ διαθέτει και πυρηνικά όπλα. Ταυτόχρονα, η συνεχής προπαγάνδα, συνδυασμένη με την σκληρή κρατική καταστολή, έχει δημιουργήσει έναν λαό τυφλά προσηλωμένο στον ηγέτη του και γεμάτο μίσος για την ιμπεριαλιστική Δύση. Επίσης, η Β. Κορέα γνωρίζει ότι ενδεχόμενη πυρηνική επίθεση εναντίον της, ως αντίποινο σε κάποια δική της πρόκληση, θα κατέστρεφε επιπλέον εδάφη πολλών χωρών, μεταξύ των οποίων και νατοϊκών. Ως εκ τούτου μια τέτοια επίθεση από διπλωματικής άποψης θα ήταν δύσκολα πραγματοποιήσιμη.  Αλλά και σε γεωστρατηγικό επίπεδο ο Κιμ δεν είναι εντελώς απομονωμένος όπως θα ήταν λογικό, ιδιαίτερα μετά τα επικίνδυνα παιχνίδια του με την πυρηνική ενέργεια. Η επαμφοτερίζουσα στάση της Ρωσίας, η οποία αναζητά συμμάχους, απ’ την μία, και η φιλική ουδετερότητα της μέχρι πρότινος ιδεολογικής συντρόφου Κίνας, απ’ την άλλη, απαλλάσσουν την Β. Κορέα απ’ την διπλωματική μοναξιά που της αρμόζει. 

Τεράστια σφάλματα, φυσικά, έχουν διαπραχθεί κι από αμερικανικής πλευράς, ειδικά κατά την περίοδο Ομπάμα. Γενικά, η συμπεριφορά του Κιμ καθορίζεται εν πολλοίς κι από την στάση του αντιπάλου του. Έτσι, είναι δεδομένο ότι ο Βορειοκορεάτης ηγέτης πολύ δύσκολα θα πατήσει το κουμπί εκτόξευσης πυρηνικού πυραύλου εναντίον αμερικανικού εδάφους, εάν γνωρίζει ότι μέσα στο επόμενο λεπτό θα γίνει σκόνη ο ίδιος και όλος του ο λαός. Ωστόσο, η πολιτική ιδεολογία της κυβέρνησης των Δημοκρατικών σε καμία περίπτωση δεν έστελνε τέτοια αποφασιστικά μηνύματα. Αντιθέτως, ο Ομπάμα προέβαινε σε πασιφιστικά κηρύγματα και με κάθε ευκαιρία καταδίκαζε τις υπερατλαντικές εκστρατείες . Ταυτόχρονα, όμως, μέσω του ΝΑΤΟ απαγόρευε στις γειτονικές προς την Β. Κορέα χώρες να εξοπλισθούν και να οργανώσουν περαιτέρω τις ένοπλες δυνάμεις τους, προκειμένω να αναλάβουν αυτές την αντιμετώπιση της.

Με την έλευση Τράμπ η αμερικανική στάση διαφοροποιήθηκε αισθητά. Ο νέος πρόεδρος υιοθέτησε εξαρχής μια πιο συντηρητική ιδεολογία, ακολουθώντας πολιτική απομόνωσης. Ξεκαθάρισε, λοιπόν, ότι θα επιτρέψει σε κράτη όπως η Ιαπωνία κι η Νότια Κορέα να εξοπλισθούν ανεξάρτητα, ώστε να αποτελέσουν αντίβαρο στην βορειοκορεατική εξάπλωση. Επιπλέον, απέκλεισε το ενδεχόμενο οι Η.Π.Α. Να επιτεθούν πρώτες, καθώς μια τέτοια κίνηση θα ωθούσε την Κίνα με τον υπέρογκο στρατό της στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ακόμη, κομβικής σημασίας ήταν και η ρηξικέλευθη κίνηση Τράμπ να ανοιχτεί προς τη Ρωσία, επίσης δυνητικό σύμμαχο της Β. Κορέας.

 Στην σύγκρουση του με τον Ρεπουμπλικανό ηγέτη ο Κιμ Γιονγκ Ουν βρήκε ανέλπιστα ένα νέο σύμμαχο. Αυτός δεν είναι άλλος απ’ το σύστημα των Μ.Μ.Ε., που στις προεδρικές εκλογές στήριξε ανοιχτά Κλίντον κι από τότε διατηρεί μία ιδιότυπη διαμάχη με τον Τράμπ. Τα μέσα αυτά επέλεξαν το ευαίσθητο θέμα των σχέσεων με την Β. Κορέα, ως πεδίο κριτικής του προέδρου. Έτσι, δεν διστάζουν να αμφισβητούν την ικανότητα διαχείρισης του προβλήματος απ’ την κυβέρνηση, δημιουργώντας απ’ την μία αίσθημα ανασφάλειας στην κοινή γνώμη κι απ’ την άλλη αίσθημα υπεροχής στον Κιμ.

 Επιπρόσθετα, παρακολουθώντας κανείς τόσο τα ξένα όσο και τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. εύκολα παρατηρεί μία επικίνδυνη εξίσωση των δύο ηγετών. Με λίγα λόγια οι πυρηνικές δοκιμές και η τυραννία παραλληλίζονται με τις μη πολιτικά ορθές δηλώσεις Τράμπ για το Σάρλοτσβιλ ή ακόμη με τις λανθασμένες στιλιστικές επιλογές της Μελάνια. Το χειρότερο, ομολογουμένως, θα ήταν ο Ασιάτης δικτάτορας να αποκτήσει ερείσματα και υποστηρικτές μέσα στις δυτικές κοινωνίες. Πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο καιρό θα βρεθούν δημοσιογράφοι που προκειμένω να μειώσουν τον πρόεδρο των Η.Π.Α. θα δικαιολογούν τον ημίτρελο κομμουνιστή τύραννο, χαρίζοντάς του ηθικό πλεονέκτημα. Αυτή, αν πραγματοποιηθεί, θα είναι η μεγαλύτερη νίκη του Κιμ…

Γιάννης Παπαθανασίου

Πηγή: http://www.antibaro.gr/article/17593