ΤΑ TEΣΣΕΡΑ ΚΕΡΙΑ

Τέσσερα κεριά αναμμένα στο σαλόνι ενός σπιτιού έλιωναν αργά-αργά...
Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος που μπορούσε να ακουστεί η συζήτηση τους.
Το πρώτο έλεγε:
-Εγώ είμαι η ΕΙΡΗΝΗ μα οι άνθρωποι δεν πετυχαίνουν να με διατηρήσουν.
Πιστεύω ότι δε μου μένει άλλο από το να σβήσω!»
...κι έτσι αφέθηκε σιγά-σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά...

-Εγώ είμαι η ΠΙΣΤΗ, είπε το δεύτερο, δυστυχώς δε χρειάζομαι από
κανένα. Οι άνθρωποι δε θέλουν να ξέρουν για μένα κι έτσι δεν έχει
νόημα να παραμείνω αναμμένο».
...μόλις ολοκλήρωσε τα λόγια του, ένα αεράκι φύσηξε και το έσβησε...

-Εγώ είμαι η ΑΓΑΠΗ είπε το τρίτο κερί λυπημένο, δεν έχω τη δύναμη να
συνεχίσω να παραμένω αναμμένο. Οι άνθρωποι δε μου δίνουν σημασία και
δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είμαι. Αυτοί μισούν ακόμη και
εκείνους που τους αγαπούν περισσότερο». ...και χωρίς να περιμένει
άλλο, αφέθηκε να σβήσει...

Ξαφνικά ένα μωρό μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά.
Φοβισμένο από το μισοσκόταδο είπε:
-Μα τι κάνετε! Πρέπει να παραμείνετε αναμμένα, εγώ φοβάμαι το
σκοτάδι!»...και ξέσπασε σε κλάματα.

Τότε το τέταρτο κερί είπε με συμπόνια:
-Μη φοβάσαι μωρό μου , μη κλαις. Όσο θα είμαι εγώ αναμμένο θα μπορούμε
πάντα να ξανανάβουμε τα άλλα τρία κεριά...

Εγώ είμαι Η ΕΛΠΙΔΑ»
Με μάτια λαμπερά και γεμάτα δάκρυα, το μωρό πήρε το κερί της ελπίδας
και ξανάναψε όλα τα άλλα κεριά..

ΕΚΚΛΗΣΗ:

Ας μη σβήσει ποτέ η ελπίδα απ’ τις καρδιές μας. και ο καθένας ας
θυμάται σαν εκείνο το μωρό να ανάβει ξανά με το κερί της ελπίδας,
την πίστη, την ειρήνη και την αγάπη...