«Οι ΗΠΑ στηρίζουν σταθερά την Ελλάδα και ως ενεργειακό κόμβο»

Δήλωσε ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ

«Οι Αμερικανοί επενδυτές θέλουν την ελληνική αγορά»http://www.ert.gr/eidiseis/oikonomia/elladaoikonomia/paiat-amerikani-ependytes-theloun-tin-elliniki-agora/ …

Ο ρόλος της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου ενδιαφέρει τους Αμερικανούς επενδυτές, δήλωσε ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ, μιλώντας στο συνέδριο του Ελληνο-αμερικανικού Επιμελητηρίου στην Αθήνα.

Ο κ. Πάιατ επεσήμανε ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν την Ελλάδα στον κλάδο της ενέργειας, ενώ πρόσθεσε ότι η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει ενεργειακό κόμβο, αν και όπως τόνισε, η γραφειοκρατία είναι ακόμη το πρόβλημα που απασχολεί τους επενδυτές.

Όπως είπε, υπάρχει ξεκάθαρο ενδιαφέρον των αμερικανικών επιχειρήσεων για τον κλάδο της ενέργειας, αλλά και παρότρυνση από πλευράς αμερικανικής κυβέρνησης να υπάρξει συνεργασία αμερικανικών και ελληνικών επιχειρήσεων.

Ο κ. Πάιατ είπε ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει την τρίτη ευρωπαϊκή χώρα, μετά την Πολωνία και τη Λιθουανία, στην οποία οι ΗΠΑ θα εξάγουν υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG).

Πηγή: https://olympia.gr

Μύθοι και αλήθειες για το στιγμιαίο καφέ.

1ος μύθος: ‘’ Ο στιγμιαίος καφές δεν έχει αντιοξειδωτικά ‘’

Κάθε είδος καφέ περιέχει αντιοξειδωτικά, τα οποία ονομάζονται πολυφαινόλες. Όπως μπορούμε να δούμε και στον παρακάτω πίνακα αντιοξειδωτικής περιεκτικότητας, ο στιγμιαίος καφές φαίνεται να υπερτερεί σε αντιοξειδωτικές ουσίες που ανήκουν στην κατηγορία των πολυφαινολών έναντι του πράσινου και του μαύρου τσαγιού.

Ενδεικτικός πίνακας αντιοξειδωτικής περιεκτικότητας:

2ος μύθος : ‘’ Ο στιγμιαίος καφές έχει πολύ καφεΐνη και είναι βαρύς για το στομάχι. ‘’

Για να εξαρτηθεί το κατά πόσο είναι βαρύς κάποιος καφές ή όχι, έχει να κάνει με το καβούρδισμα η με το άρωμα του. Όσον αφορά στην άποψη που πολλοί ενστερνίζονται σχετικά ότι η περιεκτικότητα του καφέ σε καφεΐνη τον κάνει ‘’ελαφρύ η βαρύ’’ και ότι επηρεάζει την γαστρική κινητικότητα ή επιφέρει δυσπεψία, είναι φρόνιμο να εξηγήσουμε ότι δεν έχουν συσχετιστεί έρευνες με την κατανάλωση καφέ σε υγιή πληθυσμό, ενώ σε άτομα με προβλήματα δυσπεψίας θα πρέπει να καταναλώνεται εξατομικευμένα σύμφωνα με το στάδιο της νόσου και τις οδηγίες του εκάστοτε ιατρού που ασκεί την παρακολούθηση.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο στιγμιαίος καφές δεν είναι καν ο καφές με την μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε καφεΐνη, κάθε άλλου απέχει περί του 30% από τον καφέ φίλτρου.

Για καλύτερη ενημέρωση παραθέτεται και σχετικός πίνακας :

3ος μύθος : Ο στιγμιαίος δεν είναι 100 % φυσικός καφές

Ο στιγμιαίος καφές είναι ένα 100% φυσικό προϊόν, που παράγεται από εκλεκτές ποικιλίες καφέ. Οι καρποί του καφεόδεντρου συλλέγονται, ξεφλουδίζονται, καβουρδίζονται και αλέθονται, όπως και στα υπόλοιπα είδη καφέ. Η διαφορά είναι ότι στη συνέχεια ο καφές με χρήση ζεστού νερού φιλτράρεται και έπειτα το εκχύλισμα του αφυδατώνεται, ώστε να μπορεί να διαλυθεί εύκολα και ομοιόμορφα σε ζεστό ή κρύο νερό. Ο αφρός του στιγμιαίου καφέ είναι το εντελώς φυσικό αποτέλεσμα του καβουρδίσματος, καθώς με τη διαδικασία του ψησίματος απελευθερώνονται τα «λιπαρά» του κόκκου καφέ, που στη συνέχεια στέκονται στην επιφάνεια του ροφήματος με το απαραίτητο «χτύπημα». Με άλλα λόγια ο αφρός του φραπέ δεν είναι τίποτε άλλο από φυσαλίδες αέρα εγκλωβισμένες ανάμεσα σε νερό και καφέ ( εξού και το καφέ χρώμα ), και αποτελεί ένα απολύτως φυσικό προϊόν.

Βασιλειος E. Κατσίλας, Διατροφολόγος-Διαιτολόγος,BSc

Πηγή: www.diatrofi.gr

Θεολογική Σχολή της Χάλκης

Ευλογήθηκα να πατήσω τον ιερό αυτό χώρο στον Μάϊο του 2005. (Ανδρέας Καβακάκης).

«Έχω μάθει να ξεχωρίζω τους Γιουνάν (Έλληνες) τόσα χρόνια που κάνω αυτή τη διαδρομή.

Όλο τον χρόνο δεν σταματούν να επισκέπτονται προσκυνητές από το Γιουνανιστάν (Ελλάδα) τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης», μας είπε ένας ηλικιωμένος Τούρκος, ο κύριος Ομέρ, που καθόταν δίπλα μας στο καραβάκι, κατά τη διάρκεια της διαδρομής προς τη Χάλκη.

Αίσθηση Ελλάδας

Ήταν ο πρώτος και μοναδικός Τούρκος που ακούσαμε να προφέρει τη Χάλκη με το ελληνικό όνομά της, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας στην Κωνσταντινούπολη. Όσους άλλους είχαμε ρωτήσει κανείς δεν έδειχνε να καταλαβαίνει τι σημαίνει η λέξη αυτή.

«Σας προτείνω να ανεβείτε με τα πόδια στη Σχολή για να απολαύσετε τη θέα και τις μυρωδιές της φύσης», μας είπε ο Ομέρ. Και αμέσως συμπλήρωσε: «Δεν θα σας πάρει ούτε ένα τέταρτο. Οι πιο πολλοί Έλληνες δείχνουν βιαστικοί και προτιμούν τις άμαξες με τα άλογα, αλλά έτσι χάνουν τη μαγεία του νησιού».

