Μύθοι και αλήθειες για το στιγμιαίο καφέ.

1ος μύθος: ‘’ Ο στιγμιαίος καφές δεν έχει αντιοξειδωτικά ‘’

Κάθε είδος καφέ περιέχει αντιοξειδωτικά, τα οποία ονομάζονται πολυφαινόλες. Όπως μπορούμε να δούμε και στον παρακάτω πίνακα αντιοξειδωτικής περιεκτικότητας, ο στιγμιαίος καφές φαίνεται να υπερτερεί σε αντιοξειδωτικές ουσίες που ανήκουν στην κατηγορία των πολυφαινολών έναντι του πράσινου και του μαύρου τσαγιού.

Ενδεικτικός πίνακας αντιοξειδωτικής περιεκτικότητας:

2ος μύθος : ‘’ Ο στιγμιαίος καφές έχει πολύ καφεΐνη και είναι βαρύς για το στομάχι. ‘’

Για να εξαρτηθεί το κατά πόσο είναι βαρύς κάποιος καφές ή όχι, έχει να κάνει με το καβούρδισμα η με το άρωμα του. Όσον αφορά στην άποψη που πολλοί ενστερνίζονται σχετικά ότι η περιεκτικότητα του καφέ σε καφεΐνη τον κάνει ‘’ελαφρύ η βαρύ’’ και ότι επηρεάζει την γαστρική κινητικότητα ή επιφέρει δυσπεψία, είναι φρόνιμο να εξηγήσουμε ότι δεν έχουν συσχετιστεί έρευνες με την κατανάλωση καφέ σε υγιή πληθυσμό, ενώ σε άτομα με προβλήματα δυσπεψίας θα πρέπει να καταναλώνεται εξατομικευμένα σύμφωνα με το στάδιο της νόσου και τις οδηγίες του εκάστοτε ιατρού που ασκεί την παρακολούθηση.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο στιγμιαίος καφές δεν είναι καν ο καφές με την μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε καφεΐνη, κάθε άλλου απέχει περί του 30% από τον καφέ φίλτρου.

Για καλύτερη ενημέρωση παραθέτεται και σχετικός πίνακας :

3ος μύθος : Ο στιγμιαίος δεν είναι 100 % φυσικός καφές

Ο στιγμιαίος καφές είναι ένα 100% φυσικό προϊόν, που παράγεται από εκλεκτές ποικιλίες καφέ. Οι καρποί του καφεόδεντρου συλλέγονται, ξεφλουδίζονται, καβουρδίζονται και αλέθονται, όπως και στα υπόλοιπα είδη καφέ. Η διαφορά είναι ότι στη συνέχεια ο καφές με χρήση ζεστού νερού φιλτράρεται και έπειτα το εκχύλισμα του αφυδατώνεται, ώστε να μπορεί να διαλυθεί εύκολα και ομοιόμορφα σε ζεστό ή κρύο νερό. Ο αφρός του στιγμιαίου καφέ είναι το εντελώς φυσικό αποτέλεσμα του καβουρδίσματος, καθώς με τη διαδικασία του ψησίματος απελευθερώνονται τα «λιπαρά» του κόκκου καφέ, που στη συνέχεια στέκονται στην επιφάνεια του ροφήματος με το απαραίτητο «χτύπημα». Με άλλα λόγια ο αφρός του φραπέ δεν είναι τίποτε άλλο από φυσαλίδες αέρα εγκλωβισμένες ανάμεσα σε νερό και καφέ ( εξού και το καφέ χρώμα ), και αποτελεί ένα απολύτως φυσικό προϊόν.

Βασιλειος E. Κατσίλας, Διατροφολόγος-Διαιτολόγος,BSc

Πηγή: www.diatrofi.gr

Θεολογική Σχολή της Χάλκης

Ευλογήθηκα να πατήσω τον ιερό αυτό χώρο στον Μάϊο του 2005. (Ανδρέας Καβακάκης).

«Έχω μάθει να ξεχωρίζω τους Γιουνάν (Έλληνες) τόσα χρόνια που κάνω αυτή τη διαδρομή.

