Δημιούργησαν το ισχυρότερο μαγνητικό πεδίο

Είναι περίπου δύο εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από εκείνο της Γης

Αμερικανοί επιστήμονες του Εθνικού Εργαστηρίου του Λος Άλαμος δημιούργησαν το ισχυρότερο μαγνητικό πεδίο που έχει ποτέ επιτευχθεί.

Το πεδίο, που έφθασε τα 100,75 Τέσλα, σημειώνοντας έτσι ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ, είναι περίπου δύο εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από το μαγνητικό πεδίο της ίδιας της Γης και δεκάδες φορές ισχυρότερο από το πεδίο που επιτυγχάνεται σε μια ιατρική μαγνητική τομογραφία.

Το εργαστήριο του Λος Άλαμος, που ανήκει στο υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, εδώ και μια δεκαετία περίπου κάνει πειράματα με πολύ ισχυρά μαγνητικά πεδία. Έχουν επιτευχθεί μεγαλύτερα μαγνητικά πεδία και σε άλλες εγκαταστάσεις, αλλά οι μαγνήτες που τα δημιουργούν, καταστρέφονται κατά τη διαδικασία.

Πάνω από το όριο των 100 Τέσλα με συνεχόμενο τρόπο

Αντίθετα, το όριο των 100 Τέσλα ξεπεράσθηκε στο Λος Άλαμος με μη καταστροφικό και συνεχόμενο τρόπο. Το νέο ρεκόρ, με τη βοήθεια μιας τεράστιας γεννήτριας 1.200 megajoule, επιτεύχθηκε στο πλαίσιο έξι ξεχωριστών επιστημονικών πειραμάτων που έγιναν στις συγκεκριμένες αμερικανικές ερευνητικές εγκαταστάσεις για λογαριασμό οκτώ διαφορετικών πανεπιστημίων (Ράτγκερς, Κέμπριτζ, Οξφόρδης, Ensicaen Γαλλίας, ΜακΜάστερ, Πουέρτο Ρίκο, Μινεσότα και Βρετανικής Κολομβίας).

Το προηγούμενο ρεκόρ μαγνητικού πεδίου από μη καταστροφικό μαγνήτη είχε επιτευχθεί πέρυσι τον Αύγουστο πάλι στο Λος Άλαμος και ήταν 97,4 Τέσλα.

Η δυνατότητα δημιουργίας (με μη καταστροφικό τρόπο) παλμών πολύ μεγάλων μαγνητικών πεδίων, αποτελεί για τους ερευνητές ένα πολύτιμο εργαλείο που τους επιτρέπει να μελετούν ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών ζητημάτων, όπως ο τρόπος συμπεριφοράς διαφόρων υλικών υπό την επίδραση τόσο ισχυρών μαγνητικών πεδίων, η κβαντική συμπεριφορά των στερεών, η καλύτερη κατανόηση του φαινομένου της υπεραγωγιμότητας κ.α. Ο σούπερ-μαγνήτης θα μπορούσε ακόμα να χρησιμοποιηθεί ως ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σε νανοκλίμακα.

Πηγή: "Το Βημα science"

Ο άνθρωπος που ξεγέλασε τον θάνατο.....

Τυχερός ή άτυχος αποφασίστε το εσείς..

Εμείς θα σας δώσουμε με χρονολογική σειρά τα γεγονότα..

• Τον Ιανουάριο του 1962, ο Frane ήταν στο τρένο που πήγαινε στο Ντουμπρόβνικ, στην Κροατία, όταν η αμαξοστοιχία εκτροχιάστηκε και έπεσε σε ποτάμι. 17 άνθρωποι σκοτώθηκαν.

Ο Frane επέζησε.

• Το 1963, ο Frane ταξίδευε με αεροπλάνο από το Ζάγκρεμπ, πρωτεύουσα της Κροατίας, προς την Ριέκα. Ξαφνικά.....μια πόρτα άνοιξε φέρνοντας την καταστροφή.

19 άτομα έχασαν τη ζωή τους. Ο Frane ξύπνησε στα άχυρα.

Επέζησε!

• Το 1970, το αυτοκίνητο του Frane έπιασε φωτιά ενώ οδηγούσε. Ευτυχώς για αυτόν πρόλαβε να πηδήξει έξω πάνω στην ώρα πριν το δει να τυλίγεται ολόκληρο στις φλόγες και να εκρήγνυται.

Ο Frane επέζησε!

• Το 1995, ο Frane χτυπήθηκε από ένα λεωφορείο στο Ζάγκρεμπ. Υπέστη μόνο ελαφρά τραύματα.

Επέζησε

• Το 1996, ο Frane οδηγούσε με το αυτοκίνητο του σε ένα δύσβατο ορεινό δρόμο του Ζάγκρεμπ. Στην προσπάθεια του να αποφύγει ένα άλλο αυτοκίνητο έχασε τον έλεγχο του τιμονιού και το αυτοκίνητο του έπεσε σε χαράδρα.

Ο Frane πρόλαβε να πηδήξει έξω από το αυτοκίνητο του και να πιαστεί από ένα δέντρο όταν άκουσε το αυτοκίνητο του να εκρήγνυται περίπου 300 πόδια κάτω από αυτόν.

Τελείωσε; Όχι ακριβώς! Η μοίρα μάλλον τον λυπήθηκε για όσα τον ανάγκασε να περάσει στην ζωή του και του επιφύλασσε και άλλη έκπληξη.

Όχι τόσο δυσάρεστη αυτή την φορά.

Το 2003 ο Frane επιβραβεύτηκε για την ικανότητα του να ξεγελάσει τον θάνατο με το να κερδίσει 1 εκατομμύριο δολάρια σε λαχειοφόρο αγορά της Κροατίας...

Σ' αυτο το νησι δεν παταει... κανεις!

Είναι στοιχειωμενο...

Το μυστήριο του «στοιχειωμένου» νησιού στις ιταλικές ακτές είναι μια άσχημη φήμη όσο και ενοχλητική πραγματικότητα. Η Poveglia βρίσκεται κοντά στη Βενετία, δεν έχει ιδιοκτήτες και απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος στο χώρο.

Η μόνη φορά που κάποιοι έρχονται στο νησί, είναι την εποχή του τρύγου για να μαζέψουν τα σταφύλια από τους πολλούς αμπελώνες. Ακόμη και οι ψαράδες δεν τολμούν να ρίξουν τα δίχτυα τους στις ακτές με το φόβο της συλλογής ανθρώπινων οστών στα δίχτυα τους!

Η Poveglia πωλήθηκε το 1960 από το ιταλικό κράτος σε έναν ιδιώτη, ο οποίος έζησε εκεί για πολύ λίγο και σύντομα το εγκατέλειψε. Πιο πρόσφατα έγινε γνωστό ότι μία οικογένεια αγόρασε εκ νέου το νησί προκειμένου να το μετατρέψει σε καλοκαιρινό θέρετρο.

Μάταια, όμως. Μία νύχτα κατάφεραν να μείνουν, όχι παραπάνω! Πολλά έχουν ειπωθεί για το νησί αυτό και άλλα τόσα παραμένουν ανεξήγητα μέχρι σήμερα, με τη χειρότερη μοίρα να φαίνεται να το ακολουθεί για αιώνες, καθιστώντας το ως ένα από τα πλέον τρομακτικά μέρη στον πλανήτη.

Στοιχειωμένο ή όχι το νησί έχει μακρά ιστορία, που ξεκινά τη ρωμαϊκή εποχή, όταν χρησιμοποιήθηκε ως χώρος διαμονής αρχικά και ταφής στη συνέχεια για όσους είχαν προσβληθεί από πανούκλα. Κατά την περίοδο, μάλιστα, του «Μαύρου Θανάτου» στην Ιταλία πολλοί άνθρωποι που εμφάνισαν κάποια συμπτώματα στάλθηκαν εκεί και κάηκαν ζωντανοί.

Ο μύθος λέει ότι πάνω από 160.000 άνθρωποι κάηκαν εκεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ενώ ακόμη και σήμερα στο έδαφος του νησιού τα απανθρακωμένα λείψανα των νεκρών έχουν δημιουργήσει ένα παχύ στρώμα κολλώδους τέφρας που καλύπτει εξ ολοκλήρου το νησί.

Αιώνες αργότερα, το 1922, πιο φοβερά πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν. Ένα μεγάλο ψυχιατρικό νοσοκομείο χτίστηκε στο νησί, όπου ψυχικά ασθενείς φιλοξενήθηκαν για αρκετό χρόνο. Ενώ οι γιατροί και οι νοσοκόμες δεν παρατήρησαν τίποτα ασυνήθιστο, οι άρρωστοι συχνά ανέφεραν εμφανίσεις φαντασμάτων (θυμάτων της πανούκλας), ήχους από βασανισμούς αλλά και ουρλιαχτά μέσα στη νύχτα!

Αλλά κανείς δεν τους πήρε στα σοβαρά, λαμβάνοντας υπόψη την ψυχική τους κατάσταση. Επιπλέον, ένας παρανοϊκός γιατρός έκανε πειράματα σε ασθενείς, χρησιμοποιώντας ανορθόδοξες μεθόδους, ενώ βρήκε φριχτό θάνατο πέφτοντας από την οροφή του κτιρίου.

Το πνεύμα του, σύμφωνα με τους θρύλους, είναι αυτό που στοιχειώνει σήμερα το νησί προκαλώντας φόβο και τρόμο στους κατοίκους των παρακείμενων περιοχών. Όποια πάντως κι αν ειναι η αλήθεια, το νησί έχει εγκαταλειφθεί πλήρως, με ερείπια και μισογκρεμισμένα σπίτια να θυμίζουν ότι κάποτε εδώ ζούσαν άνθρωποι ή έκαναν απλώς ένα πέρασμα.

Οι εικόνες του νησιού από μακριά θυμίζουν ειδυλλιακή τοποθεσία, έτσι όπως είναι πλημμυρισμένο στο πράσινο και στα δέντρα. Ποιος, όμως, είναι αυτός που μπορεί να αγνοήσει τις φωνές που ακούγονται τις νύχτες;

Πηγή: http://www.travelstyle.gr

Το ποπκόρν είναι το πιο υγιεινό σνακ

Το ποπκόρν είναι το πιο υγιεινό σνακ, χάρη στις πολλές αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχει

Το ποπκόρν, αντίθετα με άλλα σνακ, μπορεί να κάνει καλό στην υγεία, επειδή περιέχει μεγάλη ποσότητα από τις ευεργετικές αντιοξειδωτικές ουσίες, τις πολυφαινόλες, ακόμη περισσότερη μάλιστα από ό,τι υπάρχει στα φρούτα και τα λαχανικά, σύμφωνα με νέα στοιχεία.

Ο ερευνητής Τζόε Βίνσον του πανεπιστημίου του Σκράντον, στην Πενσιλβάνια, ειδικός στην ανάλυση τροφών από άποψη υγείας, παρουσίασε τα νέα δεδομένα στο συνέδριο της Αμερικανικής Χημικής Εταιρίας στο Σαν Ντιέγκο.

Όπως ανέφερε, οι πολυφαινόλες βρίσκονται σε μεγαλύτερη συγκέντρωση στο ποπκόρν, επειδή αυτό περιέχει μόνο 4% νερό, ενώ στα φρούτα και λαχανικά, όπου το νερό φθάνει το 90%, οι πολυφαινόλες είναι πιο διαλυμένες και άρα λιγότερο ευεργετικές.

Μάλιστα οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η φλούδα του ποπκόρν- την οποία όλοι σιχαίνονται γιατί κολλάει στα δόντια!- στην πραγματικότητα είναι το πιο υγιεινό μέρος, επειδή έχει περιέχει την υψηλότερη συγκέντρωση πολυφαινολών και ινών.

Συνολικά, η νέα έρευνα έδειξε ότι το ποπκόρν περιέχει περισσότερες πολυφαινόλες από τους ξηρούς καρπούς και έως 15 φορές περισσότερες σε σχέση με τα τσιπ τορτίγια από πλήρη δημητριακά. Μια μερίδα ποπκόρν περιέχει έως 300 mg πολυφαινολών έναντι 114 mg μιας μερίδας γλυκού καλαμποκιού και 160 mg μιας μερίδας φρούτων (κατά μέσο όρο).

«Το ποπκόρν ίσως είναι το τέλειο σνακ. Είναι το μόνο που περιέχει 100% ανεπεξέργαστα πλήρη δημητριακά. Ολα τα άλλα είναι επεξεργασμένα και διαλυμένα με άλλα συστατικά. Ακόμα και στα λεγόμενα ΅πλήρη δημητριακάΆ, αυτό ισχύει μόνο για το 51% του βάρους τους. Ενώ στο ποπκόρν μία μερίδα καλύπτει πάνω από το 70% της ημερήσιας κατανάλωσης πλήρων δημητριακών.

Ο μέσος άνθρωπος τρώει μόνο τη μισή αναγκαία ποσότητα πλήρων δημητριακών μέσα στη μέρα και έτσι το ποπκόρν μπορεί να συμπληρώσει την ποσότητα που λείπει και μάλιστα με πολύ ευχάριστο τρόπο»,δήλωσε ο Βίνσον.

Ομως επέστησε την προσοχή ότι δεν είναι όλα τα ποπκόρν υγιεινά, καθώς έχει μεγάλη σημασία πώς αυτό ετοιμάζεται και σερβίρεται. Αν είναι μαγειρεμένο με πολύ λάδι ή με κακής ποιότητας βούτυρο, όπως συχνά συμβαίνει στους κινηματογράφους, και αν, επιπλέον, είναι βουτηγμένο στο αλάτι, τότε το ποπκόρν περιέχει άφθονα λίπη και θερμίδες και δεν κάνει καλό στην υγεία.

Ο Βίνσον συνέστησε να φτιάχνει κανείς το ποπκόρν μόνος του στο σπίτι του και κυρίως όχι με τη βοήθεια μικροκυμάτων, γιατί τότε πάλι αυξάνονται πολύ το λίπος και οι θερμίδες.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον Αμερικανό ερευνητή, σε καμία περίπτωση το ποπκόρν δεν αποτελεί υποκατάστατο των φρούτων και λαχανικών, τα οποία οπωσδήποτε πρέπει να περιέχει μια ισορροπημένη διατροφή, καθώς αυτά περιέχουν βιταμίνες και άλλες θρεπτικές ουσίες, που δεν υπάρχουν στο ποπκόρν.

Ακόμα, κατά τον Βίνσον, η ίδια ανάλυση σχετικά με το βαθμό συγκέντρωσης των πολυφαινολών ισχύει και στα αποξηραμένα φρούτα σε σχέση με τα φρέσκα, με τα πρώτα να υπερισχύουν από αυτή την άποψη.

Πηγή ΑΠΕ

O φιλος Robin Williams

Χρωστάμε στην Ελλάδα

Η ανθρωπότητα οφείλει να υποκλίνεται στην ελληνική ιστορία, δηλώνει ο Robin Williams, λέγοντας ακόμα ότι μπορεί η οικονομία σας να μην πηγαίνει καλά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είστε ανίσχυροι....

"Τα οικονομικά δεδομένα αλλάζουν συνεχώς για όλους. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η κληρονομιά, η ταυτότητά σας.

Ο Παρθενώνας δεν φεύγει από την Αθήνα.

Είναι ακόμα εκεί για να θυμίζει ότι η πρόοδος και η ακμή μπορούν να επιστρέψουν", δήλωσε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" ο διάσημος κωμικός Robin Williams, κάνοντας μας όλους πραγματικά υπερήφανους!