Τελικά, η ανηφόρα μέχρι την κορυφή του λόφου δεν ήταν παιχνίδι, αλλά η Σχολή, που  πρόβαλε ξαφνικά μπροστά μας μετά την τελευταία στροφή, μας αποζημίωσε με μια γερή αίσθηση Ελλάδας.

Είναι μεγαλοπρεπής, αλλά δεν σε πλακώνει και μοιάζει λιτή και απέριττη. Δεν ξεφεύγει  καθόλου από τη μοναδική ελληνική αρχιτεκτονική, που χαλιναγωγεί τα μεγάλα μεγέθη και τα κάνει να μοιάζουν κομψά και μικρότερα.

Ούτε κόκκος σκόνης

Η Σχολή της Χάλκης είναι άριστα διατηρημένη και στην κυριολεξία λάμπει απ’ άκρη σ’ άκρη, χωρίς να μπορεί να διακρίνει κανείς ούτε ένα κόκκο σκόνης στο εσωτερικό της.

Παρόλο που παραμένει 46 ολόκληρα χρόνια κλειστή, είναι πανέτοιμη να πιάσει το νήμα και να κάνει τη μεγάλη επανεκκίνηση. Είναι τυχεροί οι σπουδαστές που θα κάτσουν στα  υπέροχα θρανία της και θα εξερευνήσουν τις θρυλικές βιβλιοθήκες της.

Εκείνο, όμως, που κάνει τη Σχολή της Χάλκης σημαντική, είναι όχι το εκπληκτικό κτήριο που τη στεγάζει, αλλά ο σκοπός λειτουργίας της, που δεν αφορά τόσο στις πνευματικές ανάγκες της ολιγάριθμης πλέον ελληνικής ομογένειας στην Τουρκία, όσο στις ανάγκες ολόκληρης της Ορθοδοξίας γενικότερα.

Ακόμα και πριν το 1894, που στεγαζόταν σε ένα παλιό και καθόλου ανθεκτικό ξύλινο κτήριο, ήταν το ίδιο σημαντική για την Ορθοδοξία. Ο ρόλος της είναι οικουμενικός και καθορίζεται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο αν και έχει

περιοριστεί σε μικρή έκταση, παράγει πνευματικό έργο τεράστιο σε εμβέλεια και σημασία.

Για να υποστηριχθεί το παραπάνω έργο απαιτούνται στελέχη με θεολογική κατάρτιση υψηλού επιπέδου.Η Σχολή της Χάλκης είναι το ιδανικό εκκολαπτήριο αυτών των στελεχών και γι’ αυτό η διακοπή της λειτουργίας της το 1971 αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα για την Ορθοδοξία.

Σύμφωνη με το πνεύμα της εποχής

Στα δεκάδες χρόνια που παρέμενε κλειστή η Σχολή της Χάλκης συνέβησαν διεθνώς μεγάλες κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις, τις οποίες το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ήδη λάβει σοβαρά υπόψη του.

Στο καινούργιο ξεκίνημά της η Σχολή θα είναι πανέτοιμη μπροστά στις σύγχρονες προκλήσεις και οι απόφοιτοί της δεν θα υστερούν καθόλου σε κατάρτιση έναντι των αποφοίτων ακόμα και των μεγαλύτερων διεθνών πανεπιστημίων.

Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, που εντυπωσιάζει με την ενεργή και όχι προσχηματική εμπλοκή του σε σύγχρονα ανθρωπιστικά και οικολογικά κινήματα, είναι σίγουρο ότι θα εμφυσήσει στους μελλοντικούς αποφοίτους της Σχολής της Χάλκης αυτή τη διάθεση για δημιουργικές και καινοτόμες κοινωνικές πρωτοβουλίες.

Η ποιότητα της Σχολής θα είναι υψηλού πανεπιστημιακού επιπέδου και θα έχει τετραετή διάρκεια σπουδών.. Θα είναι ευέλικτη και θα εφαρμόζει σύγχρονα εκπαιδευτικά πρότυπα, όπως απαιτούν οι καιροί, ενώ θα είναι διεθνής και δίγλωσση, δηλαδή τα μαθήματα θα γίνονται στα ελληνικά και τα αγγλικά εξ αρχής.

Μετά από τόσο διεθνή θόρυβο δεν μπορεί να είναι μια οποιαδήποτε σχολή της σειράς. Πρέπει οπωσδήποτε να ξεχωρίζει και να ανταποκρίνεται στο πνεύμα της εποχής. Με διδασκαλία σε μια μόνο γλώσσα δεν ξεχωρίζεις.

Η κύρια διαφορά της από τις άλλες θεολογικές σχολές θα είναι όχι μόνο ο διεθνής  χαρακτήρα της, αλλά και η προσέγγιση της ορθοδοξίας ως οικουμενικής αξίας.

Αυτή η Σχολή ήταν και θα είναι οικουμενική από το DNA της, αυτή ήταν πάντα η διαφορά της από τις άλλες θεολογικές σχολές. Έδινε απάντηση σε κάθε περιβάλλον, είτε ορθόδοξο είτε μουσουλμανικό.

Εξαιρετική ποιότητα κατασκευής

Ένα άλλο θέμα είναι η στατική επάρκεια του κτηρίου, λόγω της αυξημένης σεισμικότητας της περιοχής της Κωνσταντινούπολης και των Πριγκιποννήσων. Ευτυχώς, επιστήμονες  του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ανέλαβαν πριν λίγα χρόνια τη δωρεάν μελέτη της κτηριακής υποδομής της Σχολής και τα βρήκαν όλα σε καλή κατάσταση, γεγονός που αποδεικνύει την εξαιρετική ποιότητα κατασκευής του κτηρίου.

Σημειώνεται ότι το ξύλινο κτήριο της Σχολής, που βρισκόταν στη θέση του σημερινού οικοδομήματος, καταστράφηκε ολοσχερώς από τρομερό σεισμό το 1894.

Μετά από εκείνη την καταστροφή, ο ευεργέτης Παύλος Στεφάνοβιτς ανέλαβε το κόστος κατασκευής του νέου κτηρίου, το οποίο χτίστηκε μέσα σε 18 μόνο μήνες, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Περικλή Φωτιάδη.

Μετρημένοι στα δάχτυλα

Η Σχολή της Χάλκης δεν είναι μόνο ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, αλλά και ένα μοναστήρι, που προσφέρει εκτός από πνευματική και πραγματική τροφή στους εξαντλημένους, σαν κι εμάς, επισκέπτες.