Όλο τον χρόνο δεν σταματούν να επισκέπτονται προσκυνητές από το Γιουνανιστάν (Ελλάδα) τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης», μας είπε ένας ηλικιωμένος Τούρκος, ο κύριος Ομέρ, που καθόταν δίπλα μας στο καραβάκι, κατά τη διάρκεια της διαδρομής προς τη Χάλκη.

Αίσθηση Ελλάδας

Ήταν ο πρώτος και μοναδικός Τούρκος που ακούσαμε να προφέρει τη Χάλκη με το ελληνικό όνομά της, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας στην Κωνσταντινούπολη. Όσους άλλους είχαμε ρωτήσει κανείς δεν έδειχνε να καταλαβαίνει τι σημαίνει η λέξη αυτή.

«Σας προτείνω να ανεβείτε με τα πόδια στη Σχολή για να απολαύσετε τη θέα και τις μυρωδιές της φύσης», μας είπε ο Ομέρ. Και αμέσως συμπλήρωσε: «Δεν θα σας πάρει ούτε ένα τέταρτο. Οι πιο πολλοί Έλληνες δείχνουν βιαστικοί και προτιμούν τις άμαξες με τα άλογα, αλλά έτσι χάνουν τη μαγεία του νησιού».

Τελικά, η ανηφόρα μέχρι την κορυφή του λόφου δεν ήταν παιχνίδι, αλλά η Σχολή, που  πρόβαλε ξαφνικά μπροστά μας μετά την τελευταία στροφή, μας αποζημίωσε με μια γερή αίσθηση Ελλάδας.

Είναι μεγαλοπρεπής, αλλά δεν σε πλακώνει και μοιάζει λιτή και απέριττη. Δεν ξεφεύγει  καθόλου από τη μοναδική ελληνική αρχιτεκτονική, που χαλιναγωγεί τα μεγάλα μεγέθη και τα κάνει να μοιάζουν κομψά και μικρότερα.

Ούτε κόκκος σκόνης

Η Σχολή της Χάλκης είναι άριστα διατηρημένη και στην κυριολεξία λάμπει απ’ άκρη σ’ άκρη, χωρίς να μπορεί να διακρίνει κανείς ούτε ένα κόκκο σκόνης στο εσωτερικό της.

Παρόλο που παραμένει 46 ολόκληρα χρόνια κλειστή, είναι πανέτοιμη να πιάσει το νήμα και να κάνει τη μεγάλη επανεκκίνηση. Είναι τυχεροί οι σπουδαστές που θα κάτσουν στα  υπέροχα θρανία της και θα εξερευνήσουν τις θρυλικές βιβλιοθήκες της.

Εκείνο, όμως, που κάνει τη Σχολή της Χάλκης σημαντική, είναι όχι το εκπληκτικό κτήριο που τη στεγάζει, αλλά ο σκοπός λειτουργίας της, που δεν αφορά τόσο στις πνευματικές ανάγκες της ολιγάριθμης πλέον ελληνικής ομογένειας στην Τουρκία, όσο στις ανάγκες ολόκληρης της Ορθοδοξίας γενικότερα.

Ακόμα και πριν το 1894, που στεγαζόταν σε ένα παλιό και καθόλου ανθεκτικό ξύλινο κτήριο, ήταν το ίδιο σημαντική για την Ορθοδοξία. Ο ρόλος της είναι οικουμενικός και καθορίζεται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο αν και έχει

περιοριστεί σε μικρή έκταση, παράγει πνευματικό έργο τεράστιο σε εμβέλεια και σημασία.

Για να υποστηριχθεί το παραπάνω έργο απαιτούνται στελέχη με θεολογική κατάρτιση υψηλού επιπέδου.Η Σχολή της Χάλκης είναι το ιδανικό εκκολαπτήριο αυτών των στελεχών και γι’ αυτό η διακοπή της λειτουργίας της το 1971 αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα για την Ορθοδοξία.

Σύμφωνη με το πνεύμα της εποχής

Στα δεκάδες χρόνια που παρέμενε κλειστή η Σχολή της Χάλκης συνέβησαν διεθνώς μεγάλες κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις, τις οποίες το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ήδη λάβει σοβαρά υπόψη του.