Είπε ακόμα, ότι έχει κάνει διακοπές με σκάφος στα ελληνικά νησιά και πώς δεν ήταν αρκετό για να δει όλα όσα έχει διαβάσει στην ελληνική μυθολογία.

Ωστόσο, την Δήλο, τον Παρθενώνα και τις Μυκήνες δεν μπορείς να τις αγνοήσεις.

Στην Αγγλία για παράδειγμα, δεν πήγα πουθενά. Τι να δω; Το παλάτι του Μπάκιγχαμ; Δεν με νοιάζει.

Όπως κι αν πάω στην Γερμανία, δεν θα πάω να δω το Τείχος του Βερολίνου.

Αλίμονο στη χώρα που διοικείται από ανθρώπους που διψούν για επιβεβαίωση και αξιώματα.

Ολόκληρη η συνέντευξη του Αδαμάντιου Πεπελάση, από τον Κώστα Καραβίδα:

Την ημέρα που η Αθήνα υποδεχόταν το χιόνι, συναντήσαμε τον Αδαμάντιο Πεπελάση στο καταφύγιο του στη Φιλοθέη. Διαπρεπής οικονομολόγος, χρόνια καθηγητής σε αμερικανικά πανεπιστήμια και με μακρά θητεία στη διοίκηση τραπεζών, είχε το προνόμιο να διατελέσει συνεργάτης και φίλος όλων σχεδόν των πρωθυπουργών της Μεταπολίτευσης. Τους έζησε όλους από κοντά, τους συμβούλευσε και συγκρούστηκε μαζί τους.

Ο ίδιος αρνήθηκε τη θέση του βουλευτή επικρατείας που του πρότεινε τόσο ο Κ. Καραμανλής όσο και ο στενός φίλος του, Α. Παπανδρέου. Η μαρτυρία του 90χρονου σήμερα διανοούμενου οικονομολόγου έχει διπλή σημασία. Αφενός, ξεκαθαρίζει το νέο οικονομικό και πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται. Αφετέρου, στο δεύτερο μέρος της κουβέντας μας, καταθέτει ενώπιον της ιστορίας, τις κρίσεις του για τις πολιτικές προσωπικότητες που σφράγισαν τη μεταπολιτευτική κακοδαιμονία μας.

Ο λόγος του έχει ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς δεν προέρχεται από έναν αριστερό διανοούμενο με την κλασική έννοια του όρου, αλλά από έναν φιλελεύθερο που βρισκόταν πολύ κοντά αλλά και τόσο μακριά από τα δώματα της εξουσίας. Η συνέντευξη ποταμός που μας παραχώρησε, σε μεγάλο βαθμό είναι απολογητική αλλά και απολογιστική. Αποδομεί εκ των έσω τον μύθο που περιέβαλλε τα πρόσωπα της νεότερης ελληνικής ιστορίας, απευθύνοντας ένα δριμύ κατηγορώ με βαρύτατους χαρακτηρισμούς στους δυο μοιραίους της οικογένειας Παπανδρέου με την οποία συνδεόταν φιλικά μέχρι λίγα χρόνια πριν. Τα ερωτήματα που θέτει είναι αμείλικτα και δεν γίνεται να μείνουν αναπάντητα.

Εσείς δεν υπήρξατε ποτέ ένας τυπικός οικονομολόγος. Πάντα υπήρχε η διάσταση του πολιτισμού στη σκέψη και τη δράση σας. Οι άνθρωποι των καιρών μας βλέπουν ως ασυμβίβαστες αυτές τις δυο ενασχολήσεις, την οικονομία και τον πολιτισμό. Πώς συμβιβάζεται το προφίλ του οικονομολόγου με τις πολιτιστικές αγωνίες;

Νομίζω ότι αυτή η διάσταση της προσωπικότητάς μου αφενός με ζημίωσε προσωπικά, αλλά αφετέρου με βοήθησε στην κατανόηση και την ερμηνεία των κοινωνικών παραμέτρων στα οικονομικά.
Οι οικονομολόγοι ποτέ δεν είχαν σχέση με τις τέχνες και τα γράμματα και όσοι είχαν τέτοιες ευαισθησίες ήταν πάντα εξαιρέσεις. Ο Κέινς, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχεις για την οικονομική θεωρία του, ζούσε χάριν της τέχνης. Και ο Άνταμ Σμιθ, αν τον διαβάσεις προσεκτικά, θα δεις ότι μιλάει για την αγωνία του ανθρώπου να κατανοήσει τους λόγους της ύπαρξής του. Πόσο μάλλον ο Μαρξ. Νομίζω ότι το μοντέλο του παραδοσιακού οικονομολόγου, όπως το γνωρίσαμε από τον 19ο αιώνα και που αναζητούσε τους τρόπους παραγωγής και αύξησης του πλούτου με τις λιγότερες δυνατές θυσίες, έχει τελειώσει.

Ο νέος οικονομολόγος που υπαινίσσεστε τι χαρακτηριστικά θα έχει;

Ο νέος οικονομολόγος που τώρα αναδύεται σιγά σιγά, όχι στην Ελλάδα όμως, θα πρέπει να βρει τις απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα: Πως συμβιβάζεται η άνοδος της κοινωνικής δυσχέρειας με την αύξηση του πλούτου; Γιατί σήμερα που ο κόσμος παράγει περισσότερο υλικό πλούτο από ποτέ, τα νοσοκομεία όμως είναι γεμάτα από δυστυχισμένους ανθρώπους; Αυτό είναι το στοίχημα για τους νέους οικονομολόγους. Στην Ελλάδα είμαστε ακόμη δέσμιοι μιας πίστης στο ψεύτικο όραμα της Μεταπολίτευσης, να κάνουμε εύκολα και γρήγορα λεφτά.

Υφίσταται σήμερα μια τέτοια τάση σε κάποια πανεπιστήμια ή οικονομικές σχολές;

Υφίσταται, αλλά ακόμη μόνον ως τάση. Στο Λονδίνο, το Warwick, τα πανεπιστήμια της Ανατολικής Αμερικής και πολλά άλλα στις ΗΠΑ αρχίζουν και δημιουργούν έδρες που προσελκύουν νέους καθηγητές που ειδικεύονται σ’ αυτή την κατεύθυνση. Είναι μια ελπίδα αυτή η τάση, αλλά δεν ξέρω που θα καταλήξει.Σημασία έχει να ενσφηνωθεί γερά στην καρδιά της οικονομικής θεωρίας αυτή η κοινωνική διάσταση.

Βλέπετε να προδιαγράφεται συνολικότερα το τέλος μιας εποχής;

Νομίζω ότι το τέλος εποχής θεωρητικά έχει ήδη επέλθει. Διότι η εποχή αυτή που πρόσφερε τεράστιο πλούτο, υλικά αγαθά και την ωραία ιδέα της προόδου και της ανάπτυξης, πρόσφερε παράλληλα και τον ανθρώπινο πόνο.
Και κυριάρχησε το άγριο μοντέλο του Φρίντμαν και της Σχολής του Σικάγο.
Ο Φρίντμαν και η σχολή του ήταν μια πολύ αυστηρή και έντιμη ανάγνωση της αμερικανικής οικονομίας της εποχής. Όμως σε αυτή την ανάλυση δεν υπήρχαν τα ουμανιστικά στοιχεία που σήμερα τα θεωρούμε απαραίτητα νια μια ανθρώπινη και αποτελεσματική οικονομική δραστηριότητα. Ο Φρίντμαν ήταν μεγάλος δάσκαλος. Εμάς δεν μας έφταιξε κανένας Φρίντμαν. Στη Μεταπολίτευση δεν πήραμε τον δρόμο ούτε του φιλελευθερισμού ούτε του νεοφιλελευθερισμού. Πήραμε το δρόμο του ελευθερισμού. Για τη λεηλασία του πλούτου από φιλελεύθερους και σοσιαλιστές στην Ελλάδα δεν φταίει ούτε ο Φρίντμαν ούτε ο Μαρξ. Δεν πρέπει να κρίνουμε κανέναν στοχαστή ή συγγραφέα με βάση τα αισθήματα που προκαλεί σήμερα. Εγώ λέω στους φιλελεύθερους, φανταστείτε να μην είχε γεννηθεί ο Μαρξ. Πόσο φτωχότερος θα ήταν ο κόσμος. Η δαιμονοποίηση της θεωρίας είναι μεσαιωνική πρακτική, είτε προέρχεται από αριστερά είτε από δεξιά.

Ο Μαρξ βλέπουμε σήμερα να επικαιροποιείται εκατέρωθεν. Γίνεται επιλεκτική χρήση του και από τους φιλελεύθερους και από τους μαρξιστές διανοούμενους.
Ο Μαρξ ήταν δυτικός διανοούμενος και προχώρησε την οικονομική και κοινωνική σκέψη λίγο πιο πέρα.Εάν ο Μαρξ δεν πέσει στα χέρια ανόητων ανθρώπων, εκατέρωθεν όπως σωστά το είπατε, στον νέο κόσμο έχει σοβαρό λόγο η παρουσία του. Τα τελικά συμπεράσματα και οι υποθέσεις του Μαρξ βασίζονται στην ερμηνεία και στη διάσταση της ανθρώπινης αγωνίας για ζωή. Κάτι που δεν αφορά βέβαια τους οικονομολόγους από τα MIT και τα Harvard. Κάποτε ο οικονομολόγος, έως και τον Β’ Παγκόσμιο, ήταν η έκφραση της αγωνίας, ο διανοούμενος της κοινωνίας. Μετά όμως, όταν ο πλούτος επέπεσε με τεράστιους γδούπους επί της κοινωνίας, μεταλλάχθηκε.

Και τώρα έχουμε τους τραπεζίτες στην εξουσία.

Ναι, υπάρχει όμως μια διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους τραπεζίτες. Στην Ευρώπη και την Αμερική οι τραπεζίτες δεν έχουν γίνει θεσμοί, ενώ στην ιστορία μας, συνήθως, ο τραπεζίτης έπαιζε ρόλο θεσμικό που δεν ήταν εύκολο ή επιθυμητό για την πολιτική εξουσία να τον αφαιρέσει. Βέβαια, εγώ δεν νομίζω ότι ο τραπεζίτης Παπαδήμος θα μας βγάλει από την περιπέτεια, γιατί κυρίως βλέπει αυτά που λέγαμε πριν. Όμως στη δική μας περίπτωση δεν είναι καθόλου οικονομικό το ζήτημα. Πώς να τους εξηγήσεις ότι το υψηλότερο ΑΕΠ δεν μας ενδιαφέρει αν δεν συνεπάγεται πραγματική ανάπτυξη, αν δεν σκεφτόμαστε δηλαδή την ποιότητα και το περιεχόμενο του.

Μπορούσαμε να αποφύγουμε το Μνημόνιο;

Ναι, ναι, ναι…Το πιστεύω αν και δεν έχω τρόπο να το αποδείξω. Μπορώ όμως να καταθέσω τη διαίσθησή μου από την εξέταση του θέματος. Ό,τι λέω είναι προσωπικές εντυπώσεις. Ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος έδωσε χίλια δυο δείγματα της ανεπάρκειάς του να κυβερνά μια χώρα, για κάποιους λόγους που υποπτευόμαστε μερικοί από μας, έπρεπε να προσφέρει όσα του ζήτησαν ως αντάλλαγμα για αυτά που έλαβε στη δωροθήκη του προτού καν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν μπορώ να το τεκμηριώσω πλήρως, αλλά εν μέρει το τεκμηριώνω.

Πώς αλλιώς ερμηνεύεται η πολιτική συμπεριφορά του;

Εμένα δεν με καλύπτει η ερμηνεία ότι ήταν μόνο ανοησία και απερισκεψία. Μπορεί να ήταν και ανοησία, αλλά δεν ήταν μόνο. Υποψιάζομαι ότι έγιναν ανταλλαγές. Ο Γ. Παπανδρέου είπε πολλά ψέματα. Ο πατέρας του που ήταν μάστορας στο ψέμα αλλά ήξερε πώς να δουλέψει το μαστοριλίκι του, δεν άφησε τέτοια ίχνη να τον ακολουθούν. Και ρωτώ και απαιτώ μια πολιτική απάντηση: Γιατί τέτοιο τρέμουλο να αποκοπούμε από τη ρωσική ενεργειακή πολιτική; Ήταν ανάγκη να τορπιλίσουμε τα δυο σημεία της ρωσικής πολιτικής που ήταν γι’ αυτούς σημαντικά; Ύστερα, η πρεμούρα με το Ισραήλ. Γιατί τέτοια επιμονή;

Πως ερμηνεύεται το γεγονός ότι η πρώτη κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε για υπουργό εξωτερικών έναν άγνωστο και ανόητο Έλληνα της Αυστρίας που έλεγε ψέματα ότι έχει πάρει το ντοκτορά του;

Την ώρα του Μνημονίου, θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε την κακή πολιτική που ακολουθούσαμε δεκαετίες, χωρίς να περάσουμε στο ΔΝΤ. Δηλαδή, φέρε τώρα το δάνειο, κάλυψε τις ανάγκες σου και άσε τους άλλους να χτυπιούνται. Τα επιτόκια στην αγορά ήταν ακόμη ευνοϊκά. Προσπαθήσαμε να δανειστούμε από αλλού; Ή μήπως με δηλώσεις περί διεφθαρμένου λαού στρώναμε τον δρόμο μας;

Είναι πολύ σοβαρό αυτό που καταθέτετε. Δηλαδή γνωρίζοντας τι σημαίνει για τον τόπο αυτή η πολιτική επιλογή ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε με τέτοια επιπολαιότητα;

Ναι, έκανε ό,τι έκανε αδιαφορώντας για τον τόπο. Τι μεσολάβησε; Το χρήμα; Δεν θέλω να το πιστέψω. Γνωρίζω τον χαρακτήρα του ανθρώπου από παιδί δυο χρόνων. Η μαμά του και η γιαγιά Σοφία Μινέικο, μια αγία γυναίκα κατά τ’ άλλα, τον μεγάλωσαν με την ιδέα ότι είναι πρώτος. Παιδάκια όταν έπαιζαν με τον γιο μου και τις παρέες των φίλων τους στην Αμερική, που μέναμε στον ίδιο δρόμο, η Μαργαρίτα επέβαλλε τον Γιώργο ως αρχηγό της παρέας. Εμείς που ειρωνευόμαστε τον Γιωργάκη, δεν ξέραμε τι λέγαμε. Από αυτόν το βρήκαμε. Και όχι τυχαία. Το είχε επεξεργαστεί. Εγώ δεν μιλώ «καρατζαφέρεια» διάλεκτο, αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν Παπανδρέου ή Παπαδήμο να λέει είμαι εδώ για να σώσω την πατρίδα μου. Είναι υποκρισία αισχίστου είδους.

Η έξοδος από τo ευρώ τι σημαίνει;

Όταν άρχισε αυτή η οδυνηρή δημόσια συζήτηση για το ενδεχόμενο να βγούμε από το ευρώ, είχα πει ότι θα ισοδυναμούσε με τη μικρασιατική καταστροφή. Και πολλοί καλόπιστοι άνθρωποι με ειρωνεύτηκαν. Τότε λειτούργησα σαν παραδοσιακός αναλυτής, με δεδομένα που δεν ίσχυαν στην περίπτωσή μας. Είσαι λοιπόν ο πρώτος που το ακούς δημόσια. Ύστερα από τις γκανγκστερικές πιέσεις που ασκούνται πάνω μας και επειδή προβλέπω τι σημαίνει η «επιτυχία» των προγραμμάτων της τρόικας, εύχομαι η ελληνική κυβέρνηση να πει επιτέλους ένα όχι. Όσο περνάει ο καιρός και βλέπω πώς γίνεται η διαπραγμάτευση, πείθομαι ότι δεν θα μας πετάξουν έξω, γιατί δεν τους συμφέρει. Αν αρχίσει το ξήλωμα του ευρώ, και εμείς θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά και οι συνέπειες για την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία θα είναι τεράστιες.