Στο τέλος της επίσκεψής μας, οι μοναχοί μάς πρόσφεραν ένα υπέροχο γεύμα με ρεβιθόσουπα, συνοδευόμενη από χαλβά και ελιές. Φάγαμε με μεγάλη όρεξη και  φύγαμε για να προλάβουμε το καραβάκι για την Κωνσταντινούπολη.

Καθώς κατηφορίζαμε τον καταπράσινο λόφο προς το λιμάνι του νησιού βλέπαμε απέναντι την πανέμορφη Πρίγκηπο, το τέταρτο και τελευταίο στη σειρά Πριγκηπονήσι.

Μπαίνοντας στο χωριό της Χάλκης κοντοσταθήκαμε για λίγο έξω από μερικά άδεια ελληνικά σπίτια, που μας είχε δείξει το πρωί ο Τούρκος συνταξιδιώτης μας.

Όπως μας είχε πει ο Ομέρ: «Θυμάμαι με νοσταλγία τους Γιουνάν που ζούσαν στο νησί.

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ακούγαμε σχεδόν μόνο τις δικές τους φωνές στους δρόμους. Σήμερα οι κάτοικοι της Χάλκης είναι σχεδόν όλοι κουρδικής  καταγωγής. Έλληνες υπάρχουν ελάχιστοι μετρημένοι στα δάχτυλα».

Στις καρδιές των Ελλήνων

Στην επιστροφή το καραβάκι πέρασε κοντά στον λόφο της Κωνσταντινούπολης, επάνω στον οποίο βρίσκεται η Αγία Σοφία. Έβρεχε και φαινόταν θολή και θλιμμένη πίσω από την καταχνιά. Κοιτούσαμε σιωπηλοί και μελαγχολικοί τη σιλουέτα της, νιώθοντας ένα σφίξιμο στην καρδιά.

Αυτή η εικόνα είναι κατά ένα περίεργο τρόπο εγκατεστημένη μέσα στις καρδιές όλων των Ελλήνων, ακόμα κι αυτών που δεν έχουν ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη.

Οι υπόλοιποι Τούρκοι επιβάτες του καραβιού δεν κοιτούσαν ούτε προς την Αγιά Σοφιά ούτε πουθενά αλλού. Όλη την ώρα προσπαθούσαν να καλμάρουν τα αμέτρητα παιδιά τους, που έτρεχαν πέρα δώθε στο κατάστρωμα.

Κάνουν πολλά παιδιά οι Τούρκοι και έχουν πληθύνει πάρα πολύ. Μερικές φορές μας       φάνηκαν αμέτρητοι...

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ

Άσυλο Ανιάτων Νεοελλήνων

Κώστα Δημ. Χρονόπουλου (Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Είναι ευτύχημα πως βαδίζουμε προς αναθεώρηση του κανονισμού του Δουβλίνου σχετικά με τους αιτούντες άσυλο πρόσφυγες.

Δεν θα ευθύνονται πλέον για αυτούς οι χώρες /πύλες πρώτης εισόδου όπως πχ η Ελλάδα και η Ιταλία αλλά (μεταξύ άλλων) θα:

-Γίνεται (προκαθορισμένος) καταμερισμός και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

– Θα συνυπολογίζονται παράγοντες όπως: οικογένεια, προηγούμενη κατοικία, σπουδές

– Θα γίνεται έλεγχος ταυτοτήτων, δακτυλικών αποτυπωμάτων προκειμένου να εμποδιστεί η μετεγκατάσταση τρομοκρατών και καταζητούμενων για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου .

Εύλογο το ενδιαφέρον για την εξέλιξη αυτή, ιδιαίτερα για τη χώρα μας.

Σε προσωπικό όμως επίπεδο, αλλά και επειδή έχω πολύ ασχοληθεί /αρθρογραφήσει πάνω σε θέματα ασύλου – κυρίως «Πανεπιστημιακού» διατηρώ ισχυρότατες επιφυλάξεις ως προς τα ουσιαστικά οφέλη, που τυχόν θα αποκομίσει η Πατρίδα μας.

Σκέπτομαι τι θα συμβεί αν έκνομοι (λαθρο) μετανάστες θελήσουν να επωφεληθούν από το … «Διεθνές μας ρεζιλίκιον, κοινώς, » Πανεπιστημιακό Άσυλό» μας.

Αν δηλαδή ζητήσουν να κατευθυνθούν /εγκατασταθούν στα γνωστά ευαγή Ανώτατα Ιδρύματα  μας, όπως το κάνουν οι μόνιμοι, παράνομοι ένοικοι – τρόφιμοι τους.  Οι διάφοροι – ντόπιοι και ξένοι – Α Σ Υ Λ Ι Τ Ε Σ, οι περιφερόμενοι /περαστικοί Αλήτες οι έμποροι ναρκωτικών, οι βιαστές, οι κατασκευαστές εμπρηστικών μηχανισμών (για … ειρηνικούς κοινωφελείς σκοπούς κοινωνικής αλλαγής/ μετάλλαξης  προς  αναρχοαυτόνομη αριστερή κατεύθυνση), μολότωφ κ.ο.κ.

Τι θα κάνουν οι εξουσιαστές μας, οι «Αρχές» Αστυνομικές , Δικαστικές, Πανεπιστημιακές ; Με τι μούτρα (λαϊκ.) και με ποιό δικαίωμα (ηθικά) θα τους αρνηθούν την φιλοξενία;

Γιατί να διατίθενται αίθουσες (εδώ και πολλά χρόνια)  του Πολυτεχνείου για μόνιμη εγκατάσταση, αλλά και κατασκευή βομβών σε αίθουσες – εργαστήρια μόνον στους μπαχαλάκηδες;

Δεν δικαιούνται ανάλογης κατανόησης και οι » εισαγόμενοι συνάνθρωποί μας ανάλογων προδιαγραφών και επιδόσεων»; Ρατσιστές είμαστε;

Πριν 12 περίπου χρόνια  είχα χαρακτηρίσει τα «Ιδρύματα»: Άσυλα Ανιάτων Ασυλιτών και Αλητών» όπου ορισμένα ανάπηρα διανοητικά και ακρωτηριασμένα ηθικά άτομα διδασκόντων ή διδασκομένων, περαστικών, περιθωριακών αντικοινωνικών όντων καταφεύγουν στο καταφύγιο / κατάλυμα του διαβόητου πλέον «Πανεπιστημιακού Ασύλου».