Στο καινούργιο ξεκίνημά της η Σχολή θα είναι πανέτοιμη μπροστά στις σύγχρονες προκλήσεις και οι απόφοιτοί της δεν θα υστερούν καθόλου σε κατάρτιση έναντι των αποφοίτων ακόμα και των μεγαλύτερων διεθνών πανεπιστημίων.

Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, που εντυπωσιάζει με την ενεργή και όχι προσχηματική εμπλοκή του σε σύγχρονα ανθρωπιστικά και οικολογικά κινήματα, είναι σίγουρο ότι θα εμφυσήσει στους μελλοντικούς αποφοίτους της Σχολής της Χάλκης αυτή τη διάθεση για δημιουργικές και καινοτόμες κοινωνικές πρωτοβουλίες.

Η ποιότητα της Σχολής θα είναι υψηλού πανεπιστημιακού επιπέδου και θα έχει τετραετή διάρκεια σπουδών.. Θα είναι ευέλικτη και θα εφαρμόζει σύγχρονα εκπαιδευτικά πρότυπα, όπως απαιτούν οι καιροί, ενώ θα είναι διεθνής και δίγλωσση, δηλαδή τα μαθήματα θα γίνονται στα ελληνικά και τα αγγλικά εξ αρχής.

Μετά από τόσο διεθνή θόρυβο δεν μπορεί να είναι μια οποιαδήποτε σχολή της σειράς. Πρέπει οπωσδήποτε να ξεχωρίζει και να ανταποκρίνεται στο πνεύμα της εποχής. Με διδασκαλία σε μια μόνο γλώσσα δεν ξεχωρίζεις.

Η κύρια διαφορά της από τις άλλες θεολογικές σχολές θα είναι όχι μόνο ο διεθνής  χαρακτήρα της, αλλά και η προσέγγιση της ορθοδοξίας ως οικουμενικής αξίας.

Αυτή η Σχολή ήταν και θα είναι οικουμενική από το DNA της, αυτή ήταν πάντα η διαφορά της από τις άλλες θεολογικές σχολές. Έδινε απάντηση σε κάθε περιβάλλον, είτε ορθόδοξο είτε μουσουλμανικό.

Εξαιρετική ποιότητα κατασκευής

Ένα άλλο θέμα είναι η στατική επάρκεια του κτηρίου, λόγω της αυξημένης σεισμικότητας της περιοχής της Κωνσταντινούπολης και των Πριγκιποννήσων. Ευτυχώς, επιστήμονες  του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ανέλαβαν πριν λίγα χρόνια τη δωρεάν μελέτη της κτηριακής υποδομής της Σχολής και τα βρήκαν όλα σε καλή κατάσταση, γεγονός που αποδεικνύει την εξαιρετική ποιότητα κατασκευής του κτηρίου.

Σημειώνεται ότι το ξύλινο κτήριο της Σχολής, που βρισκόταν στη θέση του σημερινού οικοδομήματος, καταστράφηκε ολοσχερώς από τρομερό σεισμό το 1894.

Μετά από εκείνη την καταστροφή, ο ευεργέτης Παύλος Στεφάνοβιτς ανέλαβε το κόστος κατασκευής του νέου κτηρίου, το οποίο χτίστηκε μέσα σε 18 μόνο μήνες, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Περικλή Φωτιάδη.

Μετρημένοι στα δάχτυλα

Η Σχολή της Χάλκης δεν είναι μόνο ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, αλλά και ένα μοναστήρι, που προσφέρει εκτός από πνευματική και πραγματική τροφή στους εξαντλημένους, σαν κι εμάς, επισκέπτες.

Στο τέλος της επίσκεψής μας, οι μοναχοί μάς πρόσφεραν ένα υπέροχο γεύμα με ρεβιθόσουπα, συνοδευόμενη από χαλβά και ελιές. Φάγαμε με μεγάλη όρεξη και  φύγαμε για να προλάβουμε το καραβάκι για την Κωνσταντινούπολη.

Καθώς κατηφορίζαμε τον καταπράσινο λόφο προς το λιμάνι του νησιού βλέπαμε απέναντι την πανέμορφη Πρίγκηπο, το τέταρτο και τελευταίο στη σειρά Πριγκηπονήσι.