Η Ε.Ε δεν είναι σε θέση τώρα να σχεδιάσει και να παρακολουθήσει μια τέτοια εξέλιξη. Άρα, ας βγει η κυβέρνηση και να πει ότι δεν δέχεται αυτά τα μέτρα, γιατί αυτά που ζητάνε είναι όσα μας βοήθησαν να έχουμε μια κοινωνία κακή μεν, αλλά λειτουργική. Αν ήμουν Κουτρουμάνης θα έδινα ένα χαστούκι στον Τόμσεν! Και τι θα γινόταν δηλαδή αν θύμωνε ο πρωθυπουργός και τον έδιωχνε; Δεν μπορούμε να πληρώσουμε ένα τέτοιο ανθρώπινο και ηθικό κόστος. Ακόμα και να μας έδιωχναν από το ευρώ, που το θεωρώ απίθανο, τι θα γινόταν χειρότερο από σήμερα; Καταλαβαίνουμε τι γίνεται τώρα στην ψυχή των νέων; Τι εθνική υπερηφάνεια και κολοκύθια να αισθανθούν; Πώς να μην μισήσουν την οργανωμένη κοινωνία και την οργανωμένη οικονομική δραστηριότητα;

Η χρεοκοπία τι θα σημαίνει πρακτικά για την καθημερινότητα του πολίτη;

Η χρεοκοπία ασφαλώς είναι ένας μοχλός πίεσης, αλλά πολλά πράγματα στον κοινωνικό βίο δεν είναι ανάγκη να συμβούν για να υποστείς την επίδρασή τους. Αν φοβόμαστε τη χρεοκοπία είναι περίπου σαν να έχει γίνει. Έτσι λοιπόν εγώ λέω τώρα καλύτερα να παίξουμε αυτό το σενάριο και να υποστούμε την όποια κύρωση. Είτε κάνουμε τώρα όλα όσα μας λένε είτε όχι, βλέπω ότι αρχές του καλοκαιριού ο τόπος αυτός θα παραδέρνει κοινωνικά. Δεν είναι δυνατόν να συμβεί αλλιώς, διότι μέσα σε λίγα χρόνια μια κοινωνία μικροεμπόρων μικροεπιχειρηματιών και μικροκαλλιεργητών έγινε κοινωνία καταναλωτών.

Πώς κρίνετε τη στάση του ελληνικού λαού; Αδράνεια ή ωριμότητα;

Ούτε ωριμότητα είναι ούτε αδράνεια. Πιστεύω ότι δούλεψαν πολύ καλά τα τεχνάσματα για τη συνενοχή. Πειστήκαμε από τον Τόμσεν και την τρόικα ότι δεν γίνεται αλλιώς. Σ’ αυτό συνέβαλε και ο Παπανδρέου που επί ενάμιση χρόνο έλεγε αυτά. Έρχεται τώρα και ο Παπαδήμος και πιο έγκυρα και πιο πειστικά επαναλαμβάνει τα ίδια και χειρότερα.

Τα τελευταία χρόνια προσέχετε με περισσότερο ενδιαφέρον τον λόγο που επιχειρεί να αρθρώσει η Αριστερά. Ποια γνώμη έχετε γι’ αυτή;

Προσωπικά έχω ρομαντικούς δεσμούς με την Αριστερά, παρότι δεν ήμουν ποτέ αριστερός. Μόνο όταν ήθελα να ενοχλήσω τον πατέρα μου και τους προύχοντες του χωριού αγόραζα και επιδείκνυα τον Ριζοσπάστη, σαν ερχόταν το τρένο από την Αθήνα. Και ο διάολος να με πάρει αν καταλάβαινα τι λέει ο Ριζοσπάστης. Το 1940 το καλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού ήταν σ’ αυτό το χώρο, του ΕΑΜ. Όποιος Έλληνας ήξερε να διαβάζει δυο γράμματα ήταν εκεί. Αργότερα όμως οι πολλαπλές ηγεσίες άφησαν μετέωρο αυτόν τον κόσμο και τον έσυραν σε πικρίες. Με τον Χαρίλαο όμως είχαμε μια ωραία σχέση.

Δυστυχώς σήμερα η Αριστερά στον τόπο μας δεν προσφέρει την υπηρεσία που πρόσφερε κάποτε το ΕΑΜ. Εγώ λοιπόν φιλικά λέω στο ΚΚΕ να πάνε στη Λατινική Αμερική να ακούσουν πώς μιλάνε εκεί οι κομμουνιστές, τι λόγο αρθρώνουν. Από το ΚΚΕ δεν έχω ελπίδα να δουν τον κόσμο όπως είναι. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι ο Τσίπρας και ο Κουβέλης έχουν δημιουργήσει προσδοκίες. Μακάρι! Όμως δεν βλέπω ένα σύγχρονο και εφαρμόσιμο πρόγραμμα αριστερής κατεύθυνσης. Δεν βλέπω κάποια προσωπικότητα στην Αριστερά που να μπορεί να διατυπώσει θέσεις με την καθαρότητα ενός Ηλιού. Αν είχαμε σήμερα μια άλλη Αριστερά, σύγχρονη και κινούμενη παράλληλα με τα προβλήματα του τόπου, θα ήταν πολύ αλλιώτικα. Κι αυτό είναι μια κακή στιγμή για την ελληνική πολιτική ζωή.

Ποιες είναι οι βαθύτερες διαστάσεις της κρίσης;

Μια κρίση του μεγέθους της σημερινής δεν μπορεί ποτέ να είναι μόνον οικονομική. Στην Ελλάδα τουλάχιστον, στο βάθος των πραγμάτων δεν είναι οικονομική. Βεβαίως έχει οικονομική διάσταση. Όμως, το ζήτημα εδώ δεν ήταν ότι φτιάχτηκαν πολλά σπίτια και δεν πουλιούνται. Κάπου αλλού βρίσκεται η αιτία, αλλά εκεί δεν την αναζητάμε, γιατί δεν μας συμφέρει, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τα ερωτήματα. Εγώ το λέω και ξαφνιάζονται οι φίλοι μου, ότι το πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι οικονομικό, είναι πρωτίστως κοινωνικό και πολιτιστικό.

Αυτό θα πει ότι τη ρίζα της παθογένειας πρέπει να την αναζητήσουμε στο πρόσφατο ιστορικό παρελθόν. Εσείς που ζήσατε από κοντά σχεδόν όλους τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας από τη Μεταπολίτευση και πέρα, πώς θα κατανέματε, καταθέτοντας ενώπιον της ιστορίας, τις ευθύνες των προσώπων για το σημερινό αδιέξοδο;

Έχω πει και παλιότερα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την ευκαιρία που δεν είχε ούτε ο Καποδίστριας, ούτε ο Τρικούπης, ούτε ο Βενιζέλος. Όταν πήρε την εξουσία το 1981, είχε μαζί του τον λαό, είχε ικανούς ανθρώπους να τον υποστηρίζουν, είχε την ανοχή της κοινωνίας, αλλά και χρήμα από τις Βρυξέλλες. Και επιπλέον είχαμε πιστέψει ότι το σπουδαίο μυαλό του ήταν το μέλλον της σκέψης για τον τόπο. Από αυτή την άποψη είναι τεράστια η ευθύνη του για το σημερινό κατάντημα. Τώρα πια με αφορμή τον Ανδρέα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στην πολιτική δεν φτάνει η πρόθεση ούτε η αντίληψη. Θέλει και προσωπικό θάρρος.

Δεν είχε ο Ανδρέας προσωπικό θάρρος;

Δεν το εφάρμοσε ποτέ. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Ο Ανδρέας πήγε στην Αμερική και σε όλη την διάρκεια του πολέμου και μετά, γύρω στο ’60, ήταν στα πανεπιστήμια και δίδασκε, μάθαινε, έβλεπε. Δηλαδή η ανωτάτη παιδεία δεν ήταν μια κουβέντα γι αυτόν. Ήταν βίωμα. Τότε στην Αμερική η εκπαίδευση ήταν οργιές μπροστά απ’ ό,τι στην Ευρώπη. Λοιπόν εγνώριζε καλύτερα από κάθε άλλον τι έπρεπε να κάνει στην οικονομία, την παιδεία, τον πολιτισμό. Και τι έκανε; Σε τίνος χέρια τα άφησε; Αν δεις ποιοι ήταν υπουργοί παιδείας στις πρώτες κυβερνήσεις και τι θεσμικά μορφώματα κατασκεύασαν θα καταλάβεις πολλά!

Πώς το ερμηνεύετε αυτό;

Αυτό που θα σου πω είναι για μένα η ερμηνεία της συνολικής αποτυχίας του Παπανδρέου. Γιατί όταν μιλάμε για αποτυχία κάποιου πρωθυπουργού εννοούμε συγκριτικά των όσων μπορούσε να κάνει. Ο Ανδρέας σε πολλές περιόδους της πρωθυπουργίας ή της πολιτικής του ζωής δεν ενδιαφερότανε. Δεν του καιγότανε καρφάκι. Ήτανε μέσα στη διαδικασία της καλοζωίας και της καλοπέρασης. Ο καλός πρωθυπουργός και ηγέτης όμως πρέπει να έχει και κάτι από τη στόφα του ορθόδοξου μοναχού. Του ανθρώπου που όλα τα βάζει στην άκρη και τον ενδιαφέρει μόνον πώς θα πάει η χώρα μπροστά. Και αυτά δεν συνέβησαν στην περίπτωση του Ανδρέα. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα κατηγορούσα κάποιον για τις ερωτικές του υπερβολές. Όμως ο Ανδρέας έκανε όσα έκανε για να καλύψει την πολιτική απραξία του. Όταν είμαστε στην Αμερική δεν ήθελε να ακούσει τη λέξη Ελλάδα, δεν του άρεσε. Ποτέ δεν δέχτηκε την πρόσκληση των Ελλήνων φοιτητών και νεαρών καθηγητών να πάμε τη Μεγάλη Παρασκευή στον επιτάφιο. Ποτέ δεν ήρθε στο προξενείο στη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Θα πείτε, τι επιχειρήματα είναι αυτά. Αυτά καθαυτά δεν αποδεικνύουν τίποτα. Αλλά σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό για τον άνθρωπο που αργότερα θα κυβερνούσε τη χώρα.

Οι σχέσεις σας μαζί του πότε κλονίστηκαν;

Θα σας δώσω για την ιστορία ένα παράδειγμα διάλυσης των ηθών από αυτά που ήταν συνήθη. Ένας από τους πρωιμότερους και σοβαρότερους λόγους διάρρηξης των σχέσεων αγάπης και εμπιστοσύνης με τον Ανδρέα ήταν ότι με πίεζε, αυτός και το περιβάλλον του, να υπογράψω ένα απαράδεκτο δάνειο το 1964 στην εταιρία ΒΟΚΤΑΣ, που παρήγε τότε κοτόπουλα. Βίαιοι καβγάδες με τον Ανδρέα και το δάνειο δεν δόθηκε. Ήμουν υποδιοικητής της Αγροτικής Τράπεζας με διοικητή τον Βγενόπουλο. Κάθε φορά που το σκέφτομαι, χαμογελάω. Του έλεγα ότι όσο κι αν σου προκαλεί γέλωτα, προστατεύω κι εσένα. Τι μου είπε; Εσύ δεν έχεις καταλάβει ότι είσαι εκεί για να υπηρετείς τα συμφέροντα της οικογένειας Παπανδρέου.

Του το είχαν επισημάνει άνθρωποι τότε; Παρατηρήσεις δεχόταν;

Όταν ήρθε στην Ελλάδα ο Ανδρέας, ήρθαμε μαζί από το ίδιο σχολειό και κάναμε υποτίθεται την ίδια δουλειά. Μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι τα λέγαμε όλα μεταξύ μας. Λοιπόν όταν του έκανες κριτική, δεν ήθελε να ακούσει. Ή άκουγε εσένα που θα πήγαινες να του μιλήσεις και σου έλεγε ποιος ο τάδε; Ξέρεις τι λέει για σένα; Και άρχιζε μια ιστορία για να δημιουργήσει χώρο δυσπιστίας σε ό,τι προσπαθούσα να του πω. Όχι, ο Ανδρέας δεν έδειξε τη σοφία και το ήθος για έναν άνθρωπο που βρέθηκε στη θέση να διοικεί έναν λαό.

Ποια είναι η κληρονομιά που άφησε στον τόπο ο Ανδρέας;

Πολλοί έλεγαν, εγώ θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ γιατί μου φέρνει ψωμί και παρατήστε με. Ο Ανδρέας τελικά είχε προσδεθεί στην ιστορία ότι δίνει λεφτά στους μη προνομιούχους και τους βάζει στην εξουσία. Και αυτή θα πουν οι υποστηρικτές του ήταν η μεγάλη του προσφορά. Αλλά έγινε τόσο άτσαλα και χυδαία που ακυρώνεται. Η ιστορία θα καταγράψει τελικά τη ζημιογόνο συμπεριφορά του. Γιατί μετά από τον Ανδρέα με ιστορικούς υπολογισμούς έρχεται αυτή εδώ η καταστροφή.

Ο Ανδρέας ήταν αυτός που δημιούργησε τη βάση όσων τραβάμε σήμερα.

Ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος πώς θα μείνει στην ιστορία;

Πείτε ό,τι θέλετε για τον Καραμανλή και εγώ έχω πει πολλά. Και τον κατηγόρησα και όταν ήμουν διοικητής της τράπεζας ότι δημιούργησε βιομηχανίες και οικονομικές δραστηριότητες που δεν μπορούσαν να σταθούν παρά μόνο για λίγα χρόνια. Όμως, από την άλλη πλευρά, αναγνωρίζω ότι κατόρθωσε τότε να δαμάσει και να ελέγξει τον βαθμό καθυστέρησης της διοίκησης και του κράτους.

Με ποιους θα το έκανε; Πέντε ανθρώπους είχε άξιους και πάλι καλά που έφτιαξε κυρίως τα αγροτικά εργοστάσια και τις βιομηχανίες στο βορρά και κινήθηκε η οικονομία. Η ιστορία θα τον αποτιμήσει θετικά επιπλέον για την ένταξή μας στην ΕΟΚ, παρά του Ανδρέα τη διαφωνία. Κάποια φορά μας κάλεσε ο Έβερτ στο κτήμα του. Ο Καραμανλής με πάθος όλο το βράδυ σταύρωνε τον Έβερτ για το πως θα κλείσει ο προϋπολογισμός. Δεν θέλω ούτε μια δραχμή έλλειμμα του φώναζε.