Κατ’ εξαίρεση, στον Τόπο μας το «Πολιτικό Άσυλο» δίνει το δικαίωμα /ευχέρεια /δυνατότητα σε αλλοδαπούς να κάνουν χρήση του «Πανεπιστημιακού Ασύλου» (όπως το τελευταίο έχει καταντήσει) χωρίς να παραβιάζουν ή να συλούν έναν ήδη πολύ παραβιασμένο πολυσυλημένο χώρο, όπου όλοι οι …»καλοί» εγκληματίες χωράνε. Χωρίς διακρίσεις , αποκλεισμούς , ρατσισμούς, χώρα προέλευσης κ.ο.κ

Δεν θα σταθώ στην … τραγική παρεξήγηση – εννοιολογική, νομική, συνταγματική -αναφορικά με την ελεύθερη διακίνηση ιδεών για δύο λόγους επειδή:

• Έχω επανειλημμένα αναφερθεί και αναλύσει περί τίνος (θα πρέπει) να πρόκειται και πως αντιμετωπίζεται.

• Έχω πεισθεί πως οι «αρμόδιοι» δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα περί του αντικειμένου , με αποτέλεσμα να συγχέουν την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών με την ασύδοτη διακίνηση και εμπορία ναρκωτικών, έκνομων ενεργειών, βιασμών, ξυλοδαρμών, τραμπουκισμών, τρομοκράτησης και κατασκευής εμπρηστικών μηχανισμών. Στην καλύτερη – χειρότερη περίπτωση επιμένουν να την ανέχονται (!).

Επομένως η … «θεσμοθετημένη» (λόγω χρησικτησίας, βλακείας, ανεκτικότητας, ανικανότητας και κρατικής μπαχαλοποίησης, καθώς και κοινωνικού μιθριδατισμού ) ύπαρξη «Ασύλων εκτραχυλισμού και ανομίας, υπονομεύει – πρακτικά αχρηστεύει /καθιστά αδύνατη την εφαρμογή της αναθεώρησης της συνθήκης του Δουβλίνου στον Τόπο μας.

ΥΓ Αν δεν συνέλθουμε έγκαιρα, η Πατρίδα θα μετατραπεί – κυριολεκτικά και μεταφορικά – σε ένα ασύνορο, εκτεταμένο «Ά σ υ λ ο

          Α ν ι ά τ ω ν   Ν ε ο ε λ λ ή ν ω ν » (… Πανεπιστημιακών πάντως προδιαγραφών).

Πηγή: https://olympia.gr

Τιμή στους Έλληνες που Αντιτάχθηκαν..

του Ευάγ. Αθανασιάδη*

28η Οκτωβρίου. Είναι Μέρα Μεγάλη. Τιμούμε τους Έλληνες που αντιτάχθηκαν στην αυθάδεια. Τους Έλληνες που συγκρούσθηκαν στην Πίνδο. Έδωσαν το αίμα τους, τη ζωή τους, για να υπερασπιστούν τη Πατρίδα ΜΑΣ.

Επέτειος του «ΟΧΙ». Της μεγάλης αντίστασης των Ελλήνων του 1940. Είπαν «ΟΧΙ» στη Κατοχή, στη Σκλαβιά, στην απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας.

Αρνήθηκαν στις αξιώσεις των κατακτητών. Τότε η ΕΛΛΑΔΑ δια της Κυβερνήσεως είπε «ΟΧΙ». O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του.

Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος…, ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».

Το «ΟΧΙ», επικυρώθηκε με πρωτοφανή ενθουσιασμό απ’ όλο τον Ελληνικό λαό, που ξυπνά στις 6 το πρωί από τους συριγμούς των σειρήνων και ξεχύνεται στους δρόμους, κρατώντας τη γαλανόλευκη. Οι στρατεύσιμοι ετοιμάζονταν για το μέτωπο «με το χαμόγελο στα χείλη» και το ραδιόφωνο μετέδιδε διαρκώς το περίφημο πρώτο ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου: «Αι Iταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλουν από της 5:30 πρωινής σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους».

Πρέπει και οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι εξαιτίας της στάσεως της Ελλάδος άλλαξε η πορεία των γεγονότων, άλλαξαν τα σχέδια των Γερμανών. Άλλαξε η τροπή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ήταν ο ίδιος Ελληνικός Λαός το 1936 που δια της Κυβερνήσεως, (όταν έφθασε σε αδυναμία αποπληρωμής δανείου προς την βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique), αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση αυτού του δανείου. Τότε η Βελγική κυβέρνηση προσέφυγε κατά της χώρας μας στο Διεθνές Δικαστήριο, που είχε ιδρυθεί από την Κοινωνία των Εθνών, με την κατηγορία, ότι αθετεί τις διεθνείς δανειακές της υποχρεώσεις. Ακλούθησαν διαδοχικά υπομνήματα της κυβέρνησης και μεταξύ άλλων αναφέρονταν τα εξής:

«Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία καθιστά αδύνατο για τις κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς το λαό τους.

Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα.

Είναι αδύνατον να πληρώσει μια κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή, να παρασχεθεί στο λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.

Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και, φυσικά, το καθήκον του κράτους, να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών του.

Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, εάν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει ως αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της Διοίκησης της χώρας.

Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και διοίκηση, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους»

Αυτά όμως τότε!!! …… Τώρα ;;;;;;;;;;

*Ο Ευάγγελος Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α

evangath@gmail.com

Αποστάσεις από τις Κομματικές… (Σ)τάσεις

Του Κώστα Δημ. Χρονόπουλου (Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Οι παραδοσιακές πλέον -ιδίως των τελευταίων ετών – αήθεις και αηδείς κυνοβουλευτικές συζητήσεις εν μέσω ύβρεων, λασπολογίας και ευτελισμού, είναι, επιεικώς, απαράδεκτες.

Δεν γνωρίζω πως, πότε – αν, άμποτε – θα κοπάσουν ή θα σταματήσουν εντελώς.

Πολύ αμφιβάλλω (ιδίως όταν είμαι … σίγουρος για κάτι).

Πρόσφατα ακούστηκαν ανήκουστα πράγματα και κρεμάστηκαν στα μανταλάκια της αυλής της  Βουλής -από ασυγκράτητες , αχαλίνωτες «ΕΘΝΟΚΑΤΙΝΕΣ» -αμφότερων των φύλων – άπλυτα που η θέα τους και μόνον προκαλεί αποστροφή.

Το ζήτημα αφορούσε τον κο Συγκυβερνήτη – ενδιαφέρον ευφημιστικός τίτλος νομίζω – τον οποίο κατηγορούσε η Αντιπολίτευση για επαφές με έγκλειστο των φυλακών.

Όπως ήδη γνωρίζουν όποιοι με διαβάζουν, δεν υπάρχει περίπτωση να αναφερθώ ή -και – να σχολιάσω τις λεπτομέρειες, το ποιός έχει δίκιο ή άδικο, αν χυδαιολόγησε περισσότερο ο χ ή ο ψ.