Μπαίνοντας στο χωριό της Χάλκης κοντοσταθήκαμε για λίγο έξω από μερικά άδεια ελληνικά σπίτια, που μας είχε δείξει το πρωί ο Τούρκος συνταξιδιώτης μας.

Όπως μας είχε πει ο Ομέρ: «Θυμάμαι με νοσταλγία τους Γιουνάν που ζούσαν στο νησί.

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ακούγαμε σχεδόν μόνο τις δικές τους φωνές στους δρόμους. Σήμερα οι κάτοικοι της Χάλκης είναι σχεδόν όλοι κουρδικής  καταγωγής. Έλληνες υπάρχουν ελάχιστοι μετρημένοι στα δάχτυλα».

Στις καρδιές των Ελλήνων

Στην επιστροφή το καραβάκι πέρασε κοντά στον λόφο της Κωνσταντινούπολης, επάνω στον οποίο βρίσκεται η Αγία Σοφία. Έβρεχε και φαινόταν θολή και θλιμμένη πίσω από την καταχνιά. Κοιτούσαμε σιωπηλοί και μελαγχολικοί τη σιλουέτα της, νιώθοντας ένα σφίξιμο στην καρδιά.

Αυτή η εικόνα είναι κατά ένα περίεργο τρόπο εγκατεστημένη μέσα στις καρδιές όλων των Ελλήνων, ακόμα κι αυτών που δεν έχουν ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη.

Οι υπόλοιποι Τούρκοι επιβάτες του καραβιού δεν κοιτούσαν ούτε προς την Αγιά Σοφιά ούτε πουθενά αλλού. Όλη την ώρα προσπαθούσαν να καλμάρουν τα αμέτρητα παιδιά τους, που έτρεχαν πέρα δώθε στο κατάστρωμα.

Κάνουν πολλά παιδιά οι Τούρκοι και έχουν πληθύνει πάρα πολύ. Μερικές φορές μας       φάνηκαν αμέτρητοι...

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ

Άσυλο Ανιάτων Νεοελλήνων

Κώστα Δημ. Χρονόπουλου (Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Είναι ευτύχημα πως βαδίζουμε προς αναθεώρηση του κανονισμού του Δουβλίνου σχετικά με τους αιτούντες άσυλο πρόσφυγες.

Δεν θα ευθύνονται πλέον για αυτούς οι χώρες /πύλες πρώτης εισόδου όπως πχ η Ελλάδα και η Ιταλία αλλά (μεταξύ άλλων) θα:

-Γίνεται (προκαθορισμένος) καταμερισμός και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

– Θα συνυπολογίζονται παράγοντες όπως: οικογένεια, προηγούμενη κατοικία, σπουδές

– Θα γίνεται έλεγχος ταυτοτήτων, δακτυλικών αποτυπωμάτων προκειμένου να εμποδιστεί η μετεγκατάσταση τρομοκρατών και καταζητούμενων για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου .

Εύλογο το ενδιαφέρον για την εξέλιξη αυτή, ιδιαίτερα για τη χώρα μας.

Σε προσωπικό όμως επίπεδο, αλλά και επειδή έχω πολύ ασχοληθεί /αρθρογραφήσει πάνω σε θέματα ασύλου – κυρίως «Πανεπιστημιακού» διατηρώ ισχυρότατες επιφυλάξεις ως προς τα ουσιαστικά οφέλη, που τυχόν θα αποκομίσει η Πατρίδα μας.

Σκέπτομαι τι θα συμβεί αν έκνομοι (λαθρο) μετανάστες θελήσουν να επωφεληθούν από το … «Διεθνές μας ρεζιλίκιον, κοινώς, » Πανεπιστημιακό Άσυλό» μας.

Αν δηλαδή ζητήσουν να κατευθυνθούν /εγκατασταθούν στα γνωστά ευαγή Ανώτατα Ιδρύματα  μας, όπως το κάνουν οι μόνιμοι, παράνομοι ένοικοι – τρόφιμοι τους.  Οι διάφοροι – ντόπιοι και ξένοι – Α Σ Υ Λ Ι Τ Ε Σ, οι περιφερόμενοι /περαστικοί Αλήτες οι έμποροι ναρκωτικών, οι βιαστές, οι κατασκευαστές εμπρηστικών μηχανισμών (για … ειρηνικούς κοινωφελείς σκοπούς κοινωνικής αλλαγής/ μετάλλαξης  προς  αναρχοαυτόνομη αριστερή κατεύθυνση), μολότωφ κ.ο.κ.