Γιατί απέτυχε ο εκσυγχρονισμός του Σημίτη;

Γιατί δεν ήταν εκσυγχρονισμός. Η οχταετία Σημίτη ήταν κάτι αλλιώτικο. Ο εκσυγχρονισμός του δεν επιδέχεται ορισμού. Δεν εκσυγχρόνισε σχεδόν κανέναν από τους μεγάλους θεσμούς. Και η οικονομία αφέθηκε ελεύθερη να συνεχίσει τον δρόμο που είχε πάρει πριν και συνέχισε μετά. Σε ποιον τομέα μπήκε το μαχαίρι στο κόκαλο; Σε ποιον τομέα έγινε παραγωγικότερη η οικονομία; Δεν υπήρξε σε αυτόν τον εκσυγχρονισμό ένα περιεχόμενο που να δονεί την ψυχή των πολιτών. Το να γίνονται καταγγελίες και να λέει ο Σημίτης πήγαινε στον εισαγγελέα, δεν είναι πολιτική. Τι πάει να πει αυτό;

Κανένα από τα νέα οικονομικά ήθη που εισήχθησαν δεν συντονιζόταν με τις βασικές δημοκρατικές αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, του αυτόματου ελέγχου των λειτουργιών της οικονομίας κ.λπ. Τι από αυτά συνέβη; Άλλο παράδειγμα. Ξέρεις μπορεί να πληγωθεί πολύ κανείς κοιτάζοντας εκείνη την περίοδο λίγο πριν και λίγο μετά, που μιλούσαμε για ισχυρή Ελλάδα. Που ήταν αυτό το πράγμα; Μόνο στη γλώσσα όσων τα έλεγαν. Διότι όταν μιλάς για την ισχυρή οικονομία πρέπει να γνωρίζεις και ο Σημίτης δεν γνώριζε. Άλλο να γνωρίζεις ακαδημαϊκά τα οικονομικά, με στενή τεχνοκρατική αντίληψη και άλλο να αντιλαμβάνεσαι την ροή και την μεταβολή των οικονομικών ως ένα φαινόμενο που επηρεάζει και επηρεάζεται από τη ροή της κοινωνικής ζωής.

Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα όλων των πολιτικών μας. Ίσως γιατί αυτό το ύφος τους ταίριαζε επειδή εμπεριείχε πολλή επίδειξη και ναρκισσισμό. Αλλά η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες και τη δικιά της διαδρομή. Κι αυτό δεν το καταλαβαίνουν. Όταν ένα βράδυ στο σπίτι του Αντώνη Σαμαράκη είπα στον Σημίτη γιατί άφησες τον Παπαντωνίου, που εγώ με τον Γιάννο ήμουν φίλος και του κήρυξα πόλεμο, να λέει αυτές τις ανοησίες, μου λέει: Διαμαντή είναι δυνατόν να γράφεις ότι ακόμη έχουμε ξύλινα πόδια και να μη βλέπεις την ευημερία γύρω μας; Εγώ του μιλούσα ως οικονομολόγος και εκείνος απαντούσε σαν λογιστής. Και δεν νομίζω ότι με κορόιδευε.

Για τον Βενιζέλο, σήμερα πια, τι γνώμη έχετε;

Τον Βενιζέλο τον πλήρωσα ακριβά. Και τώρα που απολογούμαι δεν έχω καλά επιχειρήματα. Ήμουν ένας από τους έξι διανοούμενους το 2007 που δεν κρατιόμασταν και τον στηρίξαμε. Σήμερα θα σου πω όμως,αλίμονο στη χώρα που διοικείται από Βενιζέλους, από ανθρώπους που είναι ασυγκράτητοι και διψούν για επιβεβαίωση και αξιώματα. Πρώτα απ’ όλα δεν καταλαβαίνει πολλά από τα πράγματα που γίνονται σήμερα στον διεθνή οικονομικό χώρο και είναι υπουργός οικονομικών. Στις Βρυξέλλες δεν φαίνεται να περνάει τις εξετάσεις. Θα μου πεις είναι καλύτερος από τον Λοβέρδο και τον Χρυσοχόΐδη. Φαντάσου πού έχει φτάσει το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού.

Από πού να περιμένουμε την ελπίδα;

Φοβάμαι. Πολλοί άνθρωποι και αγαπημένοι φίλοι μου, δεν μπορούν να αποφύγουν τον εναγκαλισμό με το ονειρώδες. Εγώ όμως δεν βλέπω πώς θα επανέλθει η κοινωνική ηρεμία σ’ αυτόν τον τόπο. Με βασανίζει αυτή η απαισιόδοξη σκέψη. Κάναμε λάθη, ναι. Σε αυτό το παιχνίδι της Ευρώπης έπρεπε να τηρήσουμε τους κανόνες και εμείς εσκεμμένα και με κομπασμό και υπερηφάνεια δεν το κάναμε. Κι όλα αυτά αληθινά, ελεεινά και τρισάθλια.

Αμαρτήσαμε ναι, αλλά όχι κι έτσι. Οι κύριοι στις Βρυξέλλες αφού ήξεραν ότι λειτουργούσαμε έτσι γιατί μας άφηναν τόσα χρόνια; Γιατί δεν μας νουθέτησαν, δεν μας συγκράτησαν;Οι πολιτικοί διέφθειραν περαιτέρω την κοινωνία μας και τώρα μια διεφθαρμένη κοινωνία αρνείται να κάνει αυτό που πρέπει. Αυτά έπρεπε να πει ο Πάγκαλος. Τα φάγανε, ναι, αλλά μαζί όχι. Με διέφθειρες, με έμαθες πώς να έρχομαι σε σένα όταν χρειάζομαι κάτι, να αναζητώ το βόλεμα και τώρα τι θέλεις από μένα;

Η μεγαλύτερη ανησυχία σας ποια είναι;

Αν στο πω θα γελάσεις. Όχι εσύ. Ο αναγνώστης μας… Φοβάμαι για το έθνος! Ο Γιάννης Σακελλαράκης, ένας διαπρεπής αρχαιολόγος που, για ευνόητους λόγους, δεν έγινε ποτέ καθηγητής στην Ελλάδα, ήταν δεμένος με τούτα τα χώματα. Ο αναγνώστης σου θα αναρωτηθεί τι θα πει, στα 2012, δεμένος με τα χώματα. Δεν ξέρω. Ό, τι καταλαβαίνει ο καθένας. Μου έλεγε ο Γιάννης, ρε συ Διαμαντή τόσα χρόνια σκάβω και ανακαλύπτω όλα αυτά τα ευρήματα. Ξέρεις πού καταλήγω; Ίδιοι μασκαράδες ήταν κι αυτοί όπως κι εμείς, αλλά ήταν και κάτι άλλο. Είχανε ψυχή. Αυτό εννοώ λέγοντας ότι φοβάμαι για το έθνος.

Αυτό το έθνος το έμαθα στην πρώτη δημοτικού και από τη μάνα μου. Ας μου πει κάποιος τι άλλο έχουμε τούτη τη στιγμή της συμφοράς να μας κρατήσει. Εγώ δεν πρόκειται να πάρω μια σημαία και να βγω στους δρόμους και να φωνάζω ζήτω η Ελλάς και ζήτω το έθνος. Ξέρω όμως πως κάτι μέσα στην ψυχή μου αναστατώνεται. Αυτό φοβάμαι ότι χάθηκε, χάνεται. Λυπάμαι που όταν γκρινιάζουμε για την κρίση φτάνουμε μέχρι εκεί που πάει το άτομό μας. Αυτούς τους Έλληνες φοβάμαι που αλλάξανε μέσα σε είκοσι χρόνια αξίες και ιδανικά.

Πηγή: http://www.hellasontheweb.org

Σοφές κουβέντες του Φώτη Κόντογλου

Σοφές κουβέντες του κυρ-Φώτη Κόντογλου για τους σύγχρονους Έλληνες!.

«Η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι που πουλιούνται όλα, σε όποιον θέλη να το αγοράση. Καταντήσαμε να μην έχουμε απάνω μας τίποτα ελληνικό, από το σώμα μας ίσαμε το πνεύμα μας. Το μασκάρεμα άρχισε πρώτα από το πνεύμα, και ύστερα έφθασε και στο σώμα.

Περισσότερο αντιστάθηκε σε αυτή την παραμόρφωση ο λαός και βαστάξε καμπόσο, μα στο τέλος τον πήρε το ρεύμα και πάει και αυτός. Μάλιστα είναι χειρότερος από τους γραμματισμένους. Τώρα μαϊμουδίζει τα φερσίματα και τις κουβέντες που βλέπει στον κινηματογράφο, έγινε αφιλότιμος και αδιάντροπος. Ενώ πρώτα ξεχώριζε από άλλες φυλές, γιατί ήταν σεμνός, φιλότιμος, ντροπαλός, καλοδεκτικός, τώρα έγινε αγνώριστος…»

Σήμερα νομίζεται καλός σε όλα, όποιος είναι αδιάφορος, όποιος δεν νοιάζεται για τίποτα, όποιος δεν νιώθει καμιά ευθύνη. Αλλιώς τον λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Όποιος αγαπά την χώρα μας, τα ήθη και έθιμά μας, την παράδοσή μας, την γλώσσα μας, θεωρείται οπισθοδρομικός.

Οι αδιάφοροι παιρνούν για φιλελεύθεροι άνθρωποι, για άνθρωποι που ζούνε με το πνεύμα της εποχής μας, που έχουν για πιστεύω την καλοπέραση, το εύκολο κέρδος, τις ευκολίες, τις αναπαύσεις, κι ας μην απομείνη τίποτα που να θυμίζη σε ποιό μέρος βρισκόμαστε, από που κρατάμε, ποιοί ζήσανε πριν από μας στην χώρα μας.

Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλεία, σήμερα περνά για αρετή, κι όποιος έχη τούτη την αρρώστεια πιο βαρειά παρμένη, λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος.

Η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι που πουλιούνται όλα, σε όποιον θέλη να το αγοράση. Καταντήσαμε να μην έχουμε απάνω μας τίποτα ελληνικό, από το σώμα μας ίσαμε το πνεύμα μας. Το μασκάρεμα άρχισε πρώτα από το πνεύμα, και ύστερα έφθασε και στο σώμα. Περισσότερο αντιστάθηκε σε αυτή την παραμόρφωση ο λαός και βαστάξε καμπόσο, μα στο τέλος τον πήρε το ρεύμα και πάει και αυτός.

Μάλιστα είναι χειρότερος από τους γραμματισμένους. Τώρα μαϊμουδίζει τα φερσίματα και τις κουβέντες που βλέπει στον κινηματογράφο, έγινε αφιλότιμος και αδιάντροπος. Ενώ πρώτα ξεχώριζε από άλλες φυλές, γιατί ήταν σεμνός, φιλότιμος, ντροπαλός, καλοδεκτικός, τώρα έγινε αγνώριστος. Τα όμορφα χαρακτηριστικά του σβήνουνε μέρα με την μέρα.

Και οι λιγοστοί που διατηρούνε ακόμη λίγα σημάδια από την ομορφιά της ελληνικής ψυχής, παρασέρνονται σε αυτή την παραμόρφωση από τους πολλούς, που είναι οι έξυπνοι, οι συγχρονισμένοι, οι μοντέρνοι, αλλά που είναι στ ἀληθινὰ οι αναίσθητοι και οι αποκτηνωμένοι. Οι καλοί ντρέπονται γιατί είναι καλοί, συμμαζεμένοι και με ανατροφή.

Οι άλλοι τους λένε καθυστερημένους. Συμπαθητικός άνθρωπος δύσκολα βρίσκεται πια σήμερα στον τόπο μας. Η μόδα είναι να είναι κανείς αντιπαθητικός, κρύος, άνοστος και μάγκας. Μάλιστα όπως όλα φραγκέψανε, φράγκεψε και ο μάγκας.

Οι πιο αγράμματοι ανακατώνουνε στην κουβέντα τους κάποια εγγλέζικα και εκεί που δεν χρειάζονται. Όσο για τους γραμματισμένους, όλη η γραμματοσύνη τους είναι να μιλάνε εγγλέζικα και σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει Έλληνας να μιλά ελληνικά.

Ας καταργηθή λοιπόν η ελληνική γλώσσα ολότελα, να μην κουράζονται τα παιδιά μας στην άσκοπη εκμάθευσή της. Κοιτάχτε τα παιδιά μας. Παρατηρείστε τις φυσιογνωμίες τους, το βλέμμα τους, τις κουβέντες τους, τα αστεία τους, τα παιχνίδια τους. Όλα μυρίζουνε ... Ελλάδα, να μην αβασκαθούμε!

Το μόνο που απόμεινε ελληνικό είναι το «ρε». Το μασκάρεμα γίνεται γοργά και στο κορμί και στην ψυχή. Οι λιγοστοί που αντιστέκονται ακόμη σε αυτόν τον κατακλυσμό, πως να μπορέσουνε να βαστάξουνε; Γύρω τους βογγά η μεθυσμένη ανθρωποθάλασσα. Έρχεται καινούργιος κόσμος! Το κολοσσαίο με τα ουρλιάσματά του σκεπάζει τις ψαλμωδίες που λένε οι μάρτυρες, περιμένοντας τα θηρία να τους φάνε.

Αλλά αν θα λείψουν οι Έλληνες από το πρόσωπο της γης, μήπως θα απομείνουν τα βουνά, οι ακροθαλασσιές, οι θάλασσες, τα νησιά και τα βράχια με τον ελληνικό χαρακτήρα τους; Καθόλου!

Τα περισσότερα τα έχουνε αγοράσει άνθρωποι που ήρθανε από τον βόρειο Ωκεανό, απόγονοι των Βικίγκων. Εκείνα τα κακόμοιρα νησιά τι συμφορά έχουνε πάθει! Η φτώχεια τους στάθηκε η καταστροφή τους. Σήμερα τα ρημάξανε άλλοι κουρσάροι, πιο επικίνδυνοι που σφάζουνε με το μπαμπάκι.

Σκλαβώσανε τα νησιά με ευγενικό τρόπο, με το χαμόγελο στα χείλη. Τα άσπρα σπιτάκια των νησιωτών, που ζούσανε σε αυτά απλοϊκοί και συμμαζεμένοι άνθρωποι, θαρρείς πως γίνανε δημόσια.

Κυκλοφορούν χιλιάδες φωτογραφίες της Μυκόνου, της Πάρου, της Αίγινας, της Ύδρας, και αντί να βλέπη κανείς στους στενούς δρόμους τους κάποιους αραιούς νησιώτες ψαράδες, ψημένους στην θάλασσα και νησιώτισσες με τα σεμνά τους ρούχα, βλέπει να γυρίζουν κάποια πλάσματα μισόγυμνα ή ολόγυμνα, ξενόφερτα, αγκαλιασμένοι θεατρινίστικα και να κάνουνε κάποιες άνοστες επιδείξεις «ταμπλώ βιβάν», σα να παίζουν στον κινηματογράφο.

Και ρωτάς, κουνώντας το κεφάλι σου: τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά τα δίποδα, με εκείνα τα σπίτια και με τα στενοσόκκακα των νησιών; Ταιριάζουνε με αυτά, όσο ταιριάζουνε οι τουρίστες με τα σορτς με τον Παρθενώνα που μπροστά του φωτογραφίζονται.

Όμως εκεί στέκονται όσο να φωτογραφηθούνε, και δεν έχουνε για σπίτι τους τον αρχαίο ναό, ενώ τούτοι στα νησιά, κατοικούνε μέσα σε εκείνα τα αταίριαστα σπίτια. Όλα υπηρετούνε τα γούστα αυτών των αφεντάδων. Μάλιστα τόσο πολύ αγαπούν αυτοί την Ελλάδα, που είναι ενθουσιασμένοι πως δεν θα αφήσουνε τίποτα ελληνικό όπου πατήσουνε.

Καημένη Ελλάδα! Τι τέλος σε περίμενε! Μα δεν έχεις μήτε κάποιον να σε κλάψει, γιατί την κηδεία σου τη γιορτάζουνε σαν γάμο, με χαρές και με τραγούδια, που αυτά ευτυχώς δεν είναι ελληνικά. Ακούστε την εξής ιστορία: η χταπόδα βοσκά στον πάτο της θάλασσας, μαζί με το χταποδάκι.