Με αυτά ας ασχοληθούν – και το κάνουν επιτυχημένα – άλλοι, ειδικότεροι από εμένα.

Στο κάτω -κάτω αυτά θα μπορούσε να τα διαλευκάνει μια αντικειμενική έρευνα από μία διακομματική επιτροπή της Βουλής.

Ας δούμε τώρα την ουσία του ζητήματος και να εστιάσουμε εκεί το ενδιαφέρον μας.

Εξηγούμαι (ερωτηματικά) :

• Πρέπει ή δεν πρέπει να διερευνώνται οι τυχόν αξιόμεμπτες πράξεις των ΕΘΝΟΓΟΝΕΩΝ ;

Προφανώς και πρέπει.

• Από ποιούς θα πρέπει να γίνεται αυτό;

Από ειδικό σώμα δικαστών πχ ή από επιτροπή της Βουλής;

Λογικά ο απλός μέσος άνθρωπος αντιλαμβάνεται πως δεν νοείται ο κάθε ελεγχόμενος να είναι άμεσος -ή έμμεσος δια των συντρόφων του – ελεγκτής της έκνομης συμπεριφοράς του.

• Τι θα πεί: Το Κόμμα του θα τοποθετηθεί – κ ο μ μ α τ ι κ ά – υπέρ του; Τι θα πεί : Η Αντιπολίτευση θα τοποθετηθεί α ρ ν η τ ι κ ά ;

Αν όντως κάποιος είναι ένοχος, ή φερόμενος ως ένοχος, θα πρέπει να κριθεί σ υ ν ε ι δ η σ ι α κ ά και όχι κομματικά.

Αν υποθέσουμε πως κάποιος βουλευτής βγάλει ένα περίστροφο στο Κοινοβούλιο και πυροβολήσει συνάδελφό του, οι παριστάμενοι θα τοποθετηθούν ανάλογα με το ποιου κόμματος ήταν μέλος ο φονιάς;

• Τι νόημα – ανοησίας, υποκρισίας και εκπεσμού- έχει μια παρόμοια κομματική γραμμή /πειθαρχία;

Γιατί να μην γίνεται μυστική -κατά συνείδηση – ψηφοφορία;

Αν θέλετε: Γιατί, αν υπερψηφιστεί η περαιτέρω διερεύνηση του ζητήματος, να τίθεται θέμα κλονισμού ή ανατροπής της -κάθε – Κυβέρνησης;

Για πόσο ακόμη οι κ.κ ΕΘΝΟΓΟΝΕΙΣ (Σ.Σ Αντί του αναντίστοιχου ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ ) θα είναι υπεράνω των νόμων, ή περισσότερο ίσοι από τους υπόλοιπους πολίτες;

Αν είναι δίκαιο, ας το συνεχίσουμε. Αν -όπως υποθέτω – δεν είναι, ας το σταματήσουμε επιτέλους.

Η θρυλούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος αποτελεί μια θαυμάσια ευκαιρία ανάνηψης, αναβάθμισης, ισονομίας,

Αν την παραθεωρήσουμε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

ΥΓ Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι προτιμήσεις των εξουσιαστών μας στις διάφορες ερωτικές στάσεις.

Θέτουν μάλιστα και γόνιμους προβληματισμούς για επιλογή των καταλληλότερων «κομματικής προέλευσης στάσεων» όπως:

«Στα τέσσερα» , » Στα δύο» , «Στα όρθια, ή ….»

Θα μου επιτρέψετε έναν προσωπικό εμπλουτισμό με μία ακόμη «στάση». Εκείνη του «μη χειρότερα». (Σ.Σ αν φυσικά έχουν αφήσει περιθώριο για κάτι τέτοιο). Ντροπή!

Πηγή: https://olympia.gr

Τι προκαλεί την επιθετικότητα της Β. Κορέας;

Άρθρο του Γιάννη Παπαθανασίου*

Εάν επιχειρήσετε να ζητήσετε από κάποιον να ιεραρχήσει τους βασικότερους κινδύνους για την ασφάλεια του πλανήτη, είναι δεδομένο ότι μέσα στις πρώτες θέσεις, αν όχι στην πρώτη, θα συμπεριλάβει την Βόρεια Κορέα. Και πράγματι το κράτος-φέουδο του Κιμ Γιονγκ Ουν αποτελεί καζάνι που βράζει κι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να εκραγεί επιφέροντας τον όλεθρο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Είναι, επίσης, ένα απ’ τα τελευταία απομεινάρια των Λαϊκών Δημοκρατιών, οι οποίες για μισό και πλέον αιώνα εφαρμόζοντας τις αιματοβαμμένες ιδεοληψίες τους κατέστρεψαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η εχθρότητα της Β. Κορέας απέναντι στην Αμερική και γενικότερα σε όλο τον Δυτικό μη κομμουνιστικό κόσμο έχει τις ρίζες της στον Κορεατικό Πόλεμο, ο οποίος διεξήχθη αμέσως μετά την λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, όταν πρόεδρος της ήταν ο παππούς του Κιμ Γιονγκ Ουν. Ο εξοπλισμός της, ωστόσο, με πυρηνικά όπλα ήταν αυτός που κατέστησε σαφές παγκοσμίως ότι η περίπτωσή της διαφέρει ριζικά από αυτές του Ιράκ και του Αφγανιστάν και ότι μία απλή επεμβατική επιχείρηση συνδυασμένη με εμπάργκο δεν θα είναι αρκετά για να την καταβάλουν. Σημείο αιχμή, πάντως, για την βορειοκορεάτικη επιθετικότητα αποτέλεσε η άνοδος στην εξουσία του σημερινού της ηγέτη, ο οποίος φαντάζει ως ο πιο αδιάλλακτος και συνάμα αποφασισμένος γόνος της οικογένειας των Κιμ. Ενδεικτικές είναι, άλλωστε, και οι τέσσερις επιβεβαιωμένες πυρηνικές δοκιμές που έχει επιχειρήσει απ’ το 2013 κι έπειτα.