Τι θα κάνουν οι εξουσιαστές μας, οι «Αρχές» Αστυνομικές , Δικαστικές, Πανεπιστημιακές ; Με τι μούτρα (λαϊκ.) και με ποιό δικαίωμα (ηθικά) θα τους αρνηθούν την φιλοξενία;

Γιατί να διατίθενται αίθουσες (εδώ και πολλά χρόνια)  του Πολυτεχνείου για μόνιμη εγκατάσταση, αλλά και κατασκευή βομβών σε αίθουσες – εργαστήρια μόνον στους μπαχαλάκηδες;

Δεν δικαιούνται ανάλογης κατανόησης και οι » εισαγόμενοι συνάνθρωποί μας ανάλογων προδιαγραφών και επιδόσεων»; Ρατσιστές είμαστε;

Πριν 12 περίπου χρόνια  είχα χαρακτηρίσει τα «Ιδρύματα»: Άσυλα Ανιάτων Ασυλιτών και Αλητών» όπου ορισμένα ανάπηρα διανοητικά και ακρωτηριασμένα ηθικά άτομα διδασκόντων ή διδασκομένων, περαστικών, περιθωριακών αντικοινωνικών όντων καταφεύγουν στο καταφύγιο / κατάλυμα του διαβόητου πλέον «Πανεπιστημιακού Ασύλου».

Κατ’ εξαίρεση, στον Τόπο μας το «Πολιτικό Άσυλο» δίνει το δικαίωμα /ευχέρεια /δυνατότητα σε αλλοδαπούς να κάνουν χρήση του «Πανεπιστημιακού Ασύλου» (όπως το τελευταίο έχει καταντήσει) χωρίς να παραβιάζουν ή να συλούν έναν ήδη πολύ παραβιασμένο πολυσυλημένο χώρο, όπου όλοι οι …»καλοί» εγκληματίες χωράνε. Χωρίς διακρίσεις , αποκλεισμούς , ρατσισμούς, χώρα προέλευσης κ.ο.κ

Δεν θα σταθώ στην … τραγική παρεξήγηση – εννοιολογική, νομική, συνταγματική -αναφορικά με την ελεύθερη διακίνηση ιδεών για δύο λόγους επειδή:

• Έχω επανειλημμένα αναφερθεί και αναλύσει περί τίνος (θα πρέπει) να πρόκειται και πως αντιμετωπίζεται.

• Έχω πεισθεί πως οι «αρμόδιοι» δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα περί του αντικειμένου , με αποτέλεσμα να συγχέουν την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών με την ασύδοτη διακίνηση και εμπορία ναρκωτικών, έκνομων ενεργειών, βιασμών, ξυλοδαρμών, τραμπουκισμών, τρομοκράτησης και κατασκευής εμπρηστικών μηχανισμών. Στην καλύτερη – χειρότερη περίπτωση επιμένουν να την ανέχονται (!).

Επομένως η … «θεσμοθετημένη» (λόγω χρησικτησίας, βλακείας, ανεκτικότητας, ανικανότητας και κρατικής μπαχαλοποίησης, καθώς και κοινωνικού μιθριδατισμού ) ύπαρξη «Ασύλων εκτραχυλισμού και ανομίας, υπονομεύει – πρακτικά αχρηστεύει /καθιστά αδύνατη την εφαρμογή της αναθεώρησης της συνθήκης του Δουβλίνου στον Τόπο μας.

ΥΓ Αν δεν συνέλθουμε έγκαιρα, η Πατρίδα θα μετατραπεί – κυριολεκτικά και μεταφορικά – σε ένα ασύνορο, εκτεταμένο «Ά σ υ λ ο

          Α ν ι ά τ ω ν   Ν ε ο ε λ λ ή ν ω ν » (… Πανεπιστημιακών πάντως προδιαγραφών).

Πηγή: https://olympia.gr