Άξαφνα το καμακίζουνε. Το χταποδάκι φωνάζει: με πιάσανε μάνα! Η μάνα του του λέγει: μην φοβάσαι παιδί μου! Ξαναφωνάζει το μικρό: με βγάζουν από την θάλασσα! Πάλι λέγει η μάνα: μην φοβάσαι παιδί μου. Και πάλι: με σγουρίζουνε μάνα!

Μην φοβάσαι παιδί μου! Με κόβουνε με το μαχαίρι! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με βράζουνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με μασάνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Πίνουνε κρασί μάνα! Τότε εκείνη αναστέναξε και φώναξε: Αχ, σε έχασα παιδί μου! Γιατί το κρασί είναι ο αντίμαχος του χταποδιού, επειδή το λιώνει στο στομάχι.

Δηλαδή η μάνα δεν φοβήθηκε μήτε το μαχαίρι, μήτε την φωτιά, μήτε τα δόντια, αλλά το κρασί, που είναι πιο ήρεμο και αθώο μπροστά στα μαχαίρια και τα δόντια. Η Ελλάδα σαν το χταποδάκι πέρασε από φωτιές, δόντια, μαχαίρια, αλλά πνεύμα ΔΕΝ παρέδινε. Ο Φράγκος δεν έρχεται με μαχαίρια, πιστόλια και φωτιές. Ήρθε με χάδια και γλυκόλογα.

Ήρθε με δώρα, με λεφτά, να ανακουφίση την φτώχεια μας, να διασκεδάση μαζί μας, να χορέψη μαζί μας, να μας ευκολύνη την ζωή με τα μηχανήματά του. Όπως το χταποδάκι έλιωσε στο κρασί, έτσι και η Ελλάδα κοντεύει να χαθή από το γλυκό κρασί που την μέθυσε και δεν ξέρει τι κάνει και ξεγυμνώθηκε και στρήνιασε και εκ του στρήνους αυτής επλούτισεν.

Πηγή: http://www.sakketosaggelos.gr

Μάθετε πώς να αναπνέετε σωστά

Οι λάθος αναπνοές μπορούν να έχουν επιπτώσεις στην υγεία μας καθώς και στην αύξηση του άγχους.

Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο ότι ασκήσεις όπως yoga, pilates, διαλογισμός, έχουν άμεση επίδραση σε ένα οργανισμό κυρίως μέσω της εκμάθησης της σωστής αναπνοής...

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο γρήγορος τρόπος ζωής οδηγεί στο να μην ελέγχεται η αναπνοή με αποτέλεσμα να πραγματοποιούνται γρήγορες και κοφτές αναπνοές.

Πολλές ασθένειες άλλωστε οφείλονται στην ελλιπή οξυγόνωση και το πιο συχνό λάθος που παρατηρείται είναι η αδύναμη εκπνοή.

Μετά από μια μικρή εκπνοή, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, ο οργανισμός δεν έχει ανάγκη για μεγάλη και βαθιά εισπνοή αφού δεν έχει βγάλει από μέσα τον αέρα με αποτέλεσμα ένα μέρος του διοξειδίου του άνθρακα να παραμένει μέσα. Ο εγκέφαλος για να λειτουργεί αρμονικά έχει ανάγκη από επαρκή οξυγόνωση.

Γι’ αυτό και πρέπει να μάθουν όλοι πώς να αναπνέουν σωστά. Όμως πρώτα απ’ όλα πρέπει να υπάρχει κατάλληλη διάθεση για εκμάθηση ενώ πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και ο χώρος.

Οι ειδικοί συμβουλεύουν ότι καλό είναι τα μάτια κατά τη διάρκεια της εκμάθησης να είναι κλειστά ενώ σημαντική είναι και η στάση του σώματος.

Στον καλύτερο χειρισμό της αναπνοής βοηθά το pilates, που είναι μία τεχνική συνυφασμένη με την αναπνοή καθώς και η yoga, η οποία έχει και ένα ολόκληρο κομμάτι εκμάθησης αναπνοών με πολλές και διαφορετικές αναπνοές.

Καλό είναι πάντως να μάθετε να κάνετε ασκήσεις σε καθημερινή βάση για να έχετε αποτελέσματα σε διάστημα δύο – τριών μηνών.

Πηγή: http://loutrakiblog.blogspot.com

H IΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ.

1915-1924 Οι δανειστές μας ήταν λαμόγια!!!

Βρισκόμαστε στη δεκαετία 1915-1925, μια περίοδο κρίσιμη και από τις χειρότερες στην ιστορία της χώρας μας, με αποκορύφωμα τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Η χώρα βρίσκεται καταχρεωμένη στους διεθνείς τοκογλύφους και ενώ το Ελληνικό Δημόσιο σεβόταν τις υποχρεώσεις του απέναντι στους δανειστές μας, η τότε τρόικα, η επονομαζόμενη Διεθνής Οικονομική Επιτροπή, κατέκλεβε στην κυριολεξία την Ελλάδα!

Εκμεταλλευόμενη τις περιστάσεις και με μια λαμογιά που είχε να κάνει με τις νομισματικές ισοτιμίες άρπαξε - κυριολεκτικά - εξακόσια εκατομμύρια δραχμές (ποσό τεράστιο για την εποχή) μέσα σ' αυτή την κρίσιμη δεκαετία.

Είναι μια από τις άγνωστες πτυχές της σύγχρονης ελληνικής οικονομικής ιστορίας που αποκαλύπτει τους τρόπους με τους οποίους οι τραπεζικοί μηχανισμοί κατορθώνουν να απομυζούν ακόμη και τους ελάχιστους πόρους της χώρας μας, η οποία, ενώ δεν είχε καν συμπληρώσει εκατό χρόνια ζωής, γνώριζε το πιο σκληρό πρόσωπο των διεθνών δανειστών και ελεγκτών της.

Η μεγάλη κλοπή

Σύμφωνα με το Μνημόνιο (Νόμο) που έφερε για πρώτη φορά (1898) στην Ελλάδα τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο - με τη μορφή που τον γνωρίζουμε και στις ημέρες μας -, δόθηκε το δικαίωμα της εκμετάλλευσης των μονοπωλίων (καπνός, αλάτι, σπίρτα, οινόπνευμα, χαρτόσημο κ.ά.).

Σε περίπτωση που τα έσοδα ξεπερνούσαν ένα συγκεκριμένο ποσόν - λιγότερα από τριάντα εκατομμύρια δραχμές -, το πλεόνασμα θα μοιραζόταν ως εξής: 60% για την εξυπηρέτηση των δανείων (30% για βελτίωση των τόκων και 30% για βελτίωση των χρεολυσίων) και το 40% θα επιστρεφόταν στο ελληνικό κράτος. Το σύστημα αυτό λειτούργησε κανονικά μέχρι το 1916.

Μετά την έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου αυθαίρετα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος άλλαξε τον τρόπο του υπολογισμού. Παίζοντας με τις τιμές των νομισμάτων μετέτρεπε τις δραχμές πρώτα σε χάρτινα γαλλικά φράγκα, στη συνέχεια σε χρυσά φράγκα, μετά σε αγγλικές λίρες, οι οποίες στο τέλος μετατρέπονταν πάλι σε δραχμές!

Με τον περίπλοκο αυτό τρόπο και τις μετατροπές αντί 600 δραχμών οι δανειστές μας έφθαναν να παίρνουν 2.800 δραχμές. Έτσι, με τη «φραγκοποίηση» - όπως αποκλήθηκε - της δραχμής όχι μόνο κατόρθωναν να καταβροχθίζουν το μερίδιο του ελληνικού κράτους, αλλά το υποχρέωναν να πληρώνει παράνομα περίπου πέντε φορές περισσότερα!!!

Αυτό συνέβαινε επί μία ολόκληρη δεκαετία, στη διάρκεια της οποίας οι δανειστές μας εισέπραξαν 619.493 λίρες Αγγλίας και - με τη φραγκοποίηση - πήραν παράνομα από το Ελληνικό Δημόσιο 737.659 λίρες Αγγλίας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις πλήρωναν χωρίς αντιρρήσεις και δεν διαμαρτύρονταν, αφού αγνοούσαν την πολύπλοκη λογιστική παραχάραξη.

Μόνο το 1921 εγέρθησαν σοβαρές υπόνοιες για λογιστική απάτη. Τότε και ύστερα από έλεγχο οι αρμόδιες υπηρεσίες ανακάλυψαν την απάτη και άρχισαν να διαμαρτύρονται οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Η κατάσταση στην οποία βρέθηκε η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή φαινόταν δυσχερής. Το δίκιο της ελληνικής πλευράς ήταν εμφανές, γεγονός που άρχισε έντονα να συζητιέται στους διεθνείς τραπεζικούς κύκλους.

Τότε η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή πέρασε στην «αντεπίθεση». Κατηγόρησε την Ελλάδα ότι δεν εφάρμοζε το Μνημόνιο του 1898 και δεν δεχόταν τις γνωμοδοτήσεις και το πλήθος των αναλύσεων που γινόταν από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της παγκόσμιας οικονομίας. Επέμενε μέχρι τέλους προκειμένου να καρπωθεί τα τεράστια ποσά που είχαν αφαιρεθεί από τα ελληνικά ταμεία.

Όπως και σήμερα

Η Ελλάδα εκείνη την περίοδο (Α' Παγκόσμιος, βαλκανικοί πόλεμοι, Μικρασιατική Καταστροφή, στρατιωτικά κινήματα) προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της και τις ανάγκες 1,5 εκατομμυρίου προσφύγων.

Όπως έγραφε ο Μιχ. Γρηγορίου το 1924 ο έλεγχος που είχε επιβληθεί αποτελούσε «βαρύτατον περιορισμόν εις τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού και κόλαφον κατά της αξιοπρεπείας του έθνους»! Ωστόσο είχε και τότε η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή βρει συμμάχους και συνεργάτες από τον πολιτικό κόσμο της χώρας.

Τουλάχιστον δύο υπουργοί Οικονομικών είχαν παραχωρήσει προσόδους του Δημοσίου στη ΔΟΕ - δήθεν έναντι της ζημιάς που είχε πάθει από το «κόψιμο» χρήματος -, παραβλέποντας τις ελληνικές απαιτήσεις. Δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους δανειστές να συνεχίσουν το έργο της «φραγκοποίησης»!

Διεθνής Διαιτησία

Τον Δεκέμβριο του 1926 η Ελλάδα, τραυματισμένη από τη Μικρασιατική Καταστροφή, σκληρά δοκιμαζόμενη θα οδηγηθεί στον σχηματισμό της οικουμενικής κυβέρνησης υπό την προεδρία του Αλέξανδρου Ζαΐμη.

Υπουργική θέση θα αναλάβει και ο 70χρονος οικονομολόγος, πολλές φορές βουλευτής Αττικής Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος (1856-1947), που είχε διατελέσει και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Με την τελευταία ιδιότητά του είχε αποκαλύψει το μέγεθος της απάτης. Όταν επανεκλέχθηκε βουλευτής και αφού λοιδορήθηκε ως γραφικός, εξασφάλισε τις απαραίτητες συμμαχίες και πέτυχε την προσφυγή της Ελλάδας στη Διεθνή Διαιτησία.

Η τελική πράξη του δράματος ξετυλίχτηκε στα μέσα Νοεμβρίου 1928 και αφού είχε αναλάβει την εξουσία ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Στο ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας είχε καταλύσει ο Ελβετός επιδιαιτητής Αλεξ Μοριό (Alex Moriaud ), ενώ τόσο ήταν το ενδιαφέρον της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής ώστε βρέθηκε στην Αθήνα και ο πρόεδρός της Ρουσέλ για να παρακολουθήσει από κοντά τις εξελίξεις.

Βεβαίως ο Ελβετός επιθεωρητής στην απόφασή του αναγνώρισε ότι παρανόμως γινόταν η «φραγκοποίηση», αλλά δεν αποφάσισε την επιστροφή των κλεμμένων στην Ελλάδα!

Ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε να ανακινηθεί ζήτημα για τη μέχρι το 1921 περίοδο, αφού η Ελλάδα - έστω κακώς - πλήρωνε τα ποσά. Παρέβλεψε δε πως τα επόμενα πέντε χρόνια (1921-1926) η ελληνική κυβέρνηση διαμαρτυρόταν εντόνως για τις παράνομες μετατροπές.

Και για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις αποφάσισε πως από τα 93 εκατομμύρια δραχμές που ζητούσε ετησίως ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος το ελληνικό κράτος θα πλήρωνε για μια δεκαετία μόνο 64 εκατομμύρια. Διεθνής διαιτησία σκοπιμοτήτων. Μας δικαίωσε, αλλά δεν μας επέστρεψαν τα λεφτά που ήδη είχαν πάρει!!!

Η ιστορία προέρχεται από μελέτη του ιστορικού ερευνητή και δημοσιογράφου Λευτέρη Σκιαδά εκδότη της εφημερίδας Μικρός Ρωμηός. Τηλ.: 2103426833.

Η ELITE μετακόμισε στην FYROM.....

Από σήμερα ΤΕΛΟΣ οι φρυγανιές Elite.

Όχι μόνο επειδή στερήσανε από δεκάδες Έλληνες μια θέση εργασίας με το να μεταφέρουν το εργοστάσιο παραγωγής τους εκεί, αλλά και επειδή ακριβώς πήγαν εκεί.

Στους σκοπιανούς λοιπόν να τις πουλήσετε τις φρυγανιές σας κύριοι της Εlite!

Εις το εξής, κάθε επιχειρησιακή δραστηριότητα που αποβαίνει σε βάρος του Ελληνικού λαού, αλλά και που έρχεται σε αντίθεση με τα εξωτερικά μας συμφέροντα θα στιγματίζεται και θα σαμποτάρεται από την παρούσα σελίδα.

Συνιστούμε στους φίλους της σελίδας να αναδημοσιεύουν όσο μπορούν τέτοιες αναρτήσεις για να ξυπνάμε λέμεεεε....

Ο Γερμανικός "Πολιτισμός"

Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα, Σουηδός Στούρε Λιννέρ, στο βιβλίο του «Η Οδύσσειά μου» γράφει για το Δίστομο:

-Παντρευτήκαμε στις 14 Ιουνίου. Ο υπεύθυνος της ελληνικής επιτροπής, Έμιλ Σάντστρομ, παρέθεσε γαμήλιο γεύμα προς τιμήν μας.
Αργά το βράδυ με πλησίασε και με απομάκρυνε από τα γέλια και τις φωνές, προς μια γωνιά όπου θα μπορούσαμε να μιλήσουμε οι δυο μας.
Μου έδειξε ένα τηλεγράφημα που μόλις είχε λάβει: οι Γερμανοί έσφαζαν για τρεις ημέρες τον πληθυσμό του Διστόμου, στην περιοχή των Δελφών, και στη συνέχεια πυρπόλησαν το χωριό.
Πιθανοί επιζώντες είχαν ανάγκη άμεσης βοήθειας. Το Δίστομο ήταν μέσα στα όρια της περιοχής την οποία, την εποχή εκείνη, ήμουν αρμόδιος να τροφοδοτώ με τρόφιμα και φάρμακα. Έδωσα με τη σειρά μου το τηλεγράφημα στην Κλειώ να το διαβάσει, εκείνη έγνεψε κι έτσι αποχωρήσαμε διακριτικά από τη χαρούμενη γιορτή.

-Περίπου μα ώρα αργότερα ήμασταν καθ' οδόν μέσα στη νύχτα. Απαιτήθηκε ανυπόφορα μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου διασχίσουμε τους χαλασμένους δρόμους και τα πολλά μπλόκα για να φτάσουμε, χαράματα πια, στον κεντρικό δρόμο που οδηγούσε στο Δίστομο.