Σίγουρα, ο Κιμ Γιονγκ Ουν διαθέτει κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα που του δίνουν, ή θεωρεί πως του δίνουν, την δυνατότητα να προκαλεί τις Η.Π.Α.. Αρχικά, κληρονόμησε απ’ τον πατέρα του έναν τεράστιο κι άριστα εξοπλισμένο στρατό. Ο βορειοκορεατικός στρατός είναι αριθμητικά ο τέταρτος μεγαλύτερος στον κόσμο, ενώ διαθέτει και πυρηνικά όπλα. Ταυτόχρονα, η συνεχής προπαγάνδα, συνδυασμένη με την σκληρή κρατική καταστολή, έχει δημιουργήσει έναν λαό τυφλά προσηλωμένο στον ηγέτη του και γεμάτο μίσος για την ιμπεριαλιστική Δύση. Επίσης, η Β. Κορέα γνωρίζει ότι ενδεχόμενη πυρηνική επίθεση εναντίον της, ως αντίποινο σε κάποια δική της πρόκληση, θα κατέστρεφε επιπλέον εδάφη πολλών χωρών, μεταξύ των οποίων και νατοϊκών. Ως εκ τούτου μια τέτοια επίθεση από διπλωματικής άποψης θα ήταν δύσκολα πραγματοποιήσιμη.  Αλλά και σε γεωστρατηγικό επίπεδο ο Κιμ δεν είναι εντελώς απομονωμένος όπως θα ήταν λογικό, ιδιαίτερα μετά τα επικίνδυνα παιχνίδια του με την πυρηνική ενέργεια. Η επαμφοτερίζουσα στάση της Ρωσίας, η οποία αναζητά συμμάχους, απ’ την μία, και η φιλική ουδετερότητα της μέχρι πρότινος ιδεολογικής συντρόφου Κίνας, απ’ την άλλη, απαλλάσσουν την Β. Κορέα απ’ την διπλωματική μοναξιά που της αρμόζει. 

Τεράστια σφάλματα, φυσικά, έχουν διαπραχθεί κι από αμερικανικής πλευράς, ειδικά κατά την περίοδο Ομπάμα. Γενικά, η συμπεριφορά του Κιμ καθορίζεται εν πολλοίς κι από την στάση του αντιπάλου του. Έτσι, είναι δεδομένο ότι ο Βορειοκορεάτης ηγέτης πολύ δύσκολα θα πατήσει το κουμπί εκτόξευσης πυρηνικού πυραύλου εναντίον αμερικανικού εδάφους, εάν γνωρίζει ότι μέσα στο επόμενο λεπτό θα γίνει σκόνη ο ίδιος και όλος του ο λαός. Ωστόσο, η πολιτική ιδεολογία της κυβέρνησης των Δημοκρατικών σε καμία περίπτωση δεν έστελνε τέτοια αποφασιστικά μηνύματα. Αντιθέτως, ο Ομπάμα προέβαινε σε πασιφιστικά κηρύγματα και με κάθε ευκαιρία καταδίκαζε τις υπερατλαντικές εκστρατείες . Ταυτόχρονα, όμως, μέσω του ΝΑΤΟ απαγόρευε στις γειτονικές προς την Β. Κορέα χώρες να εξοπλισθούν και να οργανώσουν περαιτέρω τις ένοπλες δυνάμεις τους, προκειμένω να αναλάβουν αυτές την αντιμετώπιση της.

Με την έλευση Τράμπ η αμερικανική στάση διαφοροποιήθηκε αισθητά. Ο νέος πρόεδρος υιοθέτησε εξαρχής μια πιο συντηρητική ιδεολογία, ακολουθώντας πολιτική απομόνωσης. Ξεκαθάρισε, λοιπόν, ότι θα επιτρέψει σε κράτη όπως η Ιαπωνία κι η Νότια Κορέα να εξοπλισθούν ανεξάρτητα, ώστε να αποτελέσουν αντίβαρο στην βορειοκορεατική εξάπλωση. Επιπλέον, απέκλεισε το ενδεχόμενο οι Η.Π.Α. Να επιτεθούν πρώτες, καθώς μια τέτοια κίνηση θα ωθούσε την Κίνα με τον υπέρογκο στρατό της στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ακόμη, κομβικής σημασίας ήταν και η ρηξικέλευθη κίνηση Τράμπ να ανοιχτεί προς τη Ρωσία, επίσης δυνητικό σύμμαχο της Β. Κορέας.

 Στην σύγκρουση του με τον Ρεπουμπλικανό ηγέτη ο Κιμ Γιονγκ Ουν βρήκε ανέλπιστα ένα νέο σύμμαχο. Αυτός δεν είναι άλλος απ’ το σύστημα των Μ.Μ.Ε., που στις προεδρικές εκλογές στήριξε ανοιχτά Κλίντον κι από τότε διατηρεί μία ιδιότυπη διαμάχη με τον Τράμπ. Τα μέσα αυτά επέλεξαν το ευαίσθητο θέμα των σχέσεων με την Β. Κορέα, ως πεδίο κριτικής του προέδρου. Έτσι, δεν διστάζουν να αμφισβητούν την ικανότητα διαχείρισης του προβλήματος απ’ την κυβέρνηση, δημιουργώντας απ’ την μία αίσθημα ανασφάλειας στην κοινή γνώμη κι απ’ την άλλη αίσθημα υπεροχής στον Κιμ.

 Επιπρόσθετα, παρακολουθώντας κανείς τόσο τα ξένα όσο και τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. εύκολα παρατηρεί μία επικίνδυνη εξίσωση των δύο ηγετών. Με λίγα λόγια οι πυρηνικές δοκιμές και η τυραννία παραλληλίζονται με τις μη πολιτικά ορθές δηλώσεις Τράμπ για το Σάρλοτσβιλ ή ακόμη με τις λανθασμένες στιλιστικές επιλογές της Μελάνια. Το χειρότερο, ομολογουμένως, θα ήταν ο Ασιάτης δικτάτορας να αποκτήσει ερείσματα και υποστηρικτές μέσα στις δυτικές κοινωνίες. Πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο καιρό θα βρεθούν δημοσιογράφοι που προκειμένω να μειώσουν τον πρόεδρο των Η.Π.Α. θα δικαιολογούν τον ημίτρελο κομμουνιστή τύραννο, χαρίζοντάς του ηθικό πλεονέκτημα. Αυτή, αν πραγματοποιηθεί, θα είναι η μεγαλύτερη νίκη του Κιμ…

Γιάννης Παπαθανασίου

Πηγή: http://www.antibaro.gr/article/17593

Ο ΠτΔ στην Καλαμάτα

ΣΗΜΕΙΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ   κ. ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Με ιδιαίτερη ικανοποίηση εγκαινιάζω σήμερα το νέο Δημαρχείο του Δήμου Καλαμάτας. Και συγχαίρω τον κ. Δήμαρχο και, γενικότερα, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Καλαμάτας, διότι το νέο Δημαρχείο έρχεται να προστεθεί, και μάλιστα μ’ εμβληματικό τρόπο, στο όλο – ήδη πολύ σημαντικό – έργο, το οποίο έχουν ως τώρα επιτελέσει για την Πόλη.