Από τις άκρες του δρόμου ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που πλησιάζαμε. Σε κάθε δέντρο, κατά μήκος του δρόμου και για εκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των οποίων, ήταν ακόμη ζωντανά.

Ήταν οι κάτοικοι του χωριού που τιμωρήθηκαν με αυτό τον τρόπο: θεωρήθηκαν ύποπτοι για παροχή βοήθειας στους αντάρτες της περιοχής, οι οποίοι επιτέθηκαν σε δύναμη των Ες-Ες.

-Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη. Μέσα στο χωριό σιγόκαιγε ακόμη φωτιά στα αποκαΐδια των σπιτιών. Στο χώμα κείτονταν διασκορπισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, από υπερήλικες έως νεογέννητα. Σε πολλές γυναίκες είχαν σχίσει τη μήτρα με την ξιφολόγχη και αφαιρέσει τα στήθη, άλλες κείτονταν στραγγαλισμένες, με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από το λαιμό.Φαινόταν σαν να μην είχε επιζήσει κανείς.

-Μα να! Ένας παππούς στην άκρη του χωριού! Από θαύμα είχε καταφέρει να γλιτώσει τη σφαγή. Ήταν σ ο κ α ρ ι σ μ έ ν ο ς από τον τρόμο, με άδειο βλέμμα, τα λόγια του πλέον μη κατανοητά. Κατεβήκαμε στη μέση της συμφοράς και φωνάζαμε στα ελληνικά: «Ερυθρός Σταυρός! Ερυθρός Σταυρός! Ήρθαμε να βοηθήσουμε»

-Από μακριά μας πλησίασε διστακτικά μια γυναίκα. Μας αφηγήθηκε ότι ένας μικρός αριθμός χωρικών πρόλαβε να διαφύγει προτού ξεκινήσει η επίθεση. Μαζί με εκείνη αρχίσαμε να τους ψάχνουμε. Αφού ξεκινήσαμε οι τρεις μας, διαπιστώσαμε ότι [η γυναίκα] είχε πυροβοληθεί στο χέρι.

Τη χειρουργήσαμε αμέσως με χειρουργό την Κλειώ. Ήταν το ταξίδι του μέλιτός μας.

Και ο Ελληνικός Πολιτισμός
-Λίγο καιρό αργότερα η επαφή μας με το Δίστομο θά αποκτούσε και έναν αξιοσημείωτο επίλογο. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, δεν πήγαν και τόσο καλά τα πράγματα, αφού μια γερμανική μονάδα κατάφερε να περικυκλωθεί από αντάρτες ακριβώς στην περιοχή του Διστόμου.

Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως θεωρηθεί από τους Έλληνες ως ευκαιρία για αιματηρή εκδίκηση, πόσο μάλλον που η περιοχή εδώ και καιρό είχε αποκοπεί από κάθε παροχή βοήθειας σε τρόφιμα. Ετοίμασα λοιπόν φορτηγά με τα αναγκαία τρόφιμα, έστειλα μήνυμα στο Δίστομο για την άφιξή μας και έτσι βρεθήκαμε στο δρόμο για εκεί, για άλλη μια φορά, η Κλειώ και εγώ.

-Όταν φτάσαμε στα όρια του χωριού, μας συνάντησε μια επιτροπή, με τον παπά στη μέση. Έναν παλαιών αρχών πατριάρχη, με μακριά, κυματιστή, λευκή γενειάδα. Δίπλα του στεκόταν ο αρχηγός των ανταρτών, με πλήρη εξάρτυση. Ο παπάς πήρε το λόγο και μας ευχαρίστησε εκ μέρους όλων που ήρθαμε με τρόφιμα. Μετά πρόσθεσε: «Εδώ είμαστε όλοι πεινασμένοι, τόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι.

Τώρα, εάν εμείς λιμοκτονούμε, είμαστε τουλάχιστον στον τόπο μας. Οι Γερμανοί δεν έχουν χάσει μόνο τον πόλεμο, είναι επιπλέον και μακριά από την πατρίδα τους. Δώστε τους το φαγητό που έχετε μαζί σας, έχουν μακρύ δρόμο μπροστά τους».

Σ' αυτή του τη φράση γύρισε η Κλειώ το βλέμμα της και με κοίταξε.
Υποψιαζόμουν τι ήθελε να μου πει με αυτό το βλέμμα, αλλά δεν έβλεπα πλέον καθαρά.

Απλά στεκόμουν κι έκλαιγα.

Από το βιβλίο,"Η Μαύρη Βίβλος της Αντίστασης" (Από τον Νίκο Κάρλε με email).

"Ανάρτηση του Νίκου Κορκίδη Γαληνού"

Η μοίρα των γενναίων...

Τι υπέστη ο ήρωας και οπλαρχηγός Νικηταράς.

Για να απελευθερωθεί η Ελλάδα, στηρίχθηκε σε αισθήματα όπως τη μεγαλοπρέπεια,
την αντρειοσύνη, την υπερηφάνεια....... ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ????

Η Ελληνική κυβέρνηση, επί Όθωνα, τον συνέλαβε το1839 και τον
καταδίκασε, αν και παντελώς αθώο, σε ενάμιση χρόνο φυλακή, με τη
κατηγορία της «προδοσίας».

Μετά από 1,5 χρόνο τον ελευθέρωσαν και κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια
του Πειραιά.

Η αρμόδια αρχή η οποία χορηγούσε πόστα, είχε ορίσει μια ορισμένη μέρα
στον ήρωα επαίτη μια θέση, μια μέρα της εβδομάδος κοντά στην εκκλησία
της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε (!) να επαιτεί κάθε Παρασκευή!

Αυτή ήταν η ανταμοιβή του μεγάλου οπλαρχηγού Νικηταρά, στον αγώνα
για την ελευθερία της Πατρίδας.

Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη της Μεγάλης Δύναμης ( Ρωσίας),
αυτός απεστάλη από την Ρωσική κυβέρνηση στο πόστο όπου επαιτούσε ο
μεγάλος οπλαρχηγός.

Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.

- «Τι κάνετε στρατηγέ μου;» ρώτησε ο ξένος

- «Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα» απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.

- «Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στον δρόμο;» επέμενε ο ξένος.

- «Η πατρίδα, μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι
εδώ για να παίρνω μια ιδέα πως περνάει ο κόσμος», απήντησε περήφανα ο
Νικηταράς.

Ο ξένος κατάλαβε, και διακριτικά, φεύγοντας άφησε να του πέσει ένα
πουγκί με χρυσές λίρες.

Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο:

- «Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!!!»

Στις 25(ή 27) του Σεπτέμβρη του 1849, ο γενναιότερος των γενναίων,
πεθαίνει ξεχασμένος, τυφλός και πάμφτωχος.

Αυτή ήταν η ελληνική υπερηφάνεια που έκανε την Ελλάδα ελεύθερη.

Ονομασίες κεντρικών πλατειών της Αθήνας

Η Ιστορική προέλευση των ονομασιών των κεντρικότερων πλατειών στην Αθήνα

Πλατεία Αμερικής

Περιβάλλεται από τις οδούς Πατησίων, Μηθύμνης, προεκτ. Λευκωσίας και Σπάρτης.
Παλαιότερα η πλατεία αυτή λεγόταν«Αγάμων». Το όνομα είχε δοθεί από τον λαό επειδή τότε ήταν ερημική και αποτελούσε κέντρο ερωτικών συναντήσεων και επειδή στο «άθλημα» αυτό επιδίδονταν τότε περισσότερο οι άγαμοι. Αρχικά λεγόταν επίσημα και πλατείαΑνθεστηρίων, επειδή στην περιοχή της, όπου τότε δεν υπήρχε κανένα σπίτι, γιορταζόταν η Πρωτομαγιά. Η σημερινή πλατεία Αμερικής, σύμφωνα με την Πράξη Ονοματοθεσίας του Δημοτικού Συμβουλίου, δόθηκε προς τιμή των ΗΠΑ, για τον φιλελληνισμό που επέδειξαν οι κάτοικοί τους.

Ανεξαρτησίας (Βάθης)

Η πλατεία αυτή είναι περισσότερο γνωστή ως«Πλατεία Βάθης», όνομα που προέρχεται από παλαιά ονομασία της θέσεως (Βάθη), γιατί από εκεί περνούσε ο δρόμος του Μενιδίου (Αχαρνών) μέσα από την κοίτη του ρέματος του Κυκλοβόρου. Το ρέμα αυτό στη συνέχεια καλύφθηκε και αποτέλεσε την σημερινή οδό Μάρνη. Η πλατεία ονομάστηκε επίσημα «Ανεξαρτησίας» για να τιμηθεί η απελευθέρωση και ανεξαρτησία της Ελλάδας μετά την επανάσταση του 1821. Βρίσκεται στην συμβολή των οδών Αχαρνών, Μάρνη, Καματερού, Μαιζώνος και Λιοσίων.


Βικτωρίας

Βικτωρία Αλεξανδρινή (1819-1901): Βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας. Ήταν κόρη του Εδουάρδου, Δούκα του Κέντ και της πριγκίπισσας Λουΐζας Βικτωρίας. Ανέβηκε στο θρόνο σε ηλικία 18 χρονών και έμεινε σ' αυτόν επί 64 χρόνια. Παντρεύτηκε το γερμανό πρίγκιπα Αλβέρτο του Σάξ-Κόμπουργκ-Γκότα το 1840 και απέκτησε πολλά παιδιά. Ήταν ικανή βασίλισσα και θεωρήθηκε σύμβολο της ακμής και της ισχύος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η βασιλεία της σημάδεψε μία ολόκληρη εποχή και νοοτροπία για τη Μεγάλη Βρετανία (Βικτωριανή εποχή). Στις μέρες της έγινε η ένωση των Επτανήσων (που ήταν υπό Βρετανική προστασία) με την Ελλάδα (1864). Στο θρόνο τη διαδέχθηκε ο γιος της Εδουάρδος, πρίγκηπας της Ουαλίας, ως Εδουάρδος Ζ'. Η πλατεία αυτή λεγόταν άλλοτε πλατεία «Κυριακού» από το Δήμαρχο Αθηναίων Παναγή Κυριάκο (1870-1879), που είχε εκεί κοντά το σπίτι του. Οι εργασίες διαμορφώσεώς της άρχισαν το 1872. Η ονομασία Πλατεία Βικτωρίας δόθηκε προς τιμήν της βασίλισσας της Αγγλίας, οι πολιτικοί όμως αντίπαλοι του Παν. Κυριάκου, τότε δημάρχου, έλεγαν ότι δόθηκε προς τιμήν της κόρης του Βικτωρίας.

Πλατεία Βεΐκου (Γαργαρέττα)

Βεΐκος Λάμπρος (+1827): Σουλιώτης οπλαρχηγός και αγωνιστής του 1821, γιος του επίσης οπλαρχηγού Φώτου Βεϊκου. Όταν ο Αλή Πασάς κατέλαβε το Σούλι (1802) κατέφυγε στην Κέρκυρα, από όπου ξαναγύρισε στην πατρίδα του, για να αγωνιστεί εναντίον του Αλή Πασά. Κατέβηκε κατόπιν στην επαναστατημένη Ελλάδα, μπήκε στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και από εκεί στάλθηκε στην Ύδρα για να συγκεντρώσει βοήθεια για τους πολιορκημένους. Αργότερα πολέμησε με τον Καραϊσκάκη και τον Κίτσο Τζαβέλα. Σκοτώθηκε στη μάχη του Αναλάτου (στη σημερινή περιοχή του Αγίου Σώστη της λεωφόρου Συγγρού). Η πλατεία (και η συνοικία) αρχικά ονομάστηκε «Γαργαρέττα» πήρε την ονομασία της από την μεσαιωνική οικογένεια Γαργαρέττα, που είχε κτήματα στην περιοχή της.

Πλατεία Κάνιγγος(σωστότερα «Κάννινγκος»)

Κάννινγκ, Γεώργιος (Canning 1770-1827): Περίφημος βρετανός πολιτικός και φιλέλληνας, από το Λονδίνο. Διακρίθηκε ως υπουργός των Εξωτερικών. Την εποχή εκείνη η πολιτική της Αγγλίας, όπως και των άλλων Μεγάλων Δυνάμεων (Ιερά Συμμαχία), ήταν γενικά υπέρ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από φόβο όμως προς την επιρροή της Ρωσίας στην Ελλάδα, ο Κάννιγκ απηύθυνε το 1823 διακοίνωση στην Τουρκία καλώντας την να σεβαστεί τις υποχρεώσεις της προς τους χριστιανούς. Το 1825 διέταξε την κυβέρνηση των Ιονίων Νήσων να θεωρούν τους Έλληνες επαναστάτες ως εμπόλεμους. Δε δέχθηκε πρόταση των Ελλήνων να πάρει υπό την προστασία του τον Αγώνα τους, τους έδωσε όμως υποσχέσεις για τη μεσολάβηση του. Είναι από τους πρωτεργάτες του Πρωτοκόλλου των Μεγάλων Δυνάμεων «Περί ανεξαρτησίας της Ελλάδος», που υπογράφτηκε στο Λονδίνο στις 6 Ιουλίου 1827. Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1827, δηλ. σχεδόν αμέσως μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου αυτού. Μαρμάρινος ανδριάντας του, έργο του Βρετανού γλύπτη Τσάντρεϋ (Chantray) βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία.

Πλατεία Κλαυθμώνος

Το όνομα αυτής της πλατείας οφείλεται στο ότι στην προ του1909 περίοδο, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ήταν μόνιμοι όπως σήμερα, οι απολυμένοι, οι «Παυσανίες» όπως τους έλεγαν, πήγαιναν εμπρός από το Υπουργείο Εσωτερικών που ήταν στην πλατεία αυτή και με κλάματα και θρήνους («κλαυθμούς») παρακαλούσαν να τους ξαναπροσλάβουν. Δεδομένου ότι τέτοιες απολύσεις συνέβαιναν τακτικά σε κάθε αλλαγή κυβερνήσεως, οι σκηνές αυτές ήταν αρκετά συχνές στην πλατεία. Ανάδοχος της ονομασίας ήταν πάντως ο συγγραφέας και κατόπιν ακαδημαϊκός Δημ. Γρ. Καμπούρογλου, που πρώτος ονόμασε την πλατεία «Κλαυθμώνος» σε ένα χρονογράφημα του στην «Εστία» το 1878. Η πλατεία Κλαυθμώνος είναι ο πρώτος χώρος που δεντροφυτεύτηκε στην Αθήνα. Για το σκοπό αυτό ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος έστειλε τον ειδικό κηποτεχνικό Σμάρατ. Στη δυτική πλευρά της υπήρχαν οι τρεις συνεχόμενες οικίες των Βούρου, Μαστρονικόλα και Αφθονίδου, όπου έμειναν αρχικά οι βασιλείς Όθωνας και Αμαλία μετά τους γάμους τους. Στα σπίτια αυτά (όσα σώζονται) στεγάζεται σήμερα το «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών». Στην πλατεία υπήρχαν επίσης τα κτίρια των Υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών. Πολλές περιπέτειες πέρασε η επίσημη ονομασία της πλατείας. Στο αρχικό σχέδιο της πόλεως των Αθηνών (του von Klentze) λεγόταν «Πλατεία Αισχύλου». Κατόπιν ονομάστηκε «Πλατεία Νομισματοκοπείου» γιατί εκεί ήταν το κτίριο του Νομισματοκοπείου. Στη συνέχεια η πλατεία ονομάστηκε«25ης Μαρτίου», όνομα που κράτησε για πολλά χρόνια. Κατόπιν μετονομάστηκε σε «Πλατεία Δημοκρατίας»και μετά πήρε και επίσημα πλέον το όνομα με το οποίο ήταν πάντοτε γνωστή, «Πλατεία Κλαυθμώνος». Τέλος τον Ιούνιο του 1989 μετονομάστηκε σε «Πλατεία Εθνικής Συμφιλιώσεως» με την αφορμή των αποκαλυπτηρίων του ομώνυμου μνημείου στην πλατεία.