I. Επιτέλους, ο Δήμος Καλαμάτας, αυτός ο Δήμος με την μεγάλη Ιστορία αλλά και το εντυπωσιακό φυσικό κάλλος– που, ευτυχώς, δεν έχει θιγεί από την ανθρώπινη δραστηριότητα – αποκτά την «Εστία» που του αξίζει, κρατώντας όμως και το αρχικό εξαιρετικό παραδοσιακό κτίριο στο Κέντρο της Πόλης, ως σημείο αναφοράς της πορείας του μέσα στο χρόνο.

II. Το νέο Δημαρχείο θα διευκολύνει όλα τα όργανα του Δήμου Καλαμάτας ν΄αρθούν στο ύψος των περιστάσεων κατά την επιτέλεση της αποστολής τους, ιδίως μάλιστα σ’ αυτή την δύσκολη περίοδο για το κοινωνικό σύνολο, που χειμάζεται από την βαθειά κοινωνική και οικονομική κρίση. Κάνω αυτή την επισήμανση διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τα εξής :

Α. Πρώτον, το ίδιο το Σύνταγμα προσδιορίζει, με τις διατάξεις του άρθρου 102 που κατοχυρώνουν ιδίως την διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τον καίριο θεσμικό και πολιτικό ρόλο τους στο πλαίσιο της οργάνωσης και της λειτουργίας του Κράτους. Και το Κράτος – κυρίως δε η Εκτελεστική Εξουσία  – οφείλει όχι μόνο να σέβεται την αυτοτέλεια αυτή, αλλά να συμβάλλει ενεργώς στην εμπέδωσή της στην πράξη.

Β. Δεύτερον, η πλειάδα των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης α΄και β΄βαθμού – ο δε Δήμος Καλαμάτας συνιστά ένα απτό και άξιο μνείας παράδειγμα επ΄αυτού – έχουν ανταποκριθεί με το παραπάνω στις ανάγκες του κάθε κοινωνικού συνόλου που εκλέγει τα όργανά τους, κατ΄ εξοχήν μέσα στην σημερινή  δεινή συγκυρία. Δεν είναι υπερβολή να επισημανθεί ότι οι ως άνω Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν στηρίξει και στηρίζουν, μέσα σ΄αυτή την συγκυρία, βασικές πτυχές του Κοινωνικού Κράτους, συμβάλλοντας έτσι στην αποτροπή ρήξης του κοινωνικού ιστού. Και το έχουν πράξει με πολύ λιγότερα μέσα – οικονομικά αλλά και μέσα υλικοτεχνικής υποδομής – από εκείνα που θα έπρεπε να έχουν στην διάθεσή τους, προκειμένου να αντεπεξέλθουν σε ένα τόσο βαρύ κοινωνικό – και όχι μόνο – καθήκον.

Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι το νέο Δημαρχείο του Δήμου Καλαμάτας να είναι η «Στέγη» τόσο των οργάνων του Δήμου όσο και του κάθε δημότη, ιδίως όταν αυτός βρίσκεται σε ανάγκη. Και είμαι βέβαιος – λαμβάνοντας υπόψη τα ως τώρα πεπραγμένα της Δημοτικής Αρχής – ότι η ευχή μου αυτή δεν απέχει από την πραγματικότητα.

Πηγή: https://olympia.gr

Στρες: Μειώνει την άμυνα του οργανισμού και εξασθενεί τα εμβόλια

Το στρες μειώνει την αποτελεσματικότητα των εμβολίων

Το υπερβολικό στρες, ιδιαίτερα όταν είναι χρόνιο και ανεξέλεγκτο, προκαλεί σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία.

Νέα στοιχεία δείχνουν ότι το στρες μειώνει την άμυνα του οργανισμού και εξουδετερώνει την αποτελεσματικότητα ορισμένων εμβολίων.

Συγκεκριμένα άτομα που εμβολιάσθηκαν με το εμβόλιο εναντίον της μηνιγγίτιδας C, αποδείχθηκε ότι δεν δημιουργούσαν αντισώματα εναντίον του ιού μηνιγγόκοκκου C που προκαλεί την ασθένεια, όταν υπέφεραν από καταστάσεις στρες.

Η μείωση της άμυνας του οργανισμού από το στρες, δημιουργεί μια αυξημένη ευαισθησία στις διάφορες μολύνσεις. Η μείωση της αποτελεσματικότητας των εμβολίων είχε αποδειχθεί και για διάφορα άλλα εμβόλια παλαιότερα.

Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Birmingham στην Αγγλία, εξέτασαν το ιστορικό και τα αντισώματα μετά από εμβολιασμούς σε 60 πρωτοετείς φοιτητές. Οι φοιτητές αυτοί είχαν εμβολιασθεί με το εμβόλιο εναντίον του μηνιγγόκοκοκου C, από 1 έως 18 μήνες πριν από την έρευνα.

Τα ευρήματα τους έδειξαν ότι το 73% των φοιτητών, είχαν προστατευτικά επίπεδα αντισωμάτων εναντίον της ασθένειας, που είχαν δημιουργηθεί από το εμβόλιο μέσα στο αίμα τους.

Οι υπόλοιποι φοιτητές είχαν χαμηλότερα επίπεδα των ειδικών αντισωμάτων εναντίον του ιού της μηνιγγίτιδας C, γεγονός που δείχνει ότι δεν είχαν προστασία από την πάθηση αυτή.

Μεταξύ αυτών που δεν είχαν αντισώματα, οι περισσότεροι υπέφεραν από καταστάσεις ψηλού στρες.

Για παράδειγμα φοιτητές οι οποίοι είχαν χάσει λόγω θανάτου κάποιον από τους γονείς τους, δεν είχαν αναπτύξει αντισώματα.

Εκείνο που ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον στην έρευνα αυτή, ήταν ότι οι φοιτητές που στην ουσία δεν είχαν περάσει από κάποιο πολύ έντονο γεγονός που δημιουργούσε μεγάλο στρες, αλλά οι ίδιοι ψυχολογικά δεν ένιωθαν καλά ή ακόμη εάν ένιωθαν από μόνοι τους ότι είχαν στρες, τότε και πάλιν η άμυνα τους και τα επίπεδα αντισωμάτων τους ήταν χαμηλά.

Η έρευνα αυτή είναι πολύ ενδιαφέρουσα, διότι μας δείχνει με αντικειμενικό τρόπο ότι η κακή ψυχολογική κατάσταση και το έντονο ανεξέλεγκτο στρες, έχουν σοβαρό αντίκτυπο πάνω στην υγεία μας.

Η μείωση της αποτελεσματικότητας των εμβολίων λόγω στρες, δημιουργεί την πιθανότητα προσβολής μας από επικίνδυνες ασθένειες, από τις οποίες λανθασμένα θεωρούμε ότι είμαστε προστατευμένοι.

Επιπρόσθετα άτομα που μπορεί να βρεθούν σε καταστάσεις ψηλού κινδύνου μόλυνσης από ορισμένα γνωστά μικρόβια, θα πρέπει να υποβάλλονται σε εξετάσεις ελέγχου, για να διαπιστωθεί κατά πόσο τα εμβόλια στα οποία έχουν υποβληθεί, έχουν δημιουργήσει ή όχι τα προστατευτικά αντισώματα.

Τα άτομα αυτά θα είναι ακόμη περισσότερο ευάλωτα σε λοιμώξεις όταν παρουσιάζουν κακή ψυχολογική κατάσταση και στρες.

Θα συγκρατήσουμε λοιπόν, ότι η κακή ψυχολογική κατάσταση και το στρες, μπορούν να επηρεάζουν όχι μόνο τις σχέσεις μας με τους άλλους, όχι μόνο το καρδιαγγειακό και άλλα συστήματα του οργανισμού, αλλά μας καθιστούν ευάλωτους στις μολυσματικές ασθένειες λόγω μείωσης της άμυνάς μας και της αποτελεσματικότητας των εμβολίων.

Πηγή: https://www.medlook.net/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B5%CF%82/149.html

Η Κύπρος η αέρινη

Για να τονώσει το αδούλωτο φρόνημα, την καρτερία και το σθένος του Κυπριακού Ελληνισμού θέλησε ο διακεκριμένος συνθέτης μακαριστός Δημήτρης Θέμελης με την καντάτα «Η Κύπρος η αέρινη». Συνέκδημός του με το λιμπρέτο ο Αλέκος Δαφνομήλης.

Ο Γιώργος Σεφέρης απαθανάτισε με τη φωτογραφική του μηχανή το 1950 σ’ ένα κυπριακό μαντρότοιχο την επιγραφή: «ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΑΙ ΑΣ ΤΡΩΓΟΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ». Οι Κύπριοι αδελφοί μας το απέδειξαν αυτό με τον ένοπλο αντιαποικιακό τους αγώνα 1955-1959 και τις θυσίες των γενναίων παλληκαριών. Όμως Ελλαδίτες (κυρίως εμείς) και Κύπριοι «κατάπιαμε» την ντροπή της τουρκικής εισβολής το 1974, αφού προηγουμένως της ανοίξαμε το δρόμο με την απόσυρση της Μεραρχίας και το προδοτικό πραξικόπημα…

Ο κατευνασμός (από την πρόθεση κατά και το ρήμα ευνάζω και ευνάω-ώ = αποκοιμίζω, βάζω κάποιον στο κρεβάτι) ως άρχουσα ιδεολογία πέραν αριστεράς και δεξιάς, «ολούθε», κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια, αρχής γενομένης από το εθνικό κέντρο με ακάθεκτη όμως εξάπλωση στην περιφέρεια. Οι ελίτ του Ελληνισμού, πολιτικές, ακαδημαϊκές, επιχειρηματικές, κοινωνικές υπηρετούν και αναπαράγουν αυτή την πολιτική κουλτούρα.

Το ψευδοδίλημμα που προβάλλουν οι κατευναστές εδώ και στη Μεγαλόνησο είναι το τετριμμένο: «διάλογος ή πόλεμος». Η εύκολη και σχεδόν αυτονόητη απάντηση είναι: διάλογος. Δεν είναι η απάντηση λάθος, η ερώτηση είναι λάθος διότι είναι παραπειστική. Το πραγματικό δίλημμα είναι αποτροπή ή πόλεμος. Και φυσικά η σωστή απάντηση αποτροπή!

Για την Κύπρο οι ξένοι μάς σέρβιραν μιαν αλλόκοτη «λύση» η οποία δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία των πολιτευμάτων. Εκμεταλλεύτηκαν το εντελώς ασύμβατο και αδικαιολόγητο σύνδρομο ήττας που κυριάρχησε στις ελληνικές άρχουσες ελίτ. Ποια ήττα, αφού δεν υπήρξε καμιά πολεμική ελληνοτουρκική αναμέτρηση; Υπήρξε μία ύπουλη, δόλια και βάρβαρη επίθεση και εισβολή εναντίον ενός υποχρεωτικά άοπλου και αναγκαστικά ανοχύρωτου κράτους από έναν εισβολέα, θεσμικό εγγυητή (!) της ανεξαρτησίας του. Κακούργημα στην νιοστή!

Η κυοφορούμενη «λύση», διαρκώς επιδεινούμενη από τις ολοένα και καινούργιες υποχωρήσεις μας που κατοχυρώνονται υπέρ της Τουρκίας, έχουν οδηγήσει σ’ ένα απίθανο νεοανανικό τερατούργημα. Απέχουμε μόλις ένα βήμα να το «φεσωθούμε»…

Είναι γεγονός ότι «οι φανταστικές αλήθειες φθείρονται πολύ πιο δύσκολα» (Ελύτης, Μυρίσαι το άριστον ΧΙ, Ποίηση, σ. 513).

Το αφυπνιστικό τράνταγμα του εγχειρήματος των Δημήτρη Θέμελη – Αλέκου Δαφνομήλη, πέρα από την αποδεδειγμένη αισθητική του αξία, ας λειτουργήσει ως κίνητρο επαναφοράς μας στο δρόμο της Αντίστασης.

Ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας συνέλαβε κάποτε έναν ποντικό μέσα σ’ ένα καλάθι με σύκα και τον απελευθέρωσε αμέσως, επειδή ο ποντικός τον δάγκασε. Είπε τότε στον περίγυρό του: Τίποτε δεν είναι τόσο μικρό που να μη μπορεί να σωθεί, αν αντισταθεί στους εχθρούς του! «Ουδέν ούτω μικρόν εστιν ο ου σώζεται, τολμών αμύνεσθαι τους επιχειρούντας» (Πλούταρχος, Αποφθέγματα Λακωνικά, Βρασίδας).

Και μη ξεχνούμε ότι:

«Χρωστούμε σ’ αυτούς που ήρθαν, πέρασαν // θα’ ρθούνε, θα περάσουν, // κριτές θα μας δικάσουν // οι αγέννητοι και οι νεκροί» (Παλαμάς).

Οι αγέννητοι και οι νεκροί, το ακούμε;

Εισαγωγικό σημείωμα Στέλιου Παπαθεμελή στην Καντάτα του Δημήτρη Θέμελη με λιμπρέτο Αλέκου Δαφνομήλη «Η Κύπρος η αέρινη

Πηγή: http://www.antibaro.gr/article/17552