Πλατεία Κολιάτσου

Κολιάτσος Στυλιανός (+ 1878): Στρατιωτικός και πολιτικός που έδρασε στο γ' τέταρτο του 19ου αιώνα. Η οικογένεια Κολιάτσου είχε κτήματα στην περιοχή που είναι σήμερα η πλατεία και η ομώνυμη συνοικία. Ο Στυλιανός Κολιάτσος ήταν αξιωματικός της χωροφυλακής επί Όθωνος και εκλέχτηκε πληρεξούσιος στη Β' Εθνοσυνέλευση (1864)και πολλές φορές βουλευτής. Έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στις συζητήσεις για το Σύνταγμα της χώρας. Διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων από το 1866 έως το 1878 και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου (1866-1874). Βρίσκεται μεταξύ των οδών Πατησίων, Καλλινίκου και Σίφνου.

Πλατεία Κολωνακίου ή Παλουκίου...

Η επίσημη ονομασία είναι Πλατεία Φιλικής Εταιρείας. Η ονομασία προέρχεται από κάποιο παλαιό παλούκι (κολωνάκι) που υπήρχε εκεί κοντά (υπάρχει και σήμερα στο κηπάριο της πλατείας) και που μάλλον ήταν «αποτρεπτικό» νόσων και θεομηνιών. Ο στύλος (φώτο) αυτός έδωσε το όνομά του στη σημερινή συνοικία, μια από τις καλύτερες της Αθήνας. Πρέπει πάντως να σημειώσουμε ότι η περιοχή του Κολωνακίου πάνω από την Δεξαμενή λεγόταν παλαιότερα «Κατσικάδα», γιατί Λιδωρικιώτες γαλατάδες έβοσκαν εκεί τις κατσίκες τους, στις πλαγιές του Λυκαβηττού!!!!!!!



Πλατεία Κουκάκη (και όχι Κουκακίου)

Κουκάκης Γεώργιος: Εργοστασιάρχης σιδερένιων κρεβατιών, που πρώτος έκτισε σπίτι στην περιοχή αυτή και της έδωσε το όνομά της. Το σπίτι αυτό βρισκόταν στην ανατολική γωνία των οδών Δημητρακοπούλου και Γεωργ. Ολυμπίου και κατεδαφίστηκε στα μέσα του 20ου αιώνα. Η πλατεία σχηματίζεται στη συμβολή των οδών Βεΐκου, Ορλωφ, Ματρόζου και Γεωργ. Ολυμπίου.

Ένδειξη κοινωνικής αλληλεγγύης

Στην Αμερική έχει αρχίσει το εξής φαινόμενο:

Στα καλά του καθουμένου, εκεί που κάποιο μαγαζί πάει για κλείσιμο λόγω χρεών, πέφτει σύρμα (SMS, FACEBOOK) και πλακώνει κόσμος που αρχίζει να αγοράζει ότι βρει μπροστά του.

Οι ιδιοκτήτες από άφραγκοι και χρεωμένοι ξεπουλάνε σε μία μέρα !!!! και γλυτώνουν το κλείσιμο. Αυτό για τους ξένους λέγεται κοινωνική αλληλεγγύη. Κάτι που στη χώρα μας, έχει εκλείψει από το '60 !!!

Καιρός και εμείς να κάνουμε κάτι.

Κατ' αρχήν :

Στηρίξτε τα μικρομάγαζα της γειτονιάς σας. Κάτι καλό θα έχουν και αυτά!!! Γιατί όταν θα τα χρειαστείτε, δεν θα υπάρχουν πιά... Ενα κουτί χρώμα και 10 πρόκες, δεν απαιτούν εκδρομή στο PRAKTIKER ή το LEROY MERLIN....μόνο μια βόλτα στο χρωματοπωλείο της γειτονιάς.

Ελληνικά λαχανικά, φρούτα και χυμούς. Αν τα ξένα ήταν τόσο εξαιρετικά καλά, οι ξένοι δεν θα τα έστελναν σε εμάς !!! (π.χ.Τα ολόλευκα μανιτάρια εισαγωγής είναι περασμένα με λευκαντικό και αντισηπτικό για να μη μαυρίζουν-ενώ τα Ελληνικά δεν είναι λευκά, αλλά είναι βιολογικά !!!)

Προτιμάμε Ελληνικά προιόντα-το χρήμα να μένει στην Ελλάδα και να κάνει κύκλο εδώ και όχι μέσω της τσέπης κάποιου ξένου επιχειρηματία.

Σοκολάτες ΙΟΝ, αναψυκτικά Φλώρινα και ΕΨΑ: Ελληνικώτατα & εξαιρετικά.

Η COCA COLA, η PEPSICO και η jacobs-Παυλίδης δε θα φτωχύνουν !!!

Εντάξει, έχουν και Ελληνες εργαζόμενους, αλλά τα έσοδά των ξένων ετειρειών δεν θα μηδενιστούν κιόλας !!!

Ο επώνυμος καφές φίλτρου της jacobs στην Ολλανδία πωλείται στη μισή τιμή ..... μία συσκευασία φίλτρων καφέ (100 τεμ) κάνει 75 λεπτά και όχι πάνω από 2 ευρώ.. γι' αυτό αγοράστε καφέ φρεσκοκομένο από την κάβα της γειτονιάς... ακόμα και χωρίς την ακριβή γεύση, θα είναι πιο φρέσκος!!!

"Τιμωρείστε" ακόμα και τα ακριβά Ελληνικά προιόντα: το γιαουρτάκι της ΦΑΓΕ στην Ολλανδία πωλείται προς 80 λεπτα! Στην Ελλάδα έχει περάσει από χρόνια το 1 ευρώ. Μπορείτε και χωρίς αυτά... τώρα αν πέσει η τιμή του, βλέπουμε !!!

ΑΠΟΡΩ: Πόσο καλύτερο είναι το γάλα της ΔΕΛΤΑ 1 λίτρου (στο χάρτινο κουτί) και στοιχίζει 1,15 ευρώ, ενώ το ΑΓΝΟ έχει μόλις 1,09 ????

ΟΚ, το γάλα του LIDL έχει λιγώτερο από ευρώ το λίτρο και λέει ότι είναι Ελληνικό, καποια ξένα προιόντα είναι ίσως και λιγο καλύτερα, αλλά είπαμε:
το χρήμα να μένει στην Ελλάδα !!!

Ας οργανωθούμε: ενημερώστε φιλους και γνωστούς για ευκαιρίες!
Στα ψώνια, τη βενζίνη, το γάλα, το ψωμί. Επιτέλους, φτιάξτε για πρώτη φορά μόνοι σας ένα κεικ ή τιμείστε το ζαχαροπλαστείο της γωνίας (φρεσκώτατο σχεδόν πάντα) και μην το πάρετε έτοιμο στο super market από μία γερμανική πολυεθνική ....

Κυνηγείστε ποιότητα και καλή τιμή. Το δικαιούστε και το αξίζετε. Δεν σας κάνουν χάρη !!!
Η κρίση το απαιτεί : ενωμένοι μπορούμε καλύτερα !!!

ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ.
ΜΕΤΑ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ, ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΤΟ....
ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ...

Αστυνομική Διαταγή έτους 1907

« ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ – Απίστευτο και όμως αληθινό: Αστυνομική Διαταγή έτους 1907 »

Το παρακάτω κείμενο είναι ένα ντοκουμέντο. Πρόκειται για την αστυνομική διαταγή που εξέδωσε ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος Ματαράγκας Καρδίτσας, στις 8 Δεκεμβρίου 1907 και είναι αποκαλυπτική για τα ήθη της επαρχίας εκείνης της εποχής. Απολαύστε το:

Προς απάσας τας αρχάς που διοικούν το χωρίον Ματαράγκα Καρδίτσης:

Δήμαρχο, ιερέα του χωριού, Δάσκαλο και άπαντας τους προύχοντας του χωρίου.
Ήρθα εις Ματαράγκαν κατόπιν διαταγής του διοικητού μου μετά ενός χωροφύλακος προς επιβολήν της τάξεως, από άκρου εις άκρον του χωρίου, άνευ χρονοτριβής και άμεσα.

Διότι προχθές στο σιργιάνη μετά την Θίαν και Ιεράν Λιτουργίαν εν τω ναό όταν έπεζαν τα κλαρίνα και τα όργανα ο Κώστας (ας μην αναφέρο το ονομά του) χόρεβε σινέχεια μπροστά χορίς να αφίνη και τους άλους να χορέψουν μπροστά με κατά συνέπια παραξιγιθήκατε και πλακoθίκατε στο ξίλο με τα παλούκια και τα μαχέρια με αποτέλεσμα και κατά σινέπια να τραβματιστούν πολλοί άνθροποι.
Πάραφτα να εφαρμόσετε απάσας τα εξίς διαταγάς μου:

1) Αν ξανασιμβή τιάφτη πράξης εν τω χωρίο να γνορίζετε ότι θα σας συλλάβω και άνεφ χρονοτριβής αμέσος θα σας κλείσο στη φυλακή. Όταν πέζουν τα κλαρίνα και τα μουσικά όργανα στο σιργιάνη στο πανιγίρη και στο γάμο πρέπη να χορέβουν μπροστά άπαντες που επιθιμούν να χορέψουν και όχι μόνο ο ίδιος άνθροπος. Αφτό είνε γαηδουριά.

2) Μου αναφέρθικε ότι ο γάηδαρος του χαντζόπουλου τον Σεπτέμβριο μπίκε στο καλαμπόκι του Βάϊου (ας μην αναγράψο το επίθετο) και ο Βάϊος εκνεβρίστικε και κάρφοσε τον γάηδαρο με την αξάλη στο ένα καπούλι. Καταλαβένετε ο γάηδαρος δέν είναι όνος αλά ο Βάϊος. Άνεφ πολόν σκέψεον καταλαβένη κανής ότι το κεφάλη δεν έχει μιαλό αλά κολοκιθόσπορο. Απαγορεύετε να ξαναγίνη εκ νέου τέτιο απαράδεκτο ή παρόμιο πράγμα.

3) Πίγα στο μαγαζή για καφέ και από έξο βρομούσε κατρουλιό. Απαγορεύετε νά κατουράτε έξω στον τίχο του μαγαζιού.

4) Απαγορεύετε το βρισίδιν το φονασκίν και εντός του καφενίου το ανεμίζιν διότι είναι χιμόνας και εσθάνετέ τις αποφορά από τι βρόμα. Όστις επιθιμή να ανεμιστή να εξέρχετε έξοθεν του καφενίου.

5) Ίδα πολλές γυνέκες να πιάνουν τη σιγκούνα μετά του υποκαμίσου να το τραβούν πρό το έμπροσθεν να ανίγουν τα πόδια και να ουρούν ορθίος. Το τιούτον είναι απαράδεκτο και πρέπη άνεφ χρονοτριβίς να τις βρακόσετε άπαξ και διαπαντός.

6) Όταν λίαν προίαν πάτε τα γελάδια στο γελαδάρη και γιρίζοντας πρέπη ανιπερθέτος να μαζέβετε τις βονιές των ζώον από το δρόμο, το ίδιο να κάνετε και το βράδη διότι δεν έχη που να πατίση όστις βαδίζη εις τας οδούς του χωρίου. Και εκτός του τιούτου σας χριάζοντε αι βονιές να ζεστένεστε στο μπουχαρί το χιμόνα με τα κρία.

7) Σε κάθε πανιγίρι αποκριές πάσχα και γάμους που βαδίζη καλοντιμένος ο κόσμος πάι στην Εκλισία και μετά χορέβη στα σιργιάνια και στους γάμους πρέπη άπαντα τα σκυλιά να είναι δεμένα διά χονδρόν αλισίδεον και σχινίον προς αποφιγίν ατιχιμάτων εκ τον σκιλοδακομάτων.

8 ) Να μιν πίνετε πολί ινοπνεμβατόδη ποτά τσίπουρα και ίνους και μετά ξερνοβολάτε και κάνετε χαζαμάρες.

9) Να τιρίσετε άνεφ αντιρίσεος και χρονοτριβής την άνοθεν τάφτην διαταγήν μου άνθροπη σκύλη και γινέκες διότι όπιος συληφθή παραβάτις θα τον σιλάβο θα τον κλίσο στο σχολίο και αλίμονό του θα τον ταράξο και θα τον μαβρίσο στο ξίλο.

Να με σιγχορίτε αν έκανα κάπιο σιντακτικό λάθος καθότι τελίοσα και εγώ την Τρίτη του Δημοτικού σχολίου διότι δεν με έστιλε ο πατέρας μου από το χωρίον εις τιν Λάρισσαν για να μάθο περισσότερα γράματα. Σαν γκαραγκούνις που είμε και εγό καταλαβένετε άπαντες τας γραφάς μου τας οπίας θέλετε δεν θέλετε να τας τιρίσετε ανιπερθέτος.

Εν Ματαράγκα τη 8η Δεκεμβρίου 1907

Ο διοικητής του χωρίου

Νικόλαος Παπακωνσταντίνου
Υπονοματάρχης

Το μεγαλείο να είσαι Άνθρωπος.

ΑΠΛΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ....!

Ήταν πρωί, περίπου 8:30, όταν ένας ηλικιωμένος περίπου 80 χρονών, με ράμματα στον αντίχειρά του, έφτασε στο νοσοκομείο .

Είπε ότι ήταν βιαστικός, και ότι είχε ένα άλλο ραντεβού στις 9:00.

Η νοσοκόμα που τον ανέλαβε τον έβαλε να καθίσει κάπου, γνωρίζοντας ότι θα έπαιρνε πάνω από μια ώρα για να τον δει κάποιος γιατρός.

Τον είδε να κοιτάει επίμονα το ρολόι του και επειδή δεν ήταν και πολύ απασχολημένη αποφάσισε να δει τη πληγή του.

Αφού το εξέτασε προσεκτικά, είδε ότι η πληγή στον αντίχειρα είχε επουλωθεί και έτσι μίλησε με τους γιατρούς για να αφαιρέσουν τα ράμματα.

Ενώ του φρόντιζε τα ράμματα, τον ρώτησε αν είχε άλλο ραντεβού με γιατρό σήμερα. Ο ηλικιωμένος είπε πως δεν είχε ραντεβού με γιατρό αλλά έπρεπε να πάει στο γηροκομείο για να φάει πρωινό με τη σύζυγό του.

Η νοσοκόμα τον ρώτησε πως πήγαινε από θέμα υγείας η σύζυγός του.

Ο ηλικιωμένος απάντησε ότι η γυναίκα του ήταν θύμα της νόσου Alzheimer. Της είπε ακόμα ότι η γυναίκα του δεν ήξερε ποιος ήταν και ότι δεν μπορούσε να τον αναγνωρίσει τα τελευταία 5 χρόνια.

Η νοσοκόμα έμεινε έκπληκτη, και τον ρώτησε,

«Και γιατί συνεχίζεις και πας κάθε πρωί, αφού δεν ξέρει ποιος είσαι;»

Ο ηλικιωμένος χαμογέλασε, χάιδεψε το χέρι της νοσοκόμας και είπε:

«Δεν με γνωρίζει, αλλά εγώ εξακολουθώ να ξέρω ποια είναι……..»

Μια ιστορία έρωτα και χρήματος για την ελληνική γλώσσα

Άποψη του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης το οποίο ιδρύθηκε το 1451

Ο κλασικός φιλόλογος Ντάγκλας Μακ Ντάουελ, μελετητής των αττικών ρητόρων και του αρχαίου ελληνικού δικαίου, εκδότης και μεταφραστής του Δημοσθένη και του Αριστοφάνη και δάσκαλος επί τριακονταετία εκατοντάδων φοιτητών από την έδρα των Αρχαίων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, ήταν άνθρωπος μετρημένος. Σπανίως αιφνιδίαζε το ακροατήριό του όταν διάβαζε τους «Σφήκες» ενσαρκώνοντας ρόλους και αποκαλύπτοντας το υποκριτικό ταλέντο του.

Την έκπληξη επιφύλαξε μετά τον θάνατό του: πεθαίνοντας τον Ιανουάριο του 2010, σε ηλικία 78 ετών, άφησε διαθήκη με την οποία κληροδοτούσε το χαρτοφυλάκιο των μετοχών του στο πανεπιστήμιο με όρο την αναβίωση της έδρας των Αρχαίων Ελληνικών. Φαίνεται πως τον έθλιβε το γεγονός ότι η ιστορική έδρα, η οποία λειτουργούσε από το 1704, καταργήθηκε μετά τη συνταξιοδότησή του το 2001. Η εκτίμηση των μετοχών άφησε άφωνη την ακαδημαϊκή κοινότητα: το πανεπιστήμιο κληρονομούσε 2,4 εκατ. στερλίνες, αποτέλεσμα σοφών επενδύσεων του καθηγητή για τις οποίες κανείς δεν είχε ιδέα.

«Είναι το μεγαλύτερο κληροδότημα στην ιστορία του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης από την ίδρυσή του το 1451» δήλωσε στο «Βήμα» ο καθηγητής του Τμήματος Κλασικών Σπουδών Μάθιου Φοξ. Τον περασμένο Ιανουάριο το πανεπιστήμιο προκήρυξε τη θέση αναζητώντας «κάποιον δυναμικό επιστήμονα ο οποίος θα είναι έτοιμος να επενδύσει στο μέλλον των ελληνικών στη Γλασκώβη», όπου τα αρχαία ελληνικά διδάσκονται από το 1581.

Η εντυπωσιακή χειρονομία του Ντάγκλας Μακ Ντάουελ δημιουργεί μια εξαιρετικά αισιόδοξη προοπτική για το μέλλον των ελληνικών σπουδών, στη συνομιλία μας όμως με τον καθηγητή Φοξ ανακαλύψαμε ότι ήταν το τελευταίο επεισόδιο μιας μακράς ιστορίας μεθοδικών ενεργειών του αποβιώσαντος καθηγητή για τη διατήρηση των ελληνικών σπουδών στη Σκωτία.

Γεννημένος στο Λονδίνο το 1931, ο Μακ Ντάουελ σπούδασε στο περίφημο Μπάλιολ Κόλετζ της Οξφόρδης και δίδαξε για τέσσερα χρόνια αρχαία ελληνικά στη μέση εκπαίδευση και ακολούθως στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ προτού μετακινηθεί στη Γλασκώβη το 1971. Ηταν η εποχή που η γοητεία των αρχαίων ελληνικών είχε αρχίσει να θαμπώνει με ραγδαίους ρυθμούς στη βρετανική κοινωνία και στη μέση εκπαίδευση. Τα αποτελέσματα ήταν ορατά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση: οι 35 φοιτητές αρχαίων ελληνικών του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης το 1968 είχαν κατρακυλήσει στους 8 το 1971.

Η δράση ενός ελληνιστή

Ο Μακ Ντάουελ ανέλαβε δράση με ριζοσπαστικές αλλαγές στο παραδοσιακό πρόγραμμα διδασκαλίας. Το 1972 εισήγαγε ένα γενικό μάθημα εισαγωγής στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό διδάσκοντας μέσα σε ένα εξάμηνο ιστορία, φιλοσοφία, τέχνη και αρχαίους έλληνες συγγραφείς σε μετάφραση. Ανοιξε την όρεξη πολλών φοιτητών που επιθυμούσαν να συνεχίσουν. Το 1974 προσφέρθηκε δεύτερο μάθημα. Το 1993 το τμήμα είχε τόσους φοιτητές ώστε το πανεπιστήμιο θέσπισε τετραετείς σπουδές πτυχίου αρχαίας ελληνικής φιλολογίας.

Εκτός πανεπιστημίου ο Μακ Ντάουελ φρόντισε να συντηρήσει τις υποδομές στα σχολεία και στην κοινωνία, ώστε το ενδιαφέρον να μην ατονήσει ξανά. Χωρίς να απαξιώσει τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στη μέση εκπαίδευση, εγκαινίασε ένα πανεπιστημιακό μάθημα εκμάθησης της γλώσσας από το μηδέν και παράλληλα θεσμοθέτησε δύο εβδομάδες δωρεάν θερινών μαθημάτων της αρχαίας ελληνικής όπου δίδασκε και ο ίδιος.

Δραστηριοποιήθηκε ως μέλος και πρόεδρος του Κέντρου Κλασικιστών Σκωτίας και της Σκωτο-ελληνικής Εταιρείας στη Γλασκώβη και φρόντισε να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον των καθηγητών της μέσης εκπαίδευσης και των Βρετανών για τον αρχαίο Ελληνισμό. Κατάφερε, όπως συμπυκνώνει ο Ηλίας Αρναούτογλου, ερευνητής στο Κέντρο Ερευνας της Ιστορίας του Ελληνικού Δικαίου της Ακαδημίας Αθηνών και παλαιός διδακτορικός φοιτητής του Μακ Ντάουελ, «να συσπειρώσει ένα δυναμικό που χρειαζόταν συσπείρωση και να αναζωογονήσει το ενδιαφέρον για τις αρχαιοελληνικές σπουδές αλλάζοντας εστίαση».

Ευγενής και ευπροσήγορος αλλά ταυτόχρονα κλειστός και λιγομίλητος, ήταν άνθρωπος των έργων, που συνδύαζε την επιστημοσύνη με την κοινή λογική. «Ηρεμη δύναμη» τον αποκαλεί ο Δήμος Σπαθάρας, λέκτωρ στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο τελευταίος διδακτορικός φοιτητής του. Τον περιγράφει ως «άνθρωπο σεμνό, που δεν μιλούσε για τον εαυτό του και κοκκίνιζε όταν μιλούσαν οι άλλοι γι' αυτόν».

Εξασφάλισε πολλές υποτροφίες σε φοιτητές για να σπουδάσουν αρχαία ελληνικά και ήταν ένας «καταπληκτικός και διακριτικός επιβλέπων με ευρεία εποπτεία του αντικειμένου του, ο οποίος με το επιστημονικό του έργο έφερε ξανά στην επιφάνεια τη μελέτη του αθηναϊκού δικαίου».

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, «της κρισιμότερης ως τώρα στη Βρετανία για την επιβίωση των κλασικών σπουδών», όπως εκτιμά ο Μάθιου Φοξ, καθώς η χρησιμοκεντρική θατσερική παιδεία υποβάθμισε πολύ τη διδασκαλία των άσκοπων, όπως πίστευαν, κλασικών σπουδών, ο Μακ Ντάουελ συνετέλεσε στην ενοποίηση των ιστορικών τμημάτων των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών Σπουδών του πανεπιστημίου σε ένα τμήμα Κλασικών Σπουδών το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί το 1988 με πρώτο διευθυντή τον ίδιο. Πέτυχε να προσελκύσει προς την αρχαία Ελλάδα όσους είχαν εκδηλώσει αποκλειστική προτίμηση στον ρωμαϊκό κόσμο, με αποτέλεσμα οι εγγεγραμμένοι φοιτητές να αυξηθούν πάλι και ο αριθμός των πτυχιούχων του νέου τμήματος να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

«Οι ελληνικές σπουδές διατηρούν ζωντανό το πνεύμα μας»

Σήμερα περίπου 200 φοιτητές παρακολουθούν κάθε χρόνο το μονοετές μάθημα ελληνικού πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και το ενδιαφέρον παραμένει σταθερό. «Είναι θέμα πολιτισμικό» εκτιμά ο καθηγητής του Τμήματος Κλασικών Σπουδών Μάθιου Φοξ. «Οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι οι ελληνικές σπουδές δεν είναι χάσιμο χρόνου ή πολυτέλεια αλλά διευρύνουν τους ορίζοντες, καλλιεργούν την αντίληψη, διατηρούν ζωντανό το πνεύμα μας». Προς αυτή την κατεύθυνση ήταν μέγιστη η συμβολή του φιλολόγου Ντάγκλας Μακ Ντάουελ.

Με τη διαθήκη του μίλησε στις απειλητικές για τον Ελληνισμό αγορές τη γλώσσα που καταλαβαίνουν, εκείνη του χρήματος. Προτού ρίξει το τελευταίο του χαρτί, όμως, είχε διαμορφώσει με μια σειρά στρατηγικές κινήσεις συνθήκες που εξασφάλιζαν ότι τα χρήματά του θα πιάσουν τόπο. Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας του; Δει χρημάτων ο πολιτισμός, είναι όμως ανώφελα χωρίς πάθος, όραμα και τρόπο.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 19/02/2012, στο ΒΗΜΑ

Βρέθηκε χαμένη παρτιτούρα του Μότσαρτ

Βρέθηκε χαμένη παρτιτούρα του Μότσαρτ για σόλο πιάνοΔημοσίευση: 02 Μαρ. 2012 23:57 Τελευταία ενημέρωση: 03 Μαρ. 2012 00:01Μία έως σήμερα χαμένη παρτιτούρα για σόλο πιάνο της νεανικής περιόδου του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ εντοπίστηκε αυτήν την εβδομάδα από λέκτορα πανεπιστήμιου του Ινσμπρουκ, ανακοίνωσε την Παρασκευή ύστερα από την απαραίτητη έρευνα
το Ίδρυμα Μότσαρτ με έδρα το Ζάλτσμπουργκ.

Η παρτιτούρα ήταν γραμμένη από επαγγελματία γραφέα του Τιρόλου και βρέθηκε κλεισμένη σε σημειωματάριο, το οποίο χρονολογήθηκε ήδη στις αρχές της δεκαετίας του 1780.

Η πατρότητα του μουσικού έργου εκτιμάται αδιαμφισβήτητα ότι ανήκει στον Μότσαρτ.

«Ταιριάζει το μουσικό ύφος με άλλα πρώιμα έργα του διάσημου μουσικοσυνθέτη» εκτίμησε ο μουσικολόγος Ούλριχ Λέιζινγκερ, επιστημονικός συνεργάτης του Ιδρύματος Μότσαρτ.

Όμως και το ονοματεπώνυμο του μουσικοσυνθέτη αναγράφεται σε κάθε μια από τις σελίδες της παρτιτούρας.

Όπως τεκμηριώθηκε με την έρευνα που έγινε, ο Μότσαρτ συνέθεσε το έργο το 1756 όταν ήταν 13 ετών και ακριβώς πριν πάει ένα ταξίδι στην Ιταλία, το οποίο διήρκεσε 36 μήνες.

Συνάγεται λοιπόν το συμπέρασμα ότι η παρτιτούρα που ανακαλύφθηκε είναι μεταγενέστερη.

Η ίδια μουσική σύνθεση αποφασίστηκε να παρουσιαστεί δημόσια την 23η τρέχοντος μηνός στο Ζάλτσμπουργκ.

Αυστριακά Μέσα Ενημέρωσης αναφέρουν ότι η τελευταία φορά, που εντοπίστηκε μια χαμένη παρτιτούρα του Μότσαρτ, ήταν πριν από πέντε χρόνια.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Αμερικανικές εταιρείες εκδήλωσαν ενδιαφέρον για εμπορική αξιοποίηση αεροπλάνου

Αμερικανικές εταιρείες ενδιαφέρθηκαν για αεροσκάφος που έφτιαξε Έλληνας αστυνομικός στη Φλώρινα.

Αμερικανικές εταιρείες εκδήλωσαν ενδιαφέρον για εμπορική αξιοποίηση αεροπλάνου που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε στη Φλώρινα, όχι από κάποιον αεροναυπηγό, αλλά από έναν... αστυνομικό ο οποίος ήθελε να ασχοληθεί με την κατασκευή αεροπλάνων, με μέσα «οικονομικά» και «εναλλακτικά»...

Ο αστυνομικός Γιώργος Ηλιόπουλος, ο οποίος είναι και πρόεδρος της Αερολέσχης Φλώρινας, αποφάσισε να ασχοληθεί με την κατασκευή αεροπλάνων, σε μια μια περίοδο που όπως λέει ο ίδιος «τα λεφτά δεν περίσσευαν».

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους σε κάποιο ειδικό σχετικό κατάστημα στον Καναδά, κάποιος του έδωσε την ιδέα να προχωρήσει στην κατασκευή ενός αεροπλάνου, όχι με τα συνήθη υλικά, αλλά με απλά, καθημερινά υλικά που όλοι έχουμε στο σπίτι μας.

Το πρώτο λοιπόν αεροπλάνο που κατασκεύασε ήταν ξύλινο και μάλιστα... ανακυκλώσιμο, αφού τα ξύλα που χρησιμοποίησε για την κατασκευή του προέρχονταν από τα παλιά του έπιπλα, το κάθισμα που τοποθέτησε στη θέση του οδηγού ήταν ένα αναπηρικό καροτσάκι, ενώ τα μηχανικά του μέρη προήλθαν από έναν παλιό κινητήρα αυτοκινήτου.

Όπως ο ίδιος έχει πει, για να καταφέρει να ολοκληρώσει την κατασκευή του Λυγκιστή, όπως είναι το όνομα του εν λόγω αεροπλάνου, χρειάστηκε να ξεπεράσει και το φόβο του και τον εαυτό του, καθώς το εγχείρημά του κινδύνευε να χαρακτηριστεί ως μία φαιδρή ιστορία για έναν τρελό που προσπάθησε να φτιάξει αεροπλάνο.

Πάντως, μόλις ολοκλήρωσε την κατασκευή του πρώτου του αεροπλάνου και θεωρώντας ότι έχει εκπληρώσει το όνειρό του, δήλωνε πώς δεν θα επιχειρούσε κάτι ανάλογο στο μέλλον, ακόμη και αν του έδιναν 1εκ. ευρώ. Το μικρόβιο όμως του είχε μπει και κάτι μέσα του του έλεγε να συνεχίσει. Και το έκανε κατασκευάζοντας ένα δεύτερο αεροσκάφος από τσίγκους τυπογραφείου, σε κλίμακα 1 προς 6.

Μάλιστα, όταν πέταξε, η χαρά του, όπως λέει ο ίδιος ήταν τόσο μεγάλη που κόντεψε να πάθει καρδιακή προσβολή. Ύστερα από κοπιαστική δουλειά και 3000 τροποποιήσεις του αρχικού σχεδίου το κατασκεύασε και σε κανονικό μέγεθος, χρησιμοποιώντας αεροπορικό αλουμίνιο και ο«Άρχων», όπως το ονόμασε, έκανε το πρώτο του ταξίδι στους αιθέρες.

Πρόκειται για ένα υπερελαφρό αεροσκάφος που μοιάζει με μαχητικό και μάλιστα για αυτό το συγκεκριμένο αεροπλάνο έχει δεχθεί πάρα πολλά mail από αμερικανικές εταιρείες που επιθυμούν να το αξιοποιήσουν εμπορικά.

Ακούστε τον ίδιο τι λέει, στο παρακάτω βίντεο...

http://www.youtube.com/watch?v=ehMOFaINdPI&feature=player_embedded#!

Πηγή: http://www.schizas